Bu məqsədlə aşağıdakı işlərin görülməsi vacibdir: 1) Hər bir ölkə müvafiq elmi-tədqiqatlar və "ekoloji büdcəyə" dair beynəlxalq razılaşmalar əsasında qlobal ekoloji prob-lemlərin həllinə öz töhfəsini verməli, birinci növbədə ehtiyat-lara qənaət etmək və tullantısız texnologiyadan istifadə etməli, əhalinin təsərrüfat fəaliyyəti üzərində ekoloji nəzarəti gücləndirməlidir; 2) Insanla təbiət arasındakı qarşılıqlı əlaqənin "münaqişəli" xarakteri onda təzahür edir ki, onun malik olduğu ehtiyatlar iqtisadi və demoqrafik artım üçün nəinki imkan yaradır, həm də ilkin şərait hazırlayır. Indi artımın iqtisadi hüdudları real həqiqətə çevrilmişdir. Çünki bu artım artıq təkrar istehsalı mümkün olmayan (neft, qaz, dəmir filizi və s.) xammal və enerji ehtiyatlarından daha çox istifadə edilməsi hesabına təmin oluna bilməz. Bu isə təbii ehtiyatlardan istifadə edilməsinə yeni, mütərəqqi metodla yanaşılmasını tələb edir; 3) Bəşəriyyətin qarşısında yeni texnoloji mədəniyyət formalaşdırmaq vəzifəsi durur ki, bu da öz mahiyyətinə görə ekologiyanın qorunmasına xidmət etməlidir. Burada tullantısız texnologiyanın köməyilə istehsalla təbiət arasındakı "antaqonizmi" yumşaltaq, sonra isə ləğv etmək və təbii ehtiyatlardan səmərəli istifadə etmək olar. Tullantının olması labüd deyildir, bu yalnız texno-logiyanın təkmil olmamasının nəticəsidir. Hər bir texno-logiyanın tarixcəsini izlədikdə məlum olur ki, onun tətbiqi zamanı meydana çıxan tullantılar gec və ya tez yeni texnoloji proseslərdə qiymətli ilkin materiallara çevrilir. Aydındır ki, bu cür texnologiyanın tətbiqi ilk dövrlərdə əlavə xərc tələb edir və bunlar sonradan ödənilir. Lakin yeni texnologiya olduqca vacibdir və onun tətbiqinə xüsusi diqqət yetirilməlidir.
