Hаmid olimjon ijodi

JANUB KECHASIDA
Sen bo’lmasang, shu och to’lqinlar
Ko’rinmasdi sira ko’zimga,
Sen bo’lmasang o’zimning ko’nglim
Kirmas edi aytgan so’zimga.
Sen bo’lmasang, etmasdi xursand
Suv ustida suzib yurgan oy.
Hamisha sho’x, doimo baland,
Yulduzdagi jon yoqar chiroy.
Qarashlaring tinchimni olib,
Chertib ketdi qalbim torini,
Shundan keyin sezdim yurakda
Shuncha kuchli o’tning borini.
Aytib ber-chi, shuncha sevganlar
Bo’lganmikin mencha baxtiyor?
Aytib ber-chi, qaysi qiz burun
Sevib bo’lgan umid bilan yor
1936 yil.
HOLBUKI, TUN…
Shag’irlaydi betinim daryo,
Shag’irlaydi vahm to’lgan jar,
Shag’irlaydi qorong’i dunyo,
Shag’irlaydi vodiy, daralar.
Shag’irlaydi… Bermaydi uyqu,
Xayollarim bo’lar parishon,
Bir izlanish boshlanar menda
Tushunchamga yana kirar jon.
Holbuki, tun — bunda odatda,
Butun borliq uxlarday sokin,
Butun yer osmonga o’ranib
Olar kebi kunduzidai tin…
Soyga tushdim, ko’kda chiqdi oy,
Nur yog’ildi oq bulutlarga.
Nurga to’ldi dara, to’ldi soy,
Nur yog’ildi qorong’i jarga.
Kezar edim, meni tinmayin
Ta’qib etar bir uzun soya,
Bilmadimkim, bormidir ishi,
YO istarmi aytmoq hikoya.
Ko’zlarimda yonar uchqunlar,
Zilol suvga oy edi sirdosh,
Yaltirardi, doim tovlanar,
Oy nuriga cho’miluvchi tosh.
Ko’zni tikdim, parquv bulutlar,
Ko’char edi zilol va toza.
Lochin kabi samolyot uchar,
Uchar edi solib ovoza.
Tikilgandi ko’zim qog’ozga,
Qo’llarimda yugurar qalam.
Qurshamishdi uni hayajon,
Bir intilish, bir orzu bu dam.
Shag’irlardi osmon va havo.
Shag’irlardi butun koinot,
Shag’irlardi betinim daryo,
Shag’irlardi daryoda hayot…
Holbuki, tun…
1936 yil.
BO’LSAM
Na bo’lg’ay bir nafas men ham yonog’ing uzra xol bo’lsam,
Labing yaprog’idan tomganki go’yo qatra bol bo’lsam.
Butog’ingga qo’nib bulbul kabi xonish qilib tunlar,
O’pib g’unchangni ochmoqliqqa tong chog’i shamol bo’lsam.
Bo’yingni tarqatib olamni qilsam mastu mustag’riq,
O’zimning san’atimga so’ng o’zim hayratda lol bo’lsam.
Sening birla qolib bu mastu lol olamda men yolg’iz,
O’zimni ham topolmay, mayliga, oxir xayol bo’lsam.
Agar bog’ingda gul bo’lmoq mening-chun noravo bo’lsa —
Ki, ming bor roziman qasringga hattokim duvol bo’lsam.
Boshim hech chiqmasa mayli malomat birla bo’htondin,
Raqiblar rashkiga ko’krak keray, mayli, kamol bo’lsam.
Kezib sahroyu vodiylar yetishsam bir visolingga,
Fido jonimni qildim yo’lingga, mayli, uvol bo’lsam.
1943 yil.