I mavzu. «Ilmiy tadqiqot metodologiyasi» fanining maqsadi va vazifalari

Savollar va vazifalar
1. Inson faoliyati va usul o‘rtasida qanday bog‘lanish mavjud? Misollar keltiring.
2. Usul nima?
3. Usulni samaradorlik (foydali) jihatlari nimalardan iborat? Izohlab bering.
4. Tadqiqot jarayoniga usulni nima aloqasi bor?
5. Usulning ob’ektiv va sub’ektiv jihatlarini ko‘rsating?
6. G.Galiley qanday usul yoki yondashuvni tanqid qilgan, o‘zi qanday usuldan foydalanishni tavsiya qilgan?
7. R.Dekart ishlab chiqqan usul qanday qoidalardan iborat?
8. Qanday fizik kashfiyot usulga aylandi?
9. Tadqiqot usulini tanlashda qanday metodologik qoidalarga rioya qilish kerak?
10. Metodologi ya nima?
11. Metodologiyani zarurligi nimadan kelib chiqdi?
12. Metodologik mulohazalar predmetini izohlab bering?
13. Qaysi davr yoki sharoitda metodologiya masalalariga diqqat-e’tibor kuchayadi.
14. Tadqiqot usullari tasnifi nima?
15. Usullar tasnifini bilish nima uchun kerak?
16. Qanday asoslar yoki belgilar bo‘yicha usullar tasnifi ishlab chiqilgan?
17. Mavjud tadqiqot usullari tasnifini izohlab bering?

II. EMPIRIK TADQIQOT USULLARI

1. Empirik tadqiqot usuli tushunchasi
Tadqiqot oldiga qo‘yiladigan maqsadlardan biri izlanish ob’ektidagi xossa va qonuniyatlarini ochish, ularni tushuntiradigan nazariyani ishlab chiqishdir. Lekin izlanish ob’ekti bo‘lgan xossalar, qonuniyatlar va funksional munosabatlar «yashiringan» bo‘ladi, ularni bevosita mushohada qilib bo‘lmaydi.
Oddiy savol. Arximed qonuni ko‘rinadimi yoki biron-bir asbob yordamida qayd qilsa bo‘ladimi? Yo‘q albatta. Yoki, A.Eynshteynning Ye =M.S² formulasida ifodalangan massa, energiya va harakat tezligi o‘rtasidagi bog‘lanish qonuniyatini bevosita mushohada qilish mumkinmi?
Kashf etiladigan xossalar, qonuniyatlar va funksiyalar aslida hodisalar, belgilar va qiymatlar ortida «yashiringan» bo‘ladi. Hodisa va xossalarni qayd etgan faktlar bayoni berilgandan keyin ular tahlil qilinadi, umumlashtiriladi. Umumlashtirish jarayonida qonun va qonuniyatlar ochiladi, g‘oya, nazariya ishlab chiqiladi. A.Eynshteyn o‘zining mashhur formulasini ishlab chiqishdan oldin fizika fanida qo‘lga kiritilgan ko‘plab empirik va eksperimental tadqiqot natijalarini o‘rgandi, faktlarni shakllanayotgan yangi fizik tamoyillar asosida tahlil qildi. Demak, har qanday nazariy kashfiyot, umumlashma va xulosani «tomiri» empirik tadqiqotlarga borib taqaladi.
Tadqiqot ashyosi bo‘lgan empirik ma’lumotlar va faktlarni qo‘lga kiritish, qayta ishlab chiqish, nazariy tahlilga tayyorlash ma’lum faollikni, izlanish vositalari va usullaridan keng foydalanishni taqazo etadi. Bo‘lib ham, hozirgi zamon fani tobora murakkab, ko‘p bosqichli, kompleks tadqiqotni talab qiladigan ob’ektlarning izlanish doirasiga kirib bormoqda. Shunga muvofiq iyerarxik (sodda va ko‘p tarkibli usullar tizimi) ko‘rinishiga ega bo‘lgan, bir qancha funksional amallarni bajarishga mo‘ljallangan usullar keng tatbiq qilinmoqda. Biotexnologiya, ekologiya, muxandislik psixologiyasi, notexnologiya, virtualistika kabi fan tarmoqlarida shunday holat kuzatilmoqda.
Tadqiqotni boshida turgan, izlanish dasturi va rejasida belgilangan,hamda, foydalanish ko‘zda tutilgan empirik tadqiqot usullari ob’ektga oid dastlabki ma’lumotlarni olish va birlamchi qayta ishlash amallarini bajarish imkoniyatini beradi.
Empirik tadqiqot usulini bilishdagi asosiy roli nimadan iborat? Bu savolga quyidagi ta’rif bilan javob berish mumkin. Empirik tadqiqot usuli – bu ob’ektning bevosita yoki asboblar yordamida idrok qilsa bo‘ladigan unsurlari, belgilari va xossalari haqida ma’lumotlar olish, faktlarni guruhlashtirish, tavsiflash, tasniflashni bajaradigan amallar, qoidalar va talablar tizimidir. Bunday usulning qimmatli tomoni shundan iboratki, ob’ektni tuzilishi, mohiyati yoki funksiyaonal qonuniyatlarini namoyon etadigan xossalar, ularning miqdoriy va me’yoriy qiymatlari xususida bevosita axborot olinadi. Shu turdagi empirik ma’lumot nazariy tadqiqot doirasiga kiritiladi, oqibatda jiddiy kashfiyotlar qilinadi, texnologik loyihalar, tuzilmalar ishlab chiqiladi.
Dastlabki qimmatli ma’lumotlar beradigan empirik usullar qatoriga kuzatish va o‘lchash kiradi.


2. Kuzatish va o‘lchash empirik usul sifatida
Kuzatish empirik tadqiqotda birlamchi fakt va bilim beradigan manba va usuldir. Manba sifatida kuzatish ob’ekt xususida har tomonlama, ya’ni uning idrok qilsa bo‘ladigan unsurlar va xossalariga oid axborot va faktlarni olish imkoniyatini beradi.
Usul sifatida kuzatish qanday funksiyani bajaradi? Buni quyidagi ta’rifdan bilish mumkin. Kuzatish – bu reja asosida faol, tizimli va maqsadga muvofiq bevosita yoki asbob yordamida ob’ektning tashqi yoki ichki,
o‘zgaruvchan yoki barqaror xossalari, tuzilishi, miqdoriy qiymatlarini qayd etish, olingan axborotni ilmiy faktga aylantirish usulidir.
Ob’ekt va uni o‘rganish jarayoni qanchalik murakkab bo‘lmasin, kuzatish usuliga birlamchi tadqiqot yondashuvi sifatida har doim o‘rin qoladi.
Kuzatish usuli tarkibiga kirgan bir qator metodologik talablar mavjud:
- faollik, ya’ni tadqiqotchini qiziqtiradigan hislatlarni izlash va qayd qilish;
- bir maqsadga yo‘naltirilganlik, diqqat e’tibor faqat qiziqish o‘yg‘otadigan hodisalarga qaratish;
- kuzatishni rejali va oldindan mo‘ljallangan bo‘lishi;
- tizimli bo‘lishi, ya’ni ob’ektni belgilangan rejimda izchillik bilan qo‘yilgan maqsad uchun yetarli miqdorda idrok qilish.
Kuzatish jarayoni va natijalarini nazorat qilish, uni ya’ni, idrok qilish va qo‘lga olingan faktlarni boshqa joy va vaziyatda qaytarish mumkinligi muhim metodologik qoida hisoblanadi.
Kuzatish usuli bir qancha turlarga bo‘linadi:
- qayd qiluvchi (ayrim tomonlar va holatlarni) va ob’ektni bir butunligicha idrok qiluvchi kuzatish;
- bevosita (ob’ekt xossasini to‘ppa-to‘g‘ri, bevosita idrok qilish) va bilvosita (ob’ektni o‘zi emas, qoldirgan izi yoki oqibatini) kuzatish;
- bevosita sezish organlari va bilvosita asboblar yordamida kuzatishni olib borish.
Alohida e’tiborga molik metodologik masala – bu ijtimoiy fanlarda kuzatish usulidan foydalanish. Bu sohada kuzatuvchi va ob’ekt munosabati kuzatuvchi va kuzatiluvchi munosabati shaklida namoyon bo‘ladi. Bu yerda kuzatiluvchi shunchaki idrok qilish ob’ekti bo‘lmasdan, balki jarayonning faol ishtirokchisi sifatida hatti-harakatni amalga oshiradi, kuzatishga nisbatan o‘z munosabatini bildirishi, kuzatuvchi bilan muloqot qilishi mumkin.
Sotsiologiyada kuzatishni o‘ziga xos usuli ishlab chiqilgan. Bunda kuzatuvchi o‘rganilayotgan guruhni hayoti va faoliyatiga qo‘shilib, jarayonni ichkaridan idrok qiladi, material yig‘adi, faol muloqot qiladi.
O‘lchash. Har qanday tadqiqot ob’ekti sifat va miqdor birligini tashkil qiladi. Sifat ob’ektning bir butunligi, barqaror muayyanligi, mohiyatli tomonini bildiradi.
Bir xil sifatga ega bo‘lgan narsalar miqdorga ega bo‘ladilar. O‘xshash yoki aynan xossa, tomon, unsurlarni birlashtirsak to‘plam, son, hajm kabi ko‘pliklar paydo bo‘ladi.
Har bir xossa, sifat o‘zini me’yoriy chegarasiga ega. Me’yoriy chegara ma’lum miqdor doirasida namoyon bo‘ladi.
Miqdorni qanday o‘lchash mumkin? O‘lchashni amalga oshirish uchun o‘lchash etaloni (namunaviy) birlgi mavjud bo‘lishi kerak. Bunda izlanayotgan ko‘plik yoki son etalon birligi bilan taqqoslanadi. Masalan, daraxt bo‘yi x ko‘plikka ega. Biz etalon sifatida metr birligini olib o‘lchaymiz – bu 900 sm yoki 9 metrni tashkil qiladi.
Demak, o‘lchashni amalga oshirish uchun etalonda ifodalangan standart birliklari mavjud bo‘lishi kerak. Masalan, metr, santimetr, millimetr yoki soat, minut, sekund birliklari.
Vaqt o‘tsa ham yoki ijtimoiy tizim o‘zgargan bo‘lsa ham etalon o‘zgarmasligi kerak.
Standart birliklari bilan shug‘ullanadigan soha metrologiya (yunon. metron – me’yor, logiya ta’limot) deb ataladi. Metrologiya o‘lchovlar, ularning birligi va talab qilinayotgan aniqlikka erishish haqidagi fandir.
Metrologiyaning asosiy vazifalari:
- o‘lchashni umumiy nazariyasini yaratish;
- fizik qiymat birliklari va birliklar tizimini yaratish;
- o‘lchash birliklari va etalonlarni bir xilligini ta’minlash asoslarini ishlab chiqish;
- o‘lchash vositalari etalonlarini yaratish, o‘lchashlar me’yori va vositalarini tekshirish.
O‘lchashda o‘lchov shkalasi – daraja ko‘rsatkichi ishlatiladi. Shkala (lot. scala - - narvon) birliklar ifodalangan chizg‘idir. Shkala orqali tadrijiy yoki sakrashsimon tarzda ko‘payib yoki kamayib boruvchi holatlarni ifodalaydigan raqamlar, belgilar qayd etiladi. Har qanday model singari, o‘lchov shkalalari o‘rganilayotgan ob’ekt hislatlarini to‘g‘ri, mos holda ifodalashi lozim.
Tadqiqotda 4 xil o‘lchov shkalalaridan foydalanadilar.
1. Nominal, ya’ni, nomlar, ifodalar shkalasi. Bu shkala bir-birini kesib o‘tmaydigan guruhlarni ifodalaydi. Masalan, jins va millati, ma’lumot bo‘yicha mutaxassis, qaysi rangni afzal ko‘rish va boshqalar. Mazkur atamalarni belgilashda ko‘p – oz ko‘rsatkichlari ishlatilmaydi, ular raqamlar, hafrlar, so‘zlar yordamida ifodalanadi. Nominal shkalani funksiyasi ob’ektlarni aynan yoki turli guruhlarga tegishli ekanligini qayd qilishdir. Tadqiqotda nominal shkaladan ob’ektlarni tasniflash, ularni guruhlarga, sinflarga, sohalarga bo‘lish maqsadida foydalanadilar.
2. Tartib shkalasi. Bu shkala nafaqat ob’ektlarni sinflarga (turlarga) bo‘lish, balki ulardgi belgilarni o‘sishi yoki kamayishiga qarab tartiblashtirish, aniqlanilayotgan hislat qaysi ob’ektlarda ko‘p yoki oz miqyosda xos ekanligini qayd qilish imkoniyatini beradi. Masalan, kimyoviy elementlarni guruhlashtirish, minerallar qattiqligi, jismlardagi moda zichligi, bo‘ron yoki zilzila kuchi kabi qiymatlar tartib shkalasi asosida belgilanadi.
3. Interval (oraliq) shkalasi. O‘lchanadigan hodisani qiymati yoki miqdori nol raqami bilan boshlanadigan, keyingi darajalar o‘sish yoki kamayish sonlari bilan belgilanadigan o‘lchagichlar (termometr, spektrofotometr va boshqalar) yordamida aniqlanadi. Hodisani bir holatdan ikkinchi holatga o‘tishi oraliq daraja qiymatida namoyon bo‘ladi. Oraliq holatlar o‘zgarish, ko‘tarilish yoki pasayish moyilligiga ega. O‘lchagichlardagi simvollar (raqamlar) bunday o‘zgarishlarni qayd qiladi.
4. Munosabat shkalasi. Bunda munosabatlar darajasi miqdor shkalalari yordamida belgilanib, bir ob’ektdagi hislatlar qiymati boshqasidagidan qanchalik ko‘p yoki oz ekanligi raqamlarda ifodalanadi. Masalan, demografik tadqiqotlarda oilalardagi bolalar soni, psixologik eksperimentda sinalayotgan guruh a’zolarining intellektual natijalari koeffitsiyenti, test sinovlari natijalari munosabat shkalasi simvollari yordamida aniqlanadi.
Ilmiy tadqiqotda kompyuterdan foydalanish o‘lchash usuliga inqilobiy harakterga ega bo‘lgan tub o‘zgartirish kiritmoqda. Izlanish sohasida kompyuter texnologiyasini tatbiq qilish shunday holatga olib keladiki, bunda o‘lchashni amalga oshirishda sub’ektni bo‘lishi shart emas.Ob’ekt bilan bog‘langan axborot tizimi kompyuterga ulanib, undagi maxsus dastur olinayotgan ma’lumotlarni mustaqil qayta ishlab chiqishi mumkin.


3. Taqqoslash va tavsiflash
Empirik tadqiqotda amalga oshirilgan kuzatish va o‘lchash natijalari taqqoslash va tavsiflash usullari yordamida qayta ishlanadi. Buning oqibatida ob’ekt haqidagi tasavvur yanada konkretlashadi.
Taqqoslash jarayonida ob’ektlardagi, bir tomondan o‘xshashlik, umumiylik, moslik, aynanlik, ikkinchi tomondan, farq, xususiylik, o‘ziga xoslik (indivuduallik) kabi birlashtiruvchi yoki ajratuvchi belgilar, xossalar aniqlanadi.
Taqqoslash usuli ob’ektlarni guruhlash, umumlashtirish, aniqlash va tasniflashda muhim rol o‘ynaydi. Bundan tashqari bu usul analogiya, induksiya, deduksiya va boshqa ratsional – mantiqiy fikrlash va xulosa chiqarish operatsiyalarida ham faol ishlatiladi.
Taqqoslash usuli tadbiq qilinganda quyidagi qoidalarga amal qilinadi:
- faqat bir turdagi ob’ektlar taqqoslanishi lozim;
- ob’ektlarning eng muhim xossalari bo‘yicha taqqoslash amalga oshiriladi;
- bir turga oid, lekin har xil perarxik darajada turgan ob’ektlarning parametrlari va funksiyalari taqqoslanadi.
Taqqoslash usuli tadqiqot predmetini o‘rganishda ustuvor ahamiyatga ega bo‘lgan ilmiy yo‘nalishlar ham mavjud.Masalan, qiyosiy psixologiyada hayvonlar va inson psixologiyasini vujudga kelishi va rivojlanishida namoyon bo‘ladigan umumiylik va farq o‘rganiladi.
Taqqoslash va qiyosiy tahlil natijasida qo‘lga kiritilgan natijalar tavsiflash yo‘li bilan matnga tushiriladi. Bunda tavsiflashga oid bir qator qoida va talablar borki ularni bajarish ob’ektdagi xossa va funksiyalarni bir butun tizim sifatida tasvirlash mumkin bo‘ladi.
Predmetni tavsiflash – bu ob’ektning belgilari va xossalariga doir axborot va faktlarni ma’lum qoidalar asosida matnda qayd qilib, u haqda to‘la yoki to‘liqsiz tasavvur hosil qilishdir. To‘liq tasavvur ob’ektning xossalari va qonuniyatlarini tushuntirish uchun zamin bo‘lsa, to‘liqsiz tasavvur uni tushunishga yordam beradigan g‘oyalar yoki gipotezalarni ishlab chiqish imkoniyatini beradi.
Tavsiflash izlanishda 2 xil funksiyani bajarishi mumkin: 1) ob’ektlarni kuzatish, o‘lchash, ular bilan eksperiment o‘tkazish natijasida olingan axborot va faktlarni tabiiy-tarixiy yoki sun’iy, formallashtirilgan tilda bayon qilish; 2) ob’ektlarning ichki hislatlari va bog‘lanishlarini anglashga yordam beradigan tahliliy bayonni amalga oshirish. Birinchisi empirik tavsiflash, ikkinchisi nazariy tavsiflash deb ataladi.
Tavsiflash predmetni ta’riflash emas, u tushuntirishni ham o‘rnini bosmaydi. Tavsiflashni uslubiy funksiyasi ob’ektning xolisona va mumkin qadar to‘la tasvirini berishdir. Bu bilan tavsiflash ta’rif va tushuntirishni to‘ldiradi.
Tavsiflashda bir qator uslubiy qoidalarga rioya qilish kerak:
- tavsif maqsadga yo‘naltirilgan va xolis bo‘lishi lozim;
- tavsifda mantiqiy ziddiyat bo‘lmasligi kerak, aks holda izchillik va xolislik talablari buziladi;
- tavsifni tarkibiy qismlari tartiblashgan va tizim holatiga keltirilgan, bayon tarzi esa sodda va ravshan bo‘lishi kerak.
Shakl va mazmun jihatidan tavsiflash bir qancha turlarga bo‘linadi. Xususan, biologik, sotsiologik, madaniyatshunoslik, psixologik tadqiqotlarda sifatiy va miqdoriy, strukturaviy va funksional, morfologik va genetik, to‘la va to‘liqsiz, empirik va nazariy tavsiflash amalga oshiriladi.
Tavsiflash nazariyaga olib boradigan, unga muqaddima bo‘ladigan izlanish faoliyatidir. Tavsiflash tarkibiga hodisa sababini ko‘rsatadigan bayonni kiritish uni nazariyaga yaqinlashtiradi.
Tavsif har qanday tadqiqotning muhim bosqichi va bo‘g‘ini sifatida o‘z ahamiyatini har doim saqlab qoladi.