Davlat va huquq nazariyasi

Kurs ishi mavzusining dolzarbligi. Jamiyat mohiyatini ilmiy anglash, uning yaxlit ilmiy manzarasini yaratish insoniyat ma’naviy taraqqiyotining mislsiz yutug‘i hisoblanadi. Abu Ali ibn Sino jamiyatning paydo bo‘lishi kishilarning birdamlikka bo‘lgan tabiiy ehtiyojidan kelib chiqqanligini, ijtimoiy tengsizlik, tabiiy holat, mehnatning ijtimoiy taqsimlanishi jamiyat taraqqiyotining manbayi ekanligini ta’kidladi. Abu Nasr Forobiy ma’rifatli, mas’uliyatli, fozil jamiyat siymosini targ‘ib qilgan. Abu Rayhon Beruniy jamiyat hayotida oila, mahalla, til va madaniyatning ahamiyatini ko‘rsatdi. Keyinchalik G‘arbiy Yevropalik G. Spenser, E. Dyurkgeym, M. Veber, V. Perato singarilar jamiyatni tabiiy – tarixiy jarayon, murakkab ijtimoiy tizim (sistema) sifatida tadqiq etdilar. Jamiyat haqidagi turli tarixiy davrlarda yaratilgan ta’limotlarda davr ruhi, jamiyatning madaniy-ma’naviy salohiyati, rivojlanish qonuniyatlari o‘z aksini topadi.
Kurs ishidan ko‘zlangan maqsad. Men o‘z oldimga mavzuni atroflicha, ilmiy-nazariy tahlillarga tayangan holda yoritib berishni, jamiyatimizdagi mavzuga doir hodisalarni chuqur o‘rgangan holda ularga munosabat bildirishni maqsad qillib qo‘ydim.

I BOB. Davlat tushunchasi va uning paydo boʻlishi

1.1.Davlatning vujudga kelishi toʻgʻrisidagi nazariyalar.

Davlatning kelib chiqishi haqida bir qancha tushunchalar mavjud: 1. Teologik konsepsiya davlatning vujudga kelishini, shuningdek, uning barcha qarorlarini ilohiy irodaning harakatlari va sanktsiyalari bilan izohlaydi. 2. Patriarxal kontseptsiya davlatdagi hukmdor hokimiyatini katta oilada otaning hokimiyati, sub'ektlar va hukmdorlar o'rtasidagi munosabatlarni esa oilaviy munosabatlar deb talqin qiladi. Bunday qarashlar, masalan, ruslarning hukmdorni "podshoh-ota", "xalq otasi" deb atash an'analarida o'z aksini topgan. Davlatning kelib chiqishini oilaning davlat hajmiga o'sishi sifatida ko'rish mumkin. 3. Shartnoma kontseptsiyasi davlatning paydo bo'lishidan oldin jamiyat va insonning cheksiz erkinlik bilan tavsiflangan tabiiy holatiga asoslanadi. Ijtimoiy shartnoma tuzilgandan keyingina davlatni turli jamoat manfaatlari, shaxs huquq va erkinliklari muvozanatini ta'minlashga qaratilgan tashkilot sifatida tashkil etish orqali oqilona asosga cheksiz erkinlik kiritildi. 4. Psixologik kontseptsiya davlatning shaxsning uyushgan jamoa doirasida yashashga bo'lgan psixologik ehtiyojlarining mavjudligi tufayli, jamoaviy o'zaro ta'sir qilish zarurati ma'nosida mavjudligidan kelib chiqadi. 5. Sinfiy (marksistik) kontseptsiya davlatni kelib chiqishi bo‘yicha sinf (jamiyatning sinflarga bo‘linishi bilan birga paydo bo‘ladi) va mohiyatiga ko‘ra (sinflar hukmronligi organi va bir sinfning ikkinchi sinfning zulmi organi) sifatida qaraydi. 6. Bosqinchilik (zo'ravonlik) nazariyasi davlatning paydo bo'lishini kuchli qabilalar tomonidan kuchsizlarni bosib olishi natijasi deb qaraydi. Sinflar ekspluatatsiyasining kelib chiqishi ham xuddi shunday tarzda ko'rib chiqiladi. 7. Organik nazariya holat va tirik organizm oʻrtasida tuzilishi va funksiyalari boʻyicha oʻxshashlikni keltirib chiqaradi. 8. Irrigatsiya nazariyasi davlatning paydo bo'lishini yirik irrigatsiya inshootlarini qurish zarurati bilan bog'laydi. Bu yondashuv Sharqning bir qator mamlakatlari tarixini tushuntirish uchun ishlatiladi. Tarixchilar va etnograflarning tadqiqotlari shuni ko'rsatadiki, davlatning paydo bo'lishining yagona sababi yo'q. Yuqoridagi nazariyalarning aksariyati davlatning paydo bo'lishiga sabab bo'lgan omillarning ayrim guruhlarini aks ettiradi. Davlat qabilaviy tuzumning parchalanishi natijasida, rahbarlar hokimiyati jamiyatdan ajratilganda paydo bo'ladi. Bu jarayonga turli omillar ta'sir ko'rsatdi: xususiy mulk va mulkiy tengsizlikning paydo bo'lishi, aholi soni va zichligining ortishi, ba'zi xalqlarning boshqalar tomonidan bosib olinishi, mudofaa ehtiyojlari, o'troq turmush tarziga o'tish, ijtimoiy munosabatlarning rivojlanishi. mehnat taqsimoti va boshqaruvni alohida faoliyat turiga ajratish, sug'orish ishlarini tashkil etish ehtiyojlari. ...
Ilohiyot nazariyasiga ko‘ra, Yer yuzidagi hamma narsaning, jumladan, davlatning ham yaratuvchisi Xudodir, lekin ilohiy rejaning siriga kirib borish, davlatning mohiyati va mohiyatini anglash mumkin emas. Agnostitsizmga asoslangan ushbu asosning ilmiy tabiatiga ta'sir qilmasdan, biz shuni ta'kidlaymizki, ilohiyot nazariyasi erdagi davlatni yaratish va faoliyat yuritish, to'g'ri qonun va tartibni ta'minlash zaruriyatini rad etmagan. Davlat va davlat hokimiyatiga ilohiy timsol berib, o‘ziga xos vositalar bilan ularning obro‘-e’tiborini ko‘tardi, jinoyatni qattiq qoraladi, jamiyatda o‘zaro hamjihatlik, oqilona tartib o‘rnatilishiga xizmat qildi. Bizning zamonamizda ilohiyot ham mamlakatda ma'naviy hayotni yaxshilash va rus davlatchiligini mustahkamlash uchun katta imkoniyatlarga ega. Patriarxal nazariya Qadimgi Yunonistonda va quldor Rimda keng tarqalgan bo'lib, o'rta asr absolyutizmi davrida ikkinchi shamolni oldi va qandaydir tarzda aks-sadolari bizning kunlarimizgacha saqlanib qoldi. U Aristotel tomonidan kelib chiqqan bo'lib, u davlat inson hayotining tabiiy shakli, davlatdan tashqarida odamning o'z turi bilan aloqasi mumkin emas deb hisoblagan. Ijtimoiy odamlar mavjudot sifatida birlashishga, patriarxal oilani shakllantirishga intiladi. Va bu oilalar sonining ko'payishi va ularning birlashishi davlatning shakllanishiga olib keladi. Aristotel davlat hokimiyati ota hokimiyatining davomi va rivojlanishi, deb ta’kidlagan. O'rta asrlarda Angliyada absolyutizm mavjudligini asoslab bergan R.Filmer o'zining "Patriarxat yoki qirollarning tabiiy huquqini himoya qilish" asarida patriarxal nazariyaga ishora qilib, dastlab Xudo Odam Atoga qirollik hokimiyatini berganligini ta'kidlaydi. shuning uchun u nafaqat insoniyatning otasi, balki uning xo'jayini hamdir. Patriarxal nazariya Rossiyada unumdor zamin topdi. Uni sotsiolog N.K.Mixaylovskiy faol ilgari surdi. Atoqli tarixchi M.N.Pokrovskiy ham davlat hokimiyatining eng qadimiy turi bevosita ota hokimiyatidan rivojlanadi, deb hisoblagan. Ko‘rinib turibdiki, bu nazariya ta’siridan xoli bo‘lmasa kerak, mamlakatimizda “xalq otasi”, yaxshi podshoh, rahbar, hamma uchun barcha muammolarni hal qilishga qodir o‘ziga xos g‘ayrioddiy shaxsga ishonishning azaliy an’anasi keng tarqalgan. . Bunday an’ana mohiyatan antidemokratik xususiyatga ega bo‘lib, u odamlarni passiv ravishda o‘zgalar qarorini kutishga mahkum etadi, o‘ziga bo‘lgan ishonchni susaytiradi, omma orasida ijtimoiy faollikni pasaytiradi, o‘z mamlakati taqdiri uchun mas’uliyatni kamaytiradi. Paternalizm va yetakchilik yetakchilarni har tomonlama maqtashga, odamlar oldida eng salbiy xatti-harakatlar va qarorlarni oqlashga tayyor bo‘lgan ko‘plab mafkuraviy “suvchilar”ni vujudga keltiradi. Bu tendentsiya Stalinizm totalitarizmi davrida eng xunuk tarzda namoyon bo'ldi. Kult mafkurasi Stalin qo'lida cheksiz hokimiyatning to'planishini nafaqat oqladi, balki har tomonlama ulug'ladi va uning har bir qadamini darhol "tarixiy", "taqdiriy", "hal qiluvchi" qadamga aylantirdi. Butun mamlakat bu epik maqtovga, deyarli epik xushomadgo'ylikka berilib, bir kishining beg'uborligi, hamma narsani bilishi, hamma narsaga qodirligi va hamma narsani bilishi g'oyasiga singib ketdi. Ammo quloq soladigan diniy mafkura hamrohligida qonunsizlik va o'zboshimchalik misli ko'rilmagan avj oldi. Inson shaxsi na ijtimoiy, na qonun bilan himoyalangan edi. Paternalizm an’analari bugungi kunda ham barhayotdir. Ko'pincha davlat arbobi xoh hohlamasa, katta oila boshlig'iga o'xshatiladi, unga alohida umid bog'laydi, uni Vatanning shubhasiz qutqaruvchisi deb biladi va unga haddan tashqari keng vakolatlar berishga tayyor. Mafkuraviy “svayderlar” ham o‘tmishga aylangani yo‘q. Patriarxal nazariya turli davrlarda ko'pchilik tomonidan tanqid qilingan. Xususan, J.Lokk ilmiy yondashuv o‘rniga uning qoidalarida “bolalar ertaklarini” uchratamiz, deb yozgan edi. Bu davlat kabi murakkab hodisaning antiilmiy biologizatsiyasi "retseptlar ta'limoti" deb nomlangan. Davlatning shartnomaviy kelib chiqishi nazariyasi ham zamonlar tumanlarida vujudga kelgan. Qadimgi Yunonistonda baʼzi sofistlar davlat adolatni taʼminlash maqsadida odamlarning shartnomaviy birlashmasi natijasida vujudga keladi, deb hisoblashgan. Epikur "dastavval davlat odamlarning o'zaro kelishuviga tayanadi ..." degan fikrga duch keladi. Ammo agar Qadimgi Yunoniston faylasuflarining qarashlarida biz ushbu nazariyaning faqat asoslarini topsak, u holda 17-18 asr mutafakkirlarining yorqin galaktikasi asarlarida. G. Grotius, B. Spinoza, A. Radishchev, T. Hobbes, J. Locke, J.-J. Russo va boshqalar, u o'zining to'liq rivojlanishini oldi. Nomlangan nazariyaning tarafdorlari davlatdan oldin tabiiy holat bo'lib, u turli yo'llar bilan tavsiflanganligidan kelib chiqdi. Russo uchun, masalan, tabiiy holatda bo'lgan odamlar tug'ma huquq va erkinliklarga ega, Hobbes uchun bu "hammaning hammaga qarshi urushi" holatidir. So‘ngra tinchlik va farovonlik uchun jamiyatning har bir a’zosi va yaratilayotgan davlat o‘rtasida ijtimoiy shartnoma tuziladi. Ushbu shartnomaga ko'ra, odamlar o'z huquqlarining bir qismini davlat hokimiyatiga o'tkazadilar va unga bo'ysunish majburiyatini oladilar va davlat insonning ajralmas huquqlarini himoya qilish majburiyatini oladi, ya'ni. mulk huquqi, erkinlik, xavfsizlik. Russoning fikricha, odamlarning kelishuvi huquqiy hokimiyatning asosidir. Natijada, har bir muzokarachi umumiy irodaga bo'ysunadi, lekin ayni paytda bu iroda ishtirokchilaridan biriga aylanadi. Suverenitet butun xalqqa tegishli bo‘lib, hukmdorlar esa ularga hisobot berishga majbur bo‘lgan va ularning xohishiga ko‘ra almashtiriladigan xalq vakillaridir. Davlatning shartnomaviy kelib chiqishi nazariyasi ijtimoiy shartnoma qayerda, qachon va qanday sodir bo'lgan, uning ishtirokchisi yoki guvohi kim bo'lgan degan savollarga javob bermaydi. Ularga javob beradigan tarixiy dalillar yo'qdek. Bir so'z bilan aytganda, bu nazariya antihistorizmdan aziyat chekadi, ammo bu uni ilmiy qiymatidan mahrum qilmaydi. U birinchi marta davlat odamlarning ongli va maqsadli faoliyati natijasida vujudga kelishini ko'rsatdi. Bu aslida odamlar tomonidan yaratilgan birinchi ijtimoiy va siyosiy institut bo'lib, u shaxslar, guruhlar, sinflar va butun jamiyat hayotiga katta ta'sir ko'rsatgan va ko'rsatmoqda. U tizimli ravishda takomillashtirilishi, o'zgartirilishi va o'zgaruvchan sharoitlarga moslashtirilishi mumkin. Shartnoma nazariyasi xalq suvereniteti, nazorat qilinishi, barcha davlat va hokimiyat tuzilmalari xalqi oldidagi javobgarligi, ularning o‘zgaruvchanligi to‘g‘risidagi ta’limotga asos solganligi haqida aytilganlarga qo‘shimcha qilsak, uning bugungi kunda ham dolzarbligi ayon bo‘ladi. Gegel davlati haqidagi ta'limot. Davlat va huquqning kelib chiqishi haqidagi oʻziga xos nazariya nemis klassik falsafasining eng yirik vakili G.V.Gegel tomonidan yaratilgan. U tabiat va jamiyatning, demakki, davlat va huquqning barcha hodisalarining asosi mutlaq ma’naviy va oqilona tamoyil – “mutlaq g‘oya” ekanligini ta’kidlagan. Gegel o'zining "Huquq falsafasi" asarida davlatning shartnomaviy kelib chiqishi nazariyasini ob'ektiv idealizm nuqtai nazaridan tanqid qiladi. U Russoning xizmatlarini shuni e'tirof etadiki, u davlatning asosini umumiy irodada ko'rgan, ammo Russoning xatosi, Hegelning fikriga ko'ra, umumiy irodani shaxslarning irodasidan kelib chiqishida, davlat irodasi esa bir narsadir. ob'ektiv, o'z-o'zidan oqilona tamoyil, o'z asosiga ko'ra shaxslarning irodasini tan olishdan mustaqil. Gegel ob'ektiv idealist sifatida davlat va huquqni mutlaq g'oyadan, aql-idrok talablaridan kelib chiqadi. U shartnoma nazariyasi tarafdorlarining davlat shaxs va mulk erkinligini ta'minlash va himoya qilish uchun odamlar tomonidan yaratilgan degan tezislariga qarshi chiqdi. Gegelning fikricha, “davlat sug‘urta muassasasi emas, u alohida shaxslarga xizmat qilmaydi va ularning yaratilishi bo‘la olmaydi. Davlat axloqni amalga oshirishning eng oliy shaklidir”. Bu hech kimning manfaatlariga xizmat qilmaydi, balki o'z-o'zidan mutlaq maqsaddir. Boshqacha qilib aytganda, davlat xizmat qilmaydi, balki hukmronlik qiladi, u vosita emas, balki maqsad, o'z-o'zidan maqsad, barcha maqsadlarning eng oliysidir. Davlat shaxsga nisbatan oliy huquqqa ega bo‘lib, uning oliy burchi davlatning munosib a’zosi bo‘lishdir. Hegel davlatning asosi sifatida xalq suvereniteti va undan kelib chiqadigan demokratiya g'oyasini rad etadi. Oliy hokimiyat, Gegelning fikricha, xalq manfaatlarini ifoda eta olmaydi, chunki xalq nafaqat "oqilona iroda" nimani xohlashini bilmaydi, balki o'zi ham nimani xohlashini ham bilmaydi. Shunday qilib, Gegelning davlat haqidagi ta’limoti davlatning shartnomaviy kelib chiqishi nazariyasiga, insonning tabiiy va ajralmas huquqlariga, pirovardida burjua-demokratik inqilob g‘oyalari va maqsadlariga qarshi qaratilgan edi. Darhaqiqat, “Haqiqiy hamma narsa oqilona” degan gegel formulasi Prussiya davlatining feodal-absolyutistik tuzumini oqladi. Agar inqilobiy burjuaziya mafkurachilari dindan xoli davlat toʻgʻrisidagi qarashlarni ishlab chiqqan boʻlsa, Gegel bu haqdagi diniy-teologik taʼlimotni nafis va tasavvufiy shaklda qayta tikladi. Uning “Ta’limotlarida” davlat oliy axloqiy qadriyatlar timsoli sifatida ko‘rsatiladi, u insonni unga to‘liq bo‘ysundirib, chinakam davlatga sig‘inishni yaratadi.
Zo‘ravonlik nazariyasi 19-asr oxiri va 20-asr boshlarida paydo bo‘ldi va keng tarqaldi. Uning asoschilari L.Gumplovich, K.Kautskiy, E.Dyuring va boshqalar taniqli tarixiy faktlarga tayanganlar. Zo'ravonlik nazariyasi tarafdorlarining ta'kidlashicha, davlatning onasi urush va fathdir. Shunday qilib, avstriyalik davlatshunos olim L.Gumplovich shunday deb yozgan edi: “Tarix bizga davlat zo‘ravonlik harakati bilan emas, balki boshqa yo‘l bilan paydo bo‘lgan birorta ham misolni ko‘rsatmaydi. Bundan tashqari, bu har doim bir qabilaning boshqasiga nisbatan zo'ravonligi bo'lib kelgan, u zaifroq, allaqachon o'tirgan aholining kuchliroq begona qabilasini bosib olish va qul qilishda ifodalangan. Gumplovich hayvonlar hayoti qonunini inson jamiyatiga o'tkazadi va shu bilan ijtimoiy hodisalarni biologiklashtiradi. Uning fikricha, tabiatning murakkab qonuni yovvoyi qo'shinlar va davlatlar jamiyatlarining harakatlarida hukmronlik qiladi. K.Kautskiy zo‘ravonlik nazariyasining asosiy tamoyillarini ishlab chiqib, sinflar va davlat birgalikda urush va bosqinchilik mahsuli sifatida namoyon bo‘lishini ta’kidladi. “Davlat va sinflar, - deb yozgan edi u, - bir vaqtning o'zida ularning mavjudligini boshlaydi. G'oliblar qabilasi mag'lubiyatga uchragan qabilani o'ziga bo'ysundiradi, ularning butun yerlarini o'zlashtiradi va keyin mag'lubiyatga uchragan qabilani g'oliblar uchun muntazam ravishda ishlashga, ularga soliq yoki soliq to'lashga majbur qiladi. Birinchi tabaqalar va davlat bosqinchilik harakati bilan birlashtirilgan qabilalardan tashkil topadi. F. Engels zo‘ravonlikning rolini bo‘rttirib ko‘rsatgan, ijtimoiy-iqtisodiy omillarni e’tibordan chetda qoldirgan bu nazariyani qattiq va ko‘p jihatdan haqli ravishda tanqid qildi. Davlat apparatini saqlab qolish va tegishli harbiy qurollarni ishlab chiqarish imkonini beradigan davlat paydo bo'lishi uchun. Agar bunday iqtisodiy sharoitlar bo'lmasa, hech qanday zo'ravonlik o'z-o'zidan davlatning paydo bo'lishiga olib kelishi mumkin emas. Shu bilan birga, davlatning shakllanishida zo‘ravonlik va istilochilik muhim o‘rin tutgani shubhasizdir. Davlatning paydo boʻlishi haqidagi marksistik nazariya F.Engelsning “Oila, xususiy mulk va davlatning kelib chiqishi” asarida toʻliq yoritilgan boʻlib, uning nomining oʻzi ham paydo boʻlishiga sabab boʻlgan hodisalar oʻrtasidagi bogʻliqlikni aks ettiradi. tahlil qilingan hodisa. Umuman olganda, nazariya boshlang'ich nuqtalarining ravshanligi va ravshanligi, mantiqiy uyg'unligi bilan ajralib turadi va, shubhasiz, nazariy fikrning buyuk yutug'idir. Izchil materialistik yondashuv marksistik nazariyaga xosdir. U davlatning paydo bo'lishini xususiy mulk, jamiyatning sinflarga bo'linishi va sinfiy qarama-qarshilik bilan bog'laydi. Masalaning mohiyatini marksizm «Davlat — murosasiz sinfiy qarama-qarshiliklarning mahsuli va namoyonidir» formulasida ifodalaydi. Davlatning paydo bo'lishiga sinflarning ta'sirini inkor etishga asos yo'q. Ammo sinflarni uning paydo bo'lishining yagona asosiy sababi deb hisoblash uchun hech qanday sabab yo'q. Yuqorida aytib o'tilganidek, davlat ko'pincha sinflar paydo bo'lishidan oldin paydo bo'lgan va shakllangan, bundan tashqari, davlat shakllanishi jarayoniga boshqa, chuqurroq va umumiyroq omillar ta'sir ko'rsatgan. Bu qat'iy ilmiy asoslarga ega bo'lgan marksistik nazariyadir. Chunki turli tarixiy sharoitlarda sinfiy qarama-qarshiliklar ham, umumiy ishlarni hal qilish, jamiyatni boshqarishni takomillashtirish, ushbu boshqaruvni mehnat taqsimoti shakli sifatida ixtisoslashtirish zarurati davlatning paydo bo'lishining sabablari sifatida hal qiluvchi ahamiyatga ega bo'lishi mumkin. Organik nazariya. Bu nazariya 19-asrda paydo bo'lgan. tabiatshunoslik yutuqlari bilan bog'liq, garchi shunga o'xshash ba'zi fikrlar ancha oldin bildirilgan. Demak, ba’zi qadimgi yunon mutafakkirlari, jumladan Aflotun davlatni organizm bilan, davlat qonunlarini esa inson psixikasi jarayonlari bilan solishtirganlar. Darvinizmning paydo bo'lishi ko'plab huquqshunoslar va sotsiologlarning biologik qonuniyatlarni ijtimoiy jarayonlarga tatbiq etishiga olib keldi. Organik nazariyaga ko'ra, insoniyatning o'zi hayvonot dunyosining eng pastdan eng yuqori darajaga evolyutsiyasi natijasida paydo bo'ladi. Keyingi rivojlanish odamlarning tabiiy tanlanish jarayonida yagona organizmga birlashishiga olib keladi - hukumat miyaning funktsiyalarini bajaradigan, butun organizmni boshqaradigan, xususan, qonundan miya tomonidan uzatiladigan impulslar sifatida foydalanadigan davlat. Quyi tabaqalar ichki funktsiyalarni, hukmron tabaqalar esa tashqi funktsiyalarni bajaradilar. Davlatning kelib chiqishining organik nazariyasining noto'g'riligi quyidagilar bilan belgilanadi. “Mavjud har bir narsaning namoyon boʻlish darajasi, borligi va hayotiy faoliyati turlicha. Har bir darajaning rivojlanishi ushbu darajaga xos bo'lgan qonuniyatlar bilan belgilanadi. Va hayvonot olamining rivojlanishini fizika va kimyo qonunlari asosida tushuntirib bo'lmaganidek, biologik qonuniyatlarni ham insoniyat jamiyati taraqqiyotiga taalluqli qilib bo'lmaydi. Psixologik nazariya. 19-asrda ham paydo bo'lgan bu nazariyaning vakillari. G. Tarde, L.I.Petrajitskiy va boshqalar boʻlgan.Ular davlatning paydo boʻlishini inson psixikasi xususiyatlari: itoat qilish zarurati, taqlid qilish, ibtidoiy jamiyat elitasiga qaramlik ongi, adolat ongining namoyon boʻlishi bilan izohlaganlar. harakat va munosabatlarning muayyan variantlari uchun va hokazo. 19. Davlat hokimiyatining oliy organlari: parlament. 20. Davlat hokimiyatining oliy organlari: prezident. 21. Davlat hokimiyatining oliy organlari: hukumat. Ko'pchilik hozir Rossiya siyosiy hayotida fuqarolik jamiyati haqida gapiradi, lekin bu nima ekanligini tushunmaydi. Albatta, bu holat fuqarolik jamiyati tushunchasi rus nazariy va huquqiy bilimlaridan chiqarib tashlangan o'nlab yillar davomida yuzaga kelgan. Ammo fuqarolik jamiyati ilmiy-siyosiy burilish davriga qadam qo'ygan bo'lsa-da, u o'ziga xos fetishga aylanmasligi kerak. Menimcha, “rivojlangan fuqarolik jamiyatisiz demokratiya bo‘lmaydi”, degan gaplarni e’tiqod bilan qabul qilmaslik kerak. Shuning uchun ham ushbu tushunchaning kelib chiqishiga, asl mazmuniga to‘xtalib, uni hozirgi fuqarolik jamiyati tushunchasi bilan solishtirish maqsadga muvofiqdir.