atlanıb Malıbəyliyə gəldilər. Oradan da bir neçə gənc bələdçilər bunlara qoşulub
atlarını birbaşa Pirəməki deyilən yerə sürdülər. Pirəməki Şuşakənd ermənilərinin
ot-ələf və əkinçilik yerləri idi. Həmin yerdə böyük-böyük ot tayaları var idi.
Ermənilərin biçib yığdıqları 150 tayaya və neçə mərəklərə, talvarlara od vurub
yandırdılar. Ot tayalarının alovları Qaladan görünürdü. Tayalar yandırıldıqdan
sonra müsəlmanlar rus kazakları ilə sözü bir yerə qoyub Pirəməkidəki bütün
məxzənlərdə və quyularda olan arpa və buğdanı çıxarıb arabalara yükləyib özlərinə
təftiş etməyə başladılar. Təftiş zamanı Malıbəylidə baş vermiş erməni-müsəlman
davası nəticəsində həlak olmuş iyirmi nəfər erməninin meyidini tapdılar. Onların
hamısının patrondaşları əyinlərində, tüfəngləri isə yanında düşüb qalmışdı.
Bunların əksəriyyəti yaralı olduğundan qaçıb özlərini xilas etmək istəyiblərsə də,
54
mümkün olmayıb. Hərəsi bir yanda yıxılıb ölüblər. Ermənilərin divana verdiyi
məlumata görə, 107 nəfər erməni ölmüşdü.
Təəccüb və təəssüf doğuran budur ki, erməni milləti bu qədər can və mal
xəsarətinə düçar olsalar da, tutduqları əməldən bir nəticə çıxarmayıb nə peşiman
olurlar, nə də qəflət yuxusundan ayılırlar. Hər şəhərin və hər kəndin içində, ömrü
boyu öz əməyi ilə iki qara pul qazanmayan və həmişə fitnə-fəsadlar törədərək
milləti min cür bəlalara düçar edən qımdatlar yazıq sadə erməniləri hədələyərək
onların zəhmətlə qazandıqları pullarını min bəhanə ilə əllərindən alıb ciblərini
doldurur və kefləri də istəyəndə min cür hiylələr işlədib həm onları, həm də
başqalarını öldürürdülər. Övrət və uşaqlarını isə ac və yalavac, gözləri yaşlı
qoyurlar.
Dostları ilə paylaş: