İ
dareə tmə nə zə riyyə si.
1.İ darə etmə nə zə riyyə si elminin predmeti
Cavab: İdarəetmə yanaşmaların əsasında belə bir mövqe durur ki, insanların
ictima-iqtisadi və siyasi həyat fəaliyyətinin idarə olunması dövlətin fəaliyyətinin
geniş və vacib sferalarında biridir. İdarəetmə nəzəriyyələri yeni elm sahəsidir.
Onun predmeti və obyekti hələlik əksəriyyət tərəfindən qəbul olunan formada
müəyyənləşdirilməmişdir. Bununla belə, mövcud nəzəriyyələrinin obyekti və
predmetini də bu məsələlər kompleksində tapmaq olar.
Məsələyə bu mövqedən yanaşaraq demək olar ki, dövlət idarəçilik
nəzəriyyəsinin obyekti cəmiyyətin iqtisadi-təsərrüfatçılıq , sosial-mədəni ,siyasi-
hüquqi
fəaliyyət
sahələridir.
Bu
elmin
predmet
sahə si
isə
ə
sasən
dövlə t,hakimiyyə t,siyasə t,iqtisadiyyat,idarə etmə və hüququn qarş ılıqlı və hdə tində n
irə li
gə lir.
Bununla
ə
laqədar
olaraq
dövlət
idarəçilik
nəzəriyyəsini
siyasi,sosial,iqtisadiyyat,hüquq və s. elmlərin kəsişmə sahəsində mövcud olan
xüsusi bir elm sahəsi kimi təsəvvür etmək olar.
Dövlətin siyasi idarəetmə sahəsində fəaliyyəti ictimai münasibətlərin və
insanların davranışının hüquqi tənzimlənməsi ilə sıx bağlıdır.Buradan da dövlət
idarəçilik nəzəriyyəsinin hüquqi aspekti meydana çıxır.Bütövlükdə bu elmi siyasi-
hüquqi bilik sahəsi kimi xarakterizə etmək olar.Lakin belə yanaşma düz olsa da,
məhduddur və dövlət idarəçiliyinin elm sahəsi kimi bütün xüsusiyyətlərini əhatə
etmir.
Dövlət idarəçiliyinin sosial aspektini də nəzərə almaq lazımdır.Çünki dövlət
idarəçiliyi insanla və insanların sosial mənafeyi ilə bağlıdır.Beləliklə, dövlət
idarəetməsi bütövlükdə dövlətlə insanlar arasında siyasi-hüquqi və sosial fəaliyyət
və münasibətlər sahəsidir.Dövlət idarəçilik nəzəriyyəsi isə siyasi-hüquqi və sosial
elm sahəsidir.Dövlət idarəçiliyi anlayışının mahiyyəti belədir və o, özündə
siyasi,sosial və hüquqi əlamətləri olan hadisə və prosesləri xarakterizə edir.
Nəhayət, dövlət özündə yalnız siyasi hakimiyyəti deyil, həm də müasir
cəmiyyətin təşkilinin ən yüksək formasını birləşdirir.
Beləliklə, dövlət idarəçilik nəzəriyyəsinin predmet sahəsi dövlət və
cəmiyyətin idarəetmə və özünüidarəetmə subyekti və obyekti kimi qarşılıqlı
fəaliyyət sferasını xarakterizə edən siyasi-hüquqi və sosial hadisə və proseslərin
vəhdətindən ibarətdir.Bu predmet müəyyən edilərkən nəzərə alınır ki, dövlət
idarəetməsi insanların birgə əmək, ictimai həyat və fəaliyyətini məqsədyönlü
təşkiletmə və tənzimləmə kimi xüssi funksiya yerinə yetirir.Beləliklə, dövlət
idarəçilik nəzəriyyəsi özünəməxsus tədqiqat obyektinə və predmetinə malikdir.Bir
elm sahəsi kimi o, dövlət idarəetmə prosesinin təşkili qanunauyğunluqlarını, bu
zaman əhali, müəssisə və təşkilatlar arasında ortaya çıxan münasibətləri,dövlətin
məqsədyönlü təşkiledici və tənzimləyici təsiri metodlarını, vasitələrini, onların
işlənib hazırlanması və tətbiqinin əsaslarını öyrənir.
Dövlət idarəçiliyinin birbaşa dövlət, hakimiyyət və hüquqla bağlılığını, hüquq,
sosial və siyasi elmlərin kəsişmə məkanında olduğunu və obyektə məqsədyönlü
təşkiletmə, tənzimləmə təsiri göstərdiyini nəzərə alaraq belə hesab edirik ki, onun
predmetinə əsasən aşağıdakı dörd qrup məsələlər aid edilə bilər :
a.Dövlə tin mahiyyə ti, tiplə ri və ictimai funksiyaları.
Dövlət idarəçiliyinin
mahiyyəti, cəmiyyətin idarə olunması sistemində yeri və xüsusiyyətləri; dövlət
idarəçiliyinin məqsəd və funksiyaları, obyekt və subyektləri, obyektiv və subyektiv
amilləri, dövlət siyasətinin işlənib hazırlanması və həyata keçirilməsi məsələləri.
b.Dövlət idarəçiliyinin təşkili, funksional və təşkilati quruluşu
; dövlət quruluşunun
formaları, idarəetmə fəaliyyətinin və dövlət idarəetməsinin prinsipləri.
c.Dövlət idarəçiliyinin təmin edilməsi məsələləri
– bura dövlət idarəçiliyinin
normativ-hüquqi bazası və hüquqi tənzimlənməsi, dövlət idarəçiliyində
qanunçuluq məsələləri ; dövlət idarəçiliyinin informasiya təminatı, dövlət
idarəçiliyinin insan potensialı və kadr təminatı, maliyyə təminatı, dövlət
idarəçiliyində demokratiya və bürokratiya məsələləri və s. aid edilə bilər.
d.Dövlə t idarə çiliyinin inkiş afı, tə kmilləş mə si və sə mə rə liliyinin artırılması
mə sə lə lə ri
. Bura dövlət idarəçiliyində azadlıq və məsuliyyət, dövlət idarəçiliyinin
metod və üsulunun təkmilləşməsi, obyektivliyinin artırılması, dövlət idarəçiliyinin
səmərəliliyinin hesablanması və artırılması yolları, dövlət idarəçilik imkanlarının
genişlənməsi və onun istifadəsi məsələləri aid edilir.
2.Dövlə t idarə çilik nə zə riyyə sinin metodu
Cavab: Metod hər hansı bir baza (oprior) prinsiplərə istinad edərək yeni elmi
hipotezlərin formalaşdırılması, reallıqların dərk olunması, çıxarılmış nəticələrin
sübut edilməsi üçün istidadə olunan müxtəlif fəndlərin, üsul və vasitələrin
məcmusudur.
Dövlət idarəçilik nəzəriyyəsinin və onun metodoloji əsasının kompleks
xarakteri onun siyasi-sosial, siyasi-hüquqi və sosial-iqtisadi reallığın
öyrənilməsinin obyektiv və subyektiv, sosial-siyasi və ümumi-elmi, nəzəri və
təcrübi metodları kompleksinin olmasını tələb edir.Bu hamılıqla qəbul olunsa da
hələlik obyektiv səbəblərə görə yalnız dövlət idarəçilik nəzəriyyəsinə aid olan
unikal tədqiqetmə, öyrənmə metodu demək olar ki, yoxdur.
Başqa elm sahələrində dərk və izahetmə metodlarının tarixən formalaşdığını
nəzərə alaraq demək olar ki, dövlət idarəçilik nəzəriyyəsində təkmil,özünəməxsus
tədqiq metodunun formalaşması mümkündür və yəqin ki, tədricən belə də
olacaqdır.Yalnız bir əsas metodoloji məsələ - obyektiv və subyektiv metodların
bir-birini qarşılıqlı tamamlaması prinsipi dövlət idarəçilik nəzəriyyəsinə xas olan
xüsusi metod kimi geniş yayılmışdır, onun həllinə yanaşma metodlarında isə
fərqlər yenə də qalır. Dövlət idarəçiliyi öz təbiətinə və quruluşuna görə özündə
obyektiv və subyektiv istiqamətləri, yanaşmanı birləşdirir.Obyektiv yanaşma
metodu ondan ibarətdir ki, dövlət həmişə özünə, fəaliyyətinə, cəmiyyətin tələbat və
istəyinə kənardan baxmalı, cəmiyyətin vəziyyətini onu narahat edən hadisələri və
ə
ahlinin istəyini obyektiv olaraq qiymətləndirməyi bacarmalıdır.Subyektiv metod
dövlətin və onun idarəetmə sisteminin cəmiyyətə daxilən baxması – cəmiyyətin
problem və istəyini bütün reallığı ilə dərk etməsi və öz idarəçiliyində nəzərə
alması metodudur.Bunlar bir-birinə nə qədər yaxın olsa, üst-üstə düşməyə
yaxınlaşsa, dövlət idarəçiliyinin müvəffəqiyyəti bir o qədər böyük ola bilər.
Dövlət idarəçiliyi nəzəriyyəsində bilavasitə ona məxsus digər xüsusi tədqiqat
metodları işlənib hazırlanmadığından hələlik çoxsaylı məsələlərin tədqiqi üçün
ümumi elmi metodlardan və dövlət idarəçiliyinin aid olduğu ictimai elm
sahələrində tətbiq olunan xüsusi metodlardan özünəməxsus formalarda istifadə
olunur.
Bu ümumi elmi metodlar içərisində analiz və sintez mühüm yer tutur.Bunun
köməyilə fənnin predmetinə aid ayrı-ayrı məsələlər təhlil edilir, ümumiləçdirilir və
dövlət idarəçiliyinə aid ümumi nəticələr çıxarılır.Misal üçün, dövlət idarəçiliyinin
strukturunda qanunverici, icraedici və məhkəmə orqanları müəyyən edilir və
onların sintezindən ölkənin vahid dövlət idarəçilik aparatı formalaşdırılır.
Dövlət idarəçiliyində məntiqi mühakimə metodundan da istifadə
olunur.Onun köməyi ilə zəkada müxtəlif ümumiləşdirmələr, rəylər, qərarlar
formalaşır, sonra lazım gələndə müvafiq sənədlərdə və praktikada öz əksini tapır.
Dövlət idarəçiliyində formalizə etmək metodu müəyyən qədər
yayılmışdır.Onun köməyilə dövlətçilikdə və dövlət idarəçiliyində hər hasnı
institutun (orqanın) strukturu, fəaliyyətinin əsas istiqamətləri müəyyən edilir.
Müqayisə metodu dövlət idarəetmə sistemində ən çox yayılmış
metodlardan biridir.Ümumiyyətlə, dövlətçilikdə, dövlət idarəçiliyinin nəzəri və
praktiki məsələlərinin həllində müqayisə metodunun tətbiqinin vacibliyini hamı
qəbul edir, burada ciddi fikir ayrılğı yoxdur.Lazımi materialı toplamaq,
sistemləşdirmək, ən vacib məsələləri müəyyən etmək və başlıca diqqəti həmin
məsələlərin həllinə yönəltmək –bunlar düzgün idarəetmənin mühüm şərtidir.Lakin
hansı faktları toplamaq, hansıları necə müqayisə etmək, hansı faktların dövlət
idarəçiliyi üçün vacibliyini qəbul etmək məsələlərində fikir ayrılığı
mövcuddur.Həm də bu təkcə dövlət idarəçiliyinə aid deyil.Belə ki, müqayisə bütün
elm sahələrində vacibdir və istifadə olunur.Çünki konkret bu bir nəticəyə gəlmək
üçün faktların, hadisələrin kəmiyyət və keyfiyyət tərəflərinin müqayisəsi bütün
elmlər üçün vacibdir.
Kəmiyyət metodu, o cümlədən, statistik təhlil və proqnozlaşdırma metodu-
bunlar idarəetmədə ən geniş yayılmıç vasitələrdir.İdarəetmə qərarlarının qəbulunda
təkmilləşmənin
verə
biləcəyi
iqtisadi,
sosial
və
siyasi
nəticələrin
müəyyənləşdirilməsində, idarəetmənin təşkilati strukturunun təkmilləşməsində
statistik kəmiyyət təhlili və proqnozlaşdırma metodların geniş istifadə olunur.
İ
darəetmə ekstrapolyasiya və modelləş dirmə də metodoloji vasitə kimi
istifadə olunur. Ekstrapolyasiya- idarəetmədə hər hansı bir müsbət və ya mənfi
meylin, əlamətlərin oxşar idarəetmə orqanlarına yayılmasıdır.Modelləşdirmə hər
hasnı idarəetmə orqanının, idarəetmə strukturunun, idarəetmə prosesinin,
ə
məliyyatın modelinin işlənib hazırlanması və tətbiqidir.
Müxtəlif elmi-praktiki eksperimentlər (təcrübələr) aparılması.Bu və ya digər
idarəetmə institutlarının yaradılmış şərait daxilində fəaliyyətinin yoxlanması,yaxud
vəziyyəti öyrənmək, müəyyən bir təklifi hazılamaq üçün eksperimentlər aparılması
metodundan istifadə olunur.Eksperiment yolu ilə əldə olunan məlumatların
düzgünlüyü, obyektivliyi bütün zəruri tələblərə əməl edildiyi şəraitdə (eksperiment
üçün obyektin, şəraitin düzgün seçilməsi, həlli vaci olan problemin düzgün
müəyyən edilməsi ) təmin edilmiş ola bilər.
Dövlət idarəçilik nəzəriyyəsində tətbiqi xarakterli tədqiqatlar ayrı-ayrı konkret
şə
raitlərdə ayrı-ayrı liderlərin çıxışlarına, hərəkətlərinə, ayrı-ayrı konkret şəraitdə
dövlətin tədbirlərinə rəyi soruşulanların münasibətlərini öyrənməyə kömək edir.Bu
cür tədqiqatlar dövlət idarəetmə sistemi haqqında dolğun məlumat verməsə də
dövlət idarəçilik sahəsində nəzəri ümumiləşdirmələr aparmaq, nəticələr çıxarmaq
üçün faktiki material əldə olunması və toplanması üçün vacib vasitə rolunu
oynayır.
Dövləti və dövlətin əsas təşkilati strukturlarını birdən-birə tamamilə dəyişmək real
həyatda mümkün olmur.Məsələn, ölkədə eyni vaxtda digər başqa şərtlər
saxlanılmaq şərtilə başqa tərkibli parlament yaratmaq, hökumət təşkil etmək
olmaz, onların səmərəliliyini hesablamaq vəm müqayisə etmək də mümkün deyil.
Dövlət idarəetməsində tarixi-məntiqi metod, yəni hadisələrin əmələ gəlməsi və
inkişafına tarixi səpkidə yanaşma (müəyyən bir xüsusiyyət nə vaxt yaranıb, hansı
inkişaf mərhələsi keçib, indi nə vəziyyətdədir), konkret sosioloji metod və fəndlər
(konkretləçdirmə,müsahibələr), sosial keyfiyyət dəyişikliklərinin tədqiqat
metodları geniş tədbiq olunur.Sosioloji metodlar dövlət idarəçiliyində özünün daha
geniş tədbiqini tapmışdır.Sosioloji metod idarəetmə sistemi ilə cəmiyyət arasında
ə
laqə və əks-əlaqə yaranmasında, dövlət institutlarının qərarlarına qarşı əhalinin
müəyyən qrupunun münasibətinin öyrənilməsində, dövlət siyasətinin sosial
səmərəliliyinin aşkara çıxarılmasında mühüm rol oynayır.
Dövlət idarəçilik nəzəriyyəsi makrosəviyyəli siyasi elmdir.Bu metodların tədbiqi
dövlət idarəçiliyi sahəsində elmi təhlili makrosəviyyədən mikrosəviyyəyə
endirməyə, dövlət idarəçiliyi sferasında ayrı-ayrı fərdləri, onların davranış və
fəaliyyət istiqamətlərini öyrənməyə imkan verir.Bu metodların köməyi ilə dövlətin
tarixi tipləri, dövlət rejimlərinin təsnifatı və s. aparılır.
Dövlət idarəçiliyində ictiami elmlər üçün spesifik olan metodların tətbiqi onların
dövlət idarəçiliyinə aid olan xüsusiyyətlərinin aşkara çıxarılması və istifadə
olunmasını tələb edir.Məsələn, müqayisə metodunun tətbiqi zamanı müqayisə
olunan hadisələrin kəmiyyət təhlili ilə yanaşı keyfiyyət tərəflərinin keyfiyyət
fərqlərinin də nəzərə alınması vacibdir.Şübhəsiz ki, idarəetmədə burda
göstərmədiyimiz digər metodlardan da istifadə olunur.Lakin bunların heç biri
ayrılıqda idarəetmənin müvəffəqiyyətlə həyata keçirilməsi üçün kifayət etmir.Bu
metodların hamısından kompleks halda qarşılıqlı əlaqədə istifadə olunması dövlət
idarəçiliyinin müvəffəqiyyətlə həyata keçirilməsini təmin edə bilər.Eyni zamanda
çoxsaylı metodların hamısı heç də eyni dərəcədə tətbiq olunmur, əslində buna
ehtiyac da olmur.Beləliklə, bu metodlardan çoxu müəyyən xüsusiyyətlərlə və hər
bir konkret şəraitdə məhdudiyyətlərlə tətbiq olunur.
3.Cəmiyyətin idarə olunmasına qoyulan tələblər
Cavab: Ədəbiyyatlarda bizi əhatə edən dünyanın üç böyük və bir-birindən
fərqlənən
tərkib
hissəsi
qeyd
olunur:cansız
təbiət,canlı
təbiət,insan
cəmiyyəti.Bunlar qarşılıqlı əlaqə və asılılıq şəraitində bir tam halında
mövcuddur.Bunların mövcudluğu dünyanın mövcudluğudur.Bu mövcudluq üçün
bunlar arasındakı qarşılıqlı əlaqə və münasibətlər tənzimlənməli,başqa sözlə,idarə
olunmalıdır.
Demək olar ki,hamılıqla qəbul edilmişdir ki,ümumiyyətlə idarəetmə
təbiətin,cəmiyyətin,insanın müəyyən çoxsaylı elementlərinin və ya tərkib
hissələrinin qarşılıqlı təsirinin (fəaliyyətinin) nizama salınmasıdır.Dünyanın
yuxarıda adı çəkilən hər bir tərkib hissəsində idarəetmənin özünəməxsus
xüsusiyyətləri
var.
Cansız
təbiətin
mexaniki,istehsal-texniki
proseslərin,mexanizmlərin,maşın
sistemlərinin idarə olunmasını vaxtı ilə F.Engels “şeylərin idarə olunması”
adlandırmışdır.Bu idarərəetmə prosesi texniki elmlər tərəfindən öyrənilir.
Canlı təbiətdə gedən bioloji proseslərin idarə olunmasını təbiət elmləri öyrənirlər
Cəmiyyətdə (sosial proseslərdə) idarəetm prosesi idarəetmənin ən çətin və
mürəkkəb
sahəsidir.
Cə miyyə tdə
idarəetmə müəyyən qruplarda,kollektivlərdə,siniflərdə birləşən və
müxtəlif mənafeləri olan insanların fəaliyyətinə qarşılıqlı təsir göstərmək
formasıdır.”Cəmiyyətin
idarə
olunması
insanların
insanlar vasitəsilə idarə olunmasıdır”(F.Engels).Cəmiyyətdə idarəetmə prosesi
insan fəaliyyətinin xüsusi forması olub cəmiyyət üzvlərinin,kollektivlərin
fəaliyyətinə məqsədyönlü xarakter vermək və bu fəaliyyət növlərini qarşılıqlı
ə
laqələndirmək zərurətindən irəli gəlir.Həm də cansız və canlı təbiətdə idarəetmə-
özünütənzimləmə texnika və texnoloji,bioloji proseslər vasitəsilə həyata keçirilir
və o,şeylər arasındakı münasibətlərdən tamamilə fərqlənən insanlar arasındakı
münasibətləri
məqsədyönlü
tənzimləyir.
İ
darəetmədə əksər hallarda “insan - texnika (texnologiya) - təbiət – insan” prosesi
getsə də burada idarə edən də,idarə edilən də insandır və ya insan
qrupudur.İdarəetmə özü də insanın tələbatının ödənilməsinə yönəldilir.
İ
darəetmə nə qədər inkişaf etsə,avtomatik idarəetmə sistemləri kütləvi surətdə
bütün idarəetmə sahələrində tətbiq olunsa belə,yadddan çıxarmaq olmaz ki,bu
avtomatik idarəetmə sistemlərini yaradan insandır və onun əməyinin və dərketmə
qabiliyyətinin
məhsuludur.
Cəmiyyətin idarə olunması sosial (ictimai) elmlərin predmetidir.İnsanlar
cəmiyyətin əsas məhsuldar qüvvəsi olmaqla təbətin və cəmiyyətin obyektiv
qanunlarını dərk edirə ondan istehsal,bölgü,mübadilə və istehlak prosesinin tənzim
və idarə olunmasında istifadə edirlər.Burada idarəetmə elminin obyekti sosial-
iqtisadi sistem,predmeti isə istehsal prosesi və insan fə aliyyə tinin təş kilidir.
Bu növ
idarəetmə
xalq
təsərrüfatının
bütövlükdə
idarə
olunmasını,müəssisələrin,sahələrin,regionların,birliklərin,kollektivlərin və onların
daxili tərkib hissələrinin idarə olunmasını əhatə edir.Beləliklə,biz idarəetmə
anlayışı ilə cəmiyyətin,konkret sahə və ərazilərin,müəssisələrin,canlı və cansız
təbiətin
idarə
olunmasını
fərqləndirməliyik.
İ
darəetmə insanların özləri tərəfindən onların yaşamaq tələbatı kimi yaranmış və
mədəni cəmiyyətin bütün inkişaf mərhələlərində mövcud olmuşdur.İdarəetmə
insanların həyat fəaliyyətini məqsədyönlü tənzimləmək,onların mənafelərini və
tələbatlarını
ödəmək
üsul
və
vasitələrinin
məcmusudur.
Cəmiyyətin idarə olunması məhsuldar qüvvələrin inkişafı və onun təşkili ilə sıx
surətdə əlaqədardır.Məhsuldar qüvvələr inkişaf etdikcə cəmiyyətin siyasi təşkili və
idarə olunmasının forma və metodları da təkmilləşir və məhsuldar qüvvələrin
inkişafına uyğunlaşdırılır.Bu səbəbdən hər bir tarixi dövrdə idarəetmə mövcud
cəmiyyətə uyğun olur – öz məzmun və məqsədini həmin cəmiyyətdən alır,bu
cəmiyyətin qorunub saxlanmasına,səmərəli inkişafına xidmət edir,cəmiyyətin
inkişaf səviyyəsindən asılı olaraq dəyişir və təkmilləşir.Məhsuldar qüvvələrin
inkiaf səviyyəsi yüksəlir – cəmiyyətin texniki - iqtisadi,sosial sturukturunda,ərazi
təşkilində əsaslı dəyişikliklər baş verir – cəmiyyətin dəyişməsi idarəetməni də
dəyişməyi və təkmilləşdirməyi tələb edir.Sonra bu proses yenidən təkrar
olunur.Beləliklə,idarəetmə açıq sistemdir.Burada hər şey dəyişir,əsas məsələ
insanların həyat və fəaliyyətində ortaya çıxan problemləri vaxtında həll
etməkdir.İdarəetmənin predmeti nə olursa olsun (maddi şey,texnika,texnoloji
proses,təbii yaradıcılıq məhsulu) fərqi yoxdur,onun o biri tərəfində
insan,mərkəzində isə insanların qarşılıqlı münasibətləri və mənafeləri durur.
İ
darəetməyə insan fəaliyyətin xüsusi bir növü kimi – insanların insanlar tərəfindən
idarə olunması kimi yanaşılır.Müasir dövrdə idarəetmə obyekti kimi insanın rolu
artır.Belə ki,müasir elmi – texniki tərəqqi dövründə insan maşınla əmək predmeti
arasında deyil,maşının üstündə durur,maşını idarəetmə kütləvi hal alır.Bütövlükdə
ə
halinin texniki hazırlığı və texniki təhsil səviyyəsinin yüksəlməsi idarəetmə
prosesinin texniki səviyyəsinin yüksəlməsinin mühüm şərtinə çevrilir.Maşınlr
sisteminin tətbiqi idarəetmədə insanın tutduğu yeri dəyişir və rounu artırır.
İ
darəetmə ictimai münasibətlər sisteminə daxil olan bir münasibət
formasıdır,insanlara təsir etməklə onları hərəkətə gətirir,onlar arasında yeni
münasibətlər formalaşdırır. İdarəetmə insanların şüuruna,fəaliyyətinə və
davranışına təsir və qarşılıqlı təsir formasıdır.Burada qarşılıqlı təsir müəyyən
nəticə
ə
ldə
ounmasında
mühüm
rol
oynayır.
İ
darəetmədə məqsədyönlülük əsas şərtdir.Həm də məqsəd konkret vəzifələrlə
tamamlanır,məqsəd-vəzifə prinsipi yaranır.Məqsəd aydın,yerinə yetirilə bilən
olmalı və real şəraitdən irəli gəlməlidir.Məqsəd müdafiə olunmaq,hüquq və
maliyyə təminatı almaq imkanına mali olmalı,ictimaiyyət tərəfindən dərk edilməli
və
müdafiə
olunmalıdır.
İ
darəetmə təşkil etmək (müəssisəni,istehsalı,əhalini,kollektivi,cəmiyyəti və s. )
məqsədyönlü fəaliyyətə real şərait yaratmaq kimi vacib xüsusiyyətləri də özündə
birləşdirir.Beləliklə,cəmiyyətdə idarəetmə insanların ictimai,kollektiv və qrup
halında həyat və fəaliyyətinə məqsədyönlü ( şüurlu,qərarlaşdırılmış,qabaqcadan
düşünülmüş ), təşkiledici və tənzimləyici təsir və qarşılıqlı təsir göstərmək
formasıdır.Bu təsir bilavasitə özünüidarə formasında və yaradılmış xüsusi
sturukturlar
(
dövlət,ictimai
birliklər,partiyalar,firmalar,kooperativlər,müəssisələr,ittifaqlar
)
tərəfindən
göstərilir.
Dostları ilə paylaş: |