almaq məqsədilə bütün potensialını səfərbər etdi. Bu niyyətin həyata keçirilməsi
Кавказский календарь на 1917 г. Тифлис, 1916, c. 37-38; Azərbaycan Xalq
Şahverdiyev Z.Ə. Naxçıvan bölgəsi XIX-XX əsrin əvvəllərində. Bakı: Elm, 2008, s. 47-48.
17
yolunda qarşıya çıxan maneələrin aşılması üçün mümkün olan bütün vasitələrə
rəvac verildi.
XIX əsrdə Rusiya imperiyası Qafqazda işğalçılıq siyasətinin tərkibi kimi
Qacarlar, Osmanlı və Rusiya ərazilərindən xristian əhalini (əsasən, erməni, rus
və malakanları) buraya köçürməyə başlayır. Bu miqrantlar Azərbaycanın bütün
bölgələrində və daimi məskunlaşdırılırdı.
Çar hökumət dairələrinin fikrincə, ermənilərin Cənubi Qafqazda yerləş-
dirilməsi bu diyarın xristianlaşdırılması və yeni işğal ərazilərində hökumətə
sadiq sosial dayağın formalaşdırılmasına xidmət etməli idi. Çarizm üçün
Qafqazda həyata keçiriləcək ən vacib vəzifələrdən biri yeni iqtisadi sahələrin in-
kişaf etdirilməsi, ən başlıcası yeni dünyagörüşünə malik olan, Avropa-xristian
dəyərlər sistemini qavrayan «Avropa mədəniyyətinə» uyğun vətəndaşların tər-
biyə edilməsi məsələsi idi. Çar məmurlarının qənaətinə görə ermənilər bu və-
zifənin öhdəsindən gələ bilməzdilər, belə ki, onlar əsasən xırda ticarət və
sənətkarlıqla məşğul olurdular. Əsrlərlə, müxtəlif dövlətlərin tərkibində yad,
aşağı statuslu, azlıq təşkil edən və iqtisadi ixtisaslaşması «xırda ticarətlə» məh-
dudlaşan, marginal psixologiyaya malik olan ermənilər Cənubi Qafqazın avtox-
ton əhalisi – azərbaycanlılar və gürcülər üçün istər təsərrüfatçılıq, istərsə də mə-
dəni baxımdan nümunə rolu oynaya bilməzdilər. Bu cür dəyərlər sisteminin da-
şıyıcıları və yerli xalqlar üçün nümunə ola biləcək xalq yalnız Avropa mədə-
niyyətinə mənsub əhali ola bilərdi. Bu nöqteyi-nəzərdən çar hökuməti alman-
ların Cənubi Qafqaza köçmək haqqında xahişlərinə böyük şövqlə cavab verdi.
Yuxarıda gətirilən çoxlu faktlardan məlum olur ki, Rusiya xəfiyyə
orqanlarının «Daşnaksütyun» partiyasının proqramında Rusiyaya, habelə Güney
Qafqazdakı müsəlmanlara, xüsusilə azərbaycanlılara qarşı məkrli siyasətlərindən
çox yaxşı xəbərdar idi. Elə isə onlar ermənilərə qarşı nəyə görə ciddi cəza
tədbirləri görmürdülər? İlk növbədə ona görə ki, Türkiyəyə qarşı işğalçılıq
siyasəti yeridən Rusiya ermənilərdən istənilən vaxt və istədikləri kimi istifadə
edə bilərdilər. Buna görə də Rusiya hökuməti ermənilərin tək azərbaycanlılara
qarşı deyil, habelə çar hakimiyyətinin özünə qarşı yönəldilmiş düşmənçilik
hərəkətlərini görməməzliyə vurur, onların bütün şıltaqlıqlarına dözürdü. Birinci
dünya müharibəsi zamanı Qafqaz cəbhəsində Türkiyə ilə Rusiya ordusu arasında
vuruş zamanı rus ordusu sıralarında xidmət edən ermənilərin törətdikləri
vəhşiliklər bunu bir daha sübut etdi. Ermənilərin bütün bu «xidmətlərinə»
baxmayaraq birinci dünya müharibəsi və 1917-ci il oktyabr çevrilişinə qədər
həm Qərb ölkələri və həm də Rusiya onlardan həmişə istifadə etmiş, lakin son
anda onların əsas istəklərini, yəni «Vahid Ermənistan» yaratmaq ideyasını
həyata keçirmələrinə imkan verməmişlər. Yalnız 1918-ci ildə yaranmış Ararat
Respublikasının nümunəsində və 1920-ci ilin noyabrında Ermənistanda sovet
hakimiyyətinin elan edilməsindən məharətlə istifadə edən ermənilər əsrlər boyu
arzusunda olduqları Ermənistan dövləti yaratmaq ideyalarını reallaşdıra bildilər.
Üçüncü yarımfəsildə İrəvan quberniyasında etnik və konfessional
Dostları ilə paylaş: