Diabetik nefropatiNİn kliNİk bulgulari ve genel seyri

Peritoneal Diyaliz-Hemodiyaliz
Genelde birisi diğerine kesin üstün değildir ve diğer glomerüler hastalıklardaki avantaj ve dezavantajlar burada da söz konusudur. CAPD için daha düşük teknik survive belirtilmektedir ki bunun nedeni olarak daha fazla infeksiyon ve ultrafiltrasyon kaybı ileri sürülmektedir. Son çalışmalarda daha iyi bağlantı sistemlerinin kullanımı ile peritonit riski için diabetiklerde diğer hastalara göre belirgin bir artış olmadığı vurgulanmaktadır. Çıkış yeri infeksiyonu açısından da artmış sıklık olmamakla birlikte tünel enfeksiyonunda bir miktar daha fazla görülme sıklığı olduğu belirtilmektedir. Bunun nedeni olarak ta diabetiklerde burun da staph. Aureus taşıyıcılığının yüksekliği belirtilmektedir.

Hemodiyalizde temel problem diabetik hastalarda vasküler giriş yolunun sağlanmasıdır. A-V fistül oluşturmak ve onu uzun vade de korumak diabetik hastalar için başlı başına sorun olrak kalmaktadır. VAsküler kalsifikasyonun diabetiklerde daha fazla olması, ateroskleroz, artmış tromboz, fistül infeksiyonu, hipotansiyon episodları A-V fistül ömrünü kısaltmaktadır.

Sonuç olarak mevcut yaygın co-morbid hastalıklar nedeni ile diabetik hastalarda yaşam süresi diyaliz tedavileri altında oldukça azalmaktadır. Diabetiklerde 5 yılda yaşam süresi %30 ken diğer hastalarda %60 olmaktadır. Temel mortalite nedeni de kardiyovasküler olmaktadır. HD ve CAPD arasında ise mortalite açısından henüz net bir farklılık belirtilmemektedir. Ancak genç diabetik CAPD hastaları genç diabetik HD hastalarına göre ve yaşlı diabetik HD hastaları da CAPD hastalarına göre daha fazla yaşamaktadır.

Bir diğer renal replasman tedavi seçeneği renal transplantasyondur. Transplantasyon diyalize göre survive yönünden avantaj sağlasa da transplant hastaları arasında diabetes mellituslu olgular halen daha az survive süresine sahiptirler. Ancak diyaliz tedavisine göre hastalarda yaşam kalitesi ve rehabiltasyon daha iyi olmaktadır. Bu hastalarda transplant öncesinde özellikle kardiyovasküler hastalıklar yönünden iyice aranmalı ve tüm risk faktörleri dikkatle değerlendirilmelidir. Eğer gerekiyorsa mutlaka nakil öncesinde anjiografik girişim yapılıp tedavi gerekiyorsa uygulanmalıdır. Tip1 DM lu hastalarda pankreas-böbrek kombine transplantasyonu ile daha başarılı sonuçlar alınmaktadır.