ERİtema nodozum: 9 yillik deneyim ali mert
Yüklə 192,19 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Conclusion.
- YÖNTEM VE GEREÇLER
- 1-Behçet sendromu tanõsõ için;
- 2-Poststreptokokal EN tanõsõ için
- 3-Primer tüberküloz (TB) tanõsõ için şu ölçütler kullanõldõ;
- 4-Sarkoidoz tanõsõ için;
- Tablo I.
- Şekil 2.
- Tablo VI.
- TARTIŞMA
- Puavilai ve ark. 9
- Ülke İsrail Fransa İspanya Tayland Türkiye Tablo VII
|
ERİTEMA NODOZUM: 9 YILLIK DENEYİM* Ali MERT E ritema nodozum (EN) inflama- tuar nodüllerin en sõk nedeni- dir. Klinik olarak; genellikle tibianõn ön yüzüne yerleşen, iki taraflõ ve 3-6 haftada ülserleşmeksi- zin kendiliğinden iyileşen, deriden ka- barõk, kõrmõzõ ve sõcak, basmakla çok ağrõlõ deri nodülleridir. 1 Klasik histo- patolojik görüntüsü derialtõ yağ lobülle- rinin vaskülitsiz akut septal pannikü- litidir. 1,2
Bu histopatolojik tablonun çe- şitli antijenik uyarõlara karşõ çoğunluk- la 3-6 hafta sonra oluşan, geç tipte aşõrõ duyarlõlõk reaksiyonu sonucu oluştuğu kabul edilmektedir. EN’un etiyolojisi bölgelere ve ülkelere göre değişiklik gös- terebilmektedir. 1-3
Pannikülitler, klinik olarak ağrõlõ eritematöz nodüller oluş- turduklarõ için, EN panniküliti diğer pannikülitlerle ayõrõcõ tanõya girmekte- * Anahtar Kelimeler: Eritema nodosum, Etiyoloji; Key Words: Erythema nodosum, Etiology; Alõndõğõ Tarih: 29 Kasõm 2001: Doç. Dr. Ali Mert: İÜ Cerrahpaşa Tõp Fakültesi, Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon Hastalõklarõ Anabilim Dalõ; Yazõşma Adresi (Address): Dr. A. Mert, Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon Hastalõklarõ Anabilim Dalõ, 34303, Cerrahpaşa, İstanbul. http://www.ctf.istanbul.edu.tr/dergi/online/2002v33/s1/021a7.pdf Ocak-Mart 2002 ERİTEMA NODOZUM: 9 YILLIK DENEYİM: MERT 47 Background.- In this study, we investigated clinical features, the etiology, the predictive value of the clinically established diagnosis, prospective follow-up results and also predictive factors of secondary erythema nodosum (EN) in patients with EN.
clinic were included in the study prospectively. A biopsy was performed in 27 of the patients. Patients were considered to have secondary when an underlying condition was found; and to have primary when no such condition was found. For the diagnosis of the underlying diseases, the diagnostic criteria and/or diagnostic methods were used. Categoric and continous variables were compared by using chi-square and Mann-Whitney U tests respectively. Results.- The majority of the patients were female (Female/Male: 8/1) and half (50%) had a determined etiology. The leading etiology was primary tuberculosis (20%) followed in decreasing order by poststreptococcal (14%), sarcoidosis (9%), inflammatory bowel diseases (IBD) (5%), and Behçet’s syndrome (2%). Eleven (25%) patients had a complaint of cough; the diagnosis was primary tuberculosis in 8 and sarcoidosis in 3. Two patients with arthritis were diagnosed as having Behçet’s disease and Crohn’s disease. Tuberculin skin test was positive in 72% (13/18) and 53% (10/19) of the patients with idiopathic and secondary EN respectively (p:0.22). All the patients were followed for a mean duration of 6.5 years. The nodosities relapsed every year in 73% of idiopathic EN patients but in only one (Behçet’s syndrome) of the secondary ones. A histology consistent with EN was seen in 25 out of 27 patients. The predictive value of clinical diagnosis was determined as 93%. Predictive variables for secondary EN were found as follows: fever (p=0.000), cough (p=0.000), sore throat (p=0.008), not relapsing EN (p=0.000), an abnormal chest X-ray (p=0.000), leukocytosis (p=0.019), an erythrocyte sedimentation rate of higher than 50 mm/hour (p=0.000) and a CRP value of higher than 6-fold (p=0.02). All of the patients had bed rest and was given naproxen. The outcomes were usually favorable within 7 days. The patients with an underlying disease were given the specific treatment. Conclusion.- EN has been associated with numerous diseases. In order to reduce cost and duration of diagnosis, every population should determine its own most frequent etiologic factors. Predictive variables for secondary EN should also be determined. Our study revealed primary tuberculosis, streptococcal pharyngitis, sarcoidosis, IBD, and Behçet’s syndrome as the main etiologies of EN. Mert A. Erythema nodosum: 9 years experience. Cerrahpaşa J Med 2002; 33: 47-59.
dir. Bu nedenle EN’un kesin tanõsõnda deri ve deri altõ dokusunu içine alan eliptoik biyopsi önerilmektedir. 1-3
Yaptõ- ğõmõz literatür taramasõnda (Medline 1966-2001 ve Turk-Medline), coğrafya olarak Avrupa ile Asya arasõnda yer a- lan Türkiye’den bildirilmiş EN serisine rastlayamadõk. Bu çalõşmanõn amaçlarõ; 1) EN’un klinik ve laboratuar özellikle- rini belirlemek, 2) etiyolojik nedenlerini araştõrmak 3) klinik ve histolojik tanõ arasõndaki uyumu saptamak, 4) ileriye dönük izlem sonuçlarõnõ ortaya koymak, 5) idiopatik veya sekonder EN tanõsõ i- çin prediktiv faktörleri saptamak ve 6) bulduğumuz etiyolojik sonuçlarõ Avru- pa, Ortadoğu ve Asya sonuçlarõ ile kar- şõlaştõrmaktõr.
Kliniğimiz tarafõndan son 9 yõllõk (1993- 2001 yõllarõ arasõ) süreçte, öncesinden tanõ almamõş, bacaklarõnda eritemli-ağrõlõ nodoziteleri nedeniyle başvuran ve klinik olarak EN tanõsõ koyulan 46 erişkin olgu (>16 yaş) çalõşmaya alõndõ. Olgularõn de- mografik özellikleri (yaş/cins dağõlõmõ) ve başvuru aylarõ belirlendi. Pannikülitler EN benzeri deri lezyonlarõ yapabildikleri için, pannikülit yapabilecek tüm hastalõklar gözönüne alõnarak ayrõntõlõ bir anamnez alõ- nõp tam bir fizik muayene yapõldõ ve olgular- dan 27’sine eritemli nodozitelerden deri- derialtõ dokusunu içine alan biyopsi yapõldõ. Biyopsi sonucu EN ile uyumlu olmayan 2 olgu çalõşma dõşõnda tutuldu. Böylece top- lam 44 olgu ileriye dönük araştõrma ve izle- meye alõnmõş oldu.
mer) veya sekonder olarak sõnõflandõrõldõ. EN’a yol açabilecek altta yatan hastalõğõ o- lan olgular sekonder, olmayanlar ise primer olarak isimlendirildi. Sekonder EN’a yol a- çan hastalõklarõn tanõsõ, aşağõdaki ölçütlere uyularak konuldu:
olgulara oral aftõn olup olmadõğõ soruldu ve oral aft tanõmlayanlarda Uluslararasõ Çalõş- ma Grubu’nun 1990 yõlõnda önerdiği Behçet sendromu tanõ ölçütleri (tekrarlayan oral aftlarõn olmasõ koşuluyla, tekrarlayan geni- tal ülserler, göz tutulumu, deri lezyonlarõ ve paterji testi pozitifliği bulgularõndan ikisi- nin bulunmasõ) kullanõldõ. 4
2-Poststreptokokal EN tanõsõ için; son 3 hafta içinde boğaz ağrõsõ öyküsü olan hastalarda şu ölçütler kullanõldõ; 5 boğaz sürüntü kültürünün pozitif olmasõ veya hõzlõ antijen saptama testinin pozitif olmasõ veya anti-streptolizin O (ASO) titresinin yüksek bulunmasõ ya da titre artõşõnõn saptanmasõ. 3-Primer tüberküloz (TB) tanõsõ için şu ölçütler kullanõldõ; hastalarõn tümüne akciğer grafisi çektirildi. Akciğer grafisinde hiler dolgunluk ve/veya mediastinal genişle- me saptananlarda veya öksürük yakõnmasõ olanlarda toraks BT’ye başvuruldu. BT’de, akciğer parenkiminde infiltrasyon ve hiler ve/veya mediastinal lenfadenopati belirle- nenlerde bronkoskopi, bronkoalveolar lavaj (BAL) ve transbronşik biyopsi yaptõrõlõdõ. BAL sõvõ örneklerinde aside dirençli basiller arandõ ve ayrõca bu klinik örnekler TB besi yerine ekildi. Bu yaklaşõmla tanõ konulama- dõğõ durumda mediastinoskopi ve lenf nodu eksizyon biyosisi uygulandõ. Bu olgularõn tümüne PPD deri testi yapõldõ.
lojik ve histopatolojik (kazeifikasyon nekro- zu içermeyen granülomlar) bulgularõn bir- likteliği koşulu arandõ. 6
ratif kolit ve Crohn hastalõğõ) tanõsõ; barsak yakõnmasõ olan hastalarda radyolo- jik-endoskopik inceleme yapõldõ ve kesin ta- nõ, biyopsi uygunluğu ile konuldu. Ayrõca tüm olgulara EN başlangõcõndan önceki bir ay içinde ilaç alõp almadõğõ ve bir hafta içinde soğuk algõnlõğõ ya da grip geçi- rip geçirmediği soruldu. Relaps (tekrarlama). EN tanõsõ koyul- muş bir olguda, en az bir aylõk tam iyileşme döneminden sonra eritemli nodozitelerin tekrarlamasõ olarak alõndõ. 7
meleri ise; hemogram, eritrosit sedimantas- Cilt (Sayõ) 33 (1) CERRAHPAŞA TIP DERGİSİ
yon hõzõ (ESH), kantitatif CRP, karaciğer fonksiyon tesleri ve ASO idi. Özellikle pri- mer TB ve sarkoidozu düşündüren görüntü- leme bulgularõ saptananlar başta olmak ü- zere toplam 33 olguya PPD deri testi yapõl- dõ. 48 saat sonra endürasyon çapõ ölçüldü. Hastalar periodik aralarla poliklinikden iz- lendi ve kontrole gelmiyenlerde bilgiler tele- fon görüşmeleriyle elde edildi.
lezyonlarõna ve ayrõca sekonder olgularda altta yatan hastalõğa yönelik tedavi uygu- landõ.
İstatistiksel analizler. Sekonder EN’u düşündüren prediktiv faktörlerini saptamak için, primer EN’lu olgularõn klinik ve labo- ratuar özellikleri, sekonder EN olgularõnõn verileriyle karşõlaştõrõldõ. Sürekli değişken- ler ortalama ± SD, kategorik değişkenler ise % olarak belirtildi. Kategorik ve sürekli de- ğişkenleri karşõlaştõrmak için sõrasõyla ki- kare ve Mann-Whitney U testleri kullanõldõ. İstatistiksel anlamlõlõk için p≤ 0.05 olarak alõndõ.
Eritema nodozumlu 44 olgumuzun demografik özellikleri, mevsimsel ve etiyolojik dağõlõmlarõ Tablo I’de veril- miştir. Olgularõn çoğunluğu doğurganlõk çağõ döneminde yer alan kadõnlardan oluşuyordu (Kadõn / Erkek: 8 /1). Hasta- larda etiyolojik ayrõm yapõlmaksõzõn bir bütün olarak mevsimsel ilişkiye bakõldõ- ğõnda, nodozitelerin %70 oranõnda yõlõn ilk 6 ayõnda oluştuğu saptandõ. Tüm hastalarõn klinik ve laboratuar özellikle- ri Tablo II’de verilmiştir. Olgularõn hep- sinde iki taraflõ pretibial yerleşimli, de- riden kabarõk, kõrmõzõ ve sõcak, basmak- Ocak-Mart 2002 ERİTEMA NODOZUM: 9 YILLIK DENEYİM: MERT
Etiyoloji (n;%) Ortalama yaş±SD (aralõk) Kadõn /
Erkek Yõlõn ilk 6 ayõnda görülme oranõ İdiopatik (n=22; %50) 43±12 (27-71) 21/1
%38 Sekonder (n=22;%50) 1. Primer TB (n=9, %20) 2. Poststreptokokkal (n=6, %14) 3. Sarkoidoz (n=4, %9) 4. Ülseratif kolit (n=1, %2) 5. Crohn hastalõğõ (n=1, %2) 6. Behçet sendromu (n=1, %2) 32±12 (16-56) 23±9 (16-37) (16-44) (30-56)
37 K 23 K
41 E 18/4
6/3 6/0
4/0 K K E %100
Toplam: 44 38±13 (16-71) 39/5
%70 Tablo I. Eritema Nodozumlu 44 Olgunun Demografik Özellikleri, Mevsimsel ve Etiyolojik Dağõlõmõ
nodosum lezyonlarõ
la çok ağrõlõ eritemli nodoziteler (çaplarõ 1-25 cm, sayõlarõ 2-40 arasõnda değişen) saptandõ (Şekil 1). Ayrõca 10 olguda vü- cudun diğer bölgelerinde de (uyluk, ön- kol, kol, diz üzerinde ve gövdede) yerle- şim belirlendi. Hastalarõn 11’inde (%25) öksürük yakõnmasõ vardõ ve bunlarõn 8’ine primer TB, 3’üne ise sarkoidoz ta- nõsõ koyuldu. Artriti olan 2 olgudan biri Behçet sendromu diğeri ise Crohn has- talõğõ tanõsõ almõştõ. Olgularõn tümünde karaciğer fonksiyon tesleri normal sõnõr- lar içindeydi. PPD deri testi, uygulanan 37 olgunun 23’ünde (%62) pozitif (en- dürasyon >10 mm) bulundu. Bu test idiopatik EN’lu olgularõn %72’sinde (13/18), sekonder EN’lu olgularõn ise % 53’ünde (10/19) pozitif bulundu (p:0.22). Olgularõn yarõsõnda (%50) etiyoloji belir- lendi ve primer TB ilk sõrada yer aldõ (% 20). Bu tanõyõ sõklõk sõrasõna göre post- streptokokal EN (%14), sarkoidoz (%9), inflamatuar barsak hastalõklarõ (%5) ve Behçet sendromu (%2) etiyolojileri izle- di. Primer TB tanõsõ almõş hastalarda tanõya gidiş yöntemleri Tablo III’de ö- zetlenmiştir. Olgulardan 5’inin akciğer grafisinde sağ hiler lenfadenopati (LAP) Cilt (Sayõ) 33 (1) CERRAHPAŞA TIP DERGİSİ
ve Laboratuar Özellikleri
Klinik
Olgu sayõsõ (n=44)
Oran (%)
Bilateral pretibial ağrõlõ ve kõrmõzõ nodoziteler 44 (100)
Ateş 26
(59) Artralji 19 (43)
Halsizlik/kõrgõnlõk 11
(25) Öksürük
11 (25)
Kilo kaybõ 8 (18) İshal 2 (4.5) Artrit 2 (4.5) Lökositoz( ≥ 10.0000/mm 3 ) 8 (18)
Sedimentasyon (mm/saat) Normal 20-49 50-99 ≥ 100 CRP (Normal < 0.8 mg/dl) Normal 0.8-4.9 5-9.9 ≥ 10
7
14 7
16 15
6 7
(16) (36)
(32) (16)
(36)
(34) (14)
(16) Şekil 2. Akciğer grafisinde görülen sağ hiler lenfadenopati.
iki taraflõ hiler lenfadenopati.
(Şekil 2), birinde ise bilateral hiler LAP (Şekil 3) saptandõ. Bu olgulara 4’lü anti- TB tedavi (izoniazid-İNH, rifampisin- RMP, pyrazinamid-PZA, etambutol- EMB) başlandõ ve tümünde 3 hafta için- de klinik iyileşme oldu. INH+RMP en az 6 ay, PZA+EMB ise 2 ay kullanõldõ. Olgularõn 6’sõna (%14) poststrepto- kokal EN tanõsõ koyuldu. Bu hastalarda tanõya gidiş yollarõ Tablo IV’de verilmiş- tir. Üçünün boğaz ağrõsõ nedeniyle beta- laktam grubu antibiyotikler aldõğõ öğre- nildi. Boğaz sürüntüsünde hõzlõ strepto- Ocak-Mart 2002 ERİTEMA NODOZUM: 9 YILLIK DENEYİM: MERT
kok antijeni sadece 6. olguda bakõlabildi ve negatif bulundu. Boğaz sürüntü kültü- ründe beta hemolitik streptokok, post- streptokokal EN olgularõnõn sadece birin- de üretilirken, çalõşõlan diğer 18 olgunun hiçbirinde üretilemedi. Poststreptokokal EN tanõsõ alan olgularõmõzõn ASO titre- leri, diğer bakõlanlardan (28 olgu) anlamlõ olarak yüksek buluõndu (750 ± 400’e karşõ 200± 63, p=0.000). Olgulardan 4’üne (%9) sarkoidoz tanõsõ konuldu; tanõda izlenen yollar Tablo V’de açõklanmõştõr. Tanõ sonrasõ bu olgular il- Hasta No/ Yaş/Cins Akciğer grafisi-PA PPD deri testi
Toraks BT Diğer Tanõ Yöntemleri 1/17/E Sağ hiler LAP 40x30 mm BHL, sağ üst lob anterior segmentte infiltrasyon Transbronşik biyopsi: nek- rozlaşmayan granülomlar 2/33/K Sağ hiler LAP 23x20 mm Sağ hiler ve mediastinal LAP BAL örneğinde TB basili üretildi 3/22/K
Sağ hiler LAP 20x25 mm Sağ hiler LAP BAL örneğinde TB basili üretildi 4/26/K Normal
20x25 mm Sağ hiler ve mediastinal LAP BAL örneğinde TB basili üretildi 5/18/E
Sağ hiler LAP 20x20 mm Sağ paratrakeal, sağ intrapulmoner LAP, sağ üst lob posterior segmentte infiltrasyon
6/16/K Sağ hiler LAP 15x12 mm Sağ paratrakeal, sağ intrapulmoner LAP
7/18/K
Sağ hiler enfiltrasyon 28x30 mm Sağ alt lob süperior segmentte kavite ve çevre- sinde enfiltrasyon Balgamda ARB görüldü 8/37/K
Normal 20x18 mm Çoklu mediastinal LAP+ sağ akciğer üst lob apikal ve anterior, orta lob medial ve lateral segmentlerde milimetrik boyutlarda nodüller
9/28/E
Bilateral hiler LAP (-) Çoklu mediastinal LAP+sağ akciğer üst lobda en büyüğü 1 cm çapõnda nodüller BAL örneğinde TB basili üretildi. Mediastinoskopi ile alõnan eksizyonel lenf nodu biyopsisi sonucu, minimal nekrozlaşma alanõ içeren granülomatöz iltihap
Hasta no/ yaş/cins Boğaz ağrõsõ öyküsü Boğaz sürüntü kültüründe AGBH* streptokok ASO (Normal:0-200 U/ml) 1/39/K 14 gün önce Üremedi 1000
2/44/K 21 gün önce Üremedi 1458
3/18/K 17 gün önce Üremedi 600
4/32/K 14 gün önce Üredi 440
5/34/K 14 gün önce Üremedi 482
6/30/K 7 gün önce Üremedi 264→525 (7 gün sonra) * A grubu beta hemolitik streptokok
* BHL: Bilateral hiler lenfadenopati; BAL: Bronkoalveoler lavaj; ARB: Aside dirençli basil gili bölüme sevk edildi. Tüm olgular ortalama 6.5±2.4 yõl (aralõk: 6 ay-8 yõl) izlendi. İdiopatik EN olgularõnõn %73’ünde (16/22) nodozite- lerin her yõl tekrarladõğõ belirlendi. Ay- rõca bu olgularõn öykülerinden, tanõ ön- cesi ortalama 12±10 yõldõr (aralõk: 3-42) tekrarlayan ağrõlõ nodozitelerin de oldu- ğu öğrenildi. Etiyolojisi belirlenen EN olgularõndan sadece Behçet sendromlu tek olguda ileriye dönük izlemede nodo- zitelerin tekrarladõğõ saptandõ. Eritemli nodozitelerden biyopsi yapõ- lan 27 olgunun 25’inde (%93) EN ile (Şekil 4), birer olguda ise Weber- Christian hastalõğõ ve Sweet sendromu ile uyumlu histoloji gözlendi. Klinik ta- nõnõn pozitif prediktif değeri %93 ola- rak saptandõ. Sekonder EN’u düşündü- ren prediktif faktörler olarak; ateş (p=0.000), öksürük (p=0.000), boğaz ağ- rõsõ (p=0.008), EN’un tekrarlamamasõ (p=0.000), akciğer grafisinde patoloji saptanmasõ (p=0.000), lökositoz (p=0.019), ESH’nõn 50 mm/saat üzerin- de olmasõ (p=0.000) ve CRP’nin 6 kat ve üzerinde saptanmasõ (p=0.02) olarak bu- lundu (Tablo VI). Tedavi olarak olgularõn tümüne eti- Cilt (Sayõ) 33 (1) CERRAHPAŞA TIP DERGİSİ
Hasta no/ Yaş/Cins Akciğer grafisi-PA PPD deri testi
Toraks-BT Diğer tanõ yöntemleri 1/42/K
Sol hiler LAP
Negatif BHL+çoklu mediastinal LAP
Transbronşik biyopsi: nekrozlaşmayan granülomlar 2/56/K
Normal 10x10 mm BHL Transbronşik biyopsi: nekrozlaşmayan granülomlar 3/30/K BHL
Negatif BHL
Transbronşik biyopsi: nekrozlaşmayan granülomlar 4/55/K
BHL 10x10 mm BHL Transbronşik biyopsi: nekrozlaşmayan granülomlar * BHL: Bilateral hiler lenfadenopati Klinik özellik İdiopatik EN (n=22) Sekonder EN (n=22) p
Ateş ( > 7gün) 0 15
0.000 Öksürük
0 11
0.000 Boğaz ağrõsõ* 0 6
0.008 Artrit
0 2
0.14 EN’da
tekrarlama 16
2 0.000 İshal
0 2
0.14 Anormal akciğer grafisi 0 10 0.000 Lökositoz (>10.000/mm 3 ) 1 7
ESH (>50 mm/saat) 3 17
0.000 CRP (≥ N X 6) 1 10
0.02 PPD deri testi (+)’liği 13/18
10/19 0.22
* EN oluşumundan önceki 1 ile 3 hafta arasõndaki süre Tablo VI. İdiopatik ve Sekonder Eritema Nodozumlu Olgularõn Klinik Özelliklerinin Karşõlaştõrmalõ Analizi Şekil 4. Eritema nodosum: Subkutan yağ doku- sunda septumlarda lenfosit, histiosit ve seyrek dev hücrelerden oluşan iltihabi hücre enfiltrasyonu, septumda fibrotik genişleme (HE X 100)
yolojik ayrõm yapõlmaksõzõn yatak isti- rahatõ ve oral naproksen (1000 mg/gün, 2 veya 3 hafta) verildi. Genellikle ilk 7 gün içinde klinik yanõt alõndõ. Yalnõz bir olguda 3 hafta kullanõlan naproksene kõsmi yanõt alõnmasõ üzerine bu ilaç ke- silerek oral potasyum iyodüre (900 mg/ gün) geçildi ve 7 gün içinde nodoziteler geriledi. Altda yatan hastalõğõ enfeksi- yonla ilişkisiz olan 7 olgu ilgili bölümle- re sevk edildi. Enfeksiyonla ilişkili olan- lara da (15 olgu) özgül tedavi uygulandõ. TARTIŞMA Eritema nodozumda yaş ve cinsiyet dağõlõmõ, idiopatik veya sekonder olma- sõyla ilintilidir. 1-4 İdiopatik olgular her yaşta görülmekle birlikte genellikle 20- 45 yaş arasõ doğurganlõk çağõ kadõnlar- da daha sõktõr ve kadõn erkek oranõ 3- 6/1 olarak bildirilmiştir. İdiopatik EN ve östrojenler arasõnda ilginç bir ilişkiden söz edilmektedir. Doğurganlõk dönemi kadõnlarda, gebeliğin 1 ve 2. trimeste- rinde ve yüksek doz östrojen içeren oral kontraseptif alanlarda sõk görülmesi bu düşünceyi desteklemektedir. Etiyolojisi bilinen olgularda ise; yaş ve cinsiyet da- ğõlõmõ EN’a yol açan hastalõğõn yaş ve cinsiyet dağõlõmõna uymaktadõr. Olgula- rõmõzda etiyolojik ayrõm yapõlmaksõzõn bir bütün olarak değerlendirildiğinde, ortalama yaş 38 olarak bulundu ve ka- dõnlar çoğunluğu oluşturmaktaydõ (K/E: 8/1).
Literatürde EN olgularõna sõklõkla yõlõn ilk 6 ayõnda rastlanõldõğõndan söz edilmesine karşõn, 1,3
idiopatik EN olgu- larõmõzda mevsimsel bir ilişkiye rastla- yamadõk. Yalnõz sekonder EN olgularõ- mõzõn hepsinin yõlõn ilk 6 ayõnda oluştu- ğunu belirledik. Olgularõmõzda etiyolo- jik ayrõm yapõlmaksõzõn bir bütün ola- rak mevsimsel ilişkiye bakõldõğõnda ise nodozitelerin %70 oranõnda yõlõn ilk 6 ayõnda oluştuğu saptandõ. Pannikülitler klinik olarak birbirine benzeyen ağrõlõ eritematöz nodüller yap- tõklarõ için EN panniküliti diğer panni- külitlerle ayõrõcõ tanõya girmektedir. Bu nedenle kesin tanõ için deri ve deri altõ dokusunu içine alan eliptoik deri biyop- sisi yapõlmasõ önerilmektedir. EN’ da klasik histopatolojik bulgu vaskülitsiz akut septal pannikülitdir. 1-3 Septumda erken bulgu nötrofilik enfiltrasyon, geç bulgu ise lenfohistiyositer hücrelerin baskõn olduğu ve histiyositik dev hücre- leri içeren Miescher’in mikrogranüloma- töz odağõdõr. Klinik olarak EN tanõsõ koyduğumuz olgulardan 27’sine biyopsi yapõldõ ve bunlarõn 25’inde EN ile u- yumlu, birer olguda ise Weber-Christian hastalõğõ ve Sweet sendromu ile uyumlu histoloji gözlendi. Klinik tanõnõn pozitif pre-diktif değeri ise %93 olarak saptan- dõ. Bu verilerden çõkan sonuç şudur; eti- yolojisi saptanamayan ve ilk kez EN lezyonlarõ ile başvuran olgularda, idio- patik EN demeden önce biyopsi ile EN dõşõ pannikülitler dõşlanmalõdõr. Bu yak- laşõmõn tam karşõtõ olarak, öyküsünde yõllardõr tekrarlayan EN’larõ olan ve/ veya kolayca etiyolojisi saptanan EN’lu olgularda biyopsi tanõya belirgin bir kat- kõ sağlamayacaktõr. Eritema nodozum olgularõnõn yakla- şõk olarak yarõsõnda etiyoloji saptana- mamaktadõr. Etiyolojisi belirlenen olgu- larõn ise çoğunluğunu, sõklõk sõrasõna göre enfeksiyonlar (özellikle streptoko- kal farenjit ve primer TB), sarkoidoz, ilaçlar, Behçet sendromu ve inflamatuar barsak hastalõğõ oluşturmaktadõr (Tablo VII).
7-10 Ayrõca literatürde çok sayõda hastalõğõn da ender olarak EN’a yol aça- bileceğinden söz edilmektedir (Tablo VI- II). 1-3,7-11
Bu hastalõklardan biri olan yersinioz, ülkemizde ender görülmesine karşõn kuzey Avrupa ülkelerinde sõk karşõlaşõlan bir enfeksiyon hastalõğõdõr. 12,13
rõndan sadece primer TB’da görülebilen Ocak-Mart 2002 ERİTEMA NODOZUM: 9 YILLIK DENEYİM: MERT
bir klinik bulgudur. 1-3,14,15 Bu klinik tab- lo, tüberküloproteinlere karşõ gecikmiş tipte aşõrõ duyarlõlõk reaksiyonu sonucu oluşmaktadõr. Görülme zamanõ ise TB basili ile ilk kez karşõlaşõlmasõndan 4-8 hafta sonra PPD deri testinin pozitifleş- tiği döneme rastlamaktadõr. 14,15
Yalnõz bu testin pozitifleşmesinden önce de EN görülebileceği unutulmamalõdõr. 11 Bu nedenle PPD deri testi birkaç hafta son- ra tekrarlanmalõdõr. Primer TB’a bağlõ EN’un görülme yaşõ, primer TB’un sõk görüldüğü çocukluk ve gençlik yaşlarõna (<20 yaş) uymaktadõr. 14 Primer TB’lu olgularda EN görülme sõklõğõ ile ilintili bir çalõşmaya veya bilgiye rastlayama- dõk. Yalnõz Göçmen ve ark. 16 pediatrik yaş grubunda izledikleri 937 pulmoner TB’lu olgularõnõn 19’unda (%2) EN’a rastladõklarõnõ bildirmişlerdir. Bu 937 olgunun %70’inde PPD deri testi pozitif bulunmuştur. Primer TB’da akciğerin herhangi bir segmentinde tutulum görü- lebilirse de, en sõk tutulum sağ üst lob anterior veya sağ orta lob medial segmentdir. 14,15
Kaviteleşme enderdir. Bunlara karşõn, primer TB’da çoğunluk- la akciğer parenkim tutulumunun rad- yolojik bulgusuna rastlanõlmaz. İntrato- rasik (hiler ve/veya mediastinal) LAP genellikle primer TB’un bir komplikas- yonudur ve çocuklarõn primer TB’unda sõk olmasõna karşõlõk, erişkinlerin primer TB’unda nadirdir (~%5). 14-20
Bu hastalarda PPD deri testi genellikle po- zitif bulunmuştur. Çocuklarõn primer TB’larõnda yaklaşõk olarak; intratorasik LAP’ye %75, akciğerlerde konsolidas- yona %50 ve plöreziye %25 oranõnda rastlanõlmaktadõr (15,19). Tek taraflõ hiler veya hiler + paratrakeal LAP ka- rakteristik bir bulgudur. Hiler LAP ol- maksõzõn sadece orta mediastinal lenf düğümü tutulumuna (izole sağ paratra- keal LAP, izole subkarinal LAP, izole aortikopulmoner LAP, sağ paratrakeal ve subkarinal LAP birlikteliği gibi) sõk- ça rastlanõlmaktadõr. 18-20
Ayrõca primer TB’lu olgularõn % 15’inde biletaral hiler LAP de görülebilmektedir. 14,18,19,21 Pri- mer TB’lu 9 olgumuzun akciğer grafi- sinde; 5’inde sağ hiler dolgunluk, birer olguda ise sağ hiler infiltrasyon ve bila- teral hiler LAP saptandõ. Iki olgunun akciğer grafisi normaldi. Toraks BT’de olgularõmõzõn 8’inde hiler ve/veya mediastinal LAP, 5’inde ise akciğer parankim tutulumuna (özellikle sağ üst lob anterior segmentinde) rastlanõldõ. Sadece bir olguda kavite saptandõ. Olgu- larõmõzõn özellikleri Tablo II’de ayrõntõlõ olarak verilmiştir. Reaktivasyon TB’un- da da akciğerin herhangi bir segmen- tinde tutulma görülebilirse de, karakte- ristik tutulum yeri hastalõğõ düşündürü- cü yöndedir. 14 Tutulum %95 oranõnda üst loblarõn apiko-posterior veya alt loblarõn süperior segmentleridir. Sadece üst lobun anterior segment tutulumu hiçbir zaman reaktivasyon TB’unda gö- Cilt (Sayõ) 33 (1) CERRAHPAŞA TIP DERGİSİ 54 Etiyoloji Erez ve ark. 8 (1973-
1982) (50 olgu) %
(1960-1995) (129 olgu) %
7 (1988-1997) (106 olgu) %
Puavilai ve ark. 9 (1982-1992) (100 olgu) %
Serimiz (1994-2001) (44 olgu) %
I-İdiopatik 32
55 37
72 50
II- Sekonder 1-Poststreptokoksik 2-Primer TB 3-Sarkoidoz 4-İlaç 68
44 2 2 10 45
28 1 11 63
8 5 20 3 28
6 12
0 7 50 14 20
9
İsrail Fransa İspanya Tayland Türkiye Tablo VII. Eritema Nodozum Serilerinde Etiyolojik Dağõlõmõn Karşõlaştõrõlmasõ rülmemektedir. Kaviteleşme sõk görül- mesine karşõn, hiler veya mediastinal LAP ender bir radyolojik bulgudur. TB insidansõ 1985’den sonra tüm dünyada; HIV pandemisi, TB’la savaşõmõn gevşe- tilmesi, çok ilaca dirençli TB olgularõnõn sayõsõnda artma, yoksulluk, göçmenler, demografik değişim (dünya nüfusunun ve yaşlõ nüfusun artmasõ) ve immünsüp- rese hasta kitlesinin artmasõ gibi çeşitli etmenlere bağlõ olarak artmõştõr. 14,15
Ül- kemiz TB yönünden orta insidanslõ (orta riskli) ülkeler arasõnda yer almaktadõr. Günümüz dünyasõnda her yõl, % 95’i ge- lişmekte olan ülkelerde olmak üzere yaklaşõk 10 milyon yeni TB olgusunun olduğu ve bunlardan da 3 milyonunun öldüğü varsayõlmaktadõr. 14 Bu bağlam- da TB’un gittikçe artmasõ nedeniyle, primer TB’a bağlõ EN’a daha sõk rastla- nõlmasõ olasõdõr. Bu nedenle her EN’lu olguda primer TB ciddi biçimde aranma- lõdõr. Yapõlan çalõşmalarda, 7-10
TB’ un endemik olduğu ülkelerde EN’un sõk ne- denlerinden birinin primer TB olduğu, gelişmiş ülkelerde ise bu etiyolojiye da- ha az rastlanõldõğõ görülmüştür (Tablo VII).
Geçirilmiş streptokok farenjiti tüm dünyada (hem gelişmiş hem de geliş- mekte olan ülkelerde) etiyolojisi belirle- nen EN olgularõnõn en sõk nedenidir. 7-11
çinde EN’un oluştuğu çok iyi bilinmek- tedir. Geçirilmiş A grubu beta-hemolitik streptokok enfeksiyonu kanõtõ; boğaz sürüntü kültüründe etkenin üretilmesi veya hõzlõ antijen saptama testinin pozi- tif olmasõ veya özgül antikorlarõn (antistreptolizin O = ASO, anti-DNAz, anti-hiyalüronidaz) yüksek bulunmasõ ya da artan titrelerin gösterilmesidir. 5
EN’lu her olguda son bir ay içinde geçi- rilmiş tonsillit öyküsü (boğaz ağrõsõ ya da hekim tarafõndan tanõsõ konulmuş) ayrõntõlõ bir biçimde sorgulanmalõdõr. Öyküsü pozitif olan olgularda, geçirilmiş enfeksiyon yukarõda sayõlan yöntemler- den biriyle kanõtlanmalõdõr. Olgularõmõ- zõn %14’ünde etiyoloji poststreptokkokal farenjit idi. Bu olgularda tanõ, ASO tit- resinin yüksek oluşu, ya da giderek artõ- şõ ile koyuldu (Tablo IV). Tüm dünyada bölgesel ayrõm yapõl- maksõzõn EN’un etiyolojik dağõlõmõ bir bütün olarak ele alõndõğõnda, sarkoido- zun enfeksiyonlardan sonra 2. sõrada yer aldõğõ görülmektedir (Tablo VII). 7-10
da EN etyolojisinde ön sõralarda yer a- lõrken, Ortadoğu ve Güneydoğu Asya ça- lõşmalarõnda nadir bir neden olarak kar- şõmõza çõkmaktadõr. 7-10 Bu durum sarko- idoz prevalansõnõn bölgesel farklõlõk gös- termesinin bir sonucudur. Tüm dünyada sarkoidoz prevalansõ; 100.000’de <1 ile 64 arasõnda değişiklik göstermektedir. Sarkoidoz prevalansõ ABD ve Avrupa’da Ocak-Mart 2002 ERİTEMA NODOZUM: 9 YILLIK DENEYİM: MERT
I-Bakteriyel enfeksiyonlar IV-Sistemik hastalõklar - Primer TB* - Behçet sendromu* - Streptococcus pyogenes* - Sarkoidoz* - Yersinia enterocolitica - İnflamatuar barsak hastalõklarõ* - Salmonella enteritidis - Sweet sendromu - Shigella - Lupus eritematozus - Campylobacter - Takayasu hastalõğõ - Mycoplasma pneumoniae - IgA nefropatisi - Chlamydia - Horton hastalõğõ - Tularemi V-Maliğn hastalõklar - Lepra - Lenfoma - Kedi tõrmalamasõ hastalõğõ - Lösemi - Sifiliz - Değişik kanserler - Rickettsia - Leptospiroz VI-İlaçlar* - Pasteurella - Antibiyotikler II-Viral enfeksiyonlar - Oral kontraseptifler - Cytomegalovirus - Sülfonamidler - Epstein-Barr virus - Bromidler III-Mantarlar ve parazitler - Histoplazmoz - Koksidioidomikoz - Blastomikoz - Trichophyton - Toksoplazmoz - Amibioz - Ascaris ve Tenia Tablo VIII. Eritema Nodozuma Yol Açabilen Hastalõklar. 1,2,10
10-40/ 100.000 olmasõna karşõlõk Afrika ve Güneydoğu Asya’da son derece ender- dir. 6
bilinmemektedir. Avrupa ile Asya de- ğerleri arasõnda bir yerlerde olmasõ bek- lenebilir. Tipik olgularda sarkoidoz tanõ- sõ; klinik, radyolojik ve histopatolojik (kazeifikasyon nekrozu içermeyen granülomlar) bulgularõn birlikteliği ile konulmaktadõr. 6,22
Bu hastalõkta klinik ve radyolojik özellikler de bölgesel fark- lõlõklar göstermektedir. Sarkoidoza bağlõ EN, sõklõkla bileteral hiler lenfadenopati (BHL) ile birliktedir (Löfgren sendro- mu). EN+BHL’si olan bir olgu karşõsõn- da, sarkoidoz prevalansõnõn yüksek ve TB insidansõnõn düşük olduğu Kuzey Avrupa ülkelerinde etiyolojide öncelikle sarkoidoz düşünülmelidir. Ülkemizde ve TB insidansõnõn yüksek olduğu ülkeler- de ise primer TB ilk sõrada yer almalõ- dõr. Böyle bir olguda bulanõk görme ya- kõnmalarõ da varsa tanõ genellikle sarkoidozdur. Bulanõk görmenin nedeni sarkoidozlu olgularda yaklaşõk % 25 o- ranõnda rastlanan üveittir (%75 ön üveit, %25 arka üveit). 21 Sarkoidoz, 40 yaş altõnda ve özellikle 20-40 yaş arasõ kadõnlarda daha sõk görülmektedir . Bu hastalõkda deri tutulumuna yaklaşõk % 25 oranõnda rastlanõlmaktadõr ve en sõk görülen deri bulgusu ise EN’dur. 6,22,23
Yaptõğõmõz bir çalõşmada 100 sarkoidoz olgusunun %20’sinde EN’a rastlanõlmõş- tõr.
22
İnflamatuar barsak hastalõğõ (ülsera- tif kolit ve Crohn hastalõğõ) olan olgular- da da EN görülebilmektedir. 24 Ülseratif kolitde EN’a (%2-4), Crohn hastalõğõn- dan daha sõk rastlanõlmaktadõr. EN inflamatuar barsak hastalõğõnõn aktivi- tesiyle çoğu zaman ilintilidir. Bazen bu deri lezyonlarõ barsak hastalõğõna öncü- lük edebilmektedir. Birer olgumuzda etiyoloji ülseratif kolit ve Crohn hastalõ- ğõna bağlandõ. Birinci olgumuz (37 ya- şõnda kadõn) 6 yõldõr spastik kolit tanõ- sõyla izlenmekte olan ve son 3 haftadõr ateş, barsak yakõnmalarõnda artma ve ilk kez iki taraflõ pretibial ağrõlõ nodozitelerinin oluşmasõ nedeniyle kli- niğimize yatõrõlmõştõ. Öyküsünden son 10 yõldõr senede 3 kez tekrarlayan ve 7 günde kendiliğinden iyileşen oral aftlarõn oluştuğu öğrenildi. Rektosig- moidoskopi + biyopsi ile aktif ülseratif kolit tanõsõ koyuldu. Diğer olgu ise son bir yõl içinde 2. kez tekrarlayan ağrõlõ pretibial nodoziteleri nedeniyle kliniği- mize başvurmuştu. Bu süre içinde entero-kolit tipi ishal yakõnmalarõnõn olduğu öğrenilen hastaya kolonoskopi + biyopsi ile Crohn hastalõğõ tanõsõ koyul- du. Her iki olguda da yapõlan nodozite biyopsisi EN ile uyumlu bulundu. Olgu- lar ilgili bölüme sevk edildi. Behçet sendromu (BS)’unda EN, ol- gularõn yarõsõnda görülmektedir. 25 Ülke-
mizde bu hastalõğõn prevalansõ yüksek- tir (80-300 / 100.000). 25,26 BS tanõsõ için Uluslararasõ Çalõşma Grubu’nun tanõ ölçütleri kullanõlmaktadõr. 4 Bu kriterle- rin çoğunluğu klinik (öykü+fizik muaye- ne) ağõrlõklõdõr. Bu nedenle her EN’lu olgunun etiyolojisinde ilk araştõrõlmasõ gereken hastalõk BS olmalõdõr. EN’lu hastanõn ağzõnda aftõn olmamasõ bizi BS tanõsõndan kolayca uzaklaştõrmakta- dõr. EN’lu olguda aftõn olmasõ BS tanõsõ için yeterli değildir. Toplumda rekürran aftöz stomatit prevalansõnõn yüksek ol- duğu (en az %20) unutulmamalõdõr. 27
26 yap-
tõğõ bir çalõşmada, Ordu ilinin kõrsal ke- siminde rekürran aftöz stomatit preva- lansõ %9 olarak bulunmuştur. Bir olgu- muzda (41 yaşõnda erkek) EN etiyolo- jisi BS olarak bulundu. Son bir yõl içinde 2. kez tekrarlayan ağrõlõ pretibial no- doziteleri nedeniyle kliniğimize ilk kez başvurmuştu. İki yõldõr yõlda 3 kez tek- rarlayan ve yaklaşõk olarak 7 günde iyi- leşen oral aft ve sikatris bõrakarak iyile- şen genital ülserleri olan hastamõzda o- Cilt (Sayõ) 33 (1) CERRAHPAŞA TIP DERGİSİ
ligoartiküler artritinin de olduğu öykü- sünden öğrenildi. Bu klinik verilerle BS tanõsõ konan hasta ilgili bölümde 7 yõl- dõr izlenmektedir. Bu süre içinde EN’- larõnõn özellikle 5 veya 6. aylarda olmak üzere toplam 4 kez tekrarladõğõ öğrenil- di. Eritema nodozum için belirlenmiş bir tedavi protokolü yoktur ve genellikle kendiliğinden 3-6 hafta içinde iyileş- mektedir. 1-3
Olgularõn çoğunda yatak istirahatõ ve õslak kompres yeterli teda- vidir. Özgül tedavi, altta yatan nedene yöneliktir. Ciddi veya tekrarlayan EN’- da endometazin veya naproksen gibi anti-enflamatuar ilaçlarõn faydalõ oldu- ğu bildirilmiştir. Potasyum iyodürün de (satüre potasyum iyodür: 3 x 5-15 dam- la/ gün ya da 400-900 mg/gün-1 ay) no- doziteleri gerilettiği gösterilmiştir. Ol- gularõmõzdan altta yatan hastalõğõ en- feksiyonla ilişkisiz olanlar (8 olgu) ilgili bölümlere sevk edildi. Enfeksiyonla iliş- kili olanlara da (13 olgu) özgül tedavi uygulandõ. Olgularõmõza oral naproksen (1000 mg/gün-2 veya 3 hafta) verildi ve ilk 7 gün içinde klinik yanõt alõndõ. Yal- nõz bir olguda 3 hafta kullanõlan naproksene kõsmi yanõt alõnmasõ üzeri- ne bu ilaç kesilerek potasyum iyodüre (900 mg/gün) geçildi ve 7 gün içinde nodoziteler geriledi. İdiopatik EN olgularõmõzõn yaklaşõk 3/4’ünde nodozitelerin her yõl tekrarladõ- ğõ belirlendi. Ayrõca bu olgularda tanõ öncesi de yõllardõr (ortalama 12 yõl) tek- rarlayan ağrõlõ nodozitelerinin olduğu öğrenildi. Buradan şu sonuca varabili- riz; yõllardõr tekrarlayan EN’larõ olan hastalarda genellikle etyoloji saptana- mamakta, bunlar idiyopatik olgular ola- rak tanõmlanmaktadõr. Sonuç olarak, EN’a yol açabilen çok sayõda hastalõk vardõr. Bu nedenle tanõ- ya gidiş harcamalarõnõ azaltmak ve tanõ koyma süresini kõsaltmak için, her ülke kendi sõk karşõlaşõlan etiyolojik neden- lerini saptamalõ ve en uygun yaklaşõm politikasõnõ belirlemelidir. Ayrõca sekon- der EN’u düşündüren prediktif faktörle- ri de belirlemelidir. EN’lu bir olgu karşõ- sõnda öncelikle ayrõntõlõ bir öykü alõn- malõ ve tam bir fizik muayene yapõlma- lõdõr. Çalõşmamõzda ülkemizde EN etiyolojisinde primer TB, streptokokal farenjit, sarkoidoz, Behçet sendromu ve inflamatuar barsak hastalõklarõnõn ö- nemli yer tuttuğu görülmüştür. Özellik- le ilk kez EN kliniği ile baş vuran bir ol- gu karşõsõnda bu etiyolojik nedenler göz önüne alõnmalõdõr.
Bu çalõşmada eritema nodozum (EN)’lu olgularda, klinik özellikler, eti- yolojik nedenler, klinik tanõnõn pozitif prediktif değeri, ileriye dönük izlem so- nuçlarõ ve ayrõca sekonder EN tanõsõ için uygun prediktiv faktörler araştõrõl- dõ.
Kliniğimiz tarafõndan 1993-2001 yõl- larõ arasõnda, EN tanõsõ konan 44 eriş- kin olgu (ortalama yaş: 38) ileriye dö- nük olarak çalõşmaya alõndõ. Olgulardan 27’sine nodozitelerden biyopsi yapõldõ. EN’a yol açabilecek altta yatan has- talõğõ olan olgular sekonder, olmayanlar ise primer olarak isimlendirildi. Sekonder EN’a yol açan hastalõklarõn tanõsõ için tanõ ölçütleri ve/veya tanõya gidiş yöntemleri uygulandõ. Kategorik ve sürekli değişkenleri karşõlaştõrmak için sõrasõyla ki-kare ve Mann-Whitney U testleri kullanõldõ. Olgularõn çoğunluğu kadõndõ (Kadõn/ Erkek:8 /1) ve yarõsõnda (%50) etiyoloji belirlendi. Etiyolojide primer TB ilk sõ- rada yer aldõ (%20) ve bu tanõyõ sõklõk sõrasõna göre poststreptokokal EN (% 14), sarkoidoz (%9), inflamatuar barsak Ocak-Mart 2002 ERİTEMA NODOZUM: 9 YILLIK DENEYİM: MERT 57 hastalõklarõ (İBH) (%5) ve Behçet sendromu (%2) izledi. Hastalarõn 11’in- de (%25) öksürük yakõnmasõ vardõ ve bunlarõn 8’ine primer TB, 3’üne ise sarkoidoz tanõsõ koyuldu. Artriti olan 2 olgudan biri Behçet sendromu diğeri ise Crohn hastalõğõ tanõsõ almõştõ. PPD deri testi idiopatik EN’lu olgularõn %72’sinde (13/18), sekonder EN’lu olgularõn ise % 53’ünde (10/19) pozitif bulundu (p:0.22). Tüm olgular ortalama 6.5 yõl izlendi. İdiopatik EN olgularõnõn %73’ünde sekonder EN’lu olgulardan ise sadece birinde (Behçet sendromu) nodozitelerin her yõl tekrarladõğõ belirlendi. Biyopsi yapõlan 27 olgunun 25’inde EN ile u- yumlu histoloji gözlendi. Klinik tanõnõn pozitif prediktif değeri %93 olarak saptandõ. Sekonder EN’u düşündüren prediktif faktörler olarak; ateş (p= 0.000), öksürük (p=0.000), boğaz ağrõsõ (p=0.008), EN’un tekrarlamamasõ (p=0.000), anormal akciğer grafisi (p= 0.000), lökositoz (p=0.019), ESH’nõn 50 mm/saat üzerinde olmasõ (p=0.000) ve CRP’nin 6 kat ve üzerinde saptanmasõ (p=0.02) olarak bulundu. Tedavi olarak olgularõn tümüne yatak istirahatõ ve ço- ğuna da oral naproksen verildi. Genel- likle ilk 7 gün içinde klinik yanõt alõndõ. Altta yatan hastalõğõ olanlara da ayrõca özgül tedavi uygulandõ. EN’a yol açabilen çok sayõda hastalõk vardõr. Bu nedenle tanõya gidiş harca- malarõnõ azaltmak ve tanõ koyma süre- sini kõsaltmak için, her ülke kendi sõk karşõlaşõlan etiyolojik nedenlerini belir- lemelidir. Ayrõca sekonder EN’u düşün- düren prediktif faktörler de saptanmalõ- dõr. Çalõşmamõzda EN etiyolojisinde
primer TB, streptokokal farenjit, sar- koidoz, Behçet sendromu ve İBH’nõn ö- nemli yer tuttuğu görülmüştür. TEŞEKKÜR Bu çalõşmanõn verilerine kaynak oluşturan olgularõn tanõ ve tedavisinde emeği geçen başta hocam Prof. Dr. Yõldõrõm Aktuğlu olmak üzere, çalõşma arkadaşlarõm Prof. Dr. Recep Öztürk ve Doç. Dr. Fehmi Tabak’a, ayrõca Genel Cerrahi Anabilim Dalõ’ndan Doç. Dr. Salih Pekmezci ve Patoloji Anabilim Dalõ’ndan Doç. Dr. Cuyan Demirkesen’e teşekkürlerimi sunmayõ bir borç bilirim. Cilt (Sayõ) 33 (1) CERRAHPAŞA TIP DERGİSİ 58
1. Mert A, Tabak F. Eritema nodozum. Bilim Dialog 1994; 9: 10-14. 2. Bondi EE, Margolis DJ, Lazarus GS. Panniculitis. In: Freedberg IM, Eisen AZ, Wolff K, Austen KF, Goldsmith LA, Katz SI, Fitzpatrick TB, eds. Dermatology in general medicine. 5th ed. New York : Mc Graw-Hill, 1999: 1275-1289. 3. Ryan TJ. Cutaneus vasculitis. In: Champion RH, Burton JL, Burns DA, Breathnach SM, eds. Textbook of Dermatology. 6th ed. London: Blackwell Science Ltd, 1998: 2155-2225. 4. International Study Group for Behçet’s Disease. Criteria for diagnosis of Behçet’s disease. Lancet 1990; 335: 1078-1080. 5. Kaplan EL. Rheumatic fever. In: Braunwald E, Fauci AS, Kasper DL, Hauser SL, Longo DL, Jameson JL, eds. Harrison’s principles of internal medicine. 15th ed. New York: McGraw- Hill, 2001: 1340-1343. 6. Crystal RG. Sarcoidosis. In: Braunwald E, Fauci AS, Kasper DL, Hauser SL, Longo DL, Jameson JL, eds. Harrison’s principles of internal medicine. 15th ed. New York: McGraw- Hill, 2001: 1969-1974. 7. Garcia-Porrua C, Gonzalez-Gay MA, Vazquez- Caruncha M, Lopez-Lazaro L, Lueiro M, Fernandez ML, Alvarez-Ferreira J, Pujol RM. Erythema nodosum: etiologic and predictive factors in a defined population. Arthritis Rheum 2000; 43: 584-592. 8. Erez A, Horowitz J, Sukenik S. Erythema nodosum in the Negev area-a survey of 50 patients. Isr J Med Sci 1987; 23: 1228-1231. 9. Puavilai S, Srõprachaya-Anunt S, Charuwichõtratana S, Sakuntabhai A, Rajatanavin N. Etiology of erytema nodosum. J Med Assoc Thai 1995; 78: 72-75. 10. Cribier B, Caille A, Heid E, Grosshans E. Erytema nodosum and associated diseases. A study of 129 cases. Int J Dermatol 1998; 37: 667-672. 11. Soderstrom RM, Krull EA. Erythema nodosum: a review. Cutis 1978; 21:806-810.
12. Öztürk R, Midilli K, Okyay K, Eroğlu C, Aygün G, Kenani Y, Sarsan A. Çocuk ve erişkin yaş grubu sürgün olgularõnda Campylobacter jejuni ve Campylobacter coli sõklõğõnõn araştõrõlmasõ. Türk Mikrobiyol Cem Derg 1994; 24: 42-45. 13. Stolk-Engelaar VMM, Hoogkamp-Korstanje JAA. Clinical presentation and diagnosis of gastrointestinal infections by Yersinia enterocolitica in 261 Dutch patients. Scand J Infect Dis 1996; 28: 571-575. 14. Schlossberg D. Tuberculosis and nontuberculous mycobacterial infections. 4.th ed. Philadelphia: WB Saunders Company, 1999. 15. Rom WN, Garay SM. Tuberculosis. First ed. Boston: Little, Brown and Company, 1996. 16. Göçmen A, Cengilier R, Özçelik U, Kiper N, Şenuyar R. Childhood tuberculosis: a report of 2205 cases. Turk J Pediatr 1997; 39: 149-158. 17. Bilir M, Sipahi S, Yanardağ H, Çağatay T, Mert A, Demirci S, Karayel T. Akciğer gafisinde izole sağ paratrakeal lenfadenomegali izlenimi veren bir sarkoidoz olgusu. Klinik Gelişim 1999; 12: 844-847. 18. Dhand S, Fisher M,Fewell JW. Intrathoracic tuberculous lymphadenopathy in adults. JAMA 1979; 241:505-507. 19. Im JG, Song KS, Kang HS, Park JH, Yeon KM, Han MC, Kim CW. Mediastinal tuberculous lymphadenitis: CT manifestations. Radiology 1987; 164: 115-119. 20. Woodring JH, Vandiviere HM, Fried AM, Dillon ML, Williams TD, Melvin IG. Update: the radiographic features of pulmonary tuberculosis. AJR 1986; 146: 497-506. 21. Winterbauer RH, Belic N, Moores KD. A clinical interpretation of bilateral hilar adenopathy. Ann Intern Med 1973; 78: 65-71. 22. Bilir M, Sipahi S, Çağatay T, Yanardağ H, Mert A, Demirci S, Karayel T. Yüz sarkoidoz olgusu: klinik, tanõ ve prognoz. Solunum 1999; 1: 22-29. 23. Loddenkemper R, Kloppenborg A, Schoenfeld N, Grosser H, Costabel U. Clinical findings in 715 patients with newly detected pulmonary sarcoidosis-results of a cooperative study in former West Germany and Switzerland. Sarcoidosis vasculitis and diffuse lung diseases 1998; 15: 178-182. 24. Jewell DP. Ulcerative colitis. In: Sleisenger MH, Fordtran JS, eds. Gastrointestinal disease. 5th ed. Philadelphia: WB Saunders Company, 1993: 1305-1330. 25. Yazici H, Yurdakul S, Hamuryudan V. Behçet’s syndrome. In: Klippel JH, Dieppe PA, eds. Rheumatology. 2nd ed. London: Mosby, 1998: 7- 26.1/ 26.6. 26. Yurdakul S, Günaydõn İ, Tüzün Y, Tankurt N, Pazarlõ H, Özyazgan Y, Yazõcõ H. The prevalence of Behçet’s syndrome in a rural area in northern Turkey. J Rheumatol 1988; 15: 820- 822.
27. Scully C. The oral cavity. In: Champion RH, Burton JL, Burns DA, Breathnach SM, eds. Textbook of Dermatology. 6th ed. USA: Blackwell Science Ltd, 1998: 3047-3123. Ocak-Mart 2002 ERİTEMA NODOZUM: 9 YILLIK DENEYİM: MERT 59 Yüklə 192,19 Kb. Dostları ilə paylaş:
|