Daş yuxular 1 Әkrәm Әylisli Daş yuxular

DAŞ YUXULAR 
95
sәni tanıyır. - Camal diqqәtlә Sadayın üzünә baxaraq 
susdu. Sadayın Camala yazığı  gәldi. O, eyni zamanda 
özünün,  Әylisin, Cingöz Şabanın kәmağıl qızının halına 
yandı. Saralıb solan Әylisin, bozarıb dәrd çәkәn dağların, 
üşüyәn, soyuqdan nәfәsi buz bağlayan, baharın gәlişinә 
hәsrәt qalan daşların, küçәlәrin, evlәrin halına yandı. Daş 
kilsә. Onun altından çağlayıb axan çeşmә, indi buz 
bağlayan, o çeşmәnin axıb töküldüyü çayın rәngi bir az 
qaramtıldı, elә bil nәdәnsә qorxub vә  qәfil, haradansa 
peyda olan, bәlkә  dә  әcәlin dartıb buralara gәtirdiyi 
möcüzәli dәrәcәdә qara tülkü - Allahın yaratdığı  xırda 
canlı...vә bir dә o bulağın yanında qәdimlәrdә tikilәn, 
üstündәki qıpqırmızı qan lәkәsi pozulmayan daş hasar... 
Cingöz  Şaban bu hasarın dibindә güllәlәmişdi o yazıq 
mәxluqu. Artist Әylisin belәcә, boz vә yazıq sifәtini gözü 
önünә gәtirir vә Camaldan hәmәn o sarımtıl - narıncı işıq 
barәdә soruşmaq xәyalına görә utanıb xәcalәt çәkirdi. 
- Baxaq görәk. Nәsә fikirlәşәrik, - Saday Sadıqlı 
inmasız, heç bir ümid yeri qoymadan cavab verdi vә bir 
qәdәr ucadan әlavә etdi: - Hә, danış görüm Әylisdә  nә 
var, nә yox? 
- Nә olasıdı  Әylisdә? Necә görmüsәn, elә - köhnә 
hamam, köhnә tas, - Camal tam könülsüz dilini sürüdü. 
- Bilirsәn axırıncı dәfә Әylisdәn çıxdığım neçә ildir? 
- Lap olsun yüz il. Lap yüz il dә olmasan, Әylisdә heç 
zad dәyişәn deyil, - Camal cavab verdi vә  nәdәnsә 
tәәssüflә Mopassanın üzünә gülümsündü. - Amma sonra 
nә düşündüsә Sadaya Әylis barәdә azdan-çoxdan 
danışmaq qәrarına gәlib, könülsüz-könülsüz dillәndi. - Bu 
il yaz girәndә Mirәli kişi öldü, mәn bilәn xәbәrin var 

---