Dİvan-ü luğat-it tüRK

əmqəşmək_ka: əmgəşmək. incimək. zəhmət çəkmək. yorulmaq.

əmqətmək_ka : əmgətmək_ka. əməyə qoymaq. yormaq. - onu çox əmgətmə.

əmqir : əmgir. əmgər. incil. müzahim.

əmləlmək_ka : dərmanlanmaq. ilaclanmaq.

əmləmək_ka: - səmləmək əmləmək_ka: ilaclamaq. sağaltmaq. - bağrım başın əmləmək: ürək yaramı əlac elədi.

əmlənmək_ka : çaralanmaq. çarlanmaq. kəndinə mərhəm edmək.

əmləşmək_ka : 1. amaclamaq_ka. əməçləmək. nişanlamaq. nişan almaq. 2. birbirinə təskin vermək. 3. çaralamaq. çarlamaq. dərman, mərhəm qoymaq. əlac yapmaq. - balıqlar əmləşdi.

əmlətmək_ka : çarlatmaq. əlaclatmaq.

əmlik : 1. dərman. 2. müsggin.

əmr edmək: buyurmaq_ka. tutuzmaq_ka.

əmrək_ka : arın. aydın. təmiz. - əmrək könül.

əmrimək_ka: qaşımaq.

əmrişmək_ka : qaşınmaq. dəri qarıncalanmaq.

əmritmək_ka: qıdıqlamaq.

əmrülmək: dincəlmək. arınmaq. soyunmaq. soğumaq. rahatlanmaq. - kişi tini əmrüldü: ruhu çıxdı.

əmrülmək_ka : çatmaq. yetmək. müvəffəq olmaq. - ağır ayaq əmrüldü.

əmsəmək_ka: əmmək işləmək.

əmürmək_ka: əmzirmək.

əmüzmək_ka: əmzirmək. əmürmək.

əmzik_ka : 1. əmik + sik: məməlik. - əmzikli qadın: beşiklik uraqut_ka. 2. ümgük_ka. imik. cocuxların təpəsində bulunan yumuşaq yer.

əmzirmək : əmilzmək. əmürmək_ka.

ən : en. yen. yin_ka. in. (< yenmək). 1. çuxur. iniş. eniş. aşağ. - in yer: en yer. - en yoq: eniş yoxuş. 2. yen. dışqı. pox. qığ. xıx. qoyun pisliği, tərsi. 3. in. il_ka. düş. - atdan il. 4. yan tərəfa olan genişliq. yan.

ənayi : < aynayı: adnayı. adnaqu. başqa) ənayin. əcib. görünməmiş. - aynanı bir kişi, yapı, olay, iş, görkəm.

əndər dödərmək: əndürmək. endürmək. yendirmək_ka. axtarışmaq.

əndik_ka : endik. qanmaz. anlamaz. şaşqın. gic. - əndik ər: budala adam.

əndürmək: endürmək. yendirmək_ka. əndər dödərmək. axtarışmaq.

əngəl : tıqış_ka. tiyiş₆. pərhiz. qoy. yığdac. mane'. mən'. - əngəl, sarp saymaq: edizlənmək_ka. atızlanmaq_ka.
- əngəl olan: alıqoyan. yığdaçı_ka.
- əngəl olmaq: tıqılmaq_ka: tıqınmaq. tıqışmaq_ka. alıqoymaq.

əngəllənmək: asaqlanmaq. ayaqlanmaq. ayağa ilişmək.

əngiziş : qamıt. təhrik.

ənğliq_ka : ennik.

ənin : enik. xacə. bükin_ka. bükülmüş. buruq. iğdiş.

əniş : eniş. enənmiş. tutuq_ka. iğdiş. əxdə.

ənq : ənq_ka ənğ. 1. ən _{< met >} nə. yox. dəğil. - ən ən: nə nə: yox yox. 1. anğ. an. yanaq. üz. - qızıl an.

ənqək : əngək. engək. (< yengək). ağzın iki çanağının birbirinə yenən qoğuşan yer.

ənqin : engin. tərinğ_ka. dərin. geniş.

ənqit : ənkit. ənküt. anqut. enküt. anlağdan qıt. anlamaz. qanmaz. axmaq.

ənqüt : ənküt. anqut. ənkit. enküt. anlağdan qıt. anlamaz. qanmaz. axmaq.

ənli : enli yetiz_ka. eninə geniş olan. geniş.

ənli : enli. anğıl_ka. açıq. açıla. yatız. gen.

ənmək : inmək. enmək. düşmək. - qar ənir: düşür.

ənsələmək: boyunlamaq_ka. peysərə salmaq. peysərləmək.

ənüç_ka : enüç_. qözə enən pərdə·.

ənüçləmək_ka: enüçləmək. qözə enən pərdəyə ilac qoymaq.

ənüçlənmək_ka: enüçlənmək. qözə pərdə enmək.

ənük_ka : enik. heyvan yavrusu. (arslan. sırtlan. qurt. qöpək yavruları).

ənüqləmək_ka: enikləmək. yavrulamaq.

ənüqlük_ka: yavrulu.

əp : bəkitmə, obartma ilgəci. - əp əyku: çox yaxşı.

əpmək_ka : əkmək.

əprik : yapa, yaba_ka, yumşaq olan, yaş, ıslaq olan. oqraq. oğraq. obraq_ka. opraq. ovraq. əzik üzük, əsgimiş nə.

əprikmək: yumşanmaq. yufqalanmaq_ka. incəlib büzülmək. yaltaqlanmaq. yavuncımaq.

əprimək : obramaq_ka. opramaq. əsqimək. gəvşəmək. kortalmaq. tazalığı, itiliyi gedmək. büzüşmək.

əpritmək: ölturmaq_ka. yıpratmaq.

ər : 1. ərkək. 2. dəlgic. dəlik açmaq üçün kullanılan ayqıt. 3. yer. 4. ir. yerin güneyə baxan günəşli yanı. 5. əsgər. - bəy ərin açındı: bəy əsgərini doyurub səvələdi.
- ərə bənzəyən. ərkək kimi: ərsiq_ka.
- ərlik göstərmək: ərləşmək_ka.
- ər arvad: yatqaş. yatdaş. bir yatanlar.
- yatqaşların atqaşması.

ərdəmə : - rdəmsizdən qut çərtilir: bacaqsızdan bəxt üz döndərir.

ərdəm_ka : fəzilət. ədəp. tərbiyə. hünər. - ərdəm başı dil.

ərdim : ək. - daydım. - orda ərdim: deydim ordeydim: ordaydım: orda

ərdini_ka : iri.

ərdinq : deydin. - ərdinq burda dinc amıl: burda dinc rahatıydın.

ərəki : ər kiyə_ka. alçaq kişi.

ərəqmək_ka: ərkəkləşmək.

ərən_ka : 1. alpaqut_ka. alqabut. alp. alpər. qoçaq. yiğit. bağdur. qurç, qurs kişi. dayanıqlı. yiğit adam. 2. qohum tayfa. - mənim ərənim yox. - ərənsiz kimsəsiz qaldım. 3. mümkün. 4. yolun. iyid. fədayi.

ərənkək : (< ərmək). ərgən. barmaq. - beş ərənək düz ərməs: beş barmağ bir dəğil.

ərəntüz_ka: tərazi yıldızı. müştəri yıldızı

ərətmək_ka : 1. ərəzmək. ər olmaq. ərkəkləşmək. - oğul ərəzsə, ata dinir, at atatsa, at dinir. 2. taşağı çıxarmaq. iğdiş edmək. 3. cocuğu sünnət edmək. 4. arıtmaq. 5. ərtəmək. arıtmaq_ka. daşşağı çıxarmaq. iğdiş edmək. cocuğu sünnət edmək. ərkəkləşmək.

ərəzmək_ka: ərətmək. ər olmaq. çatmaq. yetişmək. - tay atatsa, at dinir, oğul ərəzsə ata dinir. - oğul ərəzsə, ata dinir, at atatsa, at dinir.

ərg > ərq

ərğ > ərq

əri : - andax əri kim yenər: kim utar, sındırar.

əriq_ka : ərik_ka 1. yumşaq. axarlı. 2. zirək, çabık. ərgin. iti. yol bilən, başarcaqlı. nafiz. keçərli. - ırik ər: yumşaq qılıqlı, xuylu. zirək, çabık - ərik yılxı: yumşaq, ram heyvan. - ərik at: yorqa at. 3. irik. sevinc. rahat. - ərikli irikli kişi: gülər üz kişi. - ərik qız. 4. əğik. meyilli. 5. ürəyə ərən, ərgin, yatan, çatan. ürək oxşayan. gözəl. xoş. xoşa gəlim. - bu paltarda çox ərik görüşürsən. - ay mənim ərik qızım. 6. ər. - bilgə ərik bulursan, baxqıl ona tabaru: bilən, danışman kişi. 7. ərimiş. ərgin. yağ. yağa bənzər əriyən şey. axarlı olan. rəvan. - ərik soşu: axarlı şeir. - ərik yazı. - ırik ər: yumşaq qılıqlı, xuylu. 8. yorqa. açıq. xoş. gülər. qılıqlı qılımlı. yovşaq. yumşaq. üzü yola. - ərik kişi. 9. gözəl. sevimli. istəkli. - ərik kişi. - ərik qız. 10. arx. yerdə atılmış su yolu. - ərik qazmaq. 11. # yügrük. iti. çabalı. axarlı. - ərik yılxı: yorqa heyvan. - ərik at: yürüyən at. - ərik ər: bəcərikli. yürəkli adam. 12. ərk_ka. pox püsür. - dəmir ərki: dəmir əriyi.

əriqləmək_ka: ərikləmək_ka 1. yağlayıb, yuşaldıb, şumallamaq. - dəri ərikləmək: dəri səpiləmək1. dəbbağlamaq. 2. ərik edmək. oxşatmaq. əzdirmək. nazlatmaq. gülsətmək. - uşağı ərikləmə. - əriklənmiş uşaq pozulur.

əriqlənmək: əriklənmək_ka 1. açılmaq. yumşanmaq. əzilmək. - çoxda əriklənib əzilmə belə. 1. ərik gətirmək.

əriqlik : əriklik. ərüqlük_ka. ərik baxcəsı.

əriqlik_ka : əriklik_ka. şirinlik. dadlılıq. oxşarlıq.

əriqsəmək: əriksəmək. ərüqsəmək_ka. canı ərik istəmək.

ərilmək_ka: 1. gədilmək. gədik açılmaq. kərilmək. 2. əğilmək. əksiqləşmək. yorulmaq. bükülmək. - ər ərildi sərildi.

ərimək : ərümək_ka. 1. ərilmək. aruşmaq_ka. ərüşmək_ka. 2. sızmaq. - yağ sızdı. 3. yox olmaq. nabud olmaq. - iyi ərin, sümüyü ərir, adı qalır.

ərimək : ərüşmək_ka. ərişmək. aruşmaq.

ərimiş : ərfin. ərik_ka.

ərin : tə'xir. susluq. - heç ərin bağışlanmadı. - bir dəyqə işə ərin var. - qatar on dəyqə ərininən yetişdi.

ərincək : ərinğən_ka. ərqən. ərgin. ərkin. təmbəl.

ərinc_ka : əriş. iriş. 1. olurki. olsunki. bəlkə. şayəd. - ol bardı ərinc: olsunki geddi. - əriş mərişdən: əriş mərişdən iş çıxmaz, iş görmək gərək, işi görörmək: şayəd mayəddən bir şey çıxmaz. . . o gəldi ərin: bəlkə gəldi o. 2. ayış. ərinj. asayiş. dinclik. - əriş içində qurulan ərənlər. 3. əriş. bolluq. ne'mət. - yağış çox yağa ərişlik ola. - ərişə həsrət qalmış. - əriş gəldim əriş geddim. - əriş mərişdən iş çıxmaz. 4. arınc. arnıc. utanmalı, arsıq nə. 5. sust.

əringən_ka: 1. ərqən. ərgin. ərkin, bağımsızlığın saxlayan. subay. bekar₁. 2. ərincək. təmbəl. 3. ərnək. arvadsız kişi. subay₂. - əringənə, əlli qarı bezdən yum olmaz: subaya əlli qarış parçadan, don çıxmaz. çünki yetişəni yoxdu. (subaydan ev olmaz).

ərinj_ka : əriş. asayiş. dinclik. bax > ərinc ayış.

ərin_ka : irin. irn. dudaq.

ərinmək : ır bulmaq_ka. utanmaq.

ərinmək_ka: ərmikmək. 1. üşənmək. çəkinmək. təmbəllik edmək. - ər işə ərindi. 2. yubanmaq.

əriş : ərinc. iriş. 1. irtəş_ka. irtiş. ırtaş. yırtış. yırtaş. yirtəş. yartış. irişmə. çəkişmə. savaş. 2. tel. - əriş əğrək: əriş arğac: dikinə uzanan, yanına toxunan saplar. 3. olurki. olsunki. bəlkə. şayəd. - ol bardı ərinc: olsunki geddi. - əriş mərişdən: əriş mərişdən iş çıxmaz, iş görmək gərək, işi görörmək: şayəd mayəddən bir şey çıxmaz. - o gəldi ərin: bəlkə gəldi o. 4. ayış. ərinj. asayiş. dinclik. - əriş içində qurulan ərənlər. 5. bolluq. - yağış çox yağa ərişlik ola. - ərişə həsrət qalmış. 6. bəlkə. olurki. ərinç_ka. ehtimal. 7. imkan. - oldu ərinc olmağu: oldu olunmaz şey. 8. vəslət. çatış. - qaldım ərinc qayğuqa: vəslət həsrətində qaldım. 9. ərişdə. rişdə. ip. 10. göstəri. görnuş. mənzər. hizur. qat. rəfdar). {arqaş: (1 < arx: yarıq. açıq, qazıq. 2 < arx: arxa. dal. geri). nərsənin təməli, iskileti, arxa pılanı, qurluşu, ısulu, dəlili}. 11. təsfiyə. çöküş.

ərişmək : ərüşmək_ka. ərimək. aruşmaq. anqlanmaq. çalınmaq_ka. yevtilmək_ka. olqınlaşmaq. yuvulmaq. yığılmaq_ka. olqunlaşmaq. yəvülmək.

ərişmiş : ərsək. ərsik. əsrik. yetsik. yetim. baliğ.

əriştirən: dəgirən. bitirən. çatdıran.

əriştirmək: yetişdirmək. çaqmaq_ka. - bu sözü onun qulağına çaq.

əritmək : 1. sızıtmaq_ka. sızdırmaq. sızqurmaq_ka. 2. arıqlatmaq. zayıflatmaq. 3. ərələmək. qırmaq. - qoyun ərit: qoyun kəs.

ərk > ərq

ərkək_ka : hər heyvanın ərkəğl.
- ərkək tağaqu: xoruz.
- ərkəklik ayqıtı: taşaq_ka.
- ərkəklik: ərliq_ka. - ərkəkliktə yarış etmək: ərləşmək_ka.
- ərkək istəmək ütlənmək_ka. üdlənmək_ka. kösnəmək.
- ərkək-dişi: arsalıq_ka. iki cinsli.

ərkəkləşmək: (< ərəkək + laq: yoxluq simgəs). arıtmaq_ka. ərtəmək. ərətmək. daşşağı çıxarmaq. iğdiş edmək. cocuğu sünnət edmək.

ərkən başlamaq: ərtələmək_ka. ırtalamaq.

ərkən : 1. ərnək_ka. barmaq. 1. ikən. - gələr ərkən: gələr ikən.

ərq : ərk_ka. 1. saltanat. sözü, buyruğu keçərlik. qudrət. iqtidar. gücü yetərlik. 2. ərik. pox püsür. - dəmir ərki: dəmir əriyi.

ərqəç_ka : ərgəç. gənc təkə.

ərqəqləşmək: ərkəkləşmək_ka. 1. ərsinmək_ka. ərsimək. böyümək. - oğul ərsindi. 2. dalqalanmaq. möjlənmək. - su ərkəkləndi. - onun yeyni ərkəkləndi: tükləri biz biz durdu.

ərqən : ərgən ərənkək. barmaq.

ərqən_ka : ərgən. ərkən. 1. ərgin. ərkin, bağımsızlığın saxlayan. ərinğən_ka. subay. bekar₁. 2. ərincək. təmbəl. 3. kən. ikən. - o barır ərkən, qeyitdi: o gedərkən qaytdı.

ərqi : ərki_ka. olsunki. bəlkə. şayəd. - ərki gəldim. - o bilirmi ərki: görəsən bilir o.

ərqin : 1. ərkin, ərgin. bağımsızlığın saxlayan. ərinğən_ka. ərgən. subay. bekar₁. 2. ərincək. təmbəl.

ərqin : ərgin ərik.

ərqünk : ərkün. yarkün. uyğun. münasib.

ərqürmək : ərkürmək. ərişmək. vaxtında yetişmək.

ərqürmək: yarkürmək. əritmək.

ərqüz suv : ərküz. qardan, buzdan əriyən su.

ərlə_ka : irlə. yurtluq. yurt tutulan yər.

ərlənmək_ka: qadın evlənmək. ər yiyəsi olmaq.

ərləşmək_ka: birbirinə baxıb lik göstərmək.

ərlik_ka : ərkəklik. kişilik.

ərmaqan_ka: yarmaqan. but_ka. töhvə. dartın. göndərilən pay, sovqət. xumaru_ka. bilək. balaq. bələk. dartıq. amuç. duzqu_ka. hədiyə. - ərməğan, hədiyə edmək: duzqulamaq. - ərməğan vermək: tuzqurmaq_ka. duzqurmaq. - ərməgün edmək: bəlikləmək. - qarşılıqsız, əvəzsiz verilən sovqat: sünğüt. sınğut_ka. - ərməğan edmək: bəlikləmək.

ərməgün: bax > ərmağan_ka

ərməğan: yarmağan. sovqat. sovğat. but_ka. töhvə. artut_ka.

ərmək_ka : 1. təmbəl. axmaq. - ərməkin başı qanlı, ərik irni yağlı. 2. barmaq. olmaq. - indi görən nə ərdi. 3. olmaq. irmək. 4. irgilmək. yalnızlıq duymaq. (duvar) yarmaq. 5. - idim. - tutar ərdim: tutarıdım.

ərməkü : təmbəl. - ərməkügə, eşik art olur: təmbələ qapı dağ beli görünür.

ərməqil_ka: təmbəl. əringən.

ərməqu_ka: ərməqi_ka. təmbəl. əringən. - ərməgiyə, bulut yük olur.

ərməqürmək_ka: təmbəlləşmək.

ərməs : - uğur ərməs: uyqun çağ deyil. uğur ərməs: vaxdı deyil. - sənə ərməs təpmək: təpmək sənin işin dəğil. - hər işimiz düz ərməs: düz gəlməz. - birlə iki düz ərməs: bərabər, əş değil. - dəvə böyük ərsədə, qığı böyük ərməs: böyüməz. - indi gedəsi uğur ərməs: çağ değil. - beş ərənək düz ərməs: beş barmağ bir dəğil. - azuqlu ər aruq ərməs: arıq olmaz. zayıflamaz. - sərçə işi ərməs, örtgün təpmək: sərçə işi değil, xərmən döğmək. - bu dağ ağqu ərməs: indi dağa çıxmağ uğur (zaman) değil.

ərməz : olmaz. qeyri mümkün.

ərmik : təmbəl.

ərmikmək: ərinmək.

ərmişmək: girişmək. qarışmaq. tutuşmaq.

ərnək_ka : ərkən. 1. barmaq. 1. əringən_ka. arvadsız kişi. subay₂

ərngək_ka: ərnək_ka. barmaq.

ərnğəyü_ka: 1. altı barmaqlı adam. 2. çox qısa boylu.

ərniş : bolluq. çoxluq.

ərpitmək: əpritmək. ölturmaq_ka. yıpratmaq.

ərsə_ka : 1. olsa. bolsa. - adam ərsə: adam olsa. - paran ərsə: pulun olsa. - yağın ərsə gərək, yundağı təqir: at təzəyi düşmanın atınında olsa belə dəyir: yararlıdı, dərdə dəyir. - qıldın, ərsə qılmağu: gərəyini gördünsən. əlindən gələni eddin sən. 2. dirsə. - necə iti dirsə: necə iti ərsə.

ərsək_ka : 1. ortaya düşmüş azqın qadın. orospu. qəhbə. - ərsək əşlər: qəhbə arvadlar. - ərsək ərə dəğməz, ivsək evə dəğməz: qəhbə ərdə qalmaz, tələsən evə çatmaz. - u arvad ərsəkdi. 2. ərsik. əsrik. ərişmiş. yetsik. yetim. baliğ.

ərsəklənmək_ka: qəhbələnmək. kişi istəmək, gəzmək.

ərsəm : mərzə. tutaq. qazan. müzd

ərsik_ka : 1. ərə bənzəyən. ərkək kimi. 2. ərsək. əsrik. ərişmiş. yetsik. yetim. baliğ.

ərsikmək_ka : aldanmaq. toğlnmaq.

ərsimək : ərsinmək_ka. ərkəkləşmək. böyümək. - oğul ərsindi.

ərso_ka : dəğərsiz.

ərsov : yüngül. ucuz.

ərtələmək: ertələmək_ka. ərkən başlamaq.

ərtələmək_ka: ərkən başlamaq. ırtalamaq.

ərtəmək : ərətmək. arıtmaq_ka. daşşağı çıxarmaq. iğdiş edmək. cocuğu sünnət edmək. ərkəkləşmək .

ərtik_ka : 1. ərincəli, ged gəlli yer. işlək yol. 2. adət. 3. imumi.

ərtini : ərtinqi. ( yartı. yartınqı). ışıq, duru, incə, saydam (şəffaf) daş. inci daş. yaş daşı. mürvari. - ərtini özüq: ərtini üzük: yonqa tənli: bulaq bədəni inci, billur, bulaq kimi təmiz olan qadın.

ərtiş_ka : yartış. yarış. musabiqə.

ərtişmək_ka : irtişmək. irkişmək_ka. yertişmək. yartışmaq. artışmaq. 1. yığılmaq. toplanmaq. 1. keçişmək. 3. yartışmaq. yarışmaq. musabiqə vermək. 4. qarışmaq. birbirinə atılmaq. 5. yardımlaşmaq. - o mənə artışdı.

ərtmək_ka: 1. ertmək. irtmək. irəliləmək. keçmək. - ötlək ərtti: çağ keçdi. - bu işdən ərtənlər: keçənlər. 2. yertmək. yartmaq. irkmək. irtmək. yığmaq. toplamaq. 3. ərtmək. irtmək. irəliləmək. keçmək. - ötlək ərtti: çağ keçdi. - bu işdən ertənlər: keçənlər.

ərtti : ertti. irtti. ərtilmiş, keçmiş. ötmüş. - ərtti ötlək: keçmiş zaman.

ərttini özük_ka: bədəni inci kimi qadın.

ərtürmək_ka: vazkeçmək. bağışlamaq. qəbullənmək. keçirmək ·ı.

ərük_ka : 1. kəndisiylə dəri səpilənən nəsnə. 2. şaftalı, qaysı, ərik kimi meyvələrə verilən gənəl ad. tülük ərük.

ərüqləmək_ka: səpiləmək.

ərüqlük : ərüqlük_ka. əriklik. ərik baxcası.

ərüqsəmək_ka: ərüksəmək_ka əriksəmək. canı ərik istəmək.

ərümək_ka: ərimək.

ərüşmək_ka: ərişmək. ərimək. aruşmaq.

ərütmək_ka: əritmək.

ərziş : < əsirgə. əzgər_ka. dəğər. qiymət.
- ərziş vermək: < əsirgəmək. əzgərmək_ka. qiymət vermək. dəğərləmək. qədir vermək. qorumaq.

əsbəri_ka : küldə pişirilən bir çeşit əkmək.

əsdirmək: əsitmək_ka. uzatmaq_ka. yubatmaq. qecitmək. - nə qədər işi uzaldıb əsdirisən.

əsən_ka : sağ. salim. - əsəndə ivik yox: sağlıq tələsik götürməz.

əsənləmək_ka: səlamlamaq.

əsilmək_ka: çəkilmək. dartılmaq. - yeşik əsildi.

əsingən : əsnəyən. kərilgən.

əsin_ka : nəsim. əsinti. yelik. yılıq. rüzqâr.

əsinmək_ka: asınmaq_ka. asılaşmaq. 1. dartışmaq. çəkişmək. gərinmək. - at asındı. 2. əsmək_ka. uzanmaq. çəkilmək. - ip əsindi. - yaşamız əssin: uzansın. - əsnik ip: uzanan ip. 1. asınmaq. bir şeyi çəkmək. kərmək. uzatmaq.

əsinti : əsin_ka. nəsim. yelik. yılıq. rüzqâr.

əsir : bulaq. bulun. kölə. qul. tutsaq. tutqun_ka. bulan. bulun_ka. ilin. ilinq. - əsir edmək: bulnatmaq_ka. bulnamaq_ka. tutsaq edmək. - alqa bulaq: bağışlanmış kölə. - əsir olmaq : bulanmaq. bulanmış, tapılmış olmaq. qatınmaq. mal edinmək. tutulmaq. - əsir edmək : bulnamaq_ka. tutsaq edmək. - əsir edmək : bulnamaq. bulanmış, tapılmış edmək. qatmaq. mal edidmək. tutmaq.

əsirgə : əzgər_ka > ərziş. dəğər. qiymət.

əsirgəmək_ka : bax > əsirqenmək_ka. 1. acımaq. əsəflənmək. 2. əzgərmək_ka. dayanmaq. dözmək. saxlanmaq. - avın görcək, əsirgəməz ox atar. 3. qiymət vermək. dəğərləmək. qədir vermək. qorumaq. ərziş vermək. - əsirgəyən tanrı: əzgərən tanrı. - alçaq sözü əsirgəmə: sayma. - mənə qarşı əsirgəmədi: rəhm, sayqı göstərmədi. - onun sözün əsirgəmədi: əzgərmədi.