www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
250
250
dirilər sadalağından. Yetmiş günah asdılar hər ayağından. Olsun
ki, indi də bu sözlərə rəng vermək istəyən tapılar. Kəsib mətləbin
qabağını, dalını – qara qələmə verərlər nəcib insan arzusunu,
yaxşı insan xəyalını…» [195, 229]. Bizcə, R.Rza ehtiyatla
«ədəbiyyat darğaları» adı altında milli mədəniyyətə, milli
ədəbiyyata və milli dilə qarşı çıxan Mərkəzi və onun yerlərdəki
«beynəlmiləlçi» nümayəndələrini nəzərdə tutmuşdu: «Biz
«darğalar» deyəndə, dili vətən, xalq deməkdən qabar çalan,
güclüyə yarınmağa çalışıb, gücsüzü şahmar kimi çalan, özündən
yuxarıya (Mərkəzə – F.Ə.) qat-qat alçalan, vicdanı da qəlbi kimi
piy bağlamış, vəliyi-nemətinin hər sözünə əl çalan yaramazları
deyirik» [195, 231].
R.Rza qeyd edirdi ki, M.Müşfiqin, Ə.Cavadın, Seyid
Hüseynin, H.Cavidin və başqalarının günahsız olmasına ən bariz
sübut xalq qarşısında mühakimə olunmamaları idi. Xalq
gözündən iraqda ədalət və haqqın olmasına şübhə edən Rza
«xalqı ədalətsiz bir hökmü pozmağa çağırmadığı» [195, 243]
üçün, özünü günahkar saysa da, ancaq onu da qeyd edirdi ki,
hakimiyyət M.C.Bağırov və onun ətrafındakı Xorenlərin,
Topuridzelərin, Makaryanların və başqaların əlində olduğu bir
dövrdə bu addımı atmaq mümkün deyildi [195, 244]. Bu mənada
R.Rza qeyd edir ki, nəinki həmin dövrdə M.Müşfiqə və
başqalarına bir yardım edə bilmiş, üstəlik, Müşfiqin kitablarını,
məktublarını gizlətməyə məcbur olmuşdu: «Bilirəm, qəhrəman-
lar var indi, irişə-irişə, qulp qoyurlar hər işə. Tərcümeyi-
hallarından «artıq» yerləri kəsib indi, çalışırlar yada salan
olmasın ki, bir zaman hər nemət onlara nəsib idi» [195, 245].
R.Rza etiraf edirdi ki, kommunizm ideyasına tapınsa da, onun
üçün, xüsusilə 1930-1940-cı illərdə baş verənlər «mürəkkəb»,
«vahiməli» və «təzadlı» olmuşdu [195, 248]. Doğrudur, onun
|