Səs tonundan düzgün istifadə xüsusi bacarıq tələb edir. Çox vaxt intonasiya məfhumu ilə « səs tonu» eyniləşdirilir. Ola bilər ki, eyni şerlər şagirdlərdən biri ucadan, digəri alçaqdan, lakin eyni tonla oxusunlar. Ton mətnin məzmunu, ideyası ilə müəyyən edilir. Bədii əsəri qürur, sevinc, təntənə, iftixar, qorxu, qəzəb, nifrət, qyssə, kədər, intiqam və s. tonla oxumaq mümkündür.
Oxu prosesində oxunan özündə müvafiq hisslər yaranmasa, o, həyacanı düzgün ifadə edə bilməz. II sinifdə Ə.Cəmilin «Şaxta babanın nəğməsi» şerinə qəşən gəlməsini təsvir edən aşağıdakı parça həyacanla, bir qədər qorxu hissi ilə oxunmalıdır:
