Hər kimin ki, zatında var şərafət nüfuzu,
Istilahi ülum ilə müsəlman olmaz.
Yəni kimin ki qəlbində yamanlıq, pislik etmək istəyi varsa, ondan müsəlmanlıq umma.
Yaxud qara daşın qızıl qan ilə rəngin etsən,
Təbə təğyir verib, ləli bədəxşan olmaz.
Eyləsən tutiyə əzayi kəlamın,
Nitqi insan olur, amma özü insan olmaz.
Hər uzun boylu şücaət edə bilməz dəva
Hər ağac kim boy ata, sərvi Xuraman olmaz.
Füzuli insanda qabiliyyətin anadangəlmə olmasını, tərbiyədə imkan məsələsini irəli sürmüşdür. Çünki tuti danışar. Lakin onda insan olmaq qabiliyyəti yoxdur. Yaxud daşı rəngləməklə ondan yaqut almaq olmaz, deməli, tərbiyə imkanlarını nəzərə almaq lazımdır.
Füzuli ana ağuşunu cənnətə bənzədir. Əgər ana qucağı körpə uşaq üçün cənnətdirsə, tərbiyəçinin ağzı bal arxıdır. Yəni ana qucağında uşaq rahatlıq tapır. Dayə isə şirin sözləri ilə, hərəkətləri ilə onu tərbiyələndirir.
Dostları ilə paylaş: |
