I bob. Tezlatgichlar va ularning turlari
I BOB. TEZLATGICHLAR VA ULARNING TURLARI
Yüklə 0,98 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
I BOB. TEZLATGICHLAR VA ULARNING TURLARI.
1.1. Tezlatgichlar rivojlanishi. Barcha tezlatkichlarning ishlash prinsiplari oddiy bo’lib, u zaryadlangan zarralarni elektr maydon ta’sirida tezlatilishiga asoslangan. Ushbu qurilmalarning rivojlanish tarixi ham juda uzoqlarga borib taqalmaydi. Tezlatkichlarning rivojlanish tarixiga qisqacha to’xtalib o’tamiz. Atom yadrosini o’rganish bo’yicha o’tkazilgan birinchi tajribalarda tezlatkichlardan foydalanilmagan. Sababi, bu davrda ushbu qurilmalar hali yaratilmagan edi. Bu davrda atom yadrosini tadqiq qilish uchun faqat alfa-zarralardan (geliya-4 yadrosi) foydalanish mumkin edi. Bu zarralar, radiy radioaktiv izotopining parchalanishi natijasida hosil bo’lib, uning energiyasi bir necha MeVni tashkil qiladi. Radioaktiv elementlar chiqarayotgan -zarralar, intensivligi va energiya bo’yicha cheklangan edi. Atom yadrosini chuqurroq o’rganish uchun esa, katta energiya va intensivlik zarur edi. Birinchi marta radioaktiv manbadan chiqarayotgan -zarralar oqimi yordamida sun’iy ravishda yadro aylanishini, ya’ni birinchi yadro reaksiyasi amalga oshirilgan (1919, E. Rezerford). Shu davrdan boshlab yuqori energiyali va intensivligi yuqori bo’lgan zarralar oqimini olish usullari ustida tadqiqot ishlari boshlab yuborildi. Boshlang’ich davrda, ya’ni 1919—1932-yillarda yuqori kuchlanish manbalarini olish va ushbu kuchlanish yordamida zarralarni bevosita tezlatish yo’lida izlanishlar olib borildi. 1931 yilda amerikalik fizik olim R. Van-de-Graaf tomonidan elektrostatik generator qurildi, 1932 yilda esa ingliz olimlari J. Kokroft va E. Uoltonlar Kembrijda (E. Rezerford laboratoriyasida) doimiy kuchlanishda ishlaydigan 300 kilovoltli kaskad generatorni yaratdilar. Ushbu tezlatkichlar zaryadlangan zarralarni bir MeV atrofidagi energiyagacha tezlata olar edi. Birinchi tezlatkich bo’lib, eksperimental yadro fizikasida yangi erani ochdi. J. Kokroft va E. Uoltonlar o’zining birinchi tajribasidayoq yangi yadro reaktsiyasini kuzatadilar. Kaskad generatori yordamida protonlar 700 KeV energiyasigacha tezlatildi va litiy- 7 nishonga yo’naltirildi. Bu jarayonda quyidagi yadro reaktsiyasi yuz berdi: 7 4 4 3 2 2 p Li He He + → + (1.1) 1-rasm. Birinchi siklotronning ko’rinishi 1931-44 yillar oralig’ida tezlatishning rezonans metodlari ishlab chiqildi va amalda qo’llanila boshladi. Ushbu metod bo’yicha zarralarni tezlatish ular tezlatuvchi oraliqni ko’p karra o’tadilar va har o’tganda qo’shimcha energiya oladilar. Bu metodda zarralarni tezlatish uchun katta kuchlanish olish talab qilinmaydi. Mazkur metodga asoslangan siklik tezlatkich – siklotron (E. O. Lourens) o’zining ustunliklari bo’yicha elektrostatik tezlatkichlardan o’tib ketdi. Klassik siklotronda tezlatilayotgan zarralar oxirgi aylanish davrida 10-20 MeV energiyaga erishgan. Rezonans tezlatishni chiziqli chezlatkichlarda ham amalga oshirish Ernest Lourens(chapda) va u qurgan birinchi siklotron (o’ngda) mumkin, ammo bu davrda hali radiotexnika yetarlicha rivojlanmagan edi. 1940- yilda amerikalik fizik olim D. U. Kerst, 1922-yida amerikalik fizik olim J. Slepyan va 1923-yilda Shvetsariyalik fizik olim R. Videroelar tomonidan ilgari surilgan g’oya asosida elektronlar tsiklik induktsion tezlatkichi – betatronni yaratadi. Zamonaviy tezlatkichlarni yaratish va ishlab chiqish, 1944-yildan boshlandi desak mubolag’a bo’lmaydi. SHu yilda, rus fizik olimi V. I. Veksler va unga bog’liq bo’lmagan holda va sal vaqt o’tgandan keyin, amerikalik fizik olim E. M. Makmillanlar avtofazirovka mexanizimini kashf etdilar. Bu mexanizm, rezonans tezlatkichlarda ta’sir qilib, tezlatilayotgan zarralarning energiyasini sezirali ravishda oshirishga imkon beradi. Mazkur prinsip asosida yangi turdagi tezlatkichlar - sinxrotron, fazotron, sinxrofazotron, mikrotronlar taklif etildi. Shu bilan bir vaqtda radiotexnikaning rivojlanishi effektiv chiziqli elektron va og’ir zaryadlangan zarralar tezlatkichlarni yaratishga imkon tug’ildi. 1950-yillarning boshlarida zarralarni fokusirovkalashning ishora o’zgaruvchi prinsipi taklif etildi. Bu prinsip amerikalik olimlar N. Kristofilos (1950 yilda), E. Kurant, M. Livingston, X. Snayderlar (1952- yilda) tomonidan taklif etilgan bo’lib, u siklik va chiziqli tezlatkichlarda erishiladigan energiyaning texnik chegarasini sezirali darajada oshirishga imkon berdi. 1956-yilda V. I. Veksler zarralarni kollektiv yoki kogerent tezlatish metodi g’oyasini ilgari surilgan ishini e’lon qiladi. Keyingi ikki o’n yillikni, V. I. Veksler g’oyasini amalga oshirish va tezlatkichlarni texnik takomillashtirish yillari desak mubolag’a bo’lmaydi. Elektronlarni tezlashtirish uchun chiziqli rezonans tezlatkichlar istiqbolli ekani ma’lum bo’ldi. Bu tezlatkichlarda 22 GeV energiyali va undan katta energiyaliklari 1966-yilda amerikalik fizik olim V. Panofskim (AQSH, Stanford) tomonidan ishga tushirildi. Protonlar uchun eng yuqori energiya sinxrofazotronda erishildi. 1957- V. I. Veksler yilda Dubna shahrida o’z davri uchun yirik bo’lgan 10 GeV energiyali sinxrofazotron ishga tushirildi. Bir necha yildan keyin Shveytsariya va AQSHda 25—30 GeV energiyaga mo’ljallangan kuchli fokuslangan sinxrofazotron ishga tushdi. 1967-yilda esa Serpuxovda 76 GeV energiyali sinxrofazotron ishga tushirildi. Bu tezlatkich ko’p yillar davomida dunyodagi eng yirik sinxrofazotron bo’lib qoldi. 1972-yilda Amerika Qo’shma Shtatlarida 200-400 GeV energiyaga mo’ljallangan sinxrofazotron yaratildi. Tezlatkichlar fizikasi tarixida keyingi bosqich, bu kollayderlarning yaratilishi hisoblanadi. Kollayderlar, uchrashuvchi dastalar asosida ishlaydigan tezlatkich bo’lib, bunda zarralarning ikkita dastasi qarama qarshi yo’nalishlarga buraladi va keyin bir-biri bilan to’qnashtiriladi. Birinchi bo’lib bu tezlatish g’oyasini 1943-yilda Norvegiyalik fizik olim Rolf. Videroe tomonidan taklif etilgan va xatto patentlangan ham edi. Ammo bu g’oyani amalga oshiri faqat 1960-yillarning boshlarida uchta bir biriga bog’liq bo’lmagan jamoa, ya’ni Avstriyalik Bruno Tusheka boshchiligidagi Italliyalik tadqiqotchilar guruhi, Jerarda O’neylla va Volgang Panovski rahbarligidagi Amerikalik tadqiqochilar guruhi hamda G. I. Budker boshchiligidagi Novosibirskilik olimlar tomonidan amalga oshirildi. Kollayderlar g’oyasi amalga oshirilgungacha bo’lgan davrda tezlatkichlar bo’yicha hamma tajribalar qo’zg’almas nishonlarda o’tkazilgan, ya’ni yuqori energiyali zarralar qo’zg’almas zarralarga kelib tushadi. Ushbu to’qnashishi natjasida hosil bo’lgan mahsulotlar oldinga katta tezlik bilan harakatlanadi. Birlamchi zarralar energiyasining asosiy ulishi ularning kinetik energiyasiga sarflanadi. Agar bir biriga peshvoz chiqib uchib kelayotgan bir xil zarralar to’qnashsa,unda ular energiyasining ko’pchilik qismi bevosita maqsad uchun, ya’ni zarralar hosil bo’lishiga sarflanadi. Bu masalalarga kollayderlar mavzusida to’xtalib o’tamiz. 1934-yilda katta adron kollayder g’oyasining loyihasi taklif etildi va u o’n yildan keyin rasmiy ravishda qo’llab quvvatlandi. Uning qurilishi 2001-yilda, ya’ni katta elektron-pozitron kollayder bo’yicha ishlar tamomlangandan keyin boshlandi va 2010-yilda ishga tushdi. Bu tezlatkichda protonlar energiyasi 3,5 TeV gacha yetkazilgan. Katta adron kollayderi - zarralar dastasi to’qnashishi asosida ishlaydigan zaryadlangan zarralar tezlatkichi bo’lib, bunda proton va qo’rg’oshin ionlari tezlatiladi. Katta adron kollayderi Shvetsariya va Fransiya chegaralarida joylashgan bo’lib, uni qurishda va tadqiqotlar olib borishda 100 dan ortiq davlatdan 10 mingdan ortiq olimlar qatnashgan va qatnashmoqda. Bu tezlatkichga oxirgi ma’ruzalarimizda batafsil to’xtalib o’tamiz. 2-rasm. Katta adron kalayderi. Tezlatkichlarning zamonaviy rivojlanishi, tezlatilayotgan zarralarning energiyasini oshirish yo’lida ham, zarralar dastasining intensivligini (tok kuchini) va tezlatilgan zarralar dastasi impulsining davomiyligini oshirish, dasta sifatini yaxshilash (energiya, kundalang koordinatalar va tezliklar bo’yicha tarqalishlarni kamaytirish) yo’lida ham ishlar olib borilmoqda. Yangi tezlatish usullarini ishlab chiqish bilan bir vaqtda ananaviy metodlarni takomillashtrish bo’yicha, ya’ni magnit va tezlatuvchi sistemada o’ta o’tkazuvchanlikka ega bo’lgan materiallarni qo’llash imkoniyatlarni o’rganish bo’yicha ham ishlar olib borilmoqda. Mazkur materiallarni va ularga mos holda past haroratlar texnikalarini qo’llash magnit sitemalarining o’lchamini keskin kamaytirishga va elektr energiya istemolini kamaytirishga, tezlatkichlarda avtomatik boshqarish metodlarini qo’llash sohalarini kengaytirishga imkon beradi. Hozirda yaratilayotgan tezlatkichlarda kam harajat ketishiga katta e’tibor berilmoqda. Hozirgi kunda tezlatkichlar o’zining konstruktsion chegarasiga yetib bordi. Zarralar energiyasini yanada sezilarli oshirish imkoni bo’ladi, qachonki kollayderlar chiziqli bo’lsa va zarralar tezlatishning yanada samarali metodlari yaratilsa. Olimlar bu yo’nalishdagi katta o’zgarishni lazerli yoki lazer-plazmali tezlatish metodikalari bilan bog’lamoqdalar. Yadro tuzilishini o‘rganish, yadro reaksiyalarini amalga oshirish hamda elementar zarralar xususiyatlarini aniqlash va boshqa ko‘plab muammolarni hal qilish uchun yuqori energiyagacha tezlashtirilgan katta oqimdagi zarralar dastasi talab etiladi. Tezlatgichlar 1930-yillardan boshlab qurila boshlandi. Dastlabki tezlatgichlar energiyalari bir necha Yüklə 0,98 Mb. Dostları ilə paylaş:
|