Microsoft Word navoiy favoidul kibar lotin ziyouz com doc

«FAVOYID»DIN 
 
521 
Falakdin yaxshiliq yetkay debon, ko‘nglungni shod etma,
Yomonlig‘kim yetar, holo unut, o‘tkanni yod etma. 
Zamona ahlig‘a gar yuz quyoshcha ko‘rguzubsen mehr,
Vafo zinhorkim, bir zarra chog‘lig‘ e’timod etma. 
Nujumu charx deb o‘kma gadoning bax’yaliq sholin,
Tutunni charx, uchqunlarin anjum e’tiqod etma. 
Fano ahli ayog‘i tufrog‘i sharhin yozar bo‘lsang,
Qarog‘imni hal ayla, ey rafiq, o‘zga midod etma. 
Midod etkan qarog‘imni qilibon kirpikim xoma,
Ko‘zumning pardasidin o‘zga kog‘azga savod etma. 
Qilib solih amal kasbi shioringni saloh etgil,
Vale fosid xayoling birla har dam bir fasod etma. 
Chu bilding, rizq erur maqsum, chekma do‘stdin minnat,
Qazodin xorij ermas ish, adug‘a inqiyod etma. 
Tilarsen faqr dashtin qat’i qilg‘aysen eranlardek,
Bag‘ir su qil, yurak pargolasidin o‘zga zod etma. 
Navoiy, istasang uqbo murodin, nomurod o‘lg‘il,
Agar dunyo murodi yo‘qtur, o‘zni nomurod etma. 
522 
Chamanda sarv yo gul chun sabodin tebranur nogah,
Sog‘inib sarv gulro‘yum kelur, afg‘on chekarmen, vah. 
Boshimni olmag‘aymen sajdai shukr aylayu yerdin,
Agar sarvi xiromonimg‘a bo‘lsam soyadek hamrah. 
O‘zum ham ermon o‘z holimdin ogah, to ani ko‘rdum,
Yo‘q ulkim, ermas ahvolimdin ul nomehribon ogah. 
Zanaxdoningda ho‘y ermaski, obi zindagonidur 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
266
Ki, hayvon chashmasining ostida voqi’durur ul chah. 
Yuz olman sarv birla gul ayog‘idinki, vah, yo‘qtur
Aning qaddu yuziga bog‘ aro bu ikkidin ashbah. 
Yuzung vasfini yuz tah safhag‘a yozsam, tamom o‘lmas
Ki, bo‘lg‘ay safhai xurshidcha ul safhadin har tah. 
Jununum man’ qilding ul pariy ishqida, ey nosih,
Kishi devona bo‘lsa yaxshiroq, yuz qatlakim ablah. 
Tajammul raxtidin, ey shah, gadog‘a qilma istig‘no,
Chu bog‘lar raxt bu dayri fanodin gar gado, gar shah. 
Navoiy, ko‘p dema g‘am xaylidin mayxona ma’mandur,
Azimat qilsang ul dorul-among‘a fi amonullah. 
523 
Ne po‘ya urdum yo‘lida, ne boshim o‘ldi xoki rah,
Ul sho‘x ishqi sa’yida boshtin ayog‘imdur gunah. 
To boda ichti ul sanam, to mayg‘a cho‘mdi la’li ham,
Jonimda o‘tdur dam-badam, bag‘rimda qondur tah-batah. 
Chun jilva bo‘ldi yorg‘a, aysh o‘ldi joni zorg‘a
Kim, ul qadu raftorg‘a jon gulshanidur jilvagah. 
Jon qasdig‘a qilsa kamin, xayli erur yuz nozanin
Xurshid cheksa tig‘i kin, anjum ne tong bo‘lmoq siyah. 
Yuz ishva birla boqibon, jonimg‘a o‘tlar yoqibon,
Lab tishlabon, ko‘z qoqibon, tirgizdiyu o‘lturdi, vah. 
Ochqach yuzin ul no‘shlab, qildim fig‘on birla taab, 
Bulbulg‘a tushsa ne ajab, oshubu afg‘on subhgah. 
Umr o‘tmakin andisha qil, davrong‘a yo‘qtur mehr — bil,
Ey shah, gadoni ko‘zga ilkim, ne gado qolur, ne shah. 
Soqiy, to‘la jome ketur, dardimg‘a orome ketur,
Holimg‘a anjome keturkim, g‘am ani qilmish tabah. 
Har yon, Navoiy, sunma qo‘l, ne kelsa haqdin — rozi o‘l,
Sen ojizu hokimdur ul, al fajru lak al hukmu lah. 
524 
Sarvu gul husn ichra yo‘q ul sarvi gulruxsorcha.
Uylakim, qumriyu bulbul nolada men zorcha. 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar