Kulollik, Kulolchilik

Kulolchilik maxsulotlarini tayyorlash jarayoni va ulardamahalliy o‘ziga xosliklarni aks etishi


Kulollik, Kulolchilik — hunarmandlikning loydan turli buyumlar (terrakota, sopol idish, qurilish materiallari va boshqalar) tayyorlaydigan turi. Kulolchilikda asosiy xom ashyo — tuproq. Kelib chiqishi va tarkibi turlicha boʻlgan tuproqlardan turli xil kulollik buyumi yasash jarayoni.
Kulolchilik mahsulotlari tayyorlanadi. Loy qancha koʻp pishitilsa, sopolning sifati shuncha yaxshi boʻladi. Kulolchilikda asosiy qurol kulollik charxi, usta unda idishlar tayyorlaydi va ularga shakl beradi. Tayyorlangan idishlar quritilib, xumdonda qizdiriladi. Idishlarning turlariga koʻra, xumdonlar ham turlicha (katta-kichik) boʻlishi mumkin. Sirlanadigan idishlar sirlanganidan soʻng yana bir bor xumdonda qizdiriladi. Odatda, kulollar maʼlum idishlar ishlab chiqarishga boʻyicha ixtisoslashgan boʻladilar (masalan kosagar, koʻzagar, koshinpaz, tandirchi va boshqalar).
Qadimgi tarix[tahrir | manbasini tahrirlash]
Inson kulolchilik bilan neolit davridan shugʻullangan. Maxsus loydan buyumlar qoʻlda yasalgan, quritib olovda qizdirilgan. Kulolchilikda ishlatiladigan tuproq jahonning hamma yerlarida mavjudligi deyarli hamma xalqlarda kulolchilikning keng tarqalishini taʼminladi. Kulolchilik bilan dastlab ayollar shugʻullangan, kulollik charxining paydo boʻlishi bilan erkaklar ham bu ishga jalb qilingan. Idishlar maxsus oʻchoq va xumdonlarda pishirilgan. Kulolchilikning sodda usullari Osiyoning togʻliq hududlarida yashovchi xalqlarda hozir ham mavjud. Neolit davriga oid qarorgohlarning qazib topilgan qoldiqlari oʻsha davrda idishlarning tagi uchli qilib tayyorlanganligini koʻrsatadi (idishlar yerga suqib qoʻyilgan). Eneolit davrida Sharq mamlakatlarida, Yunonistonda vafis sopol idishlar tayyorlash, sopoldan meʼmorlikda foydalanish avj oladi. Sirlash usullari kashf etilgach, kulolchilik buyumlarining badiiy qimmati osha bordi.
Oʻrta asrlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
Afrosiyob va Oʻrta Osiyoning boshqa yerdarida topilgan arxeologik qazilmalar 9—12-asrlarda kulolchilik bu yerlarda ancha rivojlanganligini koʻrsatadi, 13-asrda moʻgʻullar hujumlari oqibatida nisbatan sekin rivojlangan kulolchilik 14—16 asrlarda ancha taraqqiy etdi. Oʻrta Osiyoning boʻlinib ketishi oʻzaro aloqalar susayishini keltirib chiqardi, lekin hunarmandchilik (ayniqsa, kulolchilik) rivojlanishda davom etdi. Turli joylarda kulolchilikning turlicha uslublari vujudga keldi. Xalq ustalari koʻplab idishlar tayyorlash bilan birga ularni yuksak did bilan bezadilar. Rossiyadan koʻplab chinni mahsulotlar keltirilishi Oʻrta Osiyo kulollari bozorini birmuncha susaytirdi. Biroq arzon sopol idishlarga boʻlgan talab, ayniqsa, meʼmorlikda kulolchilik mahsulotlarining keng qoʻllanilishi kulolchilikning uzluksiz rivojlanishini taqozo etdi.
Oʻrta Osiyoda, ayniqsa, oʻzbeklar va tojiklar yashaydigan joylarda kulolchilik taraqqiy etdi. Qoratogʻ, Panjakent, Samarqand, Kitob, Shahrisabz, Gʻijduvon, Xorazm, Toshkent, Gʻurumsaroy, Rishtonda sopol idishlarni sirlab bezatishning oʻziga xos uslublari vujudga keldi. Bu markazlarda tayyorlangan kulolchilik buyumlari pishiq, chiroyli, nafis siri, koʻrkam naqshlari bilan diqqatni tortadi.
XX asr[tahrir | manbasini tahrirlash]
20-asrning 20-yillaridan kulollar mexnatini tashqil etishga eʼtibor berildi. Toshkentda tajriba kulollik, Samarqandda kulollik ustaxonalari ochildi, Toshkentda oʻquv ishlab chiqarish, badiiy kti ishga tushdi (1932), qisqa muddatli kurslar tashkil qilindi, kulollar tayyorlash, ularning malakalarini oshirish yoʻlga qoʻyildi. T. Miraliyev (Toshkent), R. Egamberdiyev, A. Hazratqulov (Shahrisabz), Muhammad Siddiq, Usmon Umarov (Gʻijduvon) singari kulollar yoshlarga taʼlim berdi. Kulolchilikni tadqiq etish, rivojlantirish hamda yoshlardan kulollar tayyorlashda Oʻzbekiston xalq rassomi Muhiddin Rahimovning xizmatlari katta.
Arxeologik materiallar kulolchilik mahsulotlarining asrlar davomida takomillashib borganini koʻrsatadi. Davr kulolchilik mahsulotlariga, uning turi va bezaklariga katta oʻzgarishlar kiritdi. Oʻtmishda tayyorlangan shamdon, qorachiroq, sarxona, jomashov, xum singari sopol idishlarga ehtiyoj qolmadi. Guldon, tovoq, lagan kabi sopol idishlar va buyumlarga ehtiyoj katta. Meʼmorlikda ham kulolchilik mahsulotlari (koshin, parchin va boshqalar) keng koʻllanilmoqda.
Sopol lagan (10-asr, Afrosiyob). Budrochtepadan topilgan sopol idishlar (Surxondaryo). Kulollik buyumlari (20-asr).
Hozirgi kunda badiiy bezatish usuli, shakli va tayyorlanish usullariga koʻra quyidagi kulolchilik maktablari mavjud: Fargʻona (asosiy markazlari — Rishton, Furumsaroy), Buxoro-Samarqand (asosiy markazlari — Samarqand, Urgut, Gʻijduvon, Uba), Xorazm (asosiy markazlari — Madir, Kattabogʻ qishloqlari), Toshkent. Har bir maktab oʻzining rivojlanish va ijodiy tamoyillari, yetakchi markaz va ustalari, oʻzigagiva xos xususiyatlariga ega boʻlish bilan birga asosiy badiiy umumiylikni ham saqlagan.
Fargʻova (Rishton)da kulolchilikning anʼanaviy badiiy va ishlab chiqarish usullari qayta tiklandi, ishkrrli sir tayyorlash yoʻlga qoʻyildi. M. Ismoilov, I. Komilov, U. Ashurov, U. Qosimov, Sh. Yusupov, A. Vazirov, M. Saidov va boshqa ustalar yaratgan buyumlar (lagan, kosalar, don mahsulotlari uchun katta xumlar) shakl jihatidan ham, bezak jihatdan ham rangbarangdir.
Gʻurumsaroy kulolchilik buyumlariga bezakning mahobatli oydinligi va soddalik xosdir, bu maktab vakili usta M. Turopov sir tayyorlashdan tortib to naqsh chizishgacha boʻlgan barcha ishlarni faqat anʼanaviy usulda bajargan, bu anʼanani uning shogirdi V. Buvayev va boshqalar davom ettirmoqda, yangi ijodiy yangiliklar yaratishda izlanmoqda (jumladan, mahobatli laganlar hajmini kichraytirish va boshqalar).
Buxoro-Samarqand kulolchilik maktabi buyumlarining jarangdor nafisligida qoʻrgʻoshinli sir va sargʻish-yashil, jigarrang boʻyoqlar muhim oʻrin tutadi. "Afrosiyob sopoli" anʼanalariga asoslanib tayyorlanilgan buyumlar bezagida oʻsimliksimon naqshlar yetakchilik qiladi, handasiy naqshlar, hayvonlar tasvirlari kam ishlatiladi. Ular, asosan, Gʻijduvon kulolchiligida qoʻllaniladi. Gʻijduvon, Shaxrisabz ustalari moʻyqalamda ishlasalar, Urgut, Denov ustalari chizma naqshlarni koʻp qoʻllaydilar. Gʻijduvonlik aka-uka Alisher va Abdulla Narzullayevlar anʼanalarni saqlash, rivojlantirish va vorislarga yetkazishda samarali mehnat qilmoqda. Ustalar idishlar tubiga hayvonlarning soddalashtirilgan shakli yoki ayrim qismlarini joylashtiradilar ("dumi burgut", "murgʻi safid", "boyqush", "guli tovus" va boshqalar), bu shakllar gulsimon naqshga oʻxshab ketishi bilan diqqatga sazovor. Narzullayevlar yaratgan buyumlarda yangilikni his qilish, anʼanaviy shakllarga erkin munosabatda boʻlish kabi xususiyatlar aniq koʻzga tashlanadi. Buxoro-Samarqand kulolchilik maktabi boshqa maktablardan sopol xushtak oʻyinchoйlar ishlanadigan markazining borligi bilan ajralib turadi. H. Raximova anʼanalarini uning oʻgʻillari va shogirdi K. Boboyeva davom ettirmokda, u larning ijodida anʼanaviylikni saqlagan holda oʻziga xos mahorat ham kuzatiladi,
bu ranglarda, shakl mujassamotida, yechimning mukammalligi va oʻlchamlarning b arqarorligida namoyon boʻladi.
Usta A. Muxtorov ishidan namuna (1978, Samarqand).
Xorazm kulolchilik maktabi oʻziga xos badiiyligi, bezaklar rangi va ishlanish uslubi bilan boshqa maktablardan ajralib turadi; uning milliy shaklli oʻziga xos buyumi bodiyadir; naqsh mujassamoti handasiy va oʻsimliksimon naqshlardan iborat, buyumning markaziy qismiga arabeska girih tushirish ushbu maktabga xos uslublardan. Usta R. Matchonov (Madir qishlogʻi) buyumlarga toʻq rang ishlatgan, buyum bezagida havo rang yoki rangning oʻziga xos toʻq tusi ustunlik qiladi. S. Otajonov (Kattabogʻ qishlogʻi) oq angobdan koʻproq foydalanadi.
20-asrning 80-yillarida kulolchilik markazlarida ishlar birmuncha susaydi. 1990-yillarda Oʻzbekistonda anʼanaviy qadriyatlarga eʼtiborni qaratilishi bu sohaning rivojlanishini taʼminladi. Oʻzbekiston Respublikasida anʼanaviy amaliy sanʼat asarlari koʻrgazmasi (Respublika yarmarkasi)ga asos solindi. 1995-yildagi 1-Respublika yarmarkasida (BMTning 50 yilligiga bagʻishlandi) barcha kulolchilik maktabining vakillari ishtirok etdi. Ustalardan R. Zuhurov (Denov), M. Turopov (Gʻurumsaroy), I. Komilov (Rishton), Alisher va Abdulla Narzullayevlar (Gʻijduvon), Namoz va Noʻmon Oblokulovlar (Urgut), R. Matchonov (Xorazm), A. Raximov (Toshkent) maxsus tayyorlangan "Usta guvohnomasi"ga sazovor boʻldi.
Oʻzbekistonda mustaqillikdan soʻng[tahrir | manbasini tahrirlash]
1 997-yilda Oʻzbekiston Respublikasi Prezidentining "Xalq badiiy hunarmandchiliklari va amaliy sanʼatni yanada rivojlantirishni davlat yoʻli bilan qoʻllab-quvvatlash chora-tadbirlari toʻgʻrisida"gi farmoni barcha sohalar qatorida kulolchilik anʼanalarini rivojlanishiga samarali turtki boʻldi.
Adabiyotlar

• 
  Razvodovskiy V., Opit issledonaniya goncharnogo i nekotorix drugix kustarnix promislov v Turkestanskom kraye, T., 1916;
  
• 
  Raximov M. K., Varodnie traditsii v sovremennoy xudojestvennoy keramike Oʻzbekistova, T., 1964;
  
• 
  Pugachenkova G. A., Rem pel L. I., Ocherki iskusstva Sredney Azii, M., 1982;
  
• 
  Oʻzbekiston sanʼati, T., 2001