ÇOCUKLARDA KARAKTERİN GELİŞİMİNDE DİLİN ROLÜ
İbrahim KURT
Qafqaz Üniversitesi
k.ibrahim@hotmail.com
Dil, insanlar arasında anlaşmayı sağlayan bir vasıta olmasıyla birlikte kültürümüzün önemli bir taşıyıcısıdır. Bizler
hayatımızın her safhasında dilimizin imkanlarıyla anlaşır ve kültür birikimimizi karşı tarafa aktarırız. Duygularımızı
dilimizle ifade ederiz. Gözyaşlarımızı kelimelerimizle yoğurup dilimize aktarırız. Kelimeler sayesinde düşünür ve kelimeler
vasıtasıyla kalbimizi şekillendiririz. Dil, kalbimizin şekillenmesine, karakterimizin oluşmasına zemin hazırlar. Nasıl bir
karaktere sahip olduğumuzu kullandığımız kelimelere bakarak anlayabiliriz.
İnsan gelişimine baktığımız zaman bebeklikten başlayarak çocukluk, gençlik, olgunluk, yaşlılık olarak şekillendiğini
görürüz. İnsanoğlu hayatının temellerini çocukluk dönemlerinde atar. Fiziksel gelişimin yanında, zihinsel, sosyal ve
ahlak(ruhsal) gelişim şeklinde ele alınıp incelenir.
Çocuğun karakterinin gelişiminde en önemli etken ailedir. Aile hayatında çocuğun karakteri şekillenmeye başlar. İlk
olarak anne ve babasıyla iletişime geçen çocuk gördüğü ve duyduğu her şeyi algılayarak karakter haline getirir. Kohut’un
kendilik psikolojisine göre: İnsanda doğumdan itibaren kendisinde halen inkişaf etmemiş bir benlik psikolojisi vardır. Daha
sonra bu anne,baba, çevre faktörüyle şekillenir. Dinimize baktığımız zaman bunu rahatlıkla görebilmekteyiz. Bizlere göre
insanoğlu, doğduğu andan itibaren ergenlik çağına kadar saftır. Bu ergenlik dönemine kadar olan kısma bebeklik ve
çocukluk dönemleri dahildir. Evet, çocukların aile içerisinde karakter olarak şekillenmesi anne ve babaya aittir. Evde
|