Mavzu: Xiva xonligida davlat boshqaruv tizimi va kengash faoliyati. Kirish
II bob. Xiva xonligi tarixining Sovet va Mustaqillik yillarida o‘rganilishi
Yüklə 154,28 Kb.
|
II bob. Xiva xonligi tarixining Sovet va Mustaqillik yillarida o‘rganilishi2.1 Xonlik tarixining sovet tadqiqotchilari tomonidan o`rganilishi Xiva xonligining XIX asrning ikkinchi yarmi - XX asr 20-yillari tarixi tarixshunosligi sovet yillarida o‘rganishning xususiyatlari, o‘ziga xosliklari va umumiy jihatlarini bir tizimda o‘rganib chiqish hozirgi davr taqozosidan kelib chiqqan holda, uni ilmiy va siyosiy jihatdan tahlil qilish muhim ahamiyat kasb etadi. Shuni aytish joizki, Rossiya imperiyasi tomonidan olib borilgan mustamlakachilik siyosatida ochiq-oydin tub xalqlar turmushining kamsitilishi namoyon bo‘lgan bo‘lsa, sovet tuzumida esa davlat mafkurasi baynalmilalchilikka asoslangan bo‘lib, uning mohiyati barcha millat va elatlarga teng huquq va imkoniyatlar berishini anglatar edi. Aslida esa,totalitar davlat tizimi sharoitida davlat tuzilmalarining avvalgi hukmronligini rivojlantirdi va mustahkamladi, mintaqa iqtisodini xom-ashyo yetishtirishga yo‘naltirdi, milliy madaniyat va qadriyatlarni oyoq osti qildi, rus tilining rasmiy til sifatidagi yetakchi mavqeini mustahkamlab,mahalliy xalqlarga nisbatan ruslashtirish siyosatini amalga oshirdi.XX asrning birinchi yarmida sovet hukumati tomonidan tadqiqotchilarning nuqtai nazariga mafkuraviy tazyiqlar nisbatan kam darajada bo‘lganligi tufayli tadqiq qilinayotgan muammoga doir dastlabki konsepsiya ilgari surilgan bo‘lib, u rus bo‘lmagan xalqlarning Rossiya imperiyasiga qo‘shib olinishi “mutlaq jaholatdir” degan mazmunga ega edi97 Keyinchalik tarixni siyosatlashtirish yo‘lining tanlanishi,shuningdek,
uning mustabid tuzumga qaramligining yanada kuchayishi munosabati bilan tarix fanida “qo‘shib olish – mutlaq jaholatdir” degan tushunchaning o‘rniga “qo‘shib olish – qisman jaholatdir” degan yangicha yondashuv joriy qilingan bo‘lib, bu haqida 50-yillarda tadqiqotchilar M.V. Nechkina, A.V. Yakuninlar maqolalarida keng ma'lumotlar berilgan98.Jumladan, akademik V.V. Bartold Xiva xonligida yozilgan manbalar xususida quyidagicha yozadi:“Munis va Ogahiy tomonidan yaratilgan adabiy-tarixiy asarlar qanchalik kamchilikka ega bo‘lmasinlar, tarixiy voqealarni bayon etish va ularda keltirilgan faktik materiallarning ko‘pligi jihatidan bizgacha yetib kelgan Qo‘qon va Buxoro xonliklari tarixi bo‘yicha yozilgan hamma asarlarni o‘zidan ancha orqada qoldiradi”99. Tadqiqotchi P.P. Ivanov esa qoraqalpoqlar tarixiga oid kitobida:“XVIII – XIX asr qoraqalpoqlar tarixi uchun Xiva tarixini o‘rganish juda katta ahamiyatga ega”100, turkmanlar tarixiga bag‘ishlangan asarida esa:“XIX asrda O‘rta Osiyoda yozilgan tarixiy asarlar orasida Xiva tarixchilari Munis va Ogahiyning asarlari turkman tarixini o‘rganishda juda katta ahamiyatga ega”101,
deb bayon etgan. Bundan ko‘rinadiki, V.V. Bartold va P.P. Ivanovlar mahalliy mualliflarning manbalarini sinchkovlik bilan o‘rganganlar va shu asosda O‘rta Osiyo xalqlari tarixini yorituvchi bir qator asarlarini yaratganlar.Shu bilan birga, 1936 yil P.P. Ivanov tomonidan Sankt-Peterburg shahridagi M.Y. Saltikov- Shedrin nomidagi milliy kutubxonaning ro‘yxatga olinmagan fondidan Xiva xonlari arxivi topib o‘rganilgan. Bu arxiv 1873 yilda rus qo‘shinlarining Xivaga qilgan yurishidan keyin ko‘p vaqt o‘tmay, Cankt-Peterburgga olib ketilgan, biroq keyinchalik unutib yuborilgan. O‘rta Osiyo kutubxonalarida bu noyob arxivning bir qismigina saqlanib qolgan102. Shu tariqa, xonlik arxivining hech 98 Нечкина М.В. К вопросу о формуле – “наименьшее зло” // Вопросы истории. – М., 1951. – № 4; Якунин А.В. О применении понятия «наименьшее зло» в оценке присоединения к России нерусских народностей // Вопросы истории. – М., 1951. – № 11. 99 Бартольд В.В. История культурной жизни Туркестана. – Л., 1927. – С. 113 100 Иванов П.П. Очерк по истории каракалпаков. Материалы по истории Каракалпаков // Труды института Востоковедение АН России. – М.–Л., 1935. Т. VII. – С. 44 101 Иванов П.П. Хивинская хроника XIX в. Муниса и Агахи как источник по истории туркмен //Материалы по истории туркмен и Туркмении. – М.–Л., 1938. Т.II. – С. 23. 102Ular 137 hujjatni tashkil qiladi. kimga ma'lum bo‘lmagan 11000 varaqdan ortiq bo‘lgan hujjatlari o‘rganilgan.Bundan tashqari P.P.Ivanov tomonidan Xiva xonlari arxivining topib o‘rganilishi katta hodisa bo‘ldi. Ushbu tadqiqot natijalari kitob holida nashr qilingan bo‘lib, unda Xiva xonligining XIX asrga oid ijtimoiy-siyosiy tarixi, hamda hujjatlar tahlili masalasiga e'tibor qaratilgan103. Muallifning ushbu tadqiqotini chuqur asosiy tadqiqot sirasiga kiritish mumkin, chunki ushbu asar Xiva xonligining arxiv hujjatlari bo‘yicha yo‘l ko‘rsatkich ko‘rinishiga ega bo‘lib, ko‘plab yangi tadqiqotlar uchun birlamchi manba vazifasini bajardi. Ushbu asarning birinchi bobi “Xiva xonligining ijtimoiy-iqtisodiy tarixini o‘rganishda arxivning tutgan o‘rni” deb nomlanib, muallif unda Xiva xonlari arxivi,uning o‘rganilishi, o‘zining tahliliy fikr va mulohazalarini bergan104.XX asrning o‘rtalarida Xorazm vohasidagi tarixiy obidalarni arxeologik va etnografik jihatdan o‘rganish ishlari keng miqyosda amalga oshirilgan bo‘lib, bunda S.P. Tolstov boshchiligidagi ekspeditsiya faoliyati alohida o‘rin tutadi105. Uning tadqiqotlarida Xorazmning miloddan avvalgi V ming yilliklaridan XX asrning 70 yillarigacha bo‘lgan ma'lumotlar mavjud. XX asr 50-yillari boshlaridan boshlab tarixiy adabiyotlarda “O‘rta Osiyoning Rossiyaga qo‘shib olinishi progressiv fakt bo‘lgan edi”, degan ibora keng o‘rin olgan. Mustamlakachilik muammolari bilan shug‘ullangan tarixchilar “bosib olish” atamasini deyarli rad etgan holda, “o‘z ixtiyoriga ko‘ra qo‘shib olinishi” atamasini qo‘llay boshlaganlar106. Shu bilan birga Rossiya imperiyasining xonliklardagi talonchilik, mustamlakachilik siyosati, mahalliy xalqni qirg‘in qilganliklari oqlanib yoki berkitilib, tarixni yoritishdagi haqqoniylik buzilgan.
1920 г. // Научные записки Ташкентского финансово-экономического института. – Т., 1958. Вып.10. – С. 49. O‘zbekiston SSR Fanlar akademiyasi tomonidan nashr qilingan “O‘zbekiston xalqlari tarixi”ning 1947 yilgi (rus tilidagi) nashrida:“Turkiston, Orenburg va Kavkaz otryadlari 1873 yil may oyining ikkinchi yarmida hech qayerda jiddiy qarshiliklarga uchramasdan Xivaga keldilar ...Xiva shahri ostonasida ozgina to‘qnashuv bo‘lib o‘tdi ...”107, – degan so‘zlar yozilgan. “O‘zbekiston SSR tarixi” ning 1971 yil nashrida ham: “... 1873 yil 29 mayda rus qo‘shinlari Xivani egalladilar...”108, – deyish bilan kifoyalangan. Vaholanki, Xiva ostonasida va Xiva qal'asi ichkarisida ruslarga jiddiy qarshiliklar ko‘rsatilgani, Mang‘it va Hazoraspda bosqinchilarning qirg‘inbarotlarini esa tilga olmay iloji yo‘q. Buning natijasida, mustamlakachilik tuzumining salbiy oqibatlari xaspo‘shlangani ma'lum bo‘ladi.Shu bilan birga, bir guruh tadqiqotlarda ham shunday kayfiyat hukm surganini ko‘rish mumkin. Xususan, A.S. Sodiqov tadqiqotida Oktyabr to‘ntarishining xonlikka ko‘rsatgan ta'siri hamda Xiva xonligining ag‘darilishi masalalari ijobiy baholangan bo‘lsa109, M. Mamajanov Rossiyaning xonlikda shafqatsiz mustamlakachilik tizimi o‘rnatilishiga,mahalliy aholining huquqlari kamsitilganiga qaramay, Xiva xonligining Rossiyaga qo‘shib olinishi ulkan ijobiy ahamiyat kasb etdi, deb hisoblab:“Xiva xonligini Rossiya tarkibiga qo‘shib olinishi tasodifiy bo‘lmay,balki tarixiy vaziyat shuni taqozo etgan edi”110, – deb ta'kidlagan.Xonlik tarixini manbalar va arxiv ma'lumotlari asosida o‘rganishda bu davrda ham tadqiqotchilar tomonidan ko‘plab ishlar amalga oshirildi.Xususan tadqiqotchi M.Y. Yo‘ldoshevning: “Bayoniyning asari faktik hujjatlarning ko‘pligi va voqealarning izchil bayon qilinishi jihatidan Munis va Ogahiyning ko‘p tomli qo‘lyozmalariga nisbatan ham qimmatliroqdir”111, – deb qayd etishi uning mahalliy mualliflar asarlaridan keng foydalanganini anglatadi. Shu bilan birga, M.Y. Yo‘ldoshev P.P. Ivanovning ishlarini davom ettirib,
в период с 1873 по 1920 г. – С. 49. 111Йўлдошев М.Й. Хива хонлигида феодал ер эгалиги ва давлат тузилиши. – Т.,1959.- Б. 89. Xiva xonlari arxivi ma'lumotlarini ilmiy jamoatchilikka taqdim qilgan112. Bundan tashqari, muallif arxiv hujjatlarining ko‘p qismini yozgan devon xodimlarining 1873 yilda tushgan nodir fotosuratlarini mahalliy muzey arxividan topishga muvaffaq bo‘lgan. 1964 yil Rossiya Milliy kutubxonasida mavjud bo‘lgan Xiva xonligi tarixiga oid 3000 dan ziyod hujjatlar O‘zbekiston Davlat arxividan o‘rin olib, ushbu hujjatlarda Xiva xoni nomiga yozilgan arznomalar, turli amaldorlarga murojaatnomalar, soliq yig‘ini, turli tadbirlar xususida ma'lumotlar qayd qilingan. Ushbu arxivda Xiva xonligi tarkibida bo‘lgan Turkmaniston, Qoraqalpog‘iston va Qozog‘istonning bir qismi tarixiga oid juda ko‘p materiallar o‘z aksini topgan bo‘lib, O‘rta Osiyoning Rossiya, Eron,Hindiston mamlakatlari bilan olib borgan aloqalari to‘g‘risida ham ma'lumotlar mavjud113. Jumladan, B.V. Lunin tadqiqotlarida rus sharqshunosligida O‘rta Osiyo xonliklarining tarixshunoslik tahlili va tadqiqotchilar izlanishlari natijalari keng tahlil etilgan114. Muallif rossiyalik sharqshunoslar X.D. Fren va P.I. Lerxlarning O‘rta Osiyoda mavjud bo‘lgan noyob qo‘lyozmalar nomini aniqlaganligini, Xiva xonligida o‘zlashtirish mumkin bo‘lgan turli boyliklar bayon qilingan maxsus dasturni Turkiston general-gubernatorligiga taqdim etganliklarini va boshqa bir qator ma'lumotlarni qayd etgan115. Bundan tashqari, muallif Rossiya imperatori Nikolay I O‘rta Osiyo shu jumladan, Xiva xonligi hududidagi tabiiy boyliklarni ilmiy o‘rganishga katta e'tibor qaratgani va shu maqsadda 1854 yilda Sankt-Peterburg universitetida Sharq tillari bo‘limini fakultetga aylantirish haqida farmon chiqarganini qayd qiladi. Shu bilan birga, 1857 yil oktyabr oyida V.V. Grigorev (1818 – 1881) tashabbusi bilan Sharq fakulteti kengashi hukumatga ariza berib, Sharqiy Osiyo tarixi va musulmonlar Osiyosi tarixi kafedralari ochishni iltimos qilgani, bu
История Узбекистана в источниках. Узбекистан в сообщенияхпутешественников и учёных (20 – 80-е годы XIX в.). – Т.: Фан, 1990. – 196 с. 115 Лунин Б.В. Средняя Азия в дореволюционном и советском востоковедении… – С. 76. bilan sharq tillarini yaxshi biladigan mutaxassislar tayyorlash tezlashtirilganini alohida ta'kidlaydi116. 60 – 80-yillarning birinchi yarmiga kelib, tadqiqotlarning muammoviy doirasi kengayib, Xiva xonligining siyosiy, ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy hayotiga oid ko‘plab tadqiqotlar nashr qilingan117. Shu bilan birga, A.A.Gordiyenko O‘rta Osiyoning Rossiya tomonidan bosib olinishini ijobiy hodisa sifatida baholab, O‘rta Osiyo xalqlari ixtiyoriy ravishda Rossiyaga qo‘shilganligi haqidagi g‘oyani ilgari surgan. Ushbu tadqiqotda rus qo‘shinlari Xiva xonligini protektoratga aylantirgach, yetkazilgan zarar uchun tovon pulini to‘lashdan yovmut turkmanlari bosh tortganliklari,shuning uchun rus qo‘shini ularga qarshi shafqatsiz urush olib borgani,turkmanlar qarshilik ko‘rsata olmaydigan darajaga keltirilgani va bu holat o‘ta shafqatsizlik bilan amalga oshirilganligi kabi masalalarni ham ochiq ayta olgan118. T.G. To‘xtametov esa, Xiva xonligining Rossiya tomonidan bosib olingandan keyingi siyosiy va iqtisodiy sohalarda olib borilgan munosabatlari xususida fikr yuritib, ularni ijobiy baholagan.Muallifning tadqiqotida xonlikning ichki hayoti, o‘zbek va turkman xalqlari o‘rtasidagi aloqalar va ziddiyatlar yoritilgan bo‘lib, Xiva xonligining Rossiya vassalligi tarkibiga kirgandan keyin turkmanlardan soliq olishda o‘zgarish yuz bergani, rus qo‘shinlari tomonidan turkman urug‘larining qarshiliklari shafqatsiz bostirilgani masalalari ham e'tibordan chetda qolmaganligini qayd qilish lozim119. I.V. Pogorelskiy Xiva xonligining iqtisodiy va siyosiy masalalariga Rossiyaning xonlikka ijobiy ta'sirini ko‘rsatish nuqtai nazaridan kelib chiqqan holda yondashgan. Shu bilan birga muallif asarida Rossiya bosqinidan keyin Xivadagi qozilik sudining ahvoli xususida ham keng qamrovli ma'lumotlar
mavjud120. Umuman, sovet tarixshunosligida Rossiyaning Xiva xonligini bosib olishini bunday tarzda tahlil qilinishi “ma'naviy qolip”dan kelib chiqqan xususiyatlarga xos bo‘lgan.80-yillarning ikkinchi yarmidan boshlab, “qayta qurish” munosabati bilan ilmiy tadqiqotlarda “ko‘rsatma bilan ishlash” prinsipi o‘rniga tarixiylik prinsiplari tiklana boshlangan, qator respublika va xalqaro miqyosda ilmiy anjumanlar o‘tkazilib, ularda Rossiya imperiyasining O‘rta Osiyoni, xususan Xiva xonligini bosib olishi masalasi, davlatchilik tarixi, mustamlaka va sovet hokimiyati boshqaruv tizimlarining mohiyati va xususiyatlarini o‘rganish, ularning o‘ziga xos jihatlarini aniqlash kabi masalalar muhokama qilingan121. Sovet davri tarixshunosligini o‘rganish jarayonida asosiy e'tibor xonlikning ayrim masalalari, sug‘orish va dehqonchilik madaniyati,Xorazmning me'moriy obidalari, amaliy san'at tarixi122 masalalariga ayniqsa katta e'tibor qaratilgani ma'lum bo‘ladi. Jumladan, Ya.G‘. G‘ulomovning monografiyasi Xorazmda sug‘orish tizimining eng qadimgi davrlaridan to 1950 yilgacha bo‘lgan davrini yoritishi bilan birga, xonlikning siyosiy va ijtimoiy-iqtisodiy hayoti haqida ham muhim ma'lumotlarni qamrab olgan123. Ya. G‘ulomov asarida XX asr boshida Xiva xonligidagi 9 ta yirik kanal (Polvon, G‘azovot, Shohobod,Yarmish, Qilich- Niyozboy, Mang‘it, Suxat, Lauzan, Xonyop), 128 suvtaqsimlagichlar, o‘n mingdan ziyodroq yop va solmalar mavjudligi qayd etilgan. Uning yozishicha: “Xorazmda katta kanallar “arna”, kichigi “yop”deb atalib, ular “badak”larga bo‘lingan va ulardan dalalarga chiqarilgan ariqchalarni mahalliy aholi “salma”
– Т.: Фан, 1989. 122Гулямов Я.Г. Памятники города Хивы. – Т.: АН УзССР, 1941. – 44 с.; Булатова В.А., Ноткин И.И. Хиванинг архитектура ёдгорликлари. – Т.: Ўздавнашр, 1963. – 96 б.; Булатова В.А. Хива обидалари (йўл кўрсаткич). – Т.: Ўзбекистон, 1972. – 94 б.; Ноткин И.И. Хива миноралари. – Т.: Ўзбекистон, 1978. – 30 б. 123Гулямов Я.Г. История орошения Хорезма с древнейщих времён до настоящих дней. – Т.: АН УзССР, 1957. – 297 c. deb ataganlar124. Muallif Xorazmda sug‘orish tizimini bu tarzda keng yoritish orqali xonlikning iqtisodiy ahvoli, xalqning turmush tarzi daryo xosiyatiga asoslanganini ko‘rsatib bera olgan. XIX – XX asr boshlarida Xiva xonligida yer egaligi munosabatlari hukmron bo‘lib, qishloq xo‘jalik ekinlari, chorvachilik iqtisodiyotning asosini tashkil qilar, ko‘p tarmoqli hunarmandchilik rivojlangan edi. Yer egaligi munosabatlari masalasi yuzasidan sovet tadqiqotchilari A.M. Aminov, M.Y. Yo‘ldoshev, O.S. Sodiqov, T.G. To‘xtametov, O. Qo‘shjonov,A. Shayxovalar tomonidan yozilgan asarlar manbalarni keng jalb etilganligi, masalaning har tomonlama o‘rganilganligi, avval e'lon qilingan ilmiy ishlarning yutuq va kamchiliklarini ochib berishi bilan ajralib turadi. Ularning shaxsiy xulosalari chuqur isbotlangan hamda ishonchli dalillar bilan mustahkamlangan. Tadqiqotchi A.M. Aminov keltirgan ma’lumotlarga ko‘ra, Xiva xonligida yer egaligining uchta shakli mavjud bo‘lgan: 1. Davlat (xonlik); 2.Mulk (xususiy mulk yerlari); 3.Vaqf (diniy muassasalarga qarashli yerlar)yer egaligi125. M.Y. Yo‘ldoshev asarida ham Xorazm xonligida yerga egalik shakllari xususiy mulk yerlari, vaqf yerlari, davlat yerlaridan iborat bo‘lganligi qayd qilingan.Mulkdorlarga, amaldorlar, o‘rta va kambag‘al dehqonlarga ajratilgan yerlar mulk yer egaligi bo‘lib, ular atoi mulk va yorliqli mulk shaklida bo‘lgan. Ba'zi hujjatlarda “atoi mulk” – “mulki xolisi”, “yorliqli mulk” – “mulki ushri” deb ham yuritilgan126. Xiva xonligida XIX asr oxiri va XX asr boshidagi yer egaligi munosabatlari tarixiga oid O. Qo‘shjonovning nomzodlik dissertatsiyasida muallif “atoi mulk”yerlar miqdori bo‘yicha 3 xil: “a'lo”, “avsat”, “adno”nomlariga ega bo‘lganini qayd qilgan127.O. Qo‘shjonov asarida xonlikda “suv puli”, “mirobona”, “chig‘ir puli”, “asiya puli” kabi soliqlar ham mavjud bo‘lganligi, Xiva dehqonlari alohida yig‘im – “suv puli” (10 tanob yer bir suv
… канд. истор. наук. – Т., 1966. – С. 12. puli hisoblanib, 20 so‘m olingan) to‘lashgani, bundan tashqari xonlikda “mirobona” (mirob foydasiga), “chig‘ir puli” – ichki hokimiyatga (suv g‘ildiraklari uchun),”nabaki puli” (ariqlarni qazish uchun), “asiya puli” – xazinaga (xonga qarashli yoplardan, solmalardan suv olgani uchun), “bakiya puli” (irrigatsiyadagi boshqa zaruriyatlar uchun) kabi bir qator soliq va yig‘imlar olib borilganini qayd qilgan. Xiva xonligidagi dehqonchilik, xususan yer egaligi masalasi yuzasidan A.O. Shayxova tadqiqotlarining qimmati va ahamiyati shundaki, mualliflarni qo‘lyozma manbalarni, xususan vaqf hujjatlari, qozi hujjatlari asosida yozgan. A. Shayxova o‘z tadqiqotida bu kabi yuridik hujjatlar Xiva xonligining ijtimoiy- iqtisodiy hayotini o‘rganishda muhim manba ekanligini ta'kidlagan128. Sovet davri tadqiqotlarida Xiva xonligida xon va saroy amaldorlari egalik qilgan yerlarda ishlovchi bevatanlar haqida ham ma'lumotlar mavjud. Jumladan, M.M. Matkarimov ma'lumotiga ko‘ra, bevatanlar –qonunda ijarachi dehqonlar bo‘lib, ularning faoliyatini avlodlari davom ettirgan. 1873 yilda qabul qilingan qonunga ko‘ra, qulchilik munosabatlariga chek qo‘yilishi bevatanlar sonining ko‘payishiga sabab bo‘lgan129. Tadqiqotchi O.S. Sodiqov tadqiqotida chorvador xo‘jaliklardan olinadigan “ko‘mak”, “qo‘shar”, “molkesar”130 kabi soliqlar haqida ma'lumotlar uchrasa, I.V. Pogorelskiy o‘z asarida: “Xivaliklar chorvachilik xo‘jaligini olib borganlar, har bir qo‘yga 5 tiyin, har bir tuyaga 10 tiyindan “Cho‘p puli” solig‘ini to‘laganlar. Xiva xazinasiga “Cho‘p puli” solig‘idan 152000 so‘m pul kelib tushgan”131, – deb uning ma'lumotlarini to‘ldirgan. XIX – XX asr boshlarida xonlikda hunarmandchilik sohasi ham rivojlangan bo‘lib, hunarmandlar teri va qo‘y ichagini ishlash, paxtani qo‘lda
tozalash, ipakdan ip tayyorlash, jundan gilam, palas, kigiz, qamishdan chipta to‘qish132, dehqon xo‘jaliklari chopon, po‘stin va telpaklar tayyorlash bilan shug‘ullanganlar. O.S. Sodiqov tadqiqotida ularning mahallalari haqida keng ma'lumotlar berilgan133. XIX asrning 80 – 90-yillariga kelib, o‘lkani iqtisodiy jihatdan zabt etish sur'ati kengayib, paxtachilik iqtisodiyotning eng muhim sohasiga aylantirilgan, hamda bu yerda xom-ashyoga birinchi ishlov berish korxonalari ishga tushirilgan.Ushbu masala yuzasidan tadqiqotchi T.G. To‘xtametov 1889yilda Yangi Urganch, Toshhovuzda va Xivada paxta tozalash zavodlarining qurilishi Xiva xonligida fabrika-zavod sanoatining paydo bo‘lishiga olib kelgani, 1914 yilda Xiva xonligida 63 paxta tozalash zavodlari mavjud bo‘lganligini qayd qilgan134. O.S. Sodiqov esa Xiva sanoat korxonalarining ahvoli xususida fikr yuritib, ularda ish vaqti 13-15 soatga, ayrim vaqtlarda 16-18 soatga cho‘zilishi, mehnat muxofazasi, ishchilar hayotini muxofaza qilish, sanitariya-xizmati deyarli bo‘lmaganini ta'kidlagan. Xonlikning harbiy ahvoli xususida tadqiqotchi M.Y. Yo‘ldoshevning asarida ma'lumotlar keng yoritilgan. Unga ko‘ra, Xivada o‘ldirilgan har bir dushman uchun pul mukofoti berish odat bo‘lib, dalil sifatida o‘ldirilgan kishining boshi, kesilgan qulog‘i yoki shilib olingan terisini keltirib ko‘rsatilishi shart bo‘lgan. Bundan tashqari, Xivada harbiy yurishlar vaqtida askarlarga davlat tomonidan tibbiy yordam ko‘rsatilmagani,yaralangan jangchilar o‘z hisoblaridan davolanishga majbur bo‘lgani, urushda o‘lgan jangchining beva qolgan xotiniga pul yordami yoki bir qul berilgani,Eron, Buxoro singari chet davlatlarga qilingan harbiy yurishlar vaqtida xon navkarlarga maosh to‘lamay, balki har bir navkar yurish vaqtida o‘zini-o‘zini ta'minlashi va yurishda qo‘lga tushirgan o‘ljasining 1/5 qismini “g‘on” sifatida xonga berishi lozim bo‘lgani 132Ayniqsa, turkmanlar, qoraqalpoqlar va qozoqlar yashaydigan hududlarda Ilonli, Porsu,G‘ozovot, Mang‘it va boshqa shaharlarda bu hunarmandchilik turi yaxshi rivojlangan. 133Садыков А.С. Россия и Хива в конце XIX – начале XX века. … – С. 75-76. 134Тухтаметов Т.Г. Россия и Хива в конце XIX – начале XX в. Победа Хорезмской революции. –М., 1969. – С. 108-109. bayon qilingan135. Protektorat joriy qilingach,xonliklararo to‘qnashuvlar barham topib, savdo rivojlana boshlagan, rus qo‘shinlarining joylashtirilishi tufayli xon hokimiyatining markazlashuvi yuz berib, o‘lkaning Angliya tomonidan bosib olinishi havfi tugatilgan. Qishloq xo‘jaligida bu yerlarda ilgari ma'lum bo‘lmagan ekinlar– kartoshka, qandlavlagi, pomidor yetishtirila boshlangani, sekin va noizchil bo‘lsa-da, chorva nasldorligi yaxshilana borganligi ta'kidlanadi. Rus-Xiva aloqalarini tadqiq etgan T.G. To‘xtametov va O. Sodiqovlarning tadqiqotlarida mualliflar Rossiyaning xo‘jalik yuritishda Xiva bilan yaqin munosabatda bo‘lishi, shubhasiz har ikki tomon uchun ham manfaatli bo‘lganligini ta'kidlaganlar136. Sovet tarixshunosligida Xorazm vohasidagi jadidchilik harakati va yosh xivaliklar faoliyati, Xorazmga qizil armiyaning bosqini, Junaydxon boshchiligidagi harakat masalalari turli xil talqin qilingan. Xususan,sovet tarixshunosligida yosh xivaliklar harakati aniq maqsadli ilg‘or ijtimoiy-siyosiy harakat sifatida emas, balki “tor doiradagi ma'lum sinflar va guruhlar manfaati uchun xizmat qiluvchi burjua millatchilari”sifatida baholangan. Mualliflar jamoasi tomonidan yaratilgan monografiyada yosh xivaliklar burjua millatchiligi g‘oyalari bilan zaharlangan kishilar sifatida baholanib, mehnatkashlarni ijtimoiy jihatdan to‘liq ozod etishga emas, doimo feodallar bilan kelishishga tayyor turishda ayblanib,ularning mulkdorlar bilan aloqasi sinfiylik nuqtai nazaridan baholangan va qoralangan. Zero, Xorazm jadidchiligining o‘ziga xos tomonlaridan biri, ularda matbuot va gazetachilik keng yo‘lga qo‘yilmagani va bu g‘oyalarni keng xalq orasida targ‘ib qilish imkoni bo‘lmagan. Shuning uchun mazkur harakat asosan yuqori va o‘rta tabaqa vakillari orasida kengroq yoyilgan. X. Hamdamov ham shunday yondashuv asosida yosh xivaliklarni
канд. истор. наук. – Т., 1949; Садыков А.С. Экономические связи Хивы с Россией. – Т.: Наука, 1965. – С. 39. “endigina paydo bo‘layotgan burjuaziya manfaatlarini himoya qilishni maqsad qilib olgan millatchilar edi”, deb ta'riflagan. Bu millatchilarning og‘machiligi Xivada revolyusiyaning tashkiliy tayyorgarligiga katta halal berdi deb hisoblab, fikrini quyidagicha asoslashga harakat qilgan: “Masalan, Petro- Aleksandrovskdagi yosh xivaliklar kommiteti Xiva fuqarosi bo‘lmagan hamma kishilarni partiyadan chiqarishni taklif qiladi. U yerdagi kata ishlar olib borayotgan tatarlar va ruslarni bu talabga muvofiq partiyadan chiqarish lozim edi. Bu harakat millatchilikdan bo‘lak narsa emas edi”137. Bunday ta'riflar, tarixiy voqelikka sinfiy nuqtai nazardan yondoshuvning oqibati bo‘lib, milliy g‘oyalar uchun kurash mustabidlik tuzumiga taxdid tug‘diruvchi asosiy omil sifatida qaralganidan dalolat beradi.Sovet davri adabiyotlarida Xiva xonligining ag‘darilishi masalasi soxtalashtirilgan. Bu voqealar “xalq inqilobi” yoki “qo‘zg‘olon ko‘targan Xiva xalqiga yordam ko‘rsatish” deb baholangan. Sovet qo‘shinlarining Xiva xonligiga hujumi paytida mahalliy aholiga nisbatan qilgan zo‘ravonliklari va Xiva xonligining ichki ishlariga aralashishi atayin ko‘rsatilmagan. Umuman olganda, yosh xivaliklar partiyasi tadrijiy taraqqiyotini quyidagicha qayd qilish mumkin: 1904 – 1905 yillarda hamfikr, 1910 yil boshlarida manfaatlar guruhi sifatida shakllangan amaldorlar,ma'rifatli boylar, milliy burjuaziya va ziyolilar 1917 yil Xiva xoniga muxolifat, 1918 yilda esa, rasmiy siyosiy kuch sifatida namoyon bo‘lgan. Bular dunyoqarashining tadrijiy rivojlanishida xonlikdagi mavjud tuzum,Rossiya va Turkistondagi siyosiy o‘zgarishlar katta ta'sir qilgan hamda rus inqilobchilari, sovetlar va Turkistondagi mahalliy inqilobchilar ta'siri ham katta rol o‘ynagan. Xiva xonligidagi 1916 yilgi qo‘zg‘olon, Junayd (Qurbon Muhammad Sardor) boshliq turkman qabilalarining xonlikka qarshi bosh ko‘tarishi masalasi yuzasidan sovet davri mualliflarining turli xildagi qarashlari va yondashuvlari
mavjud. Jumladan, P.F. Alekseenkov bu qo‘zg‘olonni o‘zbeklar va turkmanlarning milliy ozodlik harakati sifatida ta'riflab,“ular o‘z kuchlarini umumiy dushman bo‘lgan Rusiya jaxangirligi bilan kurash uchun birlashtirgan edilar”, deb qayd qilgan138. Bu davr tadqiqotlarida mafkuraviy tazyiqlar nisbatan kam bo‘lganligi, tadqiqotchi tomonidan bu harakatga milliy ozodlik harakati, deb baho berilganida ko‘rinadi. Lekin, muallif fuqarolarning harakati xon zulmiga ham qarshi qaratilganligini tilga olmagan, bu esa masalaga tarixiy dalillar asosida aniqlik kiritishni taqozo etadi.Tadqiqotchilar G‘. Nepesov va A. Sodiqovlar bu qo‘zg‘olonni ikki bosqichga: birinchi bosqich Junaydxon boshchilik qilgan ilg‘or va ijobiy hodisa, ikkinchi bosqichni esa “reaksion” deb ta'riflaganlar139. Chunki 1950-1960 yillarda birorta xalq harakatida mulkdor yoki dindor ishtiroki sezilsa, unga “reaksion” nomi berilgan. Zero, bu qo‘zg‘olon tashkilotchilari hokim, amaldor, dindor va turkman yo‘lboshchilari bo‘lgan. Bunday vaziyatda,qo‘zg‘olonga boshqacha baho berish ham mumkin emas edi.Tadqiqotchi T.G. To‘xtametov ularning fikrini tanqid qilib, 1916-yilgi voqealarni “butunlay ikki feodal guruh o‘rtasidagi hokimiyat uchun kurash edi”140, – deb ta'riflagan.Tadqiqotchi I.V. Pogorelskiy esa, G‘. Nepesov va A. Sodiqovlarning fikriga qo‘shilgan xolda, 1916 yilgi Xiva xonligida bo‘lgan voqealarni,ya'ni Junaydxonning faoliyatini ikki davrga ajratgan. Uning Xiva xonligiga shaharga kirgunigacha bo‘lgan davrini xalqparvar, xonlikka qarshi bosh ko‘targanlarga raxnamo rahbar sifatida, Xiva shahrini bosib olgandan keyingi faoliyatini reaksion-talonchilik harakati141, – deb ta'kidlagan.Biroq, tadqiqotchilar tomonidan Junaydxon boshchiligidagi birinchi bosqichga berilgan munosabat haqiqatdan uzoq, nazarimizda.Shundan ko‘rinadiki, Xiva xonligida mustaqillik, ozodlik uchun kurash nihoyatda murakkab sharoitda kechgan. U yerda bolsheviklar hokimiyati o‘rnatilgandan keyin tom ma'nodagi milliy ozodlik kurashi yuzaga kelib,unda xalq ommasi va jadidlar faol 138Алексеенков П. 1916 йилда бўлган Хива қўзғолони. – Т.: Ўздавнашр, 1931. – 65 б. 139Непесов Г. Из истории Хорезмской революции. – Т.: Госиздат, 1962. – С. 63; Садыков А.С. Россия и Хива в конце XIX – начале XX века. … – С. 174-175. 140Тухтаметов Т.Г. Россия и Хива в конце XIX – начале XX века. … – С. 92 141Погорельский И.В. История Хивинской революции и ХНСР. – Л., 1984. – С. 50. qatnashganlar.Sobiq sovet tarixshunosligida Xiva xonligining siyosiy, ijtimoiy- iqtisodiy munosabatlarining o‘rganilishi bo‘yicha xulosa qiladigan bo‘lsak, bu davrda qo‘lyozma manbalarni o‘rganish sohasidagi tadqiqotlar ozchilikni tashkil qilsada, arxiv hujjatlarini o‘rganish,arxeologik va etnografik tadqiqotlar va izlanishlar olib borish sohasida keng faoliyat olib borilgan. Sovet davri adabiyotlarida tarixiy voqealarga partiyaviylik,sinfiylik nuqtai nazaridan kommunistik mafkura asosida yondashilgan bo‘lsada, Xiva xonligining ijtimoiy-iqtisodiy ahvoli, yer egaligi,dehqonchiligi va irrigatsiyasi, me'moriy yodgorliklari va amaliy san'ati masalalari keng yoritilgan. Biroq, xonlikdagi madaniyat, savdo, shaharsozlik masalalari yetarli tadqiq etilmagan. Xonlikning davlatchilik tarixi siyosiy sabablarga ko‘ra, o‘rganilmaganligi kuzatiladi.60 – 80-yillar oralig‘ida tadqiqotlarning muammoviy doirasi kengayib, Xiva xonligining ijtimoiy-iqtisodiy, siyosiy hayotining ko‘pgina masalalarini o‘rganish vazifasi qo‘yilgan bo‘lsa, 80-yillarning ikkinchi yarmidan boshlab “qayta qurish” munosabati bilan ilmiy tadqiqotlarda “ko‘rsatma bilan ishlash prinsipi” o‘rniga tarixiylik prinsipi tiklana boshlagan. Natijada, Rossiya imperiyasining O‘rta Osiyo xonliklarini bosib olish masalasi, davlatchilik tarixi, mustamlaka va sovet hokimiyati boshqaruv tizimining mohiyati va xususiyatini o‘rganish va o‘ziga xos jihatlarini aniqlash kabi masalalarga e'tibor kuchaygan; Sovet tarixshunosligida yosh xivaliklar harakati qoralangan.Ular aniq maqsadli ilg‘or ijtimoiy-siyosiy harakat sifatida emas, balki «tor doiradagi ma'lum sinflar va guruhlar manfaati uchun xizmat qiluvchi burjua millatchilari» sifatida baholangan. 1916 yildagi Xiva qo‘zg‘oloni xususida sovet davrida turlicha fikrlar mavjud bo‘lib, 1930 yilda yozilgan P. Alekseenkov asarida ushbu harakat “Rossiya imperializmiga qarshi milliy ozodlik harakati” sifatida baholangan bo‘lsa, 1950–1960-yillarda G‘. Nepesov, O. Sodiqov asarlarida bu qo‘zg‘olonning dastlabki davri ijobiy, keyingi davri “reaksion”ahamiyatga ega edi deb baholangan. Shu tarzda bir qo‘zg‘olonga sovet davrining o‘zida bir- biriga zid ikki xil baho berilgan.T.G.To‘xtametov esa ularning fikrini tanqid qilib, 1916 yilgi voqealarni “butunlay ikki feodal guruh o‘rtasidagi hokimiyat uchun kurash edi” deb ta'riflagan. 2.2. Mustaqillik davrida Xiva xonligi tarixiga bag`ishlangan asarlar tahlili Mustaqillik yillarida o‘rganilishi Mustaqillik davri tadqiqotchilari tomonidan Xiva xonligidagi ichki va tashqi savdo aloqalari, bozorlar, savdo rastalari va soliq tizimi haqida ma`lumotlar qayd qilingan.Tadqiqotchi H. Ziyoev ichki savdo haqida yozish jarayonida XIX asrning 70-yillarida Xiva shahar va qishloqlarida haftada ikki marta bozor bo‘lishi, bundan tashqari Xiva shahrining o‘zida 400 savdo do‘koni, karvonsaroyda 105 savdo rastasi mavjud bo‘lganini ta'kidlagan142. A.Abdurasulov ham Xiva bozorlari haqida fikr yuritib, boshqa mualliflardan farqli ravishda xonlikdagi qul bozori haqida yangi ma'lumotlarini keltirgan143. H. Ziyoev Xivaning tashqi savdosiga ta'rif beraturib, Xivadan Rossiyaga, Eronga tuya karvonlari qatnagani, Buxoroga esa mollar tuyalardan tashqari, suv yo‘li orqali kemalarda ham jo‘natilganini qayd qilgan144. M. Mahmudov XIX asrning 80-yillariga kelib Xiva xonligi bilan Turkiston general-gubernatorligi shaharlari orasida savdo-sotiq va boshqa tarzdagi aloqalar yo‘lga qo‘yilganini va bunda Amudaryo kemachilik idorasining ro‘li katta bo‘lganini yozadi. Muallif ”Kavkaz-Merkuriy” va “Xiva” nomli birlashmalar ko‘magida 1887 yildan "Sar” va “Saritsa” nomli paroxodlar Petro-Aleksandrovsk va Chorjo‘y shaharlari orasida odamlar va yuklarni tashishni tashkil qilgani, bu esa savdoning rivojida ahamiyatli ekanini bayon 142 Бобожонов Д., Абдурасулов М. Фирдавсмонанд шаҳар. – Хива, 2008.-Б.6. 143 Зиёев Ҳ. Тарихнинг очилмаган саҳифалари… - Б.91. 144 Абдурасулов А. Хива (тарихий-этнографик очерклар).- Б. 31-34. etishi bilan Xivadagi nafaqat tashqi savdo, balki kemachilik sohasida ham keng ma'lumotlarni qayd qilgan. I. Jabborov: “Xiva xonligida XIX asr oxirida Amudaryoda mahalliy ustalar yasagan 330 katta va o‘rtacha, yuzlab mayda kemalar suzib yurgan. Katta kemalar 500 puddan 2000 pudgacha, o‘rtachalari 100 dan 500 pudgacha va kichiklari yuz pudgacha yuk ko‘targan. Bu kemalar o‘ziga xos bezaklar bilan bezagan”145, - degan ma'lumotni qayd qilgan. Xuddi shunday ma'lumotni F.Ernazarovning tadqiqotida146va birinchi o‘zbek kinooperatori Xudoybergan Devonov tomonidan yaratilgan kinolavhada ham kuzatish mumkin. Bundan ko‘rinadiki, Xiva xonligida kemachilik keng rivojlangan bo‘lib, Xivaning kema yasaydigan ustalari mustahkam kema va qayiq yasashda o‘zlarining mahoratini namoyish etganlar. Tadqiqotchilar Mahmudov va I.Jabborov147larning asarlaridan Xorazmdagi kemasozlik soxasi, dastlabki kemachilik idoralarining faoliyati, xonlikning suv yo‘li orqali qilgan savdo aloqalari xususida keng ma'lumotlarga ega bo‘lish mumkin. Ma’lumki, XIX asr oxiri va XX asr boshlarida Xiva xonligida muomalada ishlatiladigan pullar 3 xil atalgan: “Tilla”, “tanga” va “pul”. Tadqiqot jarayonida Xiva xonligida zarb qilingan tanga va pullarda odam rasmi tushirilmagani, arab imlosida sanasi va qaysi xon tomonidan zarb qilingani ko‘zga tashlanadi. So‘nggi Xiva xoni - Sayid Abdullaxon davrida pullar atlas matoga bosib chiqarilib, manot deb yuritila boshlangan, uni xivaliklar “turma qog‘oz” (“turma qog‘oz”ning chiqishi Junaydxon faoliyati bilan ham yuritganlar148. Shuni aytish joizki, XX asr boshida Xiva xonligi iqtisodi ahvolda bo‘lganligidan pullar yaxshi daftar qog‘ozlariga chiqarilavergan. Fikrimizcha, Xiva xonligidagi iqtisodiy qiyinchiliklarning muhim sabablari - Rossiya istilosidan keyin Xiva xonligi birliklarining qadrsizlanganligi, pul muomalasining majburan o‘zgartirilganligi, oltin va kumush pullarning
markazga yig‘ilishi, asossiz pul islohotlari o‘tkazilgani bo‘lgan. Shu bilan birga, Xiva xoniga pul zarb qilishning taqiqlanishi va mamlakat hududida turli pul birliklarining muomalada bo‘lganligi ham xonlikning iqtisodiy ahvoliga salbiy ta'sir ko‘rsatganini ta'kidlagan149. Xiva xonligida Rossiyadagi kabi mol-mulkka qarab ayirmachilik bo‘lmagan. Har qanday xivalik bir vaqtning o‘zida savdogar, navkar, dehkon, hunarmand bo‘lishi, yerga yoki boshqa mulkka ega bo‘lishi mumkin bo‘lgan. Lekin hamma majburiyatlarni o‘z vaqtida ado etishi lozim edi. Xonlikdagi soliq va majburiyatlar masalasi ham mustaqillik davri tadqiqotlarida o‘z aksini topgan. Jumladan, H.Ziyoev ma'lumotiga ko‘ra, qoraqalpoqlar o‘zbeklar kabi bir xil soliq to‘lashgan. Biroq, ular xon talabi bilan urushga chiqishga majbur bo‘lganlar. Turkmanlar esa o‘n xonadondan bitta navkar berishlari lozim bo‘lib, buning evaziga xon oila boshiga 10 tanobdan yer bergan150. Arxiv hujjatlaridagi ma'lumotlarda bu o‘z tasdig‘ini topgan. Unga ko‘ra, general-mayor Susanin: “Turkmanlar suv solig‘i to‘lamas edilar, ammo ular harbiy xizmatga chairilar edi…”- deb qayd qilganligi ma'lum bo‘ldi. “Xiva qozilik hujjatlari” va “Manbashunoslik” kitobida yozilishicha, Xiva xonligida faqat sayidzodalargina hech qanday soliq to‘lamaganlar, kanal va ariq tozalashga ham chiqmaganlar. “Xiva qozilik hujjatlari” dagi 86-raqamli hujjat Xiva xoni Sayid Muhammad soniyning yorlig‘i bo‘lib, unda 13 xojaning (Muhammad Eshon avlodlari) davlat soliqlari, solg‘ut, olg‘ut, hashar, qazuv ishlaridan ozod etilganli,Xiva xonligining harbiy salohiyati qo‘shinning ahvoli, qurol-aslahalarning turlari xususida ayniqsa H. Ziyoevning ma'lumotlari ishonchli va to‘liq yoritilgan. Chunki muallif o‘zining diqqat markazini arxiv materiallari ma'lumotlariga qaratgan. H.Ziyoev Xivada navkarlikka olinuvchilar ko‘pincha soliq to‘lashga qurbi yetmaydigan yetmaydigan kambag‘allar bo‘lib, ularga maosh to‘lanmagani, o‘z otlarini minib harbiy yurishlarda
qatnashganliklarini ta’kidlaydi. Muallifning yozishicha, jangda qo‘shindagi otlarga yem-xashak, o‘zlariga esa oziq-ovqat berilmagan. Mehtar buyrug‘i bilan ularning otlariga tamg‘a bosilgan va bu otlar lashkarga tegishli bo‘lgan. Yurishlarda yo‘lda o‘lgan ot uchun egasiga atigi 5 tiyin to‘langani bois, ko‘plar yurishga nochor ot bilan chiqishgan... Tinchlik vaqtida esa navkarlar o‘zlarining xo‘jalik yumushlari bilan shug‘ullanishgan, yurish boshlanishidan oldin bozorlarda jar solib, ularni chaqirishganini qayd qilgan151. Arxiv hujjatlarida bu haqda quyidagicha ma'lumot mavjud:”Harbiy xizmatga tortilgan turkmanlar janglarda qatnashish uchun o‘zlarining otlari va qurollari bilan borishlari kerak edi... hattoki ularning o‘zlariga oziq-ovqat, otlariga yem-xashak ham berilmagan...”152.Demak, H.Ziyoev ma'lumotlarining arxiv hujjatlari asosida yozilgani haqida fikrimizni asosli desak, yanglishmaymiz. Xiva xonligidagi qo‘shinning yomon ahvolga kelib qolganining sababini aniqlash xonlikdagi davlat boshqaruv tizimini o‘rganish zaruriyatini keltirib chiqardi. Chunki davlat hokimiyatining mustahkam bo‘lishida boshqaruv tizimi qanday tashkil etilgani muhimdir. Xiva xonligida davlat boshqaruv tizimi, mavjud amal va unvonlar va ularning egalari haqida mustaqillik davri tadqiqotchilaridan M. Matniyozov, A. Sotliqov, Q.Munirov, Davlatyor Raxim, Shihnazar Matrasul, Sh. Vohidov, N. Polvonov, S. Soburovalarning tadqiqotlarida o‘z aksini topgan. Ma’lumki, Xiva xonligida Muhammad Rahimxon I davlat hokimiyatining boshqaruv apparatini tartibga keltirgan va ixchamlashtirgan. Abulg‘oziy Bahodirxon davrida ta’sis etilgan 360 davlat lavozimini qisqartirib, 100 lavozim ta'sis etgan. Tadqiqotchi S. Soburova o‘zining nomzodlik dissertatsiyasida xonliklagi amal va unvonlarning to‘liq nomlarini, ularning
ma'nosi, amaldorlarning shaxsi va ularga to‘lanadigan maosh xususida fikr yuritgan153. Tadqiqotchilar M. Matniyozov va A. Sotliqovlar ham bu davrga kelib davlat xodimlariga to‘lanaligan ish haqi uchun fuqarolardan o‘zboshimchalik bilan pul undirib olish qat`iyan ta'qiqlangan, amaldorlarning barchasiga mansab darajasiga qarab ish haqi uchun xon tomonidan oylik maosh belgilangani, quyi lavozimdagilarga xazinadan yiliga 3 tilla, saroydagi yuqori lavozimdagi amaldorlarga esa 350-500 tillagacha maosh to‘langanini ta'kidlaydilar154. Shuni aytish lozimki, mualliflar tadqiqotlarini yozishda mahalliy va rus manbalari ma'lumotlari va arxiv hujjatlaridan fondalanganini ta'kidlaganlar. Davlat lavozimlari haqida fikr yuritganda shuni ta'kidlash lozimki,”Sayid Islomxo‘ja” risolasida davlat amaldorlarining avlodlari ham shu kasb-kor egalari bo‘lganligi ta'kidlanadi. Jumladan, Xiva xoni Asfandiyorxonning bosh vaziri Sayid Islomxo‘janing otasi Ibrohim xo‘ja, keyin amakisi Sayid Abdullaxo‘jalar Muhammad Rahimxon II davrida vaziri a'zam lavozimida bo‘lganlar155. Tadqiqotchi Q.Munirov Munisning mirobligidan keyin uning jiyani Ogahiy, undan keyin esa Ogahiyning amakizodasi Muhammad Karimbek mirob vazifasiga tayinlanganini yozadi156. Bunday ma'lumotlar, Davlatyor Rahim va Shixnazar Matrasulning asarida ham qayd qilingan157. “Firdavs ul-iqbol» asarida Munisning 7-8 ta ajdodi mirob va boshqa lavozimda ishlaganligi qayd qilingan. Umuman olganda, N. Polvonovning “Xiva xonligida mansabga qo‘yish tartibi” maqolasidagi fikriga qo‘shilgan holda shuni aytish mumkinki,Xiva xonlari tomonidan davlat lavozimlariga bilimli, ishining haqiqiy ustasi bo‘lgan
- Т.: 2002. - 207 б. 154 Сотлиқов А. Хива хонлигининг маъмурий тузилиш ва бошкарилиши тартиби Хива-2500. Хива жахон маданияти дурдонасн. - Урганч. 1997. - Б. 66; Матниёзов М., Сотлиқов А. Жаҳон тарихи ва маданиятида Хоразм. - Урганч: Хоразм. 1999, - С.164. 155 Садуллаев А.. Сотликов А., Абдуллаев О. Сайид Исломхўжа (сиёсий. маданий-маърнфий фаолияти). - Тошкент, 2005. - Б. 10. 156 МунировК- Хоразмда тарихнавислик (ХVIII - ХIХ ва ХХ аср бошлари). – Т.: Гафур Гулом, 2002. - Б. 40. 157 Рахим Давлатёр. Шихназар Матрасул. Феруз - шох ва шоир кисмати. – Т.: Гафур Гулом.1991. -Б. 53- 54. shaxslar tayinlangan bo‘lib, bu kishilar xonlarga mamlakatda tinchlikni, osoyishtalikni saqlashda xizmat qilishgan158. - milliy davlatchilik qaror topayotgan tarixiy davrda mamlakatimizda tarixshunoslik va manbashunoslik sohalarida rivojlanish kuzatilmoqda. Natijada ko‘plab manbalar o‘rganilib, ilmiy jihatdan tadqiq qilinmoqda; mustaqillik davri tadqiqotchilari tomonidan xonlida kechgan siyosiy jarayonlar va islohotlar, madaniyat, hunarmandchilik, ichki va tashqi savdo, xonlikning xorijiy davlatlar bilan olib borgan diplomatik munosabatlari, shaharsozlik va davlatchilik tarixiga oid keng doiradagi ma’lumotlar ilmiy muomalaga kiritildi. Ushbu masalalar yuzasidan risola va maqolalar nashr etildi, nomzodlik dissertatsiyalari himoya qilindi.Biroq, Xiva xonligi tarixshunosligiga doir tadqiqot qilinmaganini aytish joiz. Xulosa sifatida shuni aytish mumkinki, mustaqillik davri tadqiqotchilari tomonidan Xiva xonligi tarixining siyosiy, ijtimoiy-iqtisodiy ahvoliga oid keng ma'lumotlar taqdim qilingan bo‘lib, ularni o‘rganish va tahlil qilish tarixshunoslar oldiga katta vazifa qo‘yadi.
Yüklə 154,28 Kb. Dostları ilə paylaş:
|