Dİvan-ü luğat-it tüRK

ırmaqlı : arıq. arx. - ırmaqlı: arıqlı_ka.

ırra_ka : utanma. ır. ir. ıra.

ırtalış : irtəliş. 1. arayış. axtarış. tə'qib. - irtəli nə: aranan nərsə. 2. təhqiq.

ırtaş : irtəş_ka. irtiş. əriş. yırtış. yırtaş. yirtəş. yartış. irişmə. çəkişmə. savaş.

ısı : ısın. xoş. yapışan. gözəl. iyi. (# ısız: yava. şərr. pis. kifir)

ısıq_ka : isik. 1. doğu. şırıq. şərq. (# savaq: soyuq. batı). - ısıq savuq: doğu batı. 2. isik. həyalı. uyan. uyat. uğqa. uğaq. oğaq. 3. sıcaq. 4. saf. açıq. gen. - isiq yer_ka: uzayıb gedən bozqır.

ısıqlııq_{ka :} isiqliıq_ka. 1. səvdalı. seviklik. 2. sıcaqlıq. mehribançılıq.

ısılmaq_ka: yesilmək. yasılmaq. azalmaq. əksilmək.

ısın : ısı. xoş. yapışan. gözəl.

ısınmaq : isiqləmək. qızışmaq. ısışmaq_ka. isişmək. səvmək.

ısınmaq : isinmək. sevmək. xoşlanmaq. xoşu gəlmək. - birbirizə isinin: birbirizə sevilin.

ısırqanmək_ka: isirqenmək_ka. qızışmaq.

ısırmaq_ka: 1. soxmaq. sığırmaq. sığdırmaq. yerləştirmək. 2. dişləmək. - heyva bərkdi, ısırma: dişivə salma.

ısırmaq_ka: pöşləmək. pöttəmək. yaxcı pişirməmək, çiğ qaldırmaq. issitib götürmək. öldürmək. - göyü pöşlə: ısır:

ısırtmaq_ka: dişləmək.

ısışmaq_ka: isişmək. ısınmaq.

ısız_ka : isiz. əsiz. əssiz. ıssız. isiz. 1. ısıqsız. həyasız. - ər isiz diləkdi: kişi pisliyə ad çıxardı. 2. pis. kötü. xərab. fasid. şərr. pis. yava. kifir. (# ısı: iyi. xoş). - ısızlığı anınma: yamanlığı düşnmə, işləmə. 3. görkəmsiz, quraq nərsə. 4. ətaci. 5. darqaşayıd. küçə uşağı. aralıqda yava yavuz işlər görən. 6. əsiz. əssiz_ka. ıssız. isiz. yazıq. təssüf. hayıf. əfsus. diriğ. 7. şuluq. ələ. avuca sığmayan. haşarı cocuq. utanmaz. arsız. ırsız. yaman. kötü. həşər.

ısızlanmaq_ka: isizlənmək_ka. səvimsizləşmək. yaramazlaşmaq. duzsuzlanmaq. sırtılmaq. şuluqluq edmək.

ısızlıq : isizlik_ka. ıssızlıq. yamanlıq. kötülük. həşərlik. şərrlik. pislik. yavalıq. yamanlıq. kötülük. həşərlik. şərrli. (# ısı: iyi. xoş). - ısızlığı anınma: yamanlığı düşnmə, işləmə.

ıslanmaq: sulanmaq. çilənmək_ka. çiminmək. yaşlanmaq. tərləmək.

ıslatmaq: çiləmək_ka. çilətmək. çiylətmək_ka. çiğlətmək_ka. yaşartmaq. sulamaq. ölləmək. tərlətmək.

ıslıq çalmaq: sıqırmaq_ka. fışqa çalmaq.

ısraq : 1. öz kefinə gəzən. rind. comərt. 2. qısraq. qısrıq. qısqın. özündə olan. özünə çəkilən.

ısrıq_ka : qovuq. qopuq. ıraqlanmış. dışlanmış (dişlənmiş). rədd olunmuş. məlun. - elindən ısrıq, özükdən (özündən) üzrük, savından dönrük: eldən qovulmuş, sevikdən ( eşqdən) üzülmüş, əhdindən dönmüş.

ısrılmaq_ka : ısırılmaq.

ısrım_ka : 1. tutuq. büzük. 2. bədəxlaq. hirsli. - ısrım kişi_ka: suratsız. sıxıntilı adam.

ısrın_ka : bədəxlaq. hirsli.

ısrınmaq_ka: 1. öfgələnip dərlənmək. toplanmaq. çəkilmək. büzülmək. qayıqmaq. 2. pöşlənmək. pöttənmək. yaxcı pişirilməmək, çiğ qaldırılmaq. issitib götürülmək. öldürülmək. - göyü ısır: pöşlə.

ısrışmaq_ka : dişləşmək. bir bir dişləyib, qapmaq. qapışmaq.

ısrumaq: dişləmək. - daşı ısrumasa, öpmüş gərək: daşa dişin batmazsa, öpməlisən.

ısrumaq_ka: ısırmaq.

ıssız : əsiz. əssiz_ka. ısız. isiz. yazıq. təssüf. hayıf. əfsus. diriğ. ağlaq_ka. boş, xəlvət, çoraq. - ıssız kişi_ka: üzsüz. iyilik bilməz adam.

ıssızlıq_ka: isizlik_ka. ısızlıq. yamanlıq. kötülük. həşərlik.

ısuq : asuq. uca. hündür.

ış : yumuş. məşquliyyət. - işi uzatma. burbağ_ka. yorbağ. burbaşlama. buruşdurma. sürüşdürmə. - iş güdük_ka: iş qüç. işçı_ka: - tarfaq ışçı: qıvraq. çalışqan işçi.

ışıq : 1. aşıq. yaşıq. eşq. sevinc. 2. kəvik. orunc_ka. urunc. açaq. rüşvət. - qara bulutu yel açar, urun bilə il açar: rüşvət düğün açar.

ışıqlataq: yalrutmaq. yalrıtmaq. alovlandırmaq.

ışıqlı : parlaq. yaşın.

ışuq : ıyuq. açuq. qutuq. qutlu. mübarək.

ıtləmək_ka: 1. qöpəklətmək. 2. söğmək-.

ıyınmaq_ka: ığınmq. yığınmaq.

ıyuq : ışuq. qutuq. qutlu. mübarək.
x


xaqan_ka : əfrasyab'a verilən unqun.

xalta : xaral. kəsürgə_ka. kəsrük. dağarcıq. qap.

xam : körpə. pişməmiş. çiğ. taxtu_ka. taxut. əğrilməmiş nərsə.

xan : türklərin ən böyük başbuğu. əfrasyab oğullarına verilən unqun, onqun.

xanda_ka : qanda. qayda. qayuda. nərədə.

xapsi_ka : qapsı. qapas. qasıb. kiçik qutu, qab. qabuc. hoqqa.

xaral : tağar_ka. çuval. xurcun. tağarcıq. tulum. qap_ka. xalta. kəsürgə_ka. kəsrük. dağarcıq. qap.

xələc_ka : < qal aç_ka !. girib tutunmuyun !. qalın !. bəkləyin !.

xəmir_ka : əmir. bəy.

xəznə : davarlıq_ka. tavrıq. durdaq. qoyaq. ambar.

xəznəçi : ımqa_ka. imaq. qamı. təhsildar.

xıx : qığ. yin_ka. en. ən. qoyun pisliği, tərsi.

xıxlatma : çök çök. çökətmək. xıxlamaq. dəvəyi xıxtırmaq üçün kullanılır bir söz.

xım : him.

xırda mırda : tək tük. çək çük. dəğərsız nərsə.

xirə : qamar_ka - xirə göz: qamar göz:

xış : büqürsi_ka/ sapan. teş. deş.

xıt xıt : əmirçgə. quzruf.

xudik : qudik. cicik. xurduş.

xumar : çağrat. çaxır. - çağrat gözlü: xumar gözlü.

xumarlamaq: çağratmaq. - gözüvü belə çağratma.

xumarlı_ka: varisli. miraslı.

xumaru_ka: 1. andıra. andaç. savğa. qoya. qoya. tökürgə. miras. irs. geriyə buraxılan nərsə. buraxılan mal davar. - xumaru qoymaq: andıra, savğa buraxmaq. - oğlum sənə qozarmən, ərdəm öğüt xumaru. - buda məndən sənə xumaru. - xumar gözlər kimdən sana xumaru. - bunu atamdan xumaru buldum. 2. yadigar. anıt. bəllə. bəllək. 3. yadbub. xatirə. 4. sayqı, sevgi göstərmək üçün sunulan töhvə. ərməğan. 5. əmanət. uzağa gedən adamın tanışına buraxtığı mal.

xumarulanmaq_ka: tökürgələnmək. mirasçılanmaq. miras aparmaq. mirasa qonmaq.

xun_ka : qaba. qara. assız. asısız. boş, sonsuz, faydasız nə. - xun qara işləmə: boşuna işləmə. - xun xara ışlamaq_ka: qaba. faydasız iş. ləmək.

xurcun : bancuq. mancuq. buxca. heybə. arçı_ka. sanaç_ka. sağnaç. tuluğ. dağarcıq.

xurduş : xudik. qudik. cicik.

xüçünək_ka: xuçunqa. "qırlanqıç" daha deyilən bənəkli, gözəl qoxulu kiçik qavun.

x >q

i


ibibik quşu : übgük. übüp_ka.

ibríq : ıvrıq_ka. qumğan_ka. kova. gügüm. susıq. aftafa.

icəş : irtiş. əriş. ırtaş. irtəş_ka. zəhmət. əzab.

icrəşmək: icəşmək (c <> t ) itrəşmək. ütrüşmək.

iç : hər nəyin incəsi, yufası. içdən olan. öz. məğz. yaxın. tanış. əqrəba. məhrəm. xodi. sırtıq_ka. mahiyyət. - öz kişi. - iç ət: incə sırıx, sərik ət. - iç söz_ka: sır. yürəktəki gizli şey. - iç quşağı. uçqur: içqur_ka. - iç ət_ka: ciğərə bitişiq olan incə ət. - iç donu qiymək. iştonlanmaq: içtonlamaq_ka. - içə sinən. nuş həzmolunan. sinği_ka. - iç ağrısı: talaqu_ka. - iç yağı: piy. yaqrı_ka. yağrı_ka. yağır. - iç alat: quruqsaq_ka. qurqursaq_ka. :- təqmə kişi öz olmaz\\ yadla yağuq düz olmaz.

içək₆ : 1. içəqu_ka. möhtəva. 2. bağırsaq.

içəqu_ka : 1. içək. möhtəva. 2. içiriq. içalat.

içəmək : sınqırmaq. sınrmaq. utmaq.

içənmək: işənmək_ka. inanmaq. güvənmək.

içi_ka : əçə. əçi. yaşça böyük olanlara verilən ad.

içiqmək : içikmək_ka. sınmaq. təslim olmaq.

içim : öpüm_ka. yudum. yeyim. - bir içim mun: bir udum sup.

için_ka : 1. icin. birlikdə. - için gəlin: bərabər gəlin. - için gəldi için geddilər. - için ərtişməyin: birbirizlə savaşmayın. 2. ara. iç. orta. - olar için eytişdilər: olar öz aralarında barışdılar, curlaşdılar. - öz için bölüşün: öz arazda.

içinmək : öpünmək_ka. içər kimi görünmək:

içirmək : içürmək_ka. öpürmək_ka.

içirtmək : öpürtmək_ka.

içişmək_ka: içərmək. sormaq. - köynək təri içişdi.

içqər : içgər. içər. içən. içir. havi. - oğulu içər (içən) ata anadı. - bu kitab bu qonuları içir, içgər: havidir. - bu ona içgər, içməz: bu ona keçər, sığar, sığmaz.

içqərmək: içgərmək. 1. içərmək. içə ötürmək. - uşağı evə içər gəl. - bu sözləridə kitabıva içər. - bu kitabda içrən oykular, fikirlər. 2. çuğullamaq. birinin iç sözün başqasına çatdırmaq. - o məni bəyə içgərdi. 3. içəriyə qoymaq. suclarını savalamaq, qoğlamaq.

içqin ər_ka: mültəci.

içqum_ka : böyük süfrə.

içqur_ka : iç quşağı. uçqur.

içqü_ka : içqi. içilən şey. içləmək iç keçirmək. astarlamaq.

içlənmək_ka : 1. içlənmək. dənələnmək. iç tutmaq. tuxumlanmaq. 2. nərsənin içi ilən uğraşmaq. örnəyin "bir yeməklə içlənmək: bir yeməyin içindən, ortasından yemək".

içlik_ka : yəhər keçəsi.

içmək_ka : 1. içərmək. içəri çəkmək. öpmək. hopmaq. höpürtmək. opmaq. sormaq. tutmaq. içinə almaq. - oğulu içər (içən) ata anadı. - bu kitab bu qonuları içir, içgər: havidir. - bu ona içgər, içməz: bu ona keçər, sığar, sığmaz. 2. quzu dərisindən yapılmış olan kürk.

içrə_ka : də. içində. içərisində.

içrişmək: uçruşmaq. ucruşmaq. biribirinə qoğuşmaq. quculaşmaq.

içrüşmək_ka: içirişmək.

içsəmək_ka: içmək.

içtonlamaq_ka: iç donu qəymək ·. iştonlanmaq.

içtürmək_ka: içirmək.

içüq_ka : samur. təkin kimi heyvanların dərisindən yapılan kürk.

idi : idi_ka edi. iyə. yiyə. əfəndi. - iyim nə der: ağam nə buyuyur. - iyimiz yarlığı: ağam buyruğu.

idiş : ediş_ka. 1. qədəh. tas. qap. bardaq. 2. mal müll.

idrik : iğrik. iyrik. irik_ka. 1. ərpik. əprik. əsgi olan hər nəsnə. 1. qaba. gobud. qatı olan nəsnə.

iki : - iki tirəli kimsə: yatuq_ka.

iq : iğ. yiğ. yiq_ka. kəsəl - iqli tutruğu yiğ bulur: kəsəl vəsiyyəti yey (qutlu. yaxcı) olur. - dəğmə türlük iğ iğlədi: hər cürə xəstəlik tutdtu.

iqçil : çox xəstə.

iqdiş : iğdiş 1. bəcəl_ka. bıçıl. biçilmiş. bükin_ka. bükülmüş buruq. xacə. ənin. enik. əxdə. xədim daşşağı çıxarmaq. arıtmaq_ka. ərtəmək. ərətmək. cocuğu sünnət edmək. ərkəkləşmək. tutuq_ka. əniş. eniş. enənmiş. əxdə. 2. nənədən bir olan (qandaş: dədədən bir olan).

iqdişləmək: iğdişləmək. tutuqlamaq_ka. enəmək. korlamaq. əxtələmək.

iqdük_ka : ikdük_ka. yiktük. yekdük. (< yiğküt. yığtük < yıq). pənir kimi bir orun. sütdən yoğurttan yapılan orun, hasıl.

iqə : igə. iyə. malik.

iqəmək : igəmək_ka. ikəmək_ka. 1. əğələmək. 2. qıcırdatmaq. - o pıçaq ikədi. 3. inat edmək. sıxıb sıxışdırmaq. - o ona igədi.

iqəmə_ka : əkəmə. bir çeşit saz qopuz kimi çalınan bir çalqı·.

iqən : igən. iyən. malik. sahib. - qaz qopsa, ördək gölü igənür: qaz gedsə, ördək gölü iyələnür.

iqənmək: igənmək. iyənmək. iyələnmək. malik olmaq.

iqəşmək_ka: ikəşmək_ka. igəşmək_ka. (1 < ək. 2 < iki ). 1. əkişmək. arxa olmaq. güvənmək. - birbirizə ikəşin. - ikəşən ellər sarsılmaz. 2. icəşmək. çarpışmaq. ısırışmaq. boğuşmaq. - iki boğra igəşdi: tutuşdu. 3. əğələmək. yontmaq. kəsmək. tıraşlamaq. savaşmaq. - ikisi birgə əgişdi.

iqid : igid. salcuq_ka. saltuq. salsuq. salan. sallayan. cuman. arslan. - salcuq su başı_ka: yügrək ( iti, üyrəkli). qoşun başı. - iqidlik edən: yaqutqan_ka. yağlaştıran. yağlayan. igitqan. igidlik edən.

iqidmək_ka: əkitmək. tərbiyə edmək. əğitmək. yetiştirmək.

iqi_ka : sayıda iki. ikki.

iqinci : ikinci. ikindi_ka.

iqindi : ikindi. əkindi_ka. öbürü. ötəki.

iqindi_ka : ikindi­_ka. . 1. ikinci. 2. bəzisı. ötəki. ikinci·. - əkindi. 3. birbirinin. - boyun ikindi: xalq birbirini.

iqirçqün_ka : ikirçgün_ka. ikirgin. ikircim. tərəddüt. ikircimli. tərəddütlü. - könlüm ikirgün oldu.

iqiş : ikiş_ka. əkəş. ası, qudurqan at.

iqit_ka : ikit_ka. yalan.

iqitqan : igitqan. yaqutqan_ka. yağlaştıran. yağlayan. igidlik edən.

iqitlik : comətlik.

iq_ka. : xəstəlik.

iqqiz_ka : ikiz. - iqqiz oqlan. ikiz cocuq.

iqləlmək_ka: iğlənmək. iylənmək. xəstələnmək.

iqləmək_ka: əkləmək. soxmaq. ilişdirmək.

iqləmək_ka: ikləmək_ka. yikləmək. xəstə olmaq. ağrımaq.

iqlənmək_ka: iklənmək_ka. yiklənmək. xəstələnmək.

iqləş : iğləş. xəsdə. sağ olmayan.

iqləşmək_ka: iğləşmək. 1. xəstələnmək. - arıq iqləşdim: lap xəsdə düşdüm. 2. yığlaşmaq. ağlaşmaq. - oğlan ağlaşdı: uşağı ağlamaq basdı. 3. əkləşmək. birbirinə uyup durmaq. bir şeyi ayaqla çiğnəmək.

iqlətmək: iklətmək_ka. 1. xəstələtmək. - bu yer onu iklətdi. 2. əklətmək. çiğnətmək. bastırmaq.

iqlik_ka : iklik. xəstə.

iqnə : iğnə. - böyük iğnə: təmən. tümən_ka.

iqrahçı : buxsan. büksəyən. irgənən.

iqrenmək: iğrenmək. iqrimək yiqrənmək. dikəlmək. qalxınmaq. ünkünmək. yermək_ka. çiğrimək.

iqrənc : iğrənc. qusıncıq_ka. qusunc.

iqrənç : iğrənç. yarsıncıq_ka. arsıncıq. murdar. pis.

iqrəti : iğrəti. əlik. əllik. borc. qoluq_ka.

iqrik : iğrik. irik_ka. idrik. iğrik. yerik. . 1. ərpik. əprik. əsgi olan hər nəsnə. 2. qaba. gobud. qatı olan nəsnə. 3. məzəmmət. sərzəniş

iqrimək : 1. iğrenmək. yermək_ka. çiğrimək. bəğənməmək. 2. təhqir edmək. sərzəniş edmək.

iqtüləmək_{ka :} iktüləmək_ka. bəsləmək. əktüləmək.

iqtüləmək_ka : iktüləmək_ka. əktüləmək. bəsləmək.

il başı_ka : ata baxan.

il bolmaq_ka: sulh olmaq. barışmaq.

il : - il yazıqdı: yaz gəldi.

il : il_ka. 1. ata verilən adlardan. at türkün qolu qanatı olduğundan, bu adı almış. - el başı: ılxıçı. 2. qapı ağzında olan həşti. 3. düğün. 5. in. il_ka. düş. - atdan il.

ilan_ka : - nək ilan_ka: əjdərha.

ilə : ’ilə’ anlamına ək: -lıqın ( -likin)_ka.

ilək : ilkə. ərəfə. başlanqıc.

iləl_ka : (böyüklərə cəvap verilirqən) evət.

ilənc_ka : 1. qınama. qınanc. danlaq. ayıblama. çıxışma. məlamət. sərzəniş. töhmət. 2. şikayət. ötük.

iləncli : şikayətçi. ötüklü.

ilənmək_ka: 1. qınamaq. kötüləmək. danlamaq. ilənmək. ayıblamaq. məlamət, sərzəniş edmək. 2. peşman olmaq. - qılmışına iləndi. - gəlməmişə güvənmə, keçmişinə ilənmə.

ilər : 1. ilgər. nümayiş. sunu. 2. olar. hadis. hadisə. başa gələn.

ilərmək_ka: ilgəşmək. ilgişmək. bəlqürmək. bəlirmək. görünmək. üzə çıxmaq. gəlmək. xatırlamaq, yadlamaq. canlanmaq. numayiş edmək. - qaqlar qamuğ gölərdi, dağlar başı ilərdi. - keçən günlər gözümdə ilərdi. - keçmişləri ilərmə: xatırlama, yadlama.

ilərmiş : görünmüş. numayiş edilmiş. - ilərmiş olay. - ilərmiş çav, xəbər.

ilərsük_ka: igərşük. şalvar uçquru.

ilərti : 1. xiyal. ilqım. 2. fərz.

ilərtmək_ka: iliştirmək. iliştirtmək.

iləs : ılıs. ilrəs. ilsə. 1. bənd. bağ. içqur. - şalvarımın iləsi atdı: şalvarımın bəndi atdı. 2. ilişgi. irtibat. - iləs qurmaq. - iləsin yoxdu, nə istirsən. - iləslə qurulur gücün sənin. - ılıslı: ilişgili. irtibatlı. - ılıs qıran, könül sındıran.

ilət : daşıt. nəqliyyə.

ilətmək_ka: aparmaq. götürmək. daşımaq. - keçiti su ilətdi: apardı, götürdü: işlər əldən çıxdı. - yükləri içəri ilətin.

ilgəç : ədat.

ilgər : ilər. nümayiş. sunu.

ili : yapışıq. ilməkli. yanaşıq. örtülü. (bağlı, kiplənmiş, kiritlənmişin qarşıtı). - ili qapuq_ka: iliştirilmiş, örtülmüş qapı.

ilik_ka : ilik. - murdar ilik: yulun_ka. qoxar ilik. nuxa'.

ilin : ilinq. 1. girov. - ilin qoyduq, ilin götürdük. - ilinsiz borc vermərəm. - ilin istirsən, mən ilin. - ilin bazarı: güvənc olmayan yerdə, ilinlə (girovla) işlərin görülməsi. 2. əsir. 3. zamin.

ilinq : bax > ilin. 1. girov. 2. əsir. 3. zamin.

ilinmək : ılınmaq_ka. ilişmək. tutulmaq. uğramaq. yaxalanmaq. taxılmaq. düşmək. giriftar olmaq.
- quş duzağa dən üçün ilinur.
- tanrı qarqaqınqa ılınma.
- ər yağıya ilinməsin: kişi düşmana tutulmasın.
- geyik duzağa ilindi.
- tikan dona ilindi.
- yağı mənə ilindi: tutuldu.

iliş : ılış. 1. dosd. yoldaş. 2. uyu. həmrah. - bir özü iki ılışı, uyuşü, yoldaşı.

ilişdirmək: soxmaq. əkləmək. basmaq. tavşamaq. təvşəmək. buruşdurmaq.

ilişik : 1. gir. ilmək. - ilməkli: girli. 2. mərbut.

ilişmək_ka : ılışmaq. 1. birbirinə ilişmək, girmək, çatışmaq. asışmaq. ılınmaq_ka. ilinmək. tutulmaq. uğramaq. taxılmaq. - birbirinə ilişdi. 2. enişmək. enmək. 3. sikişmək. sevişmək. - qancıq ilişdi. - iki ayqr ilişdi. 4. asaqlanmaq. ayaqlanmaq. əngəl olmaq.

ilit : 1. tutqun. tutsaq. zindani. 2. seçgin. gözdə. 3. aydın. roşənfikr. 4. numayəndə. depdat.

ilkə : ilək. ərəfə. başlanqıc.

ilq : ilk_ka. hər şeyin başı.

ilqar : bək. əhd. peyman

ilqaşmaq: bəqmək. sözləşmək. əhdləşmək.

ilqək : ilgək. ırqaq_ka. çəngəl.

ilqətmək: ilgətmək. nisbət edmək.

ilqin : ilgin. elgin. yelgin. (ilişən. ilən. gələn. yel kimi dəğib keçən). ılqın. yılqın. (< ilişmiş). alqın. qonuq. yolçu. müsafir. qonaq. köçür. yelgin. - ilgin olub ol keçdi.

ilqişmək: ilgişmək. yılpışmaq_ka. ılpışmaq. yapışmaq. - nə mənə yılpışırsan.

ilmə_ka : inmə. enmə. düşmə. - atdan ilmə.

ilmək_ka : ılmaq. 1. ilişmək. girmək. uzanmaq. - tikən dona ildi: ilişdi. 2. yönəlmək. çəkilmək. - ər dağdan quyı ildi: kişi dağdan aşağı endi. 3. enmək. inmək. düşmək. - çıxması qolay, ilməsi güc dağ. - harda gördün, orda il: en. düş. - quş duzağa, dəndən ilir. 4. gir. ilişik. - ilməkli: girli. 5. im. him. püf. - ilməyin bilir, gizlədir.