Page 571
R. S. Bayiniyozov huquqiy ongni huquqiy va qisman umumiy ijtimoiy g‘oyalar,
qarashlar, g‘oyalar, e’tiqodlar, his-tuyg‘ular, his-tuyg‘ular, kayfiyatlar va hokazolarning
ma’naviy yaxlitligi, huquqiy hodisalarni g‘oyaviy-psixologik jihatdan aks ettiruvchi va
amalga oshiruvchi ta’riflaydi[2]. A. A. Tamberg huquqiy ongni huquq va uning roliga
oid shaxslar yoki jamiyat qismlarining g‘oyalari, his-tuyg‘ulari, e’tiqodlari yig‘indisi
sifatida tushunadi. Huquqiy tartibga solishni tushunish va idrok etish, qonun
ustuvorligini anglashda huquqiy ongning katta roli; qonuniy faoliyatni tashkil
etish; huquqiy qadriyatlarning boshqalar bilan o'zaro bog'liqligi, masalan, qonunda
adolatni hisobga olish juda muhimdir[3].
Inson ongi o'z e'tiqodi, qonuniyligi, g'oyalari, ilmiy-nazariy bilimlari, mentaliteti,
his-tuyg'ulari va hissiyotlari, hayotiy tajribasi prizmasi orqali huquqiy voqelikni aks
ettiradi va huquqiy ongga tarqaladi. Shaxsning huquqning zarurligi va qadr-qimmatini
idrok etishi huquqiy voqelikka ijobiy munosabatni yoki shaxs mavjud huquqiy tizimni
o'zgartirishga intilganda yoki qonunning o'zi foydasizligiga ishonch hosil qilganda
salbiy munosabatni keltirib chiqaradi. Shaxsning amaldagi qonunga munosabati, uning
tarixi uning hissiy bahosiga bog'liq bo'lib, oqilona, oqilona va hissiy bo'lishi mumkin,
pirovardida uning jamiyatdagi xatti-harakatlarini qonuniylik, ijtimoiy foydalilik yoki
noqonuniylik, ijtimoiy xavflilik darajasiga qo'yadi. Lekin har qanday holatda ham
huquq haqiqatda huquqiy ongning markaziy, asosiy elementi sifatida harakat
qiladi. Ammo qonun yagona omil bo'lishi mumkinmi? Omil - ma'lum bir o'zgarishga,
hodisaga olib keladigan sabab, harakatlantiruvchi kuch. Shubhasiz, huquq ham
harakatlantiruvchi kuch bo'la olmaydi. Masalan, huquq huquqiy munosabatlarni (huquq
sub'ekti
majburiy
ishtirokchisi
bo'lgan)
yoki qonunchilik
tizimini
(qonun
chiqaruvchining irodasining subyektiv ifodasi) tashkil qilishi mumkinmi. Buning uchun
kuchli irodali mezon kerakdek tuyuladi.
Shu nuqtai nazardan qaraganda, huquq va huquq sub’ekti huquqiy ongning
tarkibiy elementlari bo‘lib, o‘zgacha yuk ko‘tarayotganga o‘xshaydi. Agar me’yoriy
ma’noda huquq huquqiy ongni shakllantirishning asosi bo’lsa, huquq subyekti iroda
egasi sifatida huquqning huquq tizimining har bir elementi bilan bog’lanishini
ta’minlaydi[4].
Huquqiy ongni adolat va adolatsizlik, erkinlik va erkinlik yo‘qligi haqidagi
axloqiy qarashlar tizimidan tashqarida individuallashtirish jamiyatning har bir a’zosi
faoliyatini qonunchilik aktiga nisbatan o‘ziga xos talqin va g‘oyalar tizimi asosida
tashkil etish fonida noto‘g‘ri ko‘rinadi. , va uni to'ldiradigan matn asosida emas.
Huquqni anglash tarixiy o'tmishda olib borilayotgan siyosatning ustuvor yo'nalishlari,
asosiy falsafiy qarashlar ta'sirida o'zgaradi.
Huquqiy ongni ko'rib chiqishda "huquqiy hayot", "huquqiy reallik" va "huquqiy
reallik" kabi toifalarning o'zaro bog'liqligini aniqlash kerak bo'ladi. Shuni ta'kidlash
kerakki, ushbu toifalar o'rtasidagi munosabatlarning o'rnatilishi "huquqiy ong"