41
qarışıq Məhəmmədə bir təpik vurdu. Çocuq şələ ilə
bərabər yerə yıxıldı və yıxıldığı vaxt odun parçası
üzünü cırdı, bir dəqiqədə Məhəmmədin üzünü al qan
bəzədi. Məşədi Salman Məhəmmədin başı üzərində
durub:
– İt oğlu, de görüm, qayçı haradadır? Bax, demə-
sən, bil ki, səni öldürəcəyəm... – deyə çığırdı.
Məşədi Salmanın gözləri həlqəsindən çıxmış,
üzü o qədər qabarmışdı ki, tanınmaz bir hala gəlmiş-
di.
Məhəmməd üzünün yeni yarasından axan qanı
çirkli əlləri ilə silərək ağladı.
– Vallah ki, xəbərim yoxdur, – deyə yalvarmağa
başladı. – Mən oduna getmişdim; bilməyirəm, sən al-
lah, əmi, məni döymə, qayçını görməmişəm. Gülca-
han bu əhvalatı görüb yaxın gəldi.
– Ay kişi, yetimdir, elə vurmaq olmaz; doğrudan
da,
xəbəri yoxdur, – dedi.
– Danışma, vallah səni də ona qataram!..
Gülcahan Məşədi Salmanı yaxşı tanıyırdı. Belə
hallarda ona yaxın durmaq mümkün deyildi. Heç bir
vasitə ilə onu sakit etmək olmazdı. Məhəmməd Gül-
cahanı gördükdə, kömək dilər kimi:
– Ay xala, vallah ki,
xəbərim yoxdur; qayçını gör-
məmişəm, – dedi. Lakin qayçının itməsinə Məşədi
Salman şərik ola bilməyirdi.
– Hara itəcək? Yəqin ki, oğurlayıb, indi də
boynuna almaq istəməyir. – Məşədi Salman Məhəm-
43
– Ay Gülcahan, qayçı yorğanın içində, ala bax! –
deyə göstərdilər.
– Vay, yorğanı sırıyanda yaddan çıxıb içində
qalıbdır.
– Bunun üçün yazıq uşağı yandırdınız?
Gülcahan Məşədi Salmana baxdı. Məşədi başını
aşağı dikmişdi...
Dostları ilə paylaş: