vardı. Lakin Lətifə görünmürdü. Tahir onun bu gün gəlmədiyini fikir
ləşəndə, qəlbi həyəcanla çırpındı. O, bir də mədəni budkaya doğru
baxdı: “Bəlkə xəstələnib? “ - deyə öz-özündən soruşdu.
Bu anda Tahir onun addım səslərini eşidib, sərt bir hərəkətlə sağ
tərəfinə döndü.
Onlar bir an sükut edərək bir-birilərinin üzünə baxdılar. Tahir
lə t ifə y ə nə isə demək istəyəndə, qayıqdan düşən fəhlələr gəlib onla
rın yanından keçdilər. Hər İkisi dinməyib, fəhlələrin uzaqlaşmasını
gözlədi.
Tahirin baxışlarından yenə də utancaqlıq sezilirdi. O ürəyindən
keçəni deyə bilmirdi. Nəhayət Lətifənin x ə fif və incə bir təbəssümlə
güldüyünü görüb ürəklənən Tahir:
- Axşamın xeyir, Lətifə! - deyə onu salamladt v ə səsinin titrədi
yini hiss edib udquna-udquna duruxdu.
. Lətifə onun salamım aldı, nə üçün belə gec gəldiklərini soruşdu.
Tahir, söhbət etmək üçün əlinə yaxşıca fürsət düşdüyünə sevindi:
- Qayığı gözləyirdik. Kapitan yenə də haradasa içm əyə getmişdi.
Lakin bu söhbet Lətifə üçün de, Tahir üçün də maraqlı deyildi.
Tahir onun tələsdiyini duyub soruşdu:
- Sən hara?
- Növbəm qurtardı, bizim mədəniyyət sarayına “Koroğlu” gəlir.
Tahirin dodağındakı təbəssüm silinib yox oldu və o,
qaşqabağını
sallayıb, gözlərini yerə dikdi. Lətifə də, dediyinə peşman olmuş kimi,
söhbətin istiqamətini dəyişmək istəyərək, Tahirin qoltuğundakı sazı
göstərib, yenə eyni yumşaq və mehriban səsilə soruşdu;
- Özüyündürmü?
- Anam kənddən yollayıb, Ürəyim darıxırdı.
76
Lətifə qaşlarını azacıq yuxarı qaldırıb təəccüblə soruşdu:
- Yəni çala bilirsən də? Bir az bundan qabaq oxuyan kim idi?
- Mən.
- Elə isə qiyamətdir ki...
Tahir, həyəcandan parıldayan gözlərini Lətifədən gizlətmək istə
Dostları ilə paylaş: |
