َﻦﻴِﺤِﻟﺎﱠﺼﻟا َﻦِﻣ ﺎًّﻴِﺒَﻧ َقﺎَﺤْﺳِﺈِﺑ ُﻩﺎَﻧْﺮﱠﺸَﺑَو ) ١١٢ ( «Yana, Biz unga solihlardan (bo‘lg‘usi) payg‘ambar Ishoqning xush-xabarini berdik», (Vas-Soffot, 112.) - deydi. Yana bir oyati karimada:
ْﻌَﻳ َقﺎَﺤْﺳِإ ِءاَرَو ْﻦِﻣَو َقﺎَﺤْﺳِﺈِﺑ ﺎَهﺎَﻧْﺮﱠﺸَﺒَﻓ َبﻮُﻘ «Unga Ishoq (nomli farzand) va Ishoqning orqasidan Ya’qub (ismli nabira berishimiz) haqida xushxabar berdik» (Hud, 71.) - deb, Ishoqning so‘yilishini emas, balki, undan dunyoga keladigan farzand-Ya’qubning bashoratini beryapti.
Shundan ma’lum bo‘ladiki, qurbonlikka buyurilgan o‘g‘il Ismoil (a.s.)dirlar».
Muhammad ibn al-Quraziy rivoyat qiladi: «Men bir kuni xalifa Umar ibn Abdulaziz huzurida o‘tirib, unga yuqorida
aytilgan, zabih Ishoq emas, balki Ismoil ekanligi haqidagi fikrimni bayon etdim. Shunda xalifa: «Bu sening fikringdir.
Ammo uning to‘g‘riligiga men ishonmay turibman» - dedi va islomni qabul qilgan yahudiy olimlaridan birining oldiga odam
yuborib, saroyga keltirdi. Mening oldimda Xalifa undan: «Ibrohimning ikki o‘g‘lidan qaysi biri zabhga buyurilgan?» - deb
so‘radi. Yahudiy olimi: «Zabih Ismoildir. Qasam ichib aytamanki, yahudiylar buni juda yaxshi biladilar, lekin, Alloh taolo
zabhga buyurgan, Allohning buyrug‘iga bo‘yinsungan va otasiga itoat etgan, odobli, Allohning maqtoviga sazovor bo‘lgan
kishi arablarning otasi bo‘lgani uchun, ularga hasad qiladilar. Shuning uchun Ismoilning zabih ekanligini inkor etib, Ishoqni
zabih deb da’vo qiladilar» - dedi
. (Tarixi Tabariy, 1-j. 189-bet.) Qur’oni karim, Ismoil (a.s.)ning zabih ekanliklariga dalolat qiladi. Chunki, Qur’onda avval Ismoilning zabhi to‘g‘risida
Payg’ambarlar tarixi Islomiyat tarixidir (1-kitob)