Mirəsgər Muradlı
Ölümdən sonrakı şİzofrenİya
Bakı, Qanun nəşriyyatı, 2019, 208 səh., 500 tiraj
Çapa imzalanmışdır: 202.01.2019
Korrektor: Əyyar Tahirov
aB
© Mirəsgər Muradlı, 2019
© Qanun nəşriyyatı, 2019
Qanun nəşriyyatı
Bakı, azərbaycan, aZ1102, Tbilisi pros., 76
Тел.: (+994 12) 431-16-62; 431-38-18
Mobil: (+994 55) 212 42 37
e-mail: info@qanun.az
www.qanun.az
www.fb.com/Qanunpublishing
www.instagram.com/Qanunpublishing
Ön SÖZ
Bİr SeVGİ roManI
Mirəsgər Muradlının “Ölümdən sonrakı şizofreniya» ro-
manı ədəbiyyata – söz dünyasına ilkin addımlarını atan bir
gəncin sənətdə ilk sözüdür. Mən bu əsəri ilk növbədə, ona görə
qiymətləndirirəm ki, burada nə qədər təcrübəsizlik gözə dəysə
də, təsvir olunan hadisələrin yalan olmadığına, bir gəncin başına
gələn uğursuzluqların, bədbəxtliklərin reallığına inandım. Mən
Mirəsgərin bu əsərində insan və tale paralelini izlədim. Qaçılmaz
taleyi ilə üzləşən o gənc – Raul həyatda xoşbəxt olmaq istəyir.
Lakin xoşbəxtlik, Raulun gələcək haqqında xoş xəyalları həyatın
amansız dalğaları içərisində qərq olur, sevdiyi qızın və dostunun
xəyanəti ona tuşlanan ən ağır zərbəyə çevrilir, sonra isə sevdiyi
başqa bir qız ağır xəstəlikdən sonra ona dərd gətirir. Və Raulun
özü də bütün bu bədbəxtliklərdən sonra psixoloji sarsıntılar
içərisində yaşayır.
Mən romanın məzmununu nəql etmək fikrində deyiləm.
Əgər nəql etsəm, elə indicə xatırlatdığım bir neçə cümlə kifayət
edər. ancaq romanı məzmununa, baş verən hadisələrin yığcam
təfsilatına görə deyil, orada təsvir olunan obrazların keçirdiyi
psixoloji vəziyyətlərə, həyatının gedişinə mane olan səbəblərin
nədən yarandığına görə təhlil etmək lazımdır.
Romanın qəhrəmanının, yəni bütün hadisələrin əsas iştirakçı-
sı olan Raul adlı bir gəncin taleyini izləsək, əvvəlcə onun xoşbəxt
günlərinin, sonra isə acınacaqlı taleyinin şahidi olarıq. Doğrudan
da, romanın yarıdan çox hissəsini oxuyandan sonra az qala da-
6
rıxmağa başladım, bir gəncin sevgi əhvalatını bütün təfərrüatı ilə
nəql etməyə dəyərmi? Və səhifələri çevirə-çevirə düşünürdüm ki,
roman xoşbəxt bir finalla başa çatacaq, yəni Raul və nərgiz bü-
tün gözləmələrə rəğmən evlənəcəklər. axı, romanda hadisələrin
ziddiyyətini, obrazların qarşıdurmasını müəyyən edən konflikt
olmalıdır. amma darıxmağa dəyməzmiş, bundan sonra Raulun
həyatı böhran, tənəzzül mərhələsinə daxil olur. Konfliktlər baş-
lanır.
Raul orta məktəbin yuxarı sinfində oxuyur və illər boyu
uşaq qəlbində müqəddəs bir hiss kimi qoruyub saxladığı sevgini
nərgiz adlı qıza bəyan edir. Bu heç də təəccüblü deyil. Əsl sevgi
elə məktəb illərindən başlanır. Əksəriyyəti də baş tutmur. amma
Raul-nərgiz münasibətləri hər ikisinin ürəyincədir. Yeganə
maneə nərgizin anası aynişan müəllimə ola bilərdi. Çünki
nərgiz onun bircə övladıdır və qızıyla bağlı bütün məsuliyyət
onun üzərindədir. amma nərgizin intihara cəhd etməsi ana-
nı yumşaldır və hadisələr iki gəncin qarşılıqlı münasibətlərinin
bütün maneələri aradan qaldırdığı nöqtəyə gəlib çatır. Buracan
Raulun xarakteri, həyata, insanlara özünəməxsus münasibəti ilə
tanış oluruq.
O, başdan-ayağa romantika ilə nəfəs alır, xəyallarla, gələcəyə
bəslənən xoş arzularla nəfəs alır. Fransız yazarı Jül Renarın bir
sözü yada düşür: «Romantika qəlbin ay işığıdır». Doğrudan da,
sevgililər arasında heç bir öpüş, qucaqlaşma səhnəsinə təsadüf
etmirik. Raul yalnız sevməyə, sevgilisinin səsini eşitməyə,
nəfəsini hiss etməyə can atır. Günlər keçir, aylar ötüşür, illər
tamam olur. Raul ali məktəbə daxil olur. Onun təkcə nərgizlə
deyil, yaxın dostları anar və Lamiyə ilə münasibətləri də təmiz
hisslər üzərində qurulub. «Kristal» sözü burada lap yerinə düşür
– insan da bu qədər təmiz, saf olarmı, – deyə düşünürsən.
Raulun institut illəri – tələbəlik həyatı xəsis cizgilərlə təsvir
olunur. amma romanda sevgi xətti aparıcıdır və cavan müəllif də
bu xəttin axarını qətiyyən zəiflətmir. Raul-nərgiz xətti – süjetin
7
bu istiqaməti romanın romantik pafosunu təşkil edir. Yaşadığımız
bu mürəkkəb əsrdə, leyliliyin, məcnunluğun, əsl sevginin az qala
yoxa çıxdığı bir zamanda sevinirsən ki, həyatda belə saf, bulaq
suyu, dağ havası kimi təmiz, riyasız-boyasız sevgilər də varmış…
amma sən demə, Raul-nərgiz sevdası uğursuzluğa, qız
xəyanəti ucbatından süquta gətirib çıxaracaqmış. Həyatda –
xüsusilə sevgi münasibətlərində ən dəhşətli hadisə xəyanətlə
bağlıdır. İki insanın qarşılıqlı münasibətlərini bir andaca məhv
edən xəyanət baş verdikdə (ya qız, ya oğlan tərəfdən – dəxli
yoxdur), mütləq bir faciə ilə üzləşirik. Burada intihar da ola bilər,
dərin psixoloji sarsıntı da.
Raul hərbi xidmətə gedir, Vətən qarşısında borcunu şərəflə
ödəyir, hətta müharibədə – ön cəbhədə – döyüşlərdə iştirak edir.
Müəllifi bu yerdə alqışlayırıq ki, o, azərbaycan gənclərinin
müqəddəs bir borcunu xatırladır. Romanda Raulun hərbi xidməti
haqqında yetərincə məlumatımız olur. amma bundan sonra
Raulun həyatında ciddi mənada ağır, qara günlər başlanır.
Əlbəttə, bu romanın müəllifi şəxsən mən olsaydım, Raulun
əsgərlikdən sonrakı həyatını bir qədər başqa cür təsvir edərdim.
axı, Raul müharibədə iştirak edib, zənnimcə, müharibə insana
dözüm, sərt xarakter bəxş edir və o, həyatda hər növ çətinlikləri
dəf etməyə qadir görünür. amma müəllif təsvir etdiyi qəhrəmanın
daxili dünyasına yaxşı bələd olduğundan onu malik olduğu his-
siyyat, duyğu və düşüncələr aləmindən ayırmır, çünki Raulun
düşüncəsinə görə (bəlkə elə müəllifin də) «Sevgi, dadı ağıza şi-
rin gələn bir zəhər kimidir. İnsanı uzun bir müddət yavaş-yavaş
öldürür. Əgər həqiqətən də sevgi belə bir şeydirsə, niyə insan-
lar daima gerçək sevginin axtarışında olurlar? Məncə, sevmək,
üzməyi bilmədiyin halda yenə də dənizə atılmaqdır. Sevmək,
əlinin yanacağını bilə-bilə, atəşə toxunmaqdır».
Müəllif də öz qəhrəmanını sevgi əzabı deyilən bu fırtınalardan
keçirir. nərgiz ona xəyanət edir, Raulun ən yaxın dostu Sahibə
uyur, indiyə qədər Raulla olan münasibətlərinə «nağıldır» deyir.
8
Əlbəttə, müəllif gərək nərgizin bu xəyanətə necə gəlib çıxdığı-
nı oxucuya çatdıraydı. amma görünür, buna ehtiyac yox imiş.
Xəyanətin yolu buymuş ki, qəlbin istəyini tamam başqa bir axara
yönəldəsən. Və təbii ki, hər bir xəyanət də cəzasız qalmır. Sahib
də, nərgiz də bu xəyanətə görə öz cəzasını alırlar.
amma Raulun ürəyi sevgi hissləri ilə doludur. Və budur, ikin-
ci sevgi gəlir. Banu sevgisi. Və məlum olur ki, Banu da onu sevir.
amma… o da məlum olur ki, Banu ağır xəstədir, ömrünün sona
çatmağına az qalıb. Və ağır əməliyyatdan sonra dünyasını dəyişir.
Beləliklə, romanın birinci, ikinci hissələrində xoşbəxt görünən
bir insan – romantik Raul ən ağır məhrumiyyətlərə düçar olur.
Onun öz həyatını xilas etməyinə çarə varmı? Raul şizofreniyaya
düçar olur, bu, elə bir xəstəlikdir ki, insan özü-özüylə mübarizə
aparmağı bacarmır. Müəllif öz qəhrəmanını dərin psixoloji hal-
lar, Banu ilə xəyali söhbətlər içərisində oxucudan ayırır.
Bəs axırı necə olacaq? Yəqin ki, romanda təsvir olunmayan,
amma ümid edəcəyimiz hadisələr gözləyəcəyik. Təbii ki, roman-
dan sonra. Raul öz xarakterində həyata inamını bərpa edəcək,
yenə sevəcək, seviləcək və bədbəxtliklərin seriyası qırılacaq.
Mirəsgər Muradlının romanını onun ilk ədəbi sınağı he-
sab edirəm. Ümid edirəm ki, onun gələcək əsərlərində müasir
gəncliyin həyatı, işi, mübarizəsi, müstəqillik dövrünün yaşantıla-
rı təsvir olunacaq. Ona uğurlar arzulayıram!
Dostları ilə paylaş: |