Microsoft Word muminalar ziyouz com doc

Hojar sahrodalar 

 

Hojar onamiz tuqqanlaridan keyin Ibrohim alayhissalom yanada muhabbatli bo‘ldilar, 

o‘g‘illarini juda ko‘p suyardilar. Buni ko‘rib Sora onamizning rashklari kuchayardi. Bunga 

chiday olmasdan bir kuni o‘g‘li va onasini uzoqroqqa tashlab kelishni buyurdilar. Ibrohim 

alayhissalom o‘ylanib qoldilar. Alloh ularni Makkaning sahrosiga olib borishni Ibrohim 

alayhissalomga amr qildi. Bularning hammasi Uning xohishi va hikmati edi. Ibrohim 

alayhissalom Allohning amriga labbay, deb xotinlari va o‘g‘illari bilan uzoq yo‘lga 

tushdilar. Ular ko‘p yo‘l yurib, tog‘lar orasidagi bir vodiyga yetib kelishdi. Bu yerda hech 

kim ko‘rinmas, suv, ekin, hayot alomatlaridan asar yo‘q edi. Go‘dak Ismoil esa faqat 

onasini emar edi. Ibrohim alayhissalom ularning oldiga suv va xurmo qo‘yib, Falastinga 

qaytayotganlarida, Hojar onamiz hayron bo‘lib va qo‘rqib: «Ey Ibrohim, qaerga 

ketyapsiz, bu vodiyda hech narsa yo‘q-ku, bizni kimga tashlab ketyapsiz?» dedilar. 

Ibrohim alayhissalom javob bermadilar. Hojar bu so‘zlarni ko‘p marta takrorladilar, ul 

zot esa jim edilar! Hojar onamiz bu Allohning amri ekanligini his qildilar. Axir u zot 

Allohning rasuli! 

 

Hojar Ibrohim alayhissalomga: «Bu Allohning amrimi?» dedilar. Ibrohim alayhissalom: 

«Ha», dedilar. Kuchli iymon sohibasi Hojar: «Agar Allohning amri bo‘lsa, men Unga 

tavakkal qilaman. U meni zoe qilmaydi, tashlab qo‘ymaydi», dedilar. 

 

Ibrohim alayhissalom qo‘llarini baland ko‘tarib: «Parvardigoro, albatta men 

zurriyotimdan (bir qismini - o‘g‘lim Ismoil va uning onasi Hojarni) Sening hurmatli 

Bayting huzuridagi ekin o‘smaydigan bir vodiyga joylashtirdim. Parvardigoro, (ular) 

namozni to‘kis ado qilsinlar, deb (shunday qildim). Bas, Sening O’zing odamlarning 

dillarini ularga moyil qilib qo‘ygil va ularni (barcha) mevalardan bahramand etgil. 

Shoyad, shukr qilsalar» (Ibrohim surasi, 37-oyat), deb duo qildilar. So‘ng Falastinga 

qaytib ketdilar. Hojar onamiz emizikli bolani ko‘tarib, Ibrohim alayhissalomning 

orqalaridan qarab qoldilar. Keyin o‘tirib, xurmo yedilar, suv ichdilar, Ismoilni emizdilar.    

Ikki    kundan    so‘ng    xurmo    ham,    suv    ham    qolmadi. 

 

Ko‘kraklaridan sut ham kelmay qoldi. Och va chanqagan Ismoil qattiq yig‘lay boshladi. 

---

Mo’minalar silsilasi. Fotimaxon Sulaymon qori qizi 

 

 

www.ziyouz.com kutubxonasi 

7

Bolani yerga qo‘yib, Safo tog‘iga chiqib qaradilar, suv yo‘q! Marvaga chiqib qaradilar suv 

yo‘q! Yetti bor yugurib, ikki tog‘ orasida suv qidirdilar. Bola esa qattiq chanqaganidan 

betinim yig‘lardi.