MahirəNərimanqızı
Yüklə 3,32 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R esurs M ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
504 504 yaransın. Çünki Türkiyənin də tarixi təcrübəsində belə bir nümunə vardır (məsələn, «osmanlı dili» və «osmanlı»). Halbuki Türkiyə Cümhuriyyəti qurulmamışdan öncə, neçə əsrlər türklər öz dövlətlərini Osmanlı dövləti, dillərini və kimliklərini osmanlı adlandırdıqları halda, Avropa millətləri onları Türkiyə və türk olaraq tanımışdır. Maraqlıdır, necə olmuşdur ki, Fransada bütün etnik qruplar fransız
kimliyi altında
fransızlaşdırıldıqları, Almaniyada almanlaşdırıldıqları, İtaliyada italiyanlaşdırıldıqları halda, türklər ən azı min ildən çoxdur Türkiyədə və Azərbaycanda böyük çoxluğu təşkil etmələrinə baxmayaraq, azsaylı etnik qrupları türkləşdirə bilməmişdir? Üstəlik, öz milli kimliyindən, milli dövlətindən, milli dilindən və başqa milli özünəməxsusluqlardan imtina etmək təhlükəsi ilə üzbəüz qalmışdır? Şübhəsiz, bu sualların çoxsaylı cavablarından ən əsası, birincisi türk millətinin həmişə digər etnik qruplara, xüsusilə onunla eyni dini kimliyi paylaşanlara mədəniyyət, dil, adət-ənənə və başqa milli məsələlərdə xoşgörüdən çıxış etmələridir. Yəni türklər tarixən etnik mənşəcə ona yad olan etnik qrupları heç zaman assimilyasiya etməmişlər. Buna bariz nümunə kimi Türkiyə və Azərbaycanda yaşayan azsaylı etnik qrupları göstərə bilərik. Bu günün özündə də həmin etnik qruplar (kürdlər, ləzgilər, ermənilər, lazlar, talışlar və b.) həm milli kimliyini, həm də dini inanclarını qoruyub saxlamışlar. Bununla da etnik azlıqlar nəinki Türkiyə və Azərbaycanda assimilyasiya olunmuş, əksinə heç bir ayrı-seçkilik qoyulmadığı üçün həmin Türk dövlətlərində yüksək vəzifələr tutmuşlar. Ancaq etnik azlıqlardan ermənilər və kürdlər türklərin bu xoşgörü, heç bir irqi ayrı-seçkiliyin qoyulmaması
|