Microsoft Word tarixi muhammadiy ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
286
Shundog‘ bo‘lsa ham elchilarga bosh bo‘lib Madinaga keldi. Eng yaqin ko‘rgan yo‘ldoshi 
yana qabila raislaridan Arbad ibn Qays degan kishi bo‘lub, muning ham yomonligi undan 
qolishmas edi. Rasulullohga yo‘liqish oldida Omir unga: 
— Qachon Muhammad oldig‘a kirduk ersa, men uni so‘z bilan alahsitib turgayman, ul 
chog‘da sen payt poylab chaqqonlik bilan unga qilich solur bo‘lsang o‘zimizni va butun 
arab xalqini undan qutqazgan bo‘lurmiz, — dedi. 
Bu xiyonatni qilishga qattiq va’dalashdilar. Shu bilan Rasululloh ustiga kirib 
ko‘rishgandan so‘ngra Omir so‘z boshlab: 
— Ey Muhammad, ikkovimiz do‘stlashib ish qilsak yaxshi bo‘lur. Shahar xalqi senga 
bo‘lsin, dala xalqi, ko‘chmanchilar menga bo‘lsin, — dedi. 
Anda Rasululloh: 
— Allohga iymon keltirur bo‘lsang, do‘st bo‘lurmiz, — dedilar. 
— Agar iymon keltirsam, sendan so‘ngra hukumat ishi bizda bo‘lg‘aymu? — dedi. 
Rasululloh aytdilar: 
— Uni Alloh bilur, ul ersa Alloh xohlaganicha bo‘lur. 
Ul yana so‘radi: 
— Agar iymon keltirsam, boshqalardan ortiqcha nima topqayman? 
— Foyda-ziyonni musulmonlar bilan teng ko‘rursan, senga ulardan ortiqcha ish yo‘qdur, 
— dedilar. 
Bu so‘zni anglagach, Omirning shaytoni kelib bo‘yniga mindi. G‘azabi qo‘zg‘alib: 
— Ey Muhammad, sening ustingga otliq, yayov yigitlardan sonsiz askarni keltirurman. 
Madinaning xurmoli bog‘larini askarga to‘lg‘izib har tup xurmoga bittadan ot 
bog‘laturman. Xudo haqqi, shundoq qilurman,— deb do‘q urib qo‘rqitmoqchi bo‘ldi. 
Anda Rasululloh aytdilar: 
— Seni bu ishdan Alloh qaytargay, bu so‘zning uddasidan chiqolmagaysan. Ichgan 
qasamingga yolg‘onchi bo‘lursan. 
Ansor sahobalarning raislaridan Usayd ibn Huzayr ham shu yerda edi. Rasululloh oldida 
bularning shundog‘ adabdan tashqari aytgan so‘zlarini anglab, aning achchig‘i kelib: 
— Ey maymunlar, Rasululloh oldilaridan chiqinglar, — deb Omirning boshiga bir urdi. 
— Hoy bizga shunday jur’at qilgan sen kim eding?— dedi. 
— Usayd ibn Huzayr erurman. 
— Otang Huzayrni ko‘rgan edim, ul kishi sendan yaxshi edi, — deyishdi. 
— Otamdan va sendan albatta men yaxshi erurman, chunki otam mushrik edi, sen dag‘i 
mushriksan. Mo’min kishi Xudo oldida albatta mushrikdan yaxshidur, — dedi. 
Alarning achchiqlari haddin oshib, qahr-g‘azablari to‘lib toshib, Rasululloh oldidan 
chiqishlari bilan o‘z yurtlariga jo‘nadilar. Qilchalik bo‘lsa ham Islom muhabbati dillariga 
kirmadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bularning iymonidan umid uzdilar. Bani 
Omir qabilasi ersa arablar ichida atoqli katta qabila atalur edi. Raislari iymon keltirmay 
ketganlari uchun Rasululloh qayg‘urib qoldilar. Raislari iymon keltirur bo‘lsalar, bularni 
yuborgan qabila xalqining ham Islomga diniga kirishlari aniq edi. 
So‘ngra Rasululloh sollallohu alayhi vasallam alar haqiga duo qilib: 
— Ey bor Xudoyo, Bani Omir qabilasini haq yo‘lga boshlagil, Omir ibn Tufaylning yomon 
qasdidan bizni saqlagil, davosiz dardga yo‘liqsin, o‘zini qutqarolmay, bizni unutsin, — 
deb qarg‘adilar. 
Rasululloh qoshlaridan chiqishganda Omir ibn Tufayl yo‘ldoshi Arbadga aytdi: 
— Ey Arbad, senga nima ish buyurgan edim, menim aytgan so‘zim qayon qoldi? Arablar 
ichida sendan boshqa birorta kishidan qo‘rqinchim yo‘q edi. Sinovdan o‘tkach endi 
bildim, eng qo‘rqoq kishi ermishsan, bu kundin boshlab ko‘nglim tinchidi. Endi sendan 
qo‘rqmas bo‘ldim, — dedi. 

---

Tarixi Muhammadiy. Alixonto’ra Sog’uniy