Hərənin öz yeri:Rəfiqələr; Döşünə döyənlər; Mirzə Cəlil olun!;
Ürəkləri qoruyaq; Arzun, əməlin; Belə dost varsa; Təvazö pərdə-
sində; Görsəydi, qırmazdı; Yolüstü söhbət; Qaya köksündə;
Aravuran; Burnuyla görür; Ay daş atan bəxtəvər; Şəkərcik;
Yarımçıq üzlü olur; “Gülmə, başına gələr”; Təzə gülməşəkər;
Mənzil başında; Ay Ətəkqulu; “Heç kəsə”...; İşi bəhanə eləmə;
Hərənin öz yeri var; Hünərdən söz düşmüşdü; Töhmət oldu;
Yoxlanacaq ərizə; İnsafsız; Qıfıllar; Arxayınam; Usta-şagird;
“Nəzakətli”; Çox da sonulama; “Bağışla, a naçannik!...”; Çaş
tülkü; Başıdaz-iclasbaz; Qağa; Xeyirxahlıq; Söhbət yolu qısaldır;
“Sənin öz sənətin...”; “Üzeyirin “Sənsiz”i...”; “Bir işdən ötrü”;
“Dayandırdı”; Gözə göründüm; Ara qatan, haraya çatan. Xainin aqibəti: Vəzifə; Bir gün belə, beş gün belə; Köstəbək; Qurd
aqibəti; Üç canavar; Tülkünün tülkülüyü; Tülkü vədi; Zirvədə
(təmsil); Hər sözə ortaq – iki yaltaq; Xəbis; Necədir?; Mənim
adım olmasın; Sözün ünvanı; Halal “iki”; Var mənim?; Nidalı
Áèáëèîãðàôèéà
