xəbər aldı: - Yaxşı, bəs trest müdiri mənim özümdən nə dedi? Nəyimi tərif lədi? Bu sualı verəndə Tahir udqundu. Qızın yanında İsmayılzadənin ondan pis bir söz dediyini güman edib, qıpqırmızı oldu. Lətifənin nəzərindən yayınmayan bu zahiri dəyişiklik, Tahirə qarşı onda çox səmimi bir flkir oyatdı: “N ə utancaq oğlandır!” > E ) 72 C 2 V .
- Daha niyə utanırsan? - deyə Lətifə de fikirləşdiyini gizlədə bil məyib soruşdu; — Hara gedirdin? - Səməndər üçün kitab almağa, - Hansı kitabı? - "Qurbanəli bəyi” - Hə, Molla Nəsrəddinin hekayəsidir. Ancaq o ayrıca çap olunma yıb. Gərək Molla Nəsrəddinin hekayələr kitabını istəyəsən. - Kitabxananı görməmişəm. Göstərməzsən? - N e üçün göstərmirəm? Gedək. Lətifə qabağa düşdü. Tahiri asfalt yolun altındakı m ədəniyyət sa rayına doğru apardı: - Səni üzv yazdırıram. Müdirə menim rəfiqəmdir. Onlar bir-birilə yanaşı addımlayaraq küçə ile gedəndə, Lətifə oxuduğu maraqlı kitabların adım çəkir, bəzilərinin qısaca məzmununu danışırdı. Tahir ise bu qi 2
a nisbətən çox az şey oxuduğunu görüb, istər-istəm əz utanırdı. Lətifə onun rusca bilib-bilmədiyini soruşanda Tahir etiraf elədi: - Sənə nisbətən çox az bilirəm. Lətifə onu həvəsləndirmək istədi: - M ədəniyyət sarayı yanında rus dilini öyrənən cavan fəhlələrin iki-üç dərnəyi var. İstəsən səni ora yazdıraram. Neftçi gərək bu dili möhkəm öyrənsin. Yoxsa texnikam mənimsəməkdə çətinlik çəkər. Bax, mən ruscanı da bilirəm, hətə ingiliscə də oxuyuram. -N e c ə ? ! - deyə Tahir təəccübünü gizlədə bilmədi. - İngiliscə? - Bəli. H ələ bacarsam almanca da öyrənəcəyəm. Yoxsa elə bilir sən ki, düşmənin dilini bilmək faydasızdır? Yox, bu dillər həm işə bizə
