mayəçilərin) daşıdıqları vəzifələrdən biridir (MM-in 35-ci maddəsinin 5-ci bəndi). Qəyyumluq və himayəçilik
kimi hüquqi aktın məqsədi onun əvəzsiz olaraq hər hansı haqq alınmadan həyata keçirilməsini şərtləndirir. Bu akt
fiziki şəxsin vətəndaşlıq, qohumluq, habelə mənəvi-əxlaqi borcudur. Ona görə də həmin aktın yerinə yetirilməsi
müqabilində ekvivalent kimi qarşılıqlı əvəz və haqq alınmasından söhbət gedə bilməz.
Vəsatət vermək qəyyumların (himayəçilərin) özərinə qoyulan vəzifələrdən biridir (MM-in 35-ci maddəsinin
9-cu bəndi). Qəyyumun (himayəçinin) bu vəzifəsi onunla bağlıdır ki, fiziki şəxsin fəaliyyət qabiliyyəti olmayan
və ya məhdud fəaliyyət qabiliyyətli sayılmasına səbəb olan əsaslar aradan qalxır, yəni kəmaüıllar və ruhi xəstə-
lər saüalır və ya onların saülamlıq vəziyyəti xeyli yaxşılaşır, şəxs spirtli içkilərdən və ya narkotik vasitələrdən
sui-istifadəyə son qoyur və s. Bu cür hallarda qəyyum (himayəçi) qəyyumluqda və ya himayədə olanın fəaliyyət
qabiliyyətli sayılması barədə iddia ərizəsi ilə məhkəməyə müraciət edir. Iddia ərizəsində həmin kateqoriya şəxs-
lər özərindən qəyyumluüun (himayəçiliyin) götürülməsi barədə xahiş də ifadə olunur.
Qəyyumların (himayəçilərin) mülki hüquq və vəzifələri əsasən və başlıca olaraq əmlak münasibətləri sfe-
rasına aiddir. Mülki qanunvericilik onları geniş təfsilatı ilə tənzimləyir.
Qəyyumluq (himayəçilik) altında olan şəxslərin gəlirlərini yalnız həmin şəxslərin öz mənafeləri üçün və
Dostları ilə paylaş: |