partiyaya ithaf etdiyi şeirlәrin hesabına otuz ildәn artıq bir
müddәtdә orta mәkdәb dәrsliklәrindә yer almışdı. Ancaq
onun şeirlәri vә adı o dәrsi öyrәnәn uşaqların yaddaşında
heç bircә il duruş gәtirә bilmir, unudulurdu. İndi bu şair
dönüb olmuşdu Uluruh Türkmәnmәkan, yüz minlәrlә
insan nәinki Lelin meydanında, әn ucqar kәndlәrdә -
toyda, ölü yerindә şairin "Qarabağ - gözümdә çıraq"
poemasını әzbәr söylәyirdilәr.
Tәbii ki, doktor Fәrzani Xәlilullah Xәlilovdan tam
xәbәrsiz idi. İndiki halda isә bir hәkim olaraq bu adamın
aşıb-daşan enerjini hardan aldığını dәrk etmәk istәyirdi.
Nәhayәt belә nәticә çıxardı ki, bu mәsәlәni açmaq üçün
mәxsusi biliyә ehtiyac yoxdu. Çıxışının sonunda şairin
qışqıra-qışqıra söylәdiyi pafoslu iki misrası ona mәhz belә
düşünmәyә әsas verirdi:
Yurdumun ağası xay ola bilmәz!
Ona torpağımdan pay ola bilmәz!
- Ay malades, - doktor Fәrzani әlini yellәyib
televizordan aralandı vә yenidәn palata boyu gәzişmәyә
başladı.
- Mәn bilәn bu saqqallı uşaq Әzrayıldan da qorxmur.
Nә zamansa onun özünü dә bir pay torpağa basdıracaqları
xәyalına da gәlmir, uzaq başı uzunu iki metir, eni әlli-
altmış santimetr torpağa. Deyәsәn yox, - doktor
