Hazirladi: Qoshboqova Parvina edit ö r d e n

ANKARA'NIN SEMBOLLERİ

ANKARA KEHİSİ
Dünyanın her yerinde kullanılan tiftigi üreten keçinin Ankara’da bulunması ve tiftigin Türkiye’den yayılması nedeniyle, tiftik keçisi literatürde Ankara Keçisi olarak geçiyor. Ankara Keçisi’ni Anadolu’ya 13. yüzyılda Türkler Hazar Denizi’nin dogusundan getirdi. Anadolu koșullarına da uyum saglayan tiftik keçileri, Orta Anadolu'ya özgü bir gelir kaynagıyken, bugün çevre illere de yayılmıș durumda.
Özellikle Ankara ve çevre illerde ekonomik bir deger olan Ankara keçisi, dıș ülkelere de gittiginde, adını korudu. Halen tüm dünyanın Ankara ile birlikte andıgı bu keçinin en çok ürün verdigi yerler, Ankara’nın Ayaș, Beypazarı, Güdül ve Nallıhan ilçeleri olarak sıralanıyor. Gerek üretimin fazlalıgı, gerekse sahip oldugu bazı özellikleri nedeniyle tiftik, kendisiyle aynı gurupta incelenen kașmir, alpaka, deve tüyü, keçi kılı vb. gibi hayvansal elyafın bașında yer alıyor. Bugün dokuma sanayiinde yapagıdan sonra en çok kullanılan elyaf, tiftikten yapılıyor. Tiftigin en büyük tüketimi tekstil sanayii içinde bulunuyor. Ayrıca, lüks battaniyelerde, halıcılıkta, trikotaj endüstrisinde, peruk ve oyuncak sanayiinde ve parașüt ipi yapımında kullanılıyor.
ANKARA KEDİSİ
Dünyanın en çok ilgi gösterdigi saf kan kedi ırklarından biri olan Ankara Kedisi, tamamen Türkiye’de üremiș dogal bir ırk. İlk kez Haçlı Seferleri sırasında fark edilen bu özel kedi, 1620-1625 yıllarında Fabri de Peiresc adında bir Fransız bilim adamının, ülkesine dönerken Ankara’dan yanına aldıgı birkaç saf beyaz kediyle dünyada tanındı. Fransa’ya giden kedilerin yavruları, Fransız soyluları arasında dagıtıldı. 18. yüzyılda ise, XvI. Louis ve Marie Antoinette,
bu asil görünüșlü kediye hayran olanlar arasındaydı. 19. yüzyılda Fransa’dan Amerika’ya ihraç edilen Ankara kedisi, dönemin yaglıboya tablolarına da konu oldu. İpeksi ve orta uzunlukta kürküyle Ankara Kedisi, bugün halen pek çok ülkede üretilmeye devam ediyor.
ANKARA TAVŞANI
Ankara Tavșanı, artık Avustralya, Fransa gibi dünyanın pek çok degișik ülkesinde yetiștirilmesine ragmen, Ankara ile birlikte anılmaya devam ediyor. Tarihi belgelere göre 1723 yılında Anadolu’da tamamen yok olan Ankara Tavșanı, Almanya'da yașayan bir Türk tarafından yeniden anayurduna getirilerek çiftlikte yetiștirilmeye bașlandı. Ankara Tavșanı’nın üretim çalıșmaları, halen çiftliklerde devam ediyor. Bir batında 4 ile 14 arasında yavru doguran Ankara Tavșanı’nın 40 santimetreye kadar uzayabilen yünü, iki-üç aylıkken kırkılmaya bașlar. Her bir tavșan, yılda ortalama 1 kilo yün verir. Angora yünü, koyun yününe göre sekiz kat fazla ısı verme ve alerjiye yol açmama özelligi nedeniyle özellikle iç çamașırı ve bebek giysisi üretiminde sık kullanılır.