Mavzu: Pedikulyoz aniqlanganda hamshira taktikasi. Hamshira deontologiyasi

Hamshira deontologiyasi.
Ilmiy-texnik taraqqiyot va tibbiy tadqiqotlar imkoniyatlarining kengayishi sharoitida hamshiraning etikasi va deontologiyasi o'z dolzarbligini yo'qotmaydi.Bugungi kunda, hamshira nafaqat ishda o'zining yuqori professionalligini, balki o'z bemorlari va hamkasblariga nisbatan ehtiyotkorlik, sezgirlik, samimiy munosabatni namoyon qilishi kerak.
Hamshira ishidagi etika va deontologiya bu hamshiraning diagnostika va davolash jarayonidagi barcha ishtirokchilar, bemor, uning qarindoshlari bilan munosabatlari, shuningdek, umuman tibbiy guruhdagi munosabatlardir.
"Hamshira - hamshira" munosabatlari:
Kasbiy faoliyatda hamshiralarning bir-biri bilan munosabatlari quyidagi xususiyatlar bilan qurilishi kerak.
• hurmat va xushmuomala bo'lish kerak;
• ko'proq tajribali hamshiralar o'zlarining tajribalarini yosh hamkasblari bilan bo'lishishlari kerak;
• qiyin vaziyatlarda, hamshiralar bir-biriga yordam berishga harakat qilishlari kerak.
Hamshira har doim professional faoliyat standartlariga rioya qilishi kerak. Maxsus bilim va ko'nikmalarni doimiy ravishda takomillashtirish, ularning madaniy darajasini ko'tarish hamshiraning birinchi kasbiy vazifasidir. Hamshira bemorning axloqiy va qonuniy huquqlari bo'yicha malakali bo'lishi kerak. Hamshira yoshi yoki jinsidan, kasallikning tabiati, irqiy yoki milliy kelib chiqishi, diniy yoki siyosiy e'tiqodi, ijtimoiy yoki moddiy ahvoli yoki boshqa farqlardan qat'iy nazar bemorlarga malakali yordam ko'rsatishga doimo tayyor bo'lishi kerak. Davolashning samaradorligi uchun nafaqat ishlatiladigan dorilar va fizioterapevtik muolajalar majmuasi, balki tibbiyot xodimlari va bemor o'rtasida shakllangan axloqiy va ruhiy muhit ham muhimdir. Hamshira ham ozgina psixolog bo'lishi, odamlar bilan muloqot qila olishi kerak.Faqatgina uning insoniy fazilatlari bemorning tuzalishini tezlashtiradigan dori bo'lishi mumkin.
Hozirgi vaqtda tibbiy deontologiyaning bir nechta variantlari bir vaqtning o'zida ajralib turadi. Hammasi munosabatlarning qaysi darajasida muhokama qilinishiga bog'liq:
• shifokor - bemor;
• shifokor - hamshira;
• shifokor - shifokor;
• hamshira - hamshira;
• shifokor - ma'muriyat;
• hamshira - hamshiralar;
• hamshira - ma'muriyat;
• hamshiralar - bemor;
Tibbiyot muassasasi ma'muriyati axloqiy va deontologik me'yorlarga rioya etilishini nazorat qilishi juda muhimdir. Tabiiyki, uning o'zi ham ularga rioya qilishiga to'g'ri keladi. Aks holda, xodimlar tomonidan axloq va deontologiya qoidalarini buzish faktlari juda ko'p bo'ladi. Bundan tashqari, hech qanday holatda, bitta xodimdan boshqasidan to'liq so'ralmagan narsani talab qilish mumkin emas. Hamshira o'zini nazorat qila olishi, his-tuyg'ularini qanday boshqarishni o'rganishi, hissiy barqarorlikni rivojlantirishi kerak.
Tibbiy xodimning xulq-atvor madaniyatini ikki turga bo'lish mumkin.
1. Ichki madaniyat. Mehnatga, intizomga, ishlab turgan joyga hurmat, do'stona munosabat, kollegiallik tuyg'usi.
2. Tashqi madaniyat. Adolat, yaxshi ohang, nutq madaniyati, tashqi ko'rinishi va boshqalar.
Tibbiy xodimning asosiy fazilatlari va uning ichki madaniyati:
• kamtarlik • adolat • halollik • mehribonlik
Tashqi ko'rinish. Shifokorning kiyimlariga qo'yiladigan asosiy talab - bu poklik va odmilik, ortiqcha zargarlik buyumlari va kosmetikalarning yo'qligi. Kiyim-kechak, yuz ifodalari va o'zingizni tutish usullari tibbiy xodimning shaxsiyatining ba'zi jihatlarini, uning g'amxo'rlik darajasini, bemorga bo'lgan e'tiborini aks ettiradi. Tibbiy xodim o'zini oddiy tutishi, aniq, xotirjam va vazmin bo'lishi kerak. 2. Nutq madaniyati:tashqi madaniyatning ikkinchi tarkibiy qismi. Tibbiyot xodimining nutqi aniq, sokin, hissiyotli bo'lishi kerak.