Əfrahim hüseynli

BÜLBÜLÜN SƏSİNƏ OYANDIM GECƏ 
   
Bu quş niyə gecəyarı oxuyur, 
Dərdi nədi sarılıbdı nəğməyə, 
Nəğməsiylə kimə meydan oxuyur, – 
Vaxtımı tapdı öz dərdini deməyə? 
     
 
Qaranlığı niyə basıb bağrına, 
Gözlərindən niyə yuxu qaçıbdı? 
Dünya yatır, Günəş yatır, Ay yatır – 
Bu quş burda yeni dünya açıbdı... 
       
Qönçə gülün budağına qonubdu, 
Hansı həsrət onu belə yandırır? 
Cəh-cəhə bax!.. İçimdə qan donubdu, – 
Nisgil dolu bir keçmişi andırır..... 
   

---

191 
 
Necə gözəl, necə dadlı səsi var, 
Oxuduqca, ürəyimi qoparır. 
Asta oxu, a bülbülüm, sən Allah!- 
Nəğmən məni keçmişlərə aparır... 
1999