DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI dan ayrılmaq ona heç də çətin olmaz.»
«Kamilləşmiş insanlar da bu dünya ayrılığından qorxmamış,
əksinə, sevinmişlər.
Sən bundan ibrət al və «Ölmədən əvvəl ölün!» hədisinə tabe
ol!
Tabe ol ki, qəlbin fani sifətlərdən təmizlənərək təslimiyyət
sirrinə çatsın və bir ömür içində yaşadığın hikmət və sirlər dənizi
səni başı üstündə gəzdirsin. Çünki dənizlər ona təslim olanı baş-
ları üstündə daşıyarlar. Ancaq boş çırpınışlarla təslim olmaqda
tərəddüd edənləri nəfəs kəsən qaranlıq diblərə çəkərək boğar.»
(5, s. 138)
Mövlanə insanlıq və sevgi dininin qurucusu idi. O, birliyi,
xalqı və müqəddəs kitabı özündən də artıq sevirdi. O, dünyanı bir
müvəqqəti yaşayış meydanı olaraq qəbul edir və ölümü də çox
təbii qarşılayırdı. Mövlanəyə görə, ölüm ağızdan çıxan dişdən
başqa bir şey deyil. Ölüm cismin ortadan qalxması deyil. Allaha
doğru ucalmaqdır.
Ölümdə ədalətli və din adamları üçün həyat vardır.
Ölümdən təmiz ruhlara hüzur və sükunət gələr.
Ölüm Haqqa qovuşmaqdır, cəfa çəkmək və kin bəsləmək de-
yildir.
Tövbəsiz ömür tamamilə can verməkdir. Gəlib çatan, adamı
yaşayan ölüyə çevirən ölüm, əslində Allahdan qafil, xəbərsiz ol-
maqdır. Ömür də Allah üçün xoşdur, ölüm də, Allaha qovuşma-
dıqdan sonra abi-həyat belə insan üçün atəşdir.
Mövlanə bir şeirində yazır: «Mən görünən və görünməyənəm.
Yuxudakı göz kimi açığam və gizliyəm. Varam və yoxam. Gül
suyundakı qoxu kimiyəm. Kitabdakı yazı kimi söyləyən və su-
sanam». Bu sözlər Mövlanənin nə qədər böyük bir insan olduğu-
nu, onun ululuğunu göstərir. Mövlanə dünyasını anlamaq üçün
onun bir kəlməsini, bir sözünü oxumaq, eşitmək kifayətdir. Belə
