ْﻦَﻣ ﻻِإ َﻚَﻠْهَأَو ِﻦْﻴَﻨْﺛا ِﻦْﻴَﺟْوَز ﱟﻞُآ ْﻦِﻣ ﺎَﻬﻴِﻓ ْﻞِﻤْﺣا ﺎَﻨْﻠُﻗ ُرﻮﱡﻨﱠﺘﻟا َرﺎَﻓَو ﺎَﻧُﺮْﻣَأ َءﺎَﺟ اَذِإ ﻰﱠﺘَﺣ ِﻠَﻗ ﻻِإ ُﻪَﻌَﻣ َﻦَﻣﺁ ﺎَﻣَو َﻦَﻣﺁ ْﻦَﻣَو ُلْﻮَﻘْﻟا ِﻪْﻴَﻠَﻋ َﻖَﺒَﺳ ٌﻞﻴ ) ٤٠ ( «To bizning buyrug‘imiz kelib, ishlar keskinlashgach, aytdik: «(Ey,Nuh!) Unga (kemaga) har bir jonivordan bir juftdan va ahlingni, illo (ahlingdan kimlarga g‘arq bo‘lish haqida Bizdan) so‘z kechgan bo‘lsa, ular mustasno, hamda imon keltirganlarni ortgin! Vaholonki, u bilan birga imon keltirganlar ozchilikdir»,(Hud, 40.) – deb amr qildi.
Mashhur Nuh to‘foni boshlanib, birdan osmon teshilgandek, yer yorilgandek bo‘ldi. Osmondan jala quya
boshladi, tog‘dan ham, toshdan ham, tekis yerdan ham suv otilib, sel oqa boshladi, hamma yerni suv bosib,
to‘lqinlar bor narsani o‘z qa’riga torta boshladi, maxluqotlaru mavjudotlarning bari suv ostida qoldi. Faqatgina
Nuh (a.s.) va u kishi bilan kemada bo‘lgan insonlar va maxluqotlargina najot topib, suv yuzida suzib ketdilar.
Nuh (a.s.)ning ayollari va kenja o‘g‘illari Kan’onni shayton yo‘ldan ozdirdi. U kemadan suvga o‘zini tashlab,
otasining chaqiruviga quloq solmadi.
َﻨُﺑ ﺎَﻳ ٍلِﺰْﻌَﻣ ﻲِﻓ َنﺎَآَو ُﻪَﻨْﺑا ٌحﻮُﻧ ىَدﺎَﻧَو ِلﺎَﺒِﺠْﻟﺎَآ ٍجْﻮَﻣ ﻲِﻓ ْﻢِﻬِﺑ يِﺮْﺠَﺗ َﻲِهَو ْﺐَآْرا ﱠﻲ َﻦﻳِﺮِﻓﺎَﻜْﻟا َﻊَﻣ ْﻦُﻜَﺗ ﻻَو ﺎَﻨَﻌَﻣ ) ٤٢ ( َﻢِﺻﺎَﻋ ﻻ َلﺎَﻗ ِءﺎَﻤْﻟا َﻦِﻣ ﻲِﻨُﻤِﺼْﻌَﻳ ٍﻞَﺒَﺟ ﻰَﻟِإ يِوﺂَﺳ َلﺎَﻗ َﻦﻴِﻗَﺮْﻐُﻤْﻟا َﻦِﻣ َنﺎَﻜَﻓ ُجْﻮَﻤْﻟا ﺎَﻤُﻬَﻨْﻴَﺑ َلﺎَﺣَو َﻢِﺣَر ْﻦَﻣ ﻻِإ ِﻪﱠﻠﻟا ِﺮْﻣَأ ْﻦِﻣ َمْﻮَﻴْﻟا ) ٤٣ ( «U (kema) ularni tog‘lardek to‘lqinlar ichida olib borar ekan, Nuh chekkada turgan o‘g‘lini chaqirib dedi: «Ey, o‘g‘ilcham! Biz bilan birga kemaga mingin! Kofirlar bilan birga bo‘lmagin!
