MəRSİYƏLƏR ƏBDÜLHÜseyn axundzadə

Bibi Zeynəbin (ə) əhvalatı 
Zeynəb kimi bəlalı görməz birin zəmanə 
Bir gündə yeddi qardaş birdən boyandı qanə 
Əlləri başında gəldi Zeynəb o gün fəğanə 
Zeynəb Zeynəb ya Zeynəb²! 

---

244 
Kərbübəla çölündə Zeynəb düşüb bəlaya, 
Rəhm etməyibdi düşmən övladi-Müstəfaya, 
Öldürdülər Hüseyni, Zeynəb batıb əzaya, 
Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb!² 
Ol şəhri bivəfada Zeynəb dübarə yandı, 
Görcək yaralı başı rüxsara qan rəvandı, 
Səsləndi qardaşım vay, Zeynəb qana boyandı, 
Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! 
Qardaş, yaralı başa düşmən veribdi yara, 
Yandırdılar Hüseynim, bu qəlbimi dübarə, 
Səbr eylərəm yolunda gər getsəm hər diyara, 
Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! 
Görcək bu Kufə şəhrin Zeynəb nə hala qaldı, 
Qəmlər alıbdı dövrün rəngi rüxi saraldı, 
Kərbübəlada yox-yox, bu Kufədə qocaldı, 
Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! 
Səsləndi düxti-Zəhra, ey dinlərin satanlar, 
Qəflətdə siz yatıbsız Qur`ana daş atanlar, 
Görmüsüz ağlayırlar şəhrizdə bu qonaqlar? 
Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! 
Gəlmiş bu şəhrə mehman fərzəndi-şahi-mərdan, 
Kül yağdırır havadan adın qoyan müsəlman, 
Qur`an tilavət eylir rə`si şəhi-mərdan, 
Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! 
Kufədə Zeynəbin (ə) zəban halı 
Dərbədərəm, gözləri giryan mənəm, 

---

245 
Qəmləri dərya ürəyi qan mənəm, 
Ya Zeynəb, ya Zeynəb²! 
Yox anacan Zeynəbinin çarəsi, 
Saldı başa yeddi cavan qarəsi, 
Öldürəcək Zeynəbi dil yarəsi, 
Heyf ola bu Kufədə mehman mənəm. 
İndi bu Kufə dolanır başıma, 
Rəhm eləyən olmadı göz yaşıma, 
Ağlayıram nizədə qardaşıma, 
Çoxdu qəmi qəmkeşi dövran mənəm. 
Kufəlilər saxlamadı hörmətim, 
Öldü Hüseyn, oldu Səkinəm yetim, 
Qəmlər əlindən bükülüb qamətim, 
Yanam ana dərdi hezaran mənəm. 
Yeddi qara başıma saldım, nənə, 
Ölmədim axır necə qaldım, nənə, 
Ta ki, Hüseynin səsin aldın, nənə, 
Səslədim onda bacı qurban, mənəm.