Ər-arvad arasındakı ziddiyyətlərin tərbiyə müstəvisinə keçirilməsi. Bu da tərbiyənin pozulmasını şərtləndirir. Burada bir valideynin hiperhimayəçiliyi digərinin aparıcı hiperhimayəçiliyi ilə toqquşur. Ərlə arvad arasındakı qarşılıqlı münasibətlərdəki ziddiyyət bəzən stabil ailələrdə də özünü göstərir. Valideynlər bir-birlərindən daha çox narazılığı ön plana çəkir, bir-biri ilə ziddiyyətə girməklə uşağın (yeniyetmənin) rifahı ilə bağlı qayğını kənara qoyurlar.
Valideynlər özlərini elə göstərməyə çalışırlar ki, guya onlar “uşaq barədə daha çox düşünürlər”. Bununla belə, valideynlərin fikirlərində fərqlər daha çox diametral xarakter daşıyır. Onlardan biri daha sərt tərbiyəyə üstünlük verir (bu aparıcı hiperhimayəçilikdir), digərinin isə yeniyetməyə daha çox “yazığı” gəlir.
Burada bu cəhətin xarakterik şəkildə özünü göstərməsi ərlə arvadın bir-birinin tərbiyə metodlarından necə istifadə etməsi özünü ifadə edir. Bununla belə, aydın görünür ki, onlardan hər biri yeniyetməni tərbiyə etmək deyil, öz tərbiyəvi mübahisələrində kimin daha çox haqlı olduğunu sübuta yetirmək məsələsidir.
Dostları ilə paylaş: |