192
Hematüri, dizüri, pollakiüri, suprapubik a¤r›
gibi semptom veya bulgularla ortaya ç›kan bir
komplikasyondur. Bu tablo haz›rl›k rejimine ba¤l›
olarak ortaya ç›kar ve glomerulopati veya bakteri
infeksiyonu ile iliflkili de¤ildir. Sadece kök hücre
nakli olgular› ile de s›n›rl› de¤ildir. Siklofosfamid
(CY) veya ifosfamid’in kullan›ld›¤› di¤er kemoterapi
protokolleri ile de ortaya ç›kabilir.
EP‹DEM‹YOLOJ‹
Hematopoetik kök hücre nakli olgular›nda pro-
filaksi uygulanmad›¤›nda %70 s›kl›kta görülebilir.
Buna karfl›l›k profilaksi uygulanan olgularda fark-
l› serilerde %5-35 s›kl›kta bildirilmektedir.
ETYOLOJ‹ VE PATOGENEZ
Hematüri en s›k olarak haz›rl›k rejiminden iki
hafta sonra ortaya ç›kar. Buna karfl›l›k siklofosfa-
mid uygulamas›n›n hemen ard›ndan bafllayabildi¤i
gibi üç ay sonra da ortaya ç›kan olgular bilinmek-
tedir. Bu yönü ile erken veya geç bafllayan olarak
iki tipte hemorajik sistitten (HS) söz edilir. Bu iki
tipin etyolojileri birbirinden ayr› olarak tan›mlan-
maktad›r.
Erken bafllang›çl› hemorajik sistit daha çok ha-
z›rl›k rejiminde kullan›lan kemo-radyoterapi ile
iliflkilidir. Özellikle yüksek doz siklofosfamid ve
ifosfamide ba¤l› olarak ortaya ç›kar. Siklofosfamid
karaci¤erin mikrozomal P-450 sistemi taraf›ndan
hidroksilasyonla 4-hidroksiperoksisiklofosfamide
(4-HC) dönüfltürülür. Bu metabolit dokularda al-
dofosfamid ve ard›ndan akrolein ve fosforamid
mustard haline getirilir. Fosforamid mustard aktif
antitümöral ajan iken akrolein üriner sistem epite-
line toksik bir üründür. Üriner sisteme geçti¤inde
Hemorajik Sistit
Teoman SOYSAL
‹stanbul Üniversitesi Cerrahpafla T›p Fakültesi, ‹ç Hastal›klar›, Hematoloji Bilim Dal›
mukoza hiperemisi, ülserasyon, hemoraji ve nek-
roz oluflturabilir. Epitelin yerini telenjiektazik su-
bepitelyal damarlar›n da kat›ld›¤› bir granülasyon
dokusu al›r. Mesane epiteli temas süresi ile de ilifl-
kili olarak en fazla risk alt›nda olan doku olmakla
birlikte üriner sistem epitelinin tümünün hasar
görme olas›l›¤› vard›r. Mesane mukozas› makros-
kopik olarak ödemli ve hiperemiktir ve kanama
odaklar› görülür.
Hemorajik sistit riski siklofosfamid dozu ile ilifl-
kilidir. Önceden pelvis ›fl›nlamas› uygulanm›fl has-
talarda veya busulfan (Bu) alanlarda da olas›l›k
daha fazlad›r. Bu-CY haz›rl›k rejimi uygulananlar-
da tüm vücut ›fl›nlamas› ve CY uygulananlara göre
daha s›k oldu¤u yaz›lmaktad›r. Busulfan de¤iflme-
den idrara at›l›r ve toksisitesi bu flekilde direkt te-
mas veya kan yolu ile temas sonucu da ortaya ç›-
kabilmektedir. Ayr›ca allojenik nakillerin ard›ndan
otolog nakillere göre daha s›k görülebilece¤i ve yafl-
la da riskin artt›¤› ifade edilmektedir.
Geç bafllayan HS etyolojisi için birden fazla et-
ken suçlanmaktad›r. Genellikle transplantasyon-
dan haftalar veya aylar sonra ortaya ç›kan bu tip-
teki HS için daha önceden ortaya ç›km›fl olan bir
HS bafll› bafl›na bir risk faktörü olarak bilinir. Ay-
r›ca virüsler ve GVHH da suçlanmaktad›r. Ad› ge-
çen virüsler BK virüs (BKV), adenovirüs ve sitome-
galovirüstür. ‹drarda BK virüs varl›¤› ile HS aras›n-
da bir ba¤lant› yan›nda vidarabin ile hem virüs at›-
l›m›nda hem de HS semptomlar›nda azalma sa¤-
land›¤› belirtilmektedir. Adenovirüsler içinde en
fazla tip 11 suçlan›r. Bu virüsün üriner sisteme
tropizmi vard›r. GVHH olan olgularda immunsup-
resyon zemininde daha kolay ço¤alabildikleri dü-
flünülmektedir. Antiviral ajanlar›n (ribavirin ve
Türk Hematoloji Derne¤i
Kan ve Kemik ‹li¤i Transplantasyonu Kursu
193
SOYSAL T.
Hemorajik Sistit
adenin arabinosid) adenovirüslere ba¤l› oldu¤u dü-
flünülen HS olgular›nda da etkili olabilece¤i ileri
sürülmüfltür. Sitomegalovirüs (CMV) ile ilgili ola-
rak da sporadik olgulardan söz edilebilir. GVHH ile
HS aras›ndaki ba¤lant› da tart›fl›lmakta olan bir di-
¤er konudur. Farkl› serilerden elde edilen veriler
henüz ayn› noktada birleflmifl de¤ildir.
Tan›
Klinik olarak tamamen asemptomatik olan baz›
hastalarda sadece mikroskopik hematüri saptana-
bilir. Buna karfl›l›k az say›da baz› olgularda direnç-
li ve uzun süreli makroskopik hematüri, dizüri ve
mesane kaynakl› a¤r› görülür. Hematüri nedeniyle
oluflan p›ht›lar idrar ak›m›n› engelleyebilir ve obs-
tüktif üropati nedeni olabilir. Hemorajik sistitin
klinik olarak derecelendirilmesi için ileri sürülen
bir sisteme göre; irritasyon semptomlar›n›n olma-
mas›: 0, mikroskopik hematüri: 1, makroskopik
hematüri: 2, makroskopik hematüri ve küçük p›h-
t›lar: 3, masif makroskopik hematüri nedeniyle id-
rar retansiyonu oluflumu ve/veya p›ht›lar› uzak-
laflt›rmak için giriflim gereksinimi: 4. evre oarak ta-
n›mlanm›flt›r (Droller, Saral, Santos).
Tan› genellikle klinik verilere dayan›r. Üriner
enfeksiyon d›fllanmal›d›r. Bu amaçla orta ak›m id-
rar kültürü yap›lmal›d›r. ‹drar›n sitolojik inceleme-
si ile olgular›n üçte birinde anormal flekilli, hiperk-
romatik çekirdekli üriner epitel hücreleri görülebi-
lir. BKV varl›¤›nda Papanicolaou ile boyanan hüc-
re içi inklüzyon cisimleri dikkat çekebilir. BKV var-
l›¤› ayr›ca elektron mikroskopisi, ELISA veya virüs
genomik yap›s›n›n gösterilmesi ile de ortaya kona-
bilir. Kültür yöntemi ile gösterilmesi kolay de¤ildir.
Adenovirüs için de elektron mikroskopisi, kültür
veya genomik DNA’n›n polimeraz zincir reaksiyonu
ve in situ hibridizasyon ile ortaya konmas› gibi
yöntemler tan›mlanm›flt›r. Görüntüleme yöntemle-
ri çok yararl› olmamakla birlikte ultrasonografi ile
mesane duvar›nda farkl› derecelerde kal›nlaflma ,
lumen içi kitle görüntüsü gibi izlenimler tan›mlan-
m›flt›r. Sistoskopi genellikle tedavi giriflimleri s›ra-
s›nda gerekli olur, ancak uyguland›¤›nda elde edi-
len morfolojik veriler de¤erlendirmeyi tamamlay›c›
niteliktedir.
PROF‹LAKS‹
Tüm merkezlerde ayn› flekilde uygulanmakta
olan standart bir profilaksi yönteminden çok, fark-
l› yöntemlerden söz edilebilir. Bunun nedeni bu
yöntemler aras›nda etkinlik yönünden çok büyük
farkl›l›klar oldu¤unun gösterilememifl olmas›d›r.
Afla¤›da bu yöntemler özetlenmifltir.
1- Hiperhidrasyon: Bu yöntemle idrar miktar›
artt›r›larak idrardaki akrolein konsantrasyonu
azalt›l›r ve mesaneye temas süresi de k›sal›r. Gün-
lük 3 L/m
2
s›v› verilir. Seçilecek s›v› örne¤i: 1/2 NS
+ 100 mEq sodyum bikarbonat/L +10 mEq KCl /L
fleklinde olabilir. Tedaviden 12 saat önce bafllan-
mal› ve 24 saat sonras›n› da kapsayacak flekilde
devam etmelidir. S›v› yüklenmesi oluflabilece¤in-
den idrar miktar› ve kilo takibi yap›lmal›d›r. ‹drar
miktar› 1.5 mL /kg/saat miktar›n›n alt›nda ise ve-
ya hasta a¤›rl›¤›nda 2 kg’dan fazla art›fl varsa di-
üretik yap›l›r. Her koflulda hiponatremi ve di¤er
elektrolit dengesizlikleri aç›s›ndan serum elektro-
litlerinin de izlenmesi gerekir.
2- Mesna (2-merkaptoethan sodyum sulfonat)
uygulanmas›: Bir sülfidril bilefli¤i olan mesna ak-
rolein toksisitesine karfl› çok iyi bir koruyucudur.
Serumda di-mesna halinde iken idrara mesna ola-
rak geçer ve akroleine ba¤lan›r. Oluflan inaktif thi-
oether toksik etki yapamaz. Mesna iyi tolere edilir
ve kemoterapotik etkiyi azaltmad›¤› düflünülmek-
tedir. Yar› ömrü yirmi dakika kadar oldu¤undan ya
s›k bölünmüfl dozlarda uygulanmal› (doz aral›kla-
r›n›n 3 saatten daha uzun olmamas›nda yarar var-
d›r) veya devaml› infüzyon ile verilmelidir. Mesna
dozu, uygulanan CY dozunun %100-160’› kadar
olmal›d›r. CY ile birlikte bafllanmal› ve son CY do-
zundan sonraki 24 saati kapsayacak flekilde uygu-
lanmaya devam edilmelidir.
3- Mesane irrigasyonu: 3 lumenli idrar sondas›
arac›l›¤› ile, serum fizyolojik kullan›larak 300-1000
mL /saat h›z›nda mesane y›kamas› yöntemi ile de
HS profilaksisi yap›labilir. Sak›ncalar› aras›nda
hastan›n duyaca¤› rahats›zl›k ve üriner infeksiyon
riski yan›nda üst üriner sistemin bu yöntemle ak-
roleinden ar›nd›r›lmas›n›n mümkün olmamas› sa-
y›labilir.
Hematopoetik kök hücre nakil merkezlerinde
HS profilaksisi amac›yla ya hiperhidratasyon veya
hiperhidratasyon + mesna veya hiperhidratasyon +
mesane irrigasyonu uygulan›r. Baz› merkezlerde
hiperhidratasyon ve s›k miksiyon yapt›rmakla da
HS profilaksisi uygulanabilmektedir.
TEDAV‹
Sadece mikroskopik hematüri veya dizüri gibi
hafif belirtilerle seyreden olgular kendili¤inden de
düzelebilir. Trombositopeni veya varsa kanamaya
e¤ilim yaratan di¤er sistemik defektlerin giderilme-
si gerekir. Makroskopik hematüri varl›¤›nda hiper-
hidratasyon sürdürülür. Mesane irrigasyonu da te-
davi yöntemleri aras›nda önemli yer tutar. Baz› ol-
gularda p›ht›lar›n temizlenmesi veya kanayan
Hemorajik Sistit
SOYSAL T.
Türk Hematoloji Derne¤i
Kan ve Kemik ‹li¤i Transplantasyonu Kursu
194
odaklar›n koterizasyonu için sistoskopi gerekebilir.
Mesane içine uygulanabilecek çeflitli maddelerle
tedavi giriflimleri denenmifltir. Alum (%1-2) uygula-
mas› ile kanayan yüzeyin üzerine proteinli bir ma-
teryal yerleflir.Ancak bu uygulama ureter veya son-
dan›n t›kanmas›na da yol açabilir. Mesane içine
uygulanan di¤er örnekler gümüfl nitrat, formalin
ve prostaglandinlerdir. Formalin uygulamas› çok
etkili oldu¤u ileri sürülen bir yöntem olmakla bir-
likte çok a¤r›l› oldu¤undan genel anestezi gerekti-
rebilir. Ayr›ca mesane ve ureter fibrozu, renal pa-
piller nekroz veya vesiko-ureteral reflü gibi kompli-
kasyonlar› vard›r. ‹ntravesikal prostaglandin
(PGF
2
α
) uygulamas›n›n vasküler kontraksiyon sa¤-
lad›¤› ve kanamay› durdurdu¤u belirtilmektedir.
A¤r›l› mesane spazmlar›na yol açabilir. Mesane içi-
ne kompresyon balonu yerlefltirilmesinin ise nek-
roz ve rüptür veya detrusor adele disfonksiyonu gi-
bi komplikasyonlar› vard›r.
Ço¤u olgu bildirileri fleklinde karfl›lafl›lan di¤er
tedavi yöntemleri aras›nda sistemik veya lokal an-
tifibrinolitik uygulamas›, östrojenler, hiperbarik
oksijen tedavisi say›labilir. Ayr›ca viral infeksiyon
ile iliflkilendirildi¤inde uygun antiviral tedavilerden
yarar umulur. Adenovirüs ve BKV için ribavirin ve-
ya vidarabin, CMV için gansiklovir gibi antiviral
ajanlar denenmifltir.
Hiçbir yöntemle kontrol edilemeyen HS olgula-
r›nda hipogastrik arterlerin ön dallar›n›n ligasyonu
veya embolizasyonu veya sistektomi gibi giriflimle-
re ihtiyaç duyulabilir.
Hemorajik sistit olgular›n›n hafif flekilleri bazen
spontan veya çok basit giriflimlerle düzelirken a¤›r
flekilleri tedaviye dirençli olabilir. Bu nedenle önce-
likle profilaktik giriflimleri ciddiye almakta yarar
vard›r.
KAYNAKLAR
1. Bone Marrow Transplantation. Burt KR, Deeg HJ,
Lothian ST, Santos WG, Editörler. Landes Bioscien-
ce, Austin, 1996.
2. Clinical Bone Marrow and Blood Stem Cell Transp-
lantation. Atkinson K, Editör. Cambridge University
Press, Cambridge, 2000.
3. Bone Marrow Transplantation. Forman SJ, Blume
KG, Thomas ED, Editörler.Blackwell Scientific Pub-
lications, USA, 1994.