Mavzu: yordamchi tarix fanlarining maqsad va vazifalari. Xronologiyaning fan sifatida shakllanishi va taraqqiyoti

Mark Terensiy Varron (milodimizgacha 116-27 y.) qomusiy olim bo‘lib, u olti yuzga yaqin asarlar muallifidir. Uning asarlarining aksariyati xronologiyaga bag‘ishlangan. VII asr oxiri - VIII asrning birinchi choragida yashagan ingliz monaxi, solnomachi Beda Dostopochtenniy xronologiyaga oid “Dunyoning olti yoshi” nomli asar muallifidir. Uning asarida xristian erasining asoslari haqida ma’lumot beriladi. XVI asrda fransuz olimi J.Skaliger tarixiy xronologiyada tizimlashtirishni amalga oshirdi. U yulian uslubidagi solnomalar tahririni ishlab chiqadi. 1583 yilda J.Skaliger “Vaqtni hisoblash yuzasidan yangi tadqiqot” nomli asarini e’lon qiladi. 1582 yilda italyan olimlari Luidji Lilio (Aloiziy Liliy) va I.Danti yangi kalendarni tuzib chiqadi. Bu kalendar tarixda Grigoriy kalendari nomi bilan shuhrat qozonadi. XVII asrda fransuz monaxi D.Petavi ham vaqtni hisoblash yuzasidan tadqiqotlar olib boradi.
XVIII asrda Rossiya olimlari xronologiya faniga oid tadqiqotlar olib borganlar. "Rossiya tarixi" kitobining birinchi jildida V.N.Tatishev yozgan maxsus bob “Yilning boshida vaqtni hisoblash” deb nomlanadi. Bu davrda M.V.Lomonosov, M.M.Sherbatov, I.N.Boltin va A.L.Shletser xronologiya bilan shug‘ullandilar.
XVIII asrga kelib Yevropada xronologiya mustaqil tarixiy fanga aylandi. Bunga qator ingliz matematik va astronomlari o‘z xissalarni qo‘shdilar. XVIII asr o‘rtalarida F.Chesterfildning tashabbusi bilan Angliyada grigorian kalendari qabul qilindi.
1825-1826 yillarda nemis astronomi X.L.Ideler tomonidan yozilgan ikki jildlik “Matematik va texnik xronologiya”, L.Brossening “Xronologiya texnikasiga doir” (SPb., 1868), F.Kaltenbrunnerning “Grigorian kalendari islohoti tarixidan” (Vena, 1876), O.YE.Gartmanning “Rim kalendari” (Leypsig, 1882), Y.I.Makdonaldning “Xronologiya va kalendar” (London, 1897) asarlari xronologiya fanining taraqqiyotida asosiy o‘rinni egalladi.
XIX asr boshlarida Rossiyada tarixning yordamchi fani sifatida xronologiyaning ahamiyati yanada yuksaldi. “Rossiya davlati tarixi” kitobining birinchi jildida N.M.Karamzin qadimgi Rusda yil hisobi to‘g‘risida ma’lumot beradi. XIX asrning birinchi yarmida V.Shteyngel va K.Trominlar yilnoma kalendar masalasini tadqiq qiladilar. P.V.Xavskiy Rusda yilnomalar tarixiga oid tadqiqotlar va yulian kalendarini grigorian kalendariga taqqoslashga doir xronologik jadval tuzadi. 1850 yilda D.M.Perevoshikovning pravoslav cherkovida qabul qilingan “vaqtni hisoblash qoidasi” nomli kitobi nashr qilindi. XIX asr oxirlarida D.I.Prozovskiy nasroniylikkacha bo‘lgan davrda slavyan - rus vaqt hisobi va qadimgi Rusda soatni hisoblash asoslarini ishlab chiqdi.
XIX asr oxirlarida Rossiyada yulian kalendarini isloh qilish bo‘yicha maxsus komissiya tuziladi. Unga mashhur olim D.I.Mendeleyev boshchilik qiladi. XX asr boshlarida xronologiya faniga oid ko‘plab ilmiy tadqiqotlar olib borildi. N.V.Stepanov “Yangi uslub va provoslav pasxasi" (1907) kitobida yangi kalendarga o‘tish zaruratini ta’kidlaydi. Olim tomonidan 1909-1915 yillarda rus solnomalari kalendari, qadimgi rus yil hisobi mart va sentabr, ultramart uslublari o‘rganilib, 1917 yilda “Kalendar - xronologiya ma’lumotnomasi” kitobi nashr qilinadi.
XX asrga kelib xronologiya asosiy yordamchi fanlaridan biriga aylanadi. Bu davrda Quyosh, Oy-Quyosh kalendarlariga doir tadqiqotlar yuzaga keladi. 1906-1914 yillarda nemis olimi F.Ginsel uch jilddan iborat "Matematik va texnik xronologiya" nomli kitobini yozdi.
1918 yilda Rossiyada grigorian kalendari qabul qilinadi. Natijada yangi kalendar tizimiga oid kuplab ilmiy - tadqiqotlar olib boriladi. I.F.Polak “Kalendarning o‘zgarishi” (1918) va “Vaqt va kalendar” (1928), O.A.Doblash - Rojdestvenskiy “Insonlar qanday qilib yilni hisoblashni o‘rganadilar” (1922), N.I.Idelson “Kalendar tarixi”, M.Mat va N.Sholkolarning “Hozirgi, o‘tmishdagi va kelajakdagi kalendarlar” (1931) kabi asarlar nashr etildi.
Zamonaviy xronologiyaning rivojlanishida E.Meyer (1904), M.M.Underxil (1921) “Hindlarda xronologiya fani”, 1938 yilda V.K.Nikolskiyning “Bizning yil hisobimizning paydo bo‘lishi”, 1941 yilda L.Klimovichning “Bayramlar va islom ro‘zalari”, R.Parkerning (1950) “Misr kalendarlari”, M.Maler “Yahudiy kalendarlari”, S.G.Morleyning (1954) “Mayya xalqlarida vaqt hisobi”, X.Mitsmanning “Rim xronologiyasi” (1957), E.Bikermanning “Qadimgi dunyo xronologiyasi” (1966), R.Noygebauer, A.YE.Shtamp, V.Grumel kabi tadqiqotchilarning xronologiya uslublari va nazariyasiga oid tadqiqotlari katta ahamiyat kasb etdi.
N.G.Berejkovning “XV asrgacha bo‘lgan rus solnomalari xronologiyasi” nomli maqolasi va “Rus solnomalari xronologiyasi” (M., 1963) nomli monografiya xronologiya faniga oid muhim tadqiqotlardan biridir. Muallif rus solnomalari xronologiyasini o‘rganishning uslublarini ishlab chiqadi.
1954-1956 yillarda BMTda yanada mukammal va barcha xalqlar uchun yagona bo‘lgan yangi kalendarni o‘rganish masalasi muhokama qilinadi. Natijada bir qator mamlakatlarda kalendarlarning astronomik asosi va yilni hisoblashning yangi uslublariga oid ilmiy tadqiqotlar yuzaga keladi.
5. O‘rta Osiyo olimlarining xronologiya rivojlanishiga qo‘shgan hissasi
O‘rta asrlarda xronologiya rivojiga Markaziy Osiyolik olimlar Ahmad al-Farg‘oniy (797-865), Abu Rayhon Beruniy (973-1048), Umar Xayyom (1048-1131) va Mirzo Ulug‘bek (1394-1449) kabi olimlar katta xissa qo‘shdilar.