Mavzu; Kapitalning mobilligi darajasini fiskal va monetor siyosatning samaradorligiga ta’siri Mundarija Kirish Reja

1-rasm. Moliyaviy siyosatning tarkibiy qismlari
Yuqoridagilarni inobatga olgan holda, moliyaviy siyosatning tarkibiy
qismlari hisoblanadigan soliq va byudjet siyosatini ko`rib chiqish maqsadga
muvofiqdir.
Soliq siyosati moliyaviy siyosatning eng muhim qismi hisoblanadi. Besh
yuz yildan ortiqroq vaqt mobaynida zamonaviy moliya fani soliqlarga nisbatan
munosabatini aniq belgilash imkoniga ega bo`lgan. Bu munosabatlar
quyidagilardan tashkil topadi.
 soliqlarsiz davlatning faoliyat ko`satishi mumkin emas;
 soliqli undirish qat`iy o`sish tendentsiyasiga ega;
 oqilona soliq ostonasidan o`tilganidan so`ng tabiiy takror ishlab
chiqarish jarayoni buziladi – iqtisodiyotning o`z-o`zidan yemirilishisodir bo`ladi;
 tanazzul davrida soliqlar mumkin qadar minimal darajada
o`rnatilmog`i lozim. Buning natijasida mamlakatning iqtisodiy mexanizmi ichki
investitsion salohiyatni safarbar etish hisobidan tiklanadi;
 soliqning yuqori ostonasi kapitalning chetga chiqib ketishiga
olib keladi;
 iqtisodiyotni davlat tomonidan tartibga solish kerak, albatta.
undirilishida mamlakatning iqtisodiy o`sishi to`xtaydi;
 va boshqalar.
Bozor iqtisodiyoti sharoitida shaxsiy tashabbussiz va jamiyat barcha
a`zolarining samarali mehnatisiz iqtisodiyotni tiklash murakkabligicha qolaveradi.
Soliqlar bozor iqtisodiyotida mehnatning asosiy rag`batlantirilishini olib qo`yadi,
ya`ni mehnat daromad keltirishi lozim. Mamlakat iqtisodiyotiga soliq siyosatining
ta`siri bevosita namoyon bo`ladi – yuqori soliq ostonasi takror ishlab chiqarish
jarayonining investitsion imkoniyatlarini qisqartiradi, jamiyatda iste`mol darajasi
pasayadi va bu narsa, o`z navbatida, ishlab chiqarish va xizmat sektorlarining
o`sish bazalarining pasayishiga olib keladi.
Moliyaviy siyosatning tarkibiy qismi sifatida davlatning byudjet siyosati,
eng avvalo, har bir mamlakatning Konstitutsiyasi va byudjet jarayonida hamda
qonun ijodkorligida alohida hokimiyat organlarining funktsiyalarini belgilovchi
boshqa qonunlar majmuiga muvofiq aniqlanadi. O`zining hajmi va muhimligi
jihatidan eng katta ish bo`lishiga qaramasdan byudjet siyosatini faqat byudjet
jarayoniga tegishli deb hisoblash maqsadga muvofiq emas. Qonun byudjet
jarayonida hokimiyatning qonunchilik va ijroiya organlari funktsiyalarini,
mamlakat sub`ektlari funktsiyalarini, byudjet federalizmi printsiplarini, byudjet
jarayoni sub`ektlarining huquq va majburiyatlarini aniq belgilashi kerak. Biroq
byudjet siyosati shu bilan cheklanmaydi. Byudjet siyosati byudjetda to`planadigan
YAIM hissasini aniqlashda, mamlakat yuqori va quyi organlarining o`zaro
munosabatlarida, byudjet xarajatlar qismining tarkibiy tuzilishida, turli darajadagi
byudjetlar o`rtasida xarajatlarni taqsimlashda, davlat qarzini boshqarishda, byudjet
defitsitini qoplash yo`llarini aniqlashda va boshqalarda ifodalanadi.
Davlatning asosiy vazifalaridan biri iqtisodiyotni barqarorlashtirish
hisoblanadi. Bunday barqarorlashtirishga fiskal siyosat orqali erishiladi. Fiskal
siyosat shuningdek, byudjet-soliq siyosati deb ham aytiladi. Byudjet-soliq siyosati
deganda noinflyatsion YaIM ishlab chiqarish sharoitida iqtisodiyotda to’liq
bandlilikni, to’lov balansining muvozanatini va iqtisodiy o’sishni ta’minlashga
qaratilgan davlat xarajatlari va soliqlarini o’zgartirishni o’z ichiga olgan chora
tadbirlar tushuniladi.
Iqtisodiyot turg’unlik yoki pasayish davrida bo’lgan vaziyatlarda davlat
tomonidan rag’batlantuvchi fiskal siyosat-fiskal ekspansiya olib boriladi.
Iqtisodiyotda to’liq bandlik va ortiqcha talab natijasida inflyatsiya kelib chiqishi
mumkin bo’lgan vaziyatlarda cheklovchi fiskal siyosat- fiskal restriktsiya olib
boriladi. Cheklovchi fiskal siyosat davlat xarajatlarnni (G) kamaytirish yoki
soliqlarni (T) oshirish yoki bo’lmasa ikkala tadbirni bir vaqtda olib borish orqali
iqtisodiyotning davriy o’sishini chegaralashdan iborat. Ushbu farq fiskal siyosat
vositalarini tanlashda muhim rol o’ynaydi. Agar hukumat davlat sektorini
kengaytirmoqchi bo’lsa, davriy pasayishni tugatish uchun o’z xarajatlarini
oshirishi, inflyatsiyani cheklash uchun esa soliqlarni oshirishi maqsadga muvofiq
bo’ladi.