DOXSAN DOQQUZUNCU KƏRAMƏT «ALLAHDAN SƏNƏ ŞƏFA İSTƏDİM!»
2. Dostlardan biri nəql edir:
Məhərrəmin doqquzuncu günü rövzə oxumaqdan ötrü Tehranın «Bu Əli» adlı xəsətəxanasına getdim. Gördüm ki, cavanlar vəziyyətləri ağır halda yataqlarının üstünə qara bayraq vurmuş, əzadarlıq etməyə qüdrətləri yoxdur. Cavanlardan biri məni səsləyib buyurdu:
Qardaş! Mən də cavanam. Arzu edirdim ki, bütün cavanlar kimi həzrət Əbul Fəzl Abbasdan(əleyhissalam) ötrü əzadarlıq edim!........
Doqquzuncu və aşura günü keçdi. 40-cı günü bazarda növhə oxuyurdum. Cavanlardan biri yaxşı sinə vururdu. Məni görüb yaxın gəldi və dedi:
Məni tanıyırsınızmı?
Dedim: Xeyr!
Cavab verdi: Yadınızdadırmı tasua günü mənim yatağımın başına gəlmişdin? Gecə siz getdikdən sonra həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam) sanki gözümə göründü və mənə buyurdu: Dur!
Dedim: Taqətim yoxdur!
Dedi: Allahdan səndən ötrü şəfa istəmişəm!
Allaha çox şükür ki, şəfa hasil oldu.
Dostları ilə paylaş: | 
