Birinci əsassızlıq: Qəzalinin savabların və cəzaların bir-birlərini aparması, qalib gələn tərəfin digərini yox etməsi yolu ilə günahların kiçik və böyük deyə ikiyə ayrıldığı yolundakı fikiri, sözlərinin başında etdiyi və günahların öz xüsusiyyətlərinə və cinayətlərinə söykən/dözülərək ikiyə ayrılmalarını nəzərdə tutan fikiri ilə hər vaxt uyğunlaşmır. Çünki özü etibarı ilə böyük olduğu qəti olaraq bilinən bir çox günahın, bu günahları işləyən kimsənin çox saydakı savabı ilə qarşılaşaraq yox olmaları və savabların onlara qalib gəlmələri mümkündür. [Bu isə açıq bir ziddiyyətdir. Çünki Qəzalinin fikirinə görə böyük günah olduğu qəti olaraq bilinən bir hərəkətin bu vəziyyətdə kiçik bir günah qisiminə girməsi lazımdır.] Yenə buna qarşılıq kiçik bir günahın insan nəfsində qalan daha az və daha kiçik bir savab təcrübəs(n)i ilə qarşılaşa biləcəyi də fərz edilə bilər. [Bu səbəbdən kiçik bir günah, özündən daha az olan savabı yox edər və böyük günah qisiminə girər.] Beləcə bu iki ayrı meyara görə edilmiş ayrıma söykən/dözən kiçik və böyük günahlar fərqli kateqoriyada yer/yeyər ala bilərlər. Yəni bir günah birinci ayrıma görə kiçikkən ikinci ayrıma görə böyük ola bilər. Bəzi günahlarda da bunun tərsi ola bilər. Nəticə olaraq bu iki ayrım arasında uyğunlaşma və üst-üstə düşmə yoxdur.
