Alisher Navoiyning yozishicha: «Va`z aytib, minbarda o’z ash`orin o’qur, yig`lab vajdi hol qilur». Ko’rinadiki, Riyoziy nutq so’zlaganda, uning ta`sirchanligini ta`minlashda, ijrochilikni birinchi o’ringa qo’yadi. Kerak bo’lganda, o’z nutqini kishilar qalbiga yaqin olib, ular bilan birdamlikni, qayg`usiga, iztirobiga sheriklikni bildirish maqsadida yig`lashgacha borib etadiki, bu nutq ijrochiligidagi ulkan qobiliyatdan dalolat beradi.
Mavlono Riyoziyning xalqqa yaqinligini, nutqining ta`sirchan va emotsionalligini ta`minlashda, uning ijtimoiy kelib chiqishi va ahvoli ham muhim rol o’ynaganligi ko’zga tashlanadi. Riyoziy avval Zova viloyatida qozi bo’ladi.
Xulosa shuki, boy ilm sohibi, hayot - mamot uchun ayovsiz kurash olovida toblangan va voizlik san`atida shuhrat qozongan Riyoziy o’zining darbadar, xokisor qismati bilangina emas, balki g`oyaviy ezgu amallari, ijrochilik uslublari, murabbiylik mahorati bilan ham zamondoshlari orasida yaqqol ajralib turgan. Taxallusidan ham, sezilib turibdiki, u uzluksiz riyozat chekkan, ammo mashaqqatli mehnati, mardonavor jasorati va benazir voizlik mahorati, ma`rifatparvarligi tufayli o’ziga mangu haykal o’rnatib ketgan suxandondir.
