Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
www.ziyouz.com kutubxonasi
102
Ko‘hi balodurur tanim, chashmasi ko‘zki qon to‘kar,
Tong yo‘q agar bu tog‘ uza qon oqizur buloq erur.
Pardasidin ichinda o‘t g‘uncha emaski yog‘ aro,
Har sari ishqing o‘tidin bir qizig‘an dumog‘ erur.
Zohidu uchmoqu tomug‘ biymi bila umidikim,
Ahli fanog‘a mosivalloh g‘amidin farog‘ erur.
Dayrda ko‘r Navoiyni mug‘bachalar g‘amidakim,
Egnida chok xirqavu ilgida bir ayog‘ erur.
198
Ko‘nglum aro bir ajab muhol havastur,
Lablaridinkim husuli mumkin emastur.
Turmadi tan chok-chok uyida ko‘ngulkim,
Telba qush ul, bu usholg‘an eski qafasdur.
Aytsam, ey sho‘x, bo‘yni bog‘lig‘ itingmen,
Der yaramas qaysi itki harza marasdur.
Bir nafase, ey Masih, boshima yetkil
Kim, bu nafas bedilingg‘a so‘ngg‘i nafasdur.
Sabrim uyin yiqsa iki ko‘z sirishki ajab yo‘q
Kim, birisi Dajladur, birisi Arasdur.
Dayri fano mayli qildi rindi xarobot,
Kim, kecha anda ne shahnadur, ne asasdur.
Kuysa Navoiy, firoq aro ne ajabkim,
Ul itik o‘tdur, bu ayni za’fda xasdur.
Dostları ilə paylaş: