TƏFSİR ÜSULU VƏ TARİXİ 62
Hz. Ömər bu hadisədən sonra hafizlərin şəhid olduğunu əsas
gətirərək Hz. Əbu Bəkirə Quranın kitab şəklinə salınmasının va-
cibliyini bildirir. Hz. Əbu Bəkir isə Hz. Peyğəmbərin belə etmədiyi
bu işi edə bilməyəcəyini söyləyir. Ancaq Hz. Ömərin israrı ilə o bu
təklifi qəbul edir və bu iş üçün ən uyğun olan adamın Zeyd İbn
Sabit olduğuna qərar verilir. Zeyd çağrılır və Quranın kitab şəklinə
salınması məsələsi ona bildirilir. Əvvəlcə o da bu təklifdən boyun
qaçırsa da, sonra bu işin vacib olduğu qənaətinə gəlir və təklifi
qəbul edir.
Quranı cəm etmək üçün Məscidi-Nəbəvidə iclas təşkil olunur
və burada Zeyd ibn Sabitin rəhbərliyi altında komissiya qurulur.
Bu komissiyanın üzvləri aşağıdakılar idi: Hz. Ömər, Hz. Əli, Hz.
Osman, Übeyy ibn Kəb, Abdullah ibn Məsud, Abdullah ibn Ömər,
Abdullah ibn Abbas, Abdullah ibn Zübeyr, Abdullah ibn Səid, Tal-
ha, Səd, Hüzeyfə, Əmr ibn As, Əbu Hüreyrə, Xalid ibn Vəlid, Əbu
Musa əl-Əşəri, Əbu Zeyd və Əbu Dərda.
Zeyd Quranı cəm edərkən gətirilən ayələrin həqiqətən Hz.
Peyğəmbərin hüzurunda yazılmasına dair iki şahid tələb edirdi. İki
şahid gətirə bilməyənlərin sözünə etibar etmirdi. Tövbə surəsinin
son iki ayəsi ilə
82
Əhzab surəsinin 23-cü ayəsini sadəcə Hüzeymə
b. Sabit əl-Əsari gətirmişdi. Hz. Peyğəmbərin onun şahidliyini iki
nəfərin şahidliyi ilə eyni tutmasından yola çıxaraq onun gətirdiyi
bu ayələr də qəbul edilərək Qurana yazılmışdır. Həm də Tövbə
surəsindəki ayələr son enən ayələrdən olduğu üçün hələ də
hafizələrdə qorunub saxlanılırdı. Digər səhabələr də bu ayələri
əzbər bilirdilər ki, bu da həmin ayələrin ilahi olduğunu göstərir.
82 Tövbə, 9/128-129