Mavzu: Makroiqtisodiy nisbatlar va unga ta’sir etuvchi omillar. Reja: I. Kirish. II. Asosiy qism

Makroiqtisodiy ko’rsatkichlar taxlili va ularga tasir etuvchi omillar.

Makroiqtisodiy tahlilini amalga oshirish uchun dastlab makroiqtisodiy jarayonlarni ob’ekt sifatida, ya’ni makroko‘rsatkichlarni bilish kerak, ularning o‘ziga xos xususiyatlarini, hisoblash usullarini, ularga ta’sir qiluvchi omillar tizimi haqida to‘liq tassavurga ega bo‘lish lozim.Iqtisodiy hodisa va jarayonlarga monistik (yagona) tarzda qaralgan mikroiqtisodiyotdan farqli o‘Iaroq, makroiqtisodiy hodisa va jarayonlarda 2 xil yondoshuv, ikki xil maktab, ikki xil yo‘nalish mavjud: klassik va keynsian (zamonaviy sharoitlarda esa tegishlicha neoklassik va neokeynsian).

Shuning uchun bir-biridan bir necha xil tizim:
-nazariy asos;
-model tenglamalari;
-nazariy xulosalar;
-amaliy tavsiyalar bilan farqlanuvchi 2 xil makroiqtisodiy model mavjud.Maktablar o‘rtasidagi asosiy farqlar quyidagilar:
a) bozor kon’yunkturasi o‘zgarishiga narxlar egiluvchanligi va ular moslashuvchanligi tezligi masalasi;
b) iqtisodiyotga davlat aralashuvining zarurligi darajasi va uning instrumentlari.
Klassik modelga XVIII asrda asos solingan bo‘lib, uni mazmunan boyitgan buyuk iqtisodchilar: A. Smit, D. Rikardo, J. -B. Sey,Dj. -S. Mill, A. Marshall, A. Pigu va boshqalardir.Klassik modelning asosiy qoidalari quyidagilar:
l.Iqtisod ikki, mustaqil boMgan: real va pul sektoriga boMinadi.Bu makroiqtisodiyotda “klassik dixotomiya”tamoyili nomini olgan. Pul sektori real ko‘rsatkichlarga ta’sir etmaydi, u faqatgina nominal ko‘rsatkichlami real ko‘rsatkichlardan farqini ko‘rsatadi va bu tamoyil “pullaming betarafligi” nomini olgan. Bu tamoyil pullaming real sektordagi vaziyatga ta’sir etmasligini va barcha narxlar nisbiy ekanligini bildiradi. Shuning uchun klassik modelda pul bozori mavjud emas va real sektor uchta bozordan iborat:
-mehnat bozori;
-kapital bozori;
-tovar bozori.
2.Barcha real bozorlar sof raqobatli bo‘lib, bu XVIII asr va butun XIX asr davriga to‘g‘ri keladigan iqtisodiy holatdir. Shuning uchun iqtisodiy agentlaming barchasi “price takers”dir.
3.Barcha bozorlarda takomillashgan raqobat mavjud bo‘lganligi sababli barcha narxlar egiluvchan. Bu mehnat bozorida ham nomi nal ish haqi stavkasiga, kapital bozorida ham foiz stavkasiga, Tovar bozorida ham tovar narxiga tegishli. Narxlar egiluvchan deyilganda, narxlar bozor kon’yunkturasi o‘zgarishiga (ya’ni talab va taklif nisbati o‘zgarishiga) mos ravishda o‘zgarishini va resurslaming toMiq bandligi sharoitida bozor muvozanatining har qanday bozorda buzilishini tiklashini ta’minlashini tushunmoq lozim.
4.Narxlar egiluvchan ekan, bozor muvozanati bozorlarda avtomatik tarzda o‘matiladi, ya’ni A. Smitning “ko'rinmas qo‘l”, ya’ni bozorlami o‘z-o‘zini muvozanatga keltirish, tartibga solish (marketclearing) tamoyili amal qiladi.
5.Bozor muvozanati bozor mexanizmi orqali avtomatik tarzda ishga tushar ekan, u holda hech qanday tashqi kuch, tashqi agent iqtisodiy jarayonlami tartibga solishda aralashmasligi lozim. Shunday qilib, iqtisodiyotga davlat aralashmasligi kerak degan tamoyil asos topdi va “laissez faire” nomini oldi, fransuzchadan bu “hamma narsa qanday qilinsa shunday qilinsin, qanday ketsa shunday ketsin” degan ma’noni anglatadi.
6.Iqtisodning asosiy muammosi-bu resurslaming cheklanganligi muammosidir, shuning uchun barcha resurslar to‘la bandlik sharoitida samarali va rasional ishlatiladi.(Mikroiqtisodiyotdan ma’lumki, barcha mavjud bozor strukturalari ichida resurslaming nisbatan samarali ishlatilishi aynan sof raqobatga to‘g‘ri keladi). Shuning uchun ishlab chiqarish hajmi doimo o‘zining potensial ishlab chiqarish darajasida boMadi.
7.Resurslaming cheklanganligi ishlab chiqarishni, ya’ni yalpi taklifhi iqtisodning eng asosiy muammosi qilib qo‘yadi. Shuning uchun klassik model (“supply-side”) iqtisodni yalpi taklif tomonidan o‘rganadi. Asosiy bozor-bu resurs bozori va birinchi navbatda mehnat bozoridir. Yalpi talab yalpi taklifga doimo mos keladi. Iqtisodda “Seyu” qonuni amal qiladi. Bu qonun XIX asr boshlarida fransuz iqtisodchisi Jan-Batist Sey tomonidan yaratilgan. U shunday ta’kidlaydi: taklif o‘z-o‘zidan talabni keltirib chiqaradi, chunki har qanday kishi bozorda ham iste’molchi, ham ishlab chiqaruvchi bo'lib maydonga chiqadi va uning harajatlari doimo uning daromadiga teng. Ishchi bir tomondan o‘zining mehnati boMgan iqtisodiy resursni taklif qilsa, ikkinchi tomondan shu mehnat mahsuli boMgan daro madiga endi Tovar va xizmatlar sotib oladi. Ish haqi ko‘rinishida boMgan uning olgan daromadi o‘zi ishlab chiqargan mahsulot narxiga tengdir. Firma bir vaqtning o‘zida ham tovar va xizmatlami sotuvchi va ham iqtisodiy resurslami sotib oluvchi hisoblanadi. Uz ishlab chiqargan mahsulotidan tushgan daromadini ishlab chiqaruvchilar ishlab chiqarish omillarini sotib olishga sarflaydilar. Shuning uchun yalpi talab bilan bog‘liq muammo boMmasligi lozim, chunki iqtisodiy agentlar o‘z daromadlarini harajatga aylantiradilar.
8.Resurslar cheklanganligi muammosi sekin-asta hal (miqdor o‘sishi va sifat yaxshilanishi). Ishlab chiqarish imkoniyatlarini kengaytirish va texnologik yangilanish uzoq davom etadigan jarayon. Barcha narxlar iqtisodda talab va taklif nisbati o‘zgarishiga javoban tez o‘zgurmaydi. Shuning uchun klassik model uzoq muddatni tasvirlovchi model. Narxlarning absolyut egiluvchanligi va bozorlaming o‘zaro muvozanati faqatgina uzoq muddatda kuzatiladi. Endi biz klassik modelda bozorlaming o‘zaro ta’sirini ko‘rib chiqamiz. Klassik modelda yuqorida aytib o‘tganimizdek, real bozorlar uchta: mehnat bozori, kapital bozori va tovar bozori.

1-rasm.Klassik modeldagi real bozorlar

Mehnat bozorini ko‘rib chiqamiz (1-a rasm) Sof raqobat sharoitida resurslaming toMiq bandligi mavjud ekan (to‘liq bandlik darajasida), mehnatning taklif egrisi (Lslabour supply curve) vertikal ko‘rinishga ega va taklif etilayotgan mehnat xajmi LF ga teng (full employment). Mehnatga boMgan talab ish haqi stavkasiga bogMiq va bunday bog‘liqlik teskari proporsionallik xarakteriga ega, ya’ni ish haqining nominal stavkasi (W-wage rate) qanchalik yuqori boMsa, firmalar harajatlari yuqori boMadi va ishchilami ishga yollash kamayadi. Shuning uchun mehnatga talab egri chizigM (L i - labour demand curve)pastga qarab og‘adi. Dastawal muvozanat mehnatga taklif egri chizigM (Ls) va mehnatga boMgan talab egri chizigM kesishgan nuqtada o‘matilib, bunda ish haqi stavkasi Wiva ish bilan bandlar soni LFmiqdorga to‘g‘ri keladi. Faraz qilaylik, mehnatga boMgan talab pasaydi va mehnatga talab egri chizigM L |dan chapga LD2gacha siljidi. Nominal ish haqi stavkasi (Wi) da tadbirkorlar I^miqdorga teng boMgan ish chilami yollaydilar. LF va L2 o‘rtasidagi farq ishsizlikni bildiradi. XIX asrda ishsizlik nafaqasi boMmaganligini hisobga olsak, klassik maktab tarafdorlari fikriga ko‘ra, ishchilar rasional harakat qiluvchi iqtisodiy

agentlar hisoblanadilar va ular hech qanday daromad ko‘rmagandan ko‘ra oz miqdorda boMsa ham daromad ko‘rishni afzal ko‘radilar.
Nominal ish haqi stavkasi W2 gacha tushadi va mehnat bozorida yana toMiq bandlik - LF o‘matiladi. Shuning uchun ishsizlik klassik modelda ixtiyoriy xarakterga ega, chunki ushbu nominal ish haqi stavkasi W2 ga ishlash yoki ishlamaslikni ishchining o‘zi hal qiladi. Kapital bozori (1-b rasm) -bu investisiyalar (I-investment) va jamg‘armalar (S-savings) “uchrashadigan” va unda foiz stavkasi (R-interest rate) o‘matiladigan bozordir. Investision tovarlami sotib olish uchun firmalar kapitalga talab bildiradilar, kredit resurslari taklifini esa uy xo‘jaliklari o‘zlarining jamg‘armalarini qarzga berib amalga oshiradilar. Investisiyalar va foiz stavkasi o‘rtasida teskari proporsional bog‘liqlik mavjud, shuning uchun pullik kapitalning narxi qanchalik yuqori bo‘lsa, firmalarning investision harajatlari miqdori shunchalik kamayadi. Jamg‘armalar va foiz stavkasi o‘rtasida esa to‘g‘ri proporsional bog‘liqlik mavjud, chunki foiz stavkasi qanchalik yuqori boMsa, uy xo‘jaliklarining j:img‘armalami qarz (kredit) ga berishi va undan oladigan daromadi shunchalik yuqori bo‘ladi. DastawalIi= Si Ri foiz stavkasida o‘matiladi. Agar jamg‘arma!ar ortsa (SjdanS2ga jamg‘arma egri chizig‘i surilsa), u holda ilgarigi foiz stavkasi Ri da jamg‘armalaming bir qismi daromad keltirmaydi. Jamg‘aruvchilar (uy xo‘jaliklari) o‘zlarining barcha jamg‘armalariga daromad olishni istaydilar va pastroq foiz stavkasiga ham rozi bo‘ladilar. Yangi foiz stavkasi R2 darajasida o‘matiladi, bunda barcha kredit vositalar toMiq ishlatiladi, chunki endi bunday pastroq foiz stavkasida investorlar ko‘proq kredit oladilar va investisiyalar miqdori Lga ortadi, ya’ni I2=S2bo‘ladi. Muvozanat to‘liq bandlik sharoitida o‘matildi. Tovar bozorida (1-v rasm) dastawal muvozanat yalpi taklif(AS) va yalpi talab (ADi) kesishgan nuqtada o‘matiladi, bunda muvozanat narx-Piva potensial ishlab chiqarish darajasidagi ishlab
chiqarish hajmi- Y Barcha bozorlar bir-biri bilan bogMiq ekan, mehnat bozorida ish haqi stavkasining pasayishi (bu esa daromadni kamayishiga olib keladi) va kapital bozorida jamg‘armalaming ortishi iste’mol harajatlarini kamaytiradi, buning oqibatida yalpi talab kamayadi. ADi egri chiziq AD2 ga, chapga siljiydi. Ilgarigi Pi narxda endi firmalar o‘zlari ishlab chiqargan barcha Y* hajmdagi tovarlami sota olmaydilar, ular endi faqat Y2 hajmdagi tovarlami sotish imkoniyatiga ega bo‘lib qoladilar. Ammo firmalar rasional harakat qiluvchi iqtisodiy agent hisoblanganligi uchun barcha ishlab chiqargan hajmdagi tovarlami pastroq narxda bo‘lsa ham sotishni Afzal ko'radilar. Natijada narx P2 darajaga tushadi va barcha hajmdagi ishlab chiqarilgan tovarlar sotiladi. Muvozanat yana potensial ishlab chiqarish hajmida o‘matiladi (Y*).Bozorlar o‘z-o‘zidan narx egiluvchanligi hisobiga muvozanatlashdi, bunda har bir bozordagi muvozanat resurslaming toMiq bandligi darajasida o‘matildi. Faqatgina nominal ko‘rsatkichlar o‘zgardi, real ko‘rsatkichlar esa o‘zgarmasdan qoldi. Shunday qilib, klassik modelda nominal ko‘rsatkichlar egiluvchan, real ko‘rsatkichlar esa noelastik (qattiq) hisoblanadi. Bu ham ishlab chiqarishning real hajmiga (u doimo potensial ishlab chiqarish hajmiga teng), ham iqtisodiy agentlaming real daromadiga tegishlidir. Gap shundaki, narxlar barcha bozorlarda bir-biriga proporsional ravishda o‘zgaradi, shuning uchun Wt/ P| = W2 / P2(nominal ish haqining narx darajasiga nisbati real ish haqiga teng). Bundan kelib chiqib xulosa qilsak, nominal daromad tushganiga qaramay,mehnat bozorida real daromad o‘zgarmasdan qoladi. Jamg‘aruvchilaming real daromadlari (real foiz stavkasi) ham o‘zgarmasdan qoldi,chunki nominal foiz stavkasi ham narxlar tushgan nisbatda pasaydi.Narx darajasi tushganiga qaramay, tadbirkorlaming real daromadlari (sotuvdan tushgan tushum va foyda) pasaymadi, chunki aynan shu darajada harajatlar pasaydi (ish haqi harajatlari, ya’ni nominal ish haqi stavkasi). Bunda yalpi talabning pasayishi ishlab chiqarish hajmini pasayishiga olib kelmaydi, chunki iste’mol harajatlarining kamayishi (mehnat bozorida nominal daromadning kamayishi va kapital bozorida jamg‘armalar miqdorining ortishi natijasida) investision talabning ortishi bilan to‘ldiriladi (kapital bozorida foiz stavkasi tushishi natijasida).Shunday qilib, o‘zaro muvozanat faqatgina alohida bozorlarda o‘matilmay, balki barcha mavjud bozorlaming bir-biri bilan o‘matiladi va oqibatda esa bozorlar muvozanatga erishadi.Klassik model xulosalaridan shuni aytish mumkinki, uzoq davom etuvchi krizislar iqtisodda bo‘lishi mumkin emas, balki bu faqat vaqtinchalik disproporsiyalardir. Bunday disproporsiyalar bozor mexanizmi bo‘lmish narx mexanizmi o‘zgarishi orqali asta-sekin o‘z-o‘zidan yo‘qoladi.Ammo 1929 yil oxirida AQShda krizis ro‘y berdi, bu krizis barcha rivojlangan mamlakatlami qamrab oldi va 1933 yilgacha davom etdi va “Buyuk depressiya” nomini oldi. Ushbu krizis navbatdagi oddiy krizislardan emas edi. Bu krizis klassik makroiqtisodiy modelning qilgan xulosalarini va birinchi navbatda iqtisodiy tizimni o‘z-o‘zini boshqara olishi mumkinligini butunlay yo‘qqa chiqardi.
Birinchidan, 4 yil davom etgan “Buyuk Depressiya”ni endi vaqtinchalik ishdan chiqqan, avtomatik ravishda o‘z-o‘zini boshqara oladigan mexanizm sifatida tushuntirib berish mutlaqo mumkin emas edi.Ikkinchidan, endi bunday holatda, ya’ni AQShda ishsizlik darajasi 25%ni tashkil etgan vaqtda resurslaming cheklanganligi haqida gap ham bo‘lishi mumkin emas edi.“Buyuk Depressiya”ning sabablari, undan mumkin boMgan chiqish yoMlari va kelgusida bunday iqtisodiy halokat (katastrofa)larga yoMqo‘ymaslik bo‘yicha tavsiyalar buyuk ingliz iqtisodchisi D.M. Keynsning 1936 yilda yozilgan kitobi (“Bandlikning umumiy nazariyasi, foiz stavkasi va pul”) da tahlil qilinib, asoslab berildi. Ushbu kitobning chiqishi oqibatida makroiqtisodiyot iqtisodiyot nazariyasining o‘z predmetiva tahlil metodiga ega boMgan mustaqil boMimiga aylandi. Keynsning iqtisodiyot nazariyasiga qo‘shgan hissasi shu qadar buyuk ediki, keynsian makroiqtisodiy mode! iqtisodiy tahlillar jarayoniga keynsiancha yondoshuvning paydo boMishi “Keynsian inqilobi” nomini oldi.Ammo shuni nazarda tutmoq kerakki, klassik maktab vakillarining magMubiyati iqtisodiy jarayonlar tahliliga noto‘g‘ri yondoshib, noto‘g‘ri xulosalar chiqarganliklarida emas, balki bu modelning asosiy xulosalari XIX asrda ishlab chiqilgan va o‘sha sof raqobat sharoitidagi davrning iqtisodiy ahvolini aks ettiradi. Ammo bu xulosalar XX asming boshlariga, nomukammal raqobat mavjud boMgan sharoitga mutlaqo to‘g‘ri kelmas edi. Keyns klassik maktabning qilgan asosiy
xulosalarini rad etdi va o‘zining makroiqtisodiy modelini yaratdi.
Keynsian makroiqtisodiy model: asosiy qonunva xulosalarModelning asosiy qoidalari: real va pul sektorlari o‘zaro bir-birlari bilan bogMiq. Klassik modelga xarakterli boMgan pullaming neytrallik tamoyili endi “pullar ahamiyatga ega” (“money matters”) tamoyili bilan almashtirilib, bu esa pullaming real ko‘rsatkichlarga ta’sir etishini bildiradi. Pul bozori qimmatli qog‘ozlar bozori singari moliya bozorining bir qismi (segmenti) ga aylanib, makroiqtisodiy bozomi tashkil etadi;barcha bozorlarda nomukammal raqobat hukm suradi;barcha bozorlarda nomukammal raqobat hukm surganligi sababli, narxlar noelastik, qattiq (rigid) yoki Keyns so‘zi bilan aytganda, «yopishqoq» (sticky), ya’ni ma’lum darajada yopishib qoluvchi va ma’lum bir vaqt ichida o‘zgarmasdir. Masalan, mehnat bozorida mehnat narxi boMgan nominal ish haqi stavkasining qattiqligi (yopishqoqligi) ni quyidagicha tushuntirish mumkin:
a)bitim asosidagi tizim amal qiladi: bitim bir yildan uch yilgacha boMgan davrga imzolanadi va bu vaqt ichida bitim bo‘yicha kelishilgan nominal ish haqi stavkasini o‘zgartirib boMmaydi;
b)kasaba uyushmalari faoliyat yuritadi, ular tadbirkorlar bilan kollektiv bitimlami nominal ish haqining ma’lum bir miqdorida bo‘lishini kelishadilar, tadbirkorlar esa bu miqdordan past boMgan ish haqi miqdorida ishchilami yollashmaydi (shuning uchun ish haqi stavkasi kollektiv bitim qayta ko‘rilib chiqilmagunga qadar oczgartirilmaydi);
v) davlat minimal ish haqini o‘matadi, tadbirkorlar shu minimal ish haqi stavkasidan past bo‘lgan stavkada ishchilami yollash huquqiga ega emaslar. Shuning uchun grafikda mehnat bozori (1-a rasm)mehnatga talab pasayganda (LDiLD2 gacha siljiganda) mehnat narxi (nominal ish haqi stavkasi) W2 gacha pasaymaydi, u Wi darajada qoladi (“yopishadi”).
Tovar bozorida narxlarning qattiqligini shu bilan tushuntirish mumkinki, unda monopoliyalar, oligopoliyalar yoki monopolistic raqobatli firmalar harakat qilib, ular esa narxlami bir xil darajada ushlab turish imkoniyatiga egalar (price-makers) (endi ular sof raqobat sharoitidek price-takers bo6lmaydilar). Shuning uchun tovar bo
zori grafigida (1-v rasm) tovarlarga talab pasayganda, narx darajasi P2 ga pasaymaydi, balki Pi darajada saqlanib qoladi.Keyns fikricha, foiz stavkasi investisiyalar va jamg‘armalar nisbati natijasida kapital bozorida shakllanmay, balki pul bozorida – pulga bo'lgan talab va taklif nisbati natijasida o‘matiladi. Shuning uchun pul bozori to‘liq makroiqtisodiy bozor bo‘lib qoladi, undagi sharoitning o‘zgarishi tovar bozoridagi sharoitning o‘zgarishiga ta’sir etadi.

2-rasm.Pul bozori

3-rasm.Keynslar modelidagi investitsiya va jamg’armalar

orqali amalga oshiriladi, bu agentlar esa (firmalar, uy xo‘jaliklari) turli maqsadlami ko‘zlaydilar. Investisiyalami firmalar, jamg‘armalarni esa uy xo‘jaliklari amalga oshiradilar. Investisiya hajmini belgilab beruvchi asosiy omil Keyns fikricha foiz stavkasi darajasi emas, balki investisiyadan kutilayotgan sof foyda normasidir. Keyns buni kapitalning chekli samaradorligi deb ataydi. Investor kapitalning chekli samaradorligi kattaligini foiz stavkasi bilan taqqoslab investision qaror qabul qiladi. Agar birinchisi ikkinchisidan katta boMsa, u holda investor investisiya loy-hasini moliyalashtiradi (agar investor tomonidan kapitalning chekli samaradorligi 100% deb baholansa, u holda kredit 90%ga teng foiz stavkasida ham olinadi, agarda u 9% deb baholansa, u holda investor 10%lik foiz stavkasini olmaydi). Jamg‘armalar hajmini belgilab beruvchi omil ham foiz stavkasi boimay, ixtiyordagi daromad hajmi hisoblanadi (ID=S+S). Agarda kishining ixtiyoridagi daromadi katta boMmasava bu daromad kundalik harajatlarga ham arang yetsa, u holda juda yuqori foiz stavkasida ham kishilar jamg‘arma qilolmaydilar (jamg'arish uchun hech bo‘lmaganda jamg‘ariladigan biror narsa bo‘lishi lozim).Shuning uchun Keyns jamg'armalar foiz stavkasiga bogMiq emas deb hisobladi va XIX asr fransuz iqtisodchisi Sarganning iqtisodiy adabiyotlarda “Sargan samarasi” deb nom olgan dalil (argument) idan foydalanib shunday ta’kidlaydi: agar kishilar ma’lum vaqt ichida qayd qilingan mablag‘ni yigMb olmoqchi boMsalar, bunda jamg'armalar va foiz stavkasi o‘rtasida teskari bogMiqlik boMadi. Agar biror kishi pensiyagacha 10000$ga ega bo‘lmoqchi boMsa, u foiz stavkasi 10%ga teng bo‘lganda yiliga 1000$dan, foiz stavkasi 20% bo‘ Iganda esa 5000$dan jamg‘arishi kerak boMadi. Keynsian modelidagi investisiyalar va jamg‘armalaming o‘zaro nisbati grafik ko‘rinishda 3-rasmda berilgan. Jamg'armalar foiz stavkasiga to‘g‘ridan-to‘g‘ri bogMiq boMganligi sababli, ularning grafik ko‘rinishi vertial chiziqdan, investisiyalar esa foiz stavkasiga nisbatan kamroq bogMiq boMganligi uchun qiya, pastga egiluvchan ko‘rinishga ega. Agar jamg‘armalar S2 gacha ortsa, u holda muvozanat foiz stavkasini aniqlab boMmaydi, chunki investisiya egri chizigM va yangi jamg‘arma egrisi S2 kesishadigan nuqta mavjud emas.Demak, muvozanat foiz stavkasi Re ni boshqa bozorda, ya’ni pul bozo-

ridan topish lozim (pulga boMgan talab va taklif nisbati orqali) barcha bozorlarda pullar Yalpi talabning yalpi daromadlar pasayishi nati jasida kamayishi ishsizlik tufayli (eslatib oMamiz, ishsizlik bo4yicha nafaqalar toManmaydi), shuning uchun iste’mol xarajatlarining pasayishi barcha ishlab chiqarilgan mahsulatlami sotish mumkin emasligiga olib keladi (Y2 < Y*) va resessiya (ishlab chiqarishning tushib ketishi) sodir boMadi. Iqtisodning pasayishi investorlar kayfiyatiga ta’sir etadi va natijada investision xarajatlaming pasayishiga olib keladi. Yalpi talab yanada tushib ketadi. xususiy sektoming xarajatlari (uy xo‘jaliklarining iste’mol xarajatlari va firmalaming investision xarajatlari) yalpi talabning potensial ishlab chiqarish hajmiga to‘g‘ri keladigan, ya’ni resurslaming toMiq bandlik sharoitida ishlab chiqarilgan hajmiga teng boMganyalpi talab hajmini ta’minlay olmaydi. Shuning uchun iqtisodda yoki tovar va xizmatlarga o‘zining talabini bildiruvchi, yohud xususiysektor talabini rag‘batlantirib, yalpi talabni ko‘paytiradigan qo‘shimcha makroiqtisodiy agent paydo boMishi lozim. Bunday agent davlatdir. Shu tariqa Keyns davlatning iqtisodiy jarayonlarga aralashuvi va iqtisodni davlat tomonidan tartibga solish (davlat aktivligi) ni asosdab berdi.
-asosiy iqtisodiy muammo (resurslar bandligi toMiq boMmagan sharoitda) yalpi taklif muammosi boMmay, endi yalpi talab muammosi hisoblandi. Keynsian modeli iqtisodni yalpi talab tomonidan o‘rganuvchi “demand-side” modelidir. davlatning barqarorlik siyosati, ya’ni yalpi talabni tartibga soluvchi siyosat iqtisodga qisqa muddatda ta’sir etar ekan, u holda Keynsian modeli iqtisodni qisqa muddatda (“short-run” modeli) tasvirlovchi modeldir. Keyns uzoq davrga nazar solishni, iqtisodni uzoq muddatda o‘rganishni lozim deb hisoblamagan. U: ’’Uzoq davrda biz
barchamiz murdalarmiz”, -deydi (“In long run we are all dead”). Iqtisodiyotni yalpi talabga ta’sir etish yoMi bilan (birinchi navbatda fiskal siyosat choralari bilan) tartibga solish, davlatning yuqori darajada iqtisodga aralashuvini nazarda tutgan Keynsian usIubi II-Jahon urushidan keyin rivojlangan mamlakatlarga xarakterli edi. Ammo iqtisodda inflyatsion jarayonlaming kuchayishi va ayniqsa 70-yillar neft “shok”i oqibatlari birinchi navbatga yalpi talabni rag‘batlantirishni emas (chunki bu inflyatsiyani yanada kuchraytirib yuborar edi) yalpi taklif muammosini hal etishni qo‘ydi.’’Keynsian inqilobi” o‘miga “neoklassik kontrrevolyusiya” keldi. Iqtisodiy nazariyada neoklassik yo‘nalishning asosiy oqimlari bular:
1) Monetarizm (“monetarist theory”) ;
2) “Taklif iqtisodi” nazariyasi (’’supply-side economics”) ;
3) Rasional kutishlar nazariyasi (“rational expectations theory”).
Neoklassik konsepsiyalarda asosiy e’tibor makroiqtisodiyotning mikroiqtisodiy asoslari tahliliga qaratiladi. Neoklassik oqim vakillari qarashlarining “klassik maktab” namoyandalari g‘oyalaridan farqi shundaki, ular klassik model qoidalarini zamonaviy iqtisodiy sharoitga mos holda qo‘llashadi va iqtisodni qisqa muddatda yalpi taklif tomonidan tahlil etishadi. Neokeynsian yo‘nalish vakillari o‘zlarining konsepsiyalarida shuningdek zamonaviy iqtisodning in flyatsion xarakterini hisobga oladilar. Shuning uchun zamonaviy makroiqtisodiy nazariyada neoklassik va neokeynsian qarashlaming o‘zaro qarama-qarshiligi emas, balki zamonaviy iqtisodiy jarayonlami nazariy jihatdan tushuntirib beradigan nazariy konsepsiyani ishlab cliiqish haqida so‘z boradi. Bunday yo‘l tutish esa “main stream” nomini olgan.

4.