Ekonometrik modellar

X (t)  q  K (t)
Bunda K(t) iqtisodiyotdagi asosiy ishlab chiqarish fondlarining hajmini belgilaydi. q fondlarning samaradorlik koeffitsientidir q=X/K. Bu modelda
«kechiqish» yo’q bo’lganda, iqtisodiy o’sishning uzoq muddatli surhati tenglamasini chiqarish mumkin:
  ^{X (t)}  q  S
X (t)
Iqtisodiy o’sishning nazariy modelida yangi ishlab chiqarish quvvatlarini ko’rish va o’zlashtirish mahlum vaqtni (lagni), yahni L va K o’rtasidagi vaqt lagi mavjud) olishi fakti abstraklashtiradi.
‘irovard xilma-xil nisbatdan differentsial tenglama orqali uzluksiz yozish shakliga o’tamiz.
Bunda mehnat unumdorligining o’sish surhati
q(t)  ^{X (t)}
L(t)
va uning fond bilan tahminlanganligini
q(t)  ^{K (t)}
L(t)
bog’lovchi o’zaro nisbatga asoslanamiz; bu yerda L(t) ijtimoiy ishlab chiqarishda band bo’lgan ishchilar sonini ifodalaydi. Demak,
q(t) ^ U (t) ^
 F^{ } .
q(t) U (t)
 
Rejali iqtisodiyot sharoitida ish bilan band bo’lganlar o’sish surhatining L/L=n qandaydir barqaror ekzogen shakllantiruvchi mavjud deb taxmin qilish mumkin.
Iqtisodiy o’sishning bir sektorli makroiqtisodiy modeli («Solou modeli») quyidagicha yoziladi:
X (t)  Y (t) U (t)  K(t)  I (t)

q^(t)


q(t)
^ U ^(t) ^
 F 
U (t)
L^(t)


L(t)
 const  n .

 
Rasman yuqorida keltirilgan model iqtisodiy rivojlanishning statsionar traektoriyasini beradi. Bunda daromadning o’sishi jamg’arish mehyoriga bog’liq bo’lmaydi. Jumladan, (F chiziqli funktsiyasi uchun) biz quyidagini olamiz:

SHunga ko’ra statsionar traektoriyadagi o’sish surhati jamg’arish mehyorining darajasidan qathiy nazar ish bilan bandlikni o’sishi hamda  va  parametrlari (texnik taraqqiyot surhati) bilan aniqlanadi.