• Sevinç AKSİN - Canan SEYFELİ • |
226 |
metinleri okur. Ölmekte olanın ruhunun bir sonraki hayata rahat geçişinin sağlanması için kişi yataktan
yere bırakılır. Ölmekte olana kutsal Ganj Nehri’nın suyu verilir ya da üzerine su serpilir
87
. Temiz bir yere
yatırılan cenazenin başı güneye doğru gelecek şekilde olmalıdır. Bu esnada ölen kişinin yakınında yakılan
ateşe tereyağı, süt gibi çeşitli sunular takdim edilirken cenazenin sağ eline dokunulur ve çeşitli ilahiler oku
-
nur. Ölen kişinin başında icra edilen bu uygulama erken dönemde kurban merkezli din anlayışının cenaze
geleneği olan “
homa” ritüelinin devamı şeklindedir. Ancak zaman içerisinde bu uygulama önemini kısmen
kaybetmiştir. Bu yüzden nadiren uygulanmaktadır
88
. Günümüzde ise bireyin bileğine ip bağlanır, diline
kutsal fesleğen yaprağı konur. Kutsal fesleğen yaprağı tıbbi özelliklerinin yanısıra evrenin koruyucusu ve
yaşatıcısı tanrı Vişnu’nun sembolüdür. Ölümden kısa bir süre sonra aile ölenin etrafında dualar eder. An
-
cak dua edenler kirli sayıldığından ölene dokunamazlar. Bu sebeple kutsal iplikler ve dini nesneler ölenin
üzerinden çıkartılmaz
89
. Sonlu bedenin kirli olması fikri, ruhun ondan kurtulması fikrini de doğurmuştur.
Dolayısıyla asıl, kutsal ve ölümsüz olan ruhtur. Çünkü Atman, Brahman’dan gelir ve nihai kurtuluşta da
geldiği yere geri döner.
Kutsal metinlere dayalı Hindu geleneğinde ölenin en büyük oğlu veya küçük oğlu cenaze ve yasta önem
-
li bir yerde durur. Çünkü Hindu kutsal metinleri ortanca oğlun son ayinleri gerçekleştirmesini yasaklar.
Ölenin oğlu yoksa bu görev aileden başka bir erkek tarafından icra edilmesi gerekir
90
. Cenaze ritüelinde
vefat eden kişi öncelikle yıkanır, daha sonra ona beyaz ve yeni geleneksel Hint kıyafetleri giydirilir. Ölen
kişiye giydirilen yeni elbiseler ölümden sonraki hayata geçişi sembolize eder.
91
Ölen kişi kadın ise pembe
veya kırmızı sari giydirilir
92
. Ölen kişiye giydirilen giysiler genellikle kadının babası ya da erkek kardeşi
tarafından temin edilir. Daha sonra çiçekler konulmuş tabuta yerleştirilir. Hindu inancına göre ölen kişi 24
saat süre zarfında yakılmalıdır. Geleneksel olarak bir yaşın altındaki çocuklara yakılma yerine gömme ritü
-
eli uygulanır. Ölü yakma ateşi ile Agni’nin sunak ateşi tekrar yakılmış olur
93
. Sunak yılın gecelerine denk
gelen 360 tuğla ile ve günlerine karşılık gelen 360
yajusmati tuğlasıyla inşa edilir. Ateş sunağının inşası
hem zamanın hem de dünyanın yeniden yapılanmasıdır
94
. Bu ölümün yıl ve zaman anlamıyla da ilgilidir.
Sınırlı-ölümlü bir sürenin dolması ve yenisinin başlaması anlamındadır.
Hindistan’da ölü yakma genel olarak birçok kentte ve Ganj Nehri yakınlarında bulunan elektirikli kre
-
matoryumlarda yapılır. Bunun dışında köylerde ise ceset, bambulardan yapılmış bir sedyeye konularak öle
-
nin erkek akrabalarının omuzları üzerinde yakma ritüeli alanına götürülür. Ölü yakma alanlarında cesedin
başı kuzeye, yani Himalayalardaki Kailasha Dağı yönüne bakacak şekilde odun yığınının üzerine yerleş
-
tirilir. Odunların ateşte yanmasını kolaylaştırmak için öncelikle “
ghee ” veya arıtılmış terayağı dökülür
95
.
Ardından ölenin oğlu, erkek kardeşi ya da erkek kardeşinin oğlu tarafından dualar, yani mantralar okunur.
Bu mantralar ruhun beş
prana sının ve yaşam soluğunun bedenden ayrılması için okunan ilahilerdir. Çağrı
-
lan ruh havayla karışabilir. Beden kendini oluşturan toprak, su, ateş, hava ve eter bileşenleriyle çözülmeye
bırakılır. Bu sebeple odunlar ateşe verilir ve beden ateşe sunulur. Ateşe sunmayla ruhun ötelere ilerlemesi
sağlanır
96
. Odunların hızlı yanması için pahalı bir ağaç olan sandal ağacı en uygunudur. Cesedin ateşe veril
-
mesi esnasında yas tutan kişiler ateşe meyve, çiçek, kokulu baharatlar ve tütsü atarlar. Cenaze ritüelinin ate
-
şi söndükten sonra ateşi yakan erkek birey
kapol kriya ritüelini gerçekleştirir. Bu ritüelde kafatası uzun bir
sırıkla kırılarak ruhun çıkması sağlanır
97
. Cenaze ritüelinin dördüncü ya da üçüncü gününde yas tutan kişi
87 Shirley Firth, “End-of-life: A Hindu view”,
Lancet 366/ (01 Ağustos 2005), 683.
88 Kutlutürk, “Hinduizm’de Cenaze Törenleri”, 182.
89 “Funeral Rites”, 37.
90
Hindu Funeral Rites and Rituals (London: Shree Kutch Satsang Swaminarayan Temple (Mandir), 2006), 23.
91 Kutlutürk, “Hinduizm’de Cenaze Törenleri”, 182.
92 “Funeral Rites”, 37.
93 Aditi G. Samarth,
The Survival of Hindu Cremation Myths and Rituals in 21st Century Practice: Three Contemporary Case Study (The University of Texas, 2018), 63.
94 Mircea Eliade,
Kutsal ve Kutsal-Dışı , çev. Ali Berktay (İstanbul: Alfa Mitoloji, 2017), 68.
95 “Funeral Rites”, 38.
96 Sivananda,
What Becomes After Death? , 7.
97 Aditi G. Samarth,
The Survival of Hindu Cremation Myths and Rituals in 21st Century Practice: Three Cotemporary Case Study (The University of Texas at Dallas, 2018), 48.